Junko Furuta: Ze werd verkracht, gemarteld en vermoord in haar 40 dagen van verschrikkelijke beproeving!

Junko Furuta, een Japans tienermeisje dat op 25 november 1988 werd ontvoerd en bende-verkracht en 40 dagen gemarteld tot ze stierf op 4 januari 1989 op slechts 17-jarige leeftijd.

Uiteindelijk stopten de vier kwaadaardige veroordeelden haar lichaam in een trommel gevuld met beton en dumpten ze haar op een bouwplaats. De moordzaak van Junko Furuta staat officieel bekend als de “moordzaak met betonnen middelbare schoolmeisjes”, gezien als een van de ergste misdaden ooit gepleegd in de menselijke geschiedenis.

Junko Furuta

Junko Furuta werd geboren op 18 januari 1971 in Misato, Saitama, Japan. Ze was een mooie en populaire studente bij Yashio-Minami middelbare school in de prefectuur Saitama in Misato.

Als tiener ging Junko naar school en werkte hij ook parttime tijdens de buitenschoolse uren. Ze woonde bij haar ouders, haar oudere broer en haar jongere broer. Voorafgaand aan haar ontvoering had ze een baan aangenomen bij een elektronicawinkel, waar ze van plan was om na haar afstuderen te gaan werken.

De met beton omhulde moordzaak van High School Girl - 40 dagen van de hel

Hoewel Junko buiten de feestscènes bleef, had haar charmante schoonheid de aandacht getrokken van een pestkop op de middelbare school, Hiroshi Miyano. Hij vroeg Junko mee uit voor een date waarin hij het verlegen tienermeisje overrompelde. Zijn duidelijke arrogantie en reputatie sprak Junko niet aan. Ze sloeg beleefd maar resoluut de uitnodiging af die Hiroshi woedend maakte.

Helaas dacht Junko niet dat ze voor dit kleine ding haar langzame dood van 40 dagen (44 dagen, volgens andere bronnen) op een vreselijke manier zou tegemoet treden, als een van de ergste slachtoffers van verkrachting en gruwelijke moord in de geschiedenis .

Daarvoor zei niemand nee tegen Hiroshi en vooral niet een klein beetje zoals Junko Furuta, omdat Hiroshi's connecties met de Yakuza bende― Een gewelddadige en machtige bende in Japan ― zorgde ervoor dat anderen bang voor hem waren.

Daarom besloot Hiroshi Junko's leven op alle mogelijke manieren te ruïneren. Binnen enkele dagen probeerde hij meerdere keren wraak te nemen op Junko, maar dat lukte hem niet. Maar op 25 november 1988 verliet Junko haar huis om nooit meer terug te keren.

Het was rond half negen 's nachts, Hiroshi en zijn vriend Nobuharu Minato liepen door Misato met de bedoeling lokale vrouwen te beroven en te verkrachten. Destijds zagen ze Junko Furuta naar huis fietsen nadat ze haar parttime baan had beëindigd. Hiroshi was de afgelopen dagen op zoek naar zo'n mogelijkheid. Onder zijn bevel schopte Minato Junko van haar fiets en vluchtte onmiddellijk het toneel uit.

Hiroshi, onder het voorwendsel dat het toeval was dat hij getuige was geweest van deze aanval, benaderde Junko en bood aan haar veilig naar huis te brengen. Junko accepteerde dit aanbod, niet wetend wat voor sinistere dingen haar overkwamen. Ze deed precies wat haar was opgedragen. Ze wist niet dat Hiroshi haar naar een nabijgelegen pakhuis leidde, waar hij zijn Yakuza-connecties onthulde. Dat was het begin van haar 40 dagen van gruwelijke martelingen, ondraaglijke pijnen en ellende.

Dag 1:

Hiroshi dreigde Junko te vermoorden toen hij haar herhaaldelijk verkrachtte in het verlaten pakhuis en nogmaals in een nabijgelegen hotel. Vanuit het hotel belde Hiroshi Minato en zijn andere vrienden, Jō Ogura en Yasushi Watanabe, en schepte tegen hen op over de verkrachting. Ogura heeft Hiroshi naar verluidt gevraagd haar in gevangenschap te houden, zodat tal van bendeleden haar seksueel kunnen misbruiken. De groep had een geschiedenis van groepsverkrachting en had onlangs een ander meisje ontvoerd en verkracht, dat daarna werd vrijgelaten.

Dag 2:

Rond 3:00 uur nam Hiroshi Junko mee naar een nabijgelegen park, waar Minato, Ogura en Watanabe zaten te wachten. Ze hadden haar huisadres uit een notitieboekje in haar rugzak gehaald en haar verteld dat ze wisten waar ze woonde en dat Yakuza-leden haar familie zouden vermoorden als ze probeerde te ontsnappen. Ze werd overmeesterd door de vier verachtelijke jongens en naar een huis in het Ayase-district van Adachi gebracht, waar ze door een groep werd verkracht. Het huis, dat eigendom was van Minato's ouders, werd al snel hun vaste ontmoetingsplaats voor bendes. Ze hebben haar keer op keer vernederd en verkracht.

Dag 3:

Op 27 november namen Junko's ouders contact op met de politie over de verdwijning van hun dochter. Om verder onderzoek te voorkomen, dwongen de ontvoerders haar te bellen en haar moeder te zeggen dat ze was weggelopen, maar veilig was en bij een vriend logeerde. Junko werd ook gedwongen haar moeder te vragen het politieonderzoek naar haar verdwijning stop te zetten.

Toen Minato's ouders aanwezig waren, moest Junko zich voordoen als de vriendin van een van de ontvoerders. Maar al snel beseften hun ouders wat daar eigenlijk aan de hand was, maar ze deden er niets voor. De ontvoerders lieten dit voorwendsel later vallen toen duidelijk werd dat Minato's ouders geen aangifte zouden doen bij de politie.

De Minatos verklaarden later dat ze niet tussenbeide kwamen omdat ze op de hoogte waren van Hiroshi's Yakuza-connecties en bang waren voor vergelding, en omdat hun eigen zoon steeds gewelddadiger tegen hen werd. Minato's broer was zich ook bewust van de situatie, maar deed niets om deze te voorkomen.

Dag 7:

Ze hadden haar al meer dan honderd keer verkracht. Nu was ze de hele tijd uitgehongerd en naakt. Ze sloegen en vernederden haar elke dag op een steeds onmenselijkere manier. Andere bendeleden zouden haar ook seksueel misbruiken.

Junko moest vaak naakt op het balkon slapen tijdens een Japanse winter waarin de temperaturen ver onder nul daalden. Evenzo zouden ze haar dwingen urenlang in de vriezer te zitten.

Dag 9:

Spiesjes gegrilde kip worden in haar vagina en anus gestoken en veroorzaken bloedingen.

En toch was ze bijna ontsnapt. Op een keer bereikte ze de telefoon, maar Hiroshi ving haar net op tijd op en beëindigde het gesprek voordat ze iets kon zeggen. Toen de politie terugbelde, liet Hiroshi hen weten dat de oorspronkelijke noodoproep een vergissing was.

Hiervoor straften ze haar door haar te bespotten met een kaarsvlam en tenslotte haar benen in lichtere vloeistof te dompelen en in brand te steken, als straf voor het proberen weg te rennen.

Ze ging naar binnen krampen. De veroordeelden zouden later zeggen dat ze dachten dat ze de beslaglegging. Ze hebben haar voeten weer in brand gestoken en daarna weer geblust. Ze heeft deze ronde overleefd.

Dag 12:

Ze bonden haar handen aan het plafond vast en gebruikten haar lichaam als bokszak totdat haar beschadigde inwendige organen het bloed uit haar mond lieten stromen. Op een gegeven moment vulde haar neus zich met zoveel bloed dat ze alleen door haar mond kon ademen.

Dag 16:

Ze was ondervoed en uitgedroogd door een lange hongerdood. In deze tijd dwongen ze haar kakkerlakken te eten en haar eigen urine te drinken. Ze dwongen haar ook om te masturberen in het bijzijn van hen en hun gasten (bendeleden).

Dag 20:

Door ernstige brandwonden in haar benen en zwaar gekneusde spieren kon ze niet meer lopen. Een van de veroordeelden verklaarde later in de rechtbank dat haar handen en voeten zo zwaar beschadigd waren dat het haar meer dan een uur kostte om naar beneden te kruipen naar de badkamer en uiteindelijk kon ze niet op tijd komen.

Door de ernst van de marteling verloor ze de controle over blaas en darmen en werd ze vervolgens geslagen omdat ze de tapijten bevuilde. Ze was ook niet in staat om water te drinken of voedsel te consumeren en zou na elke poging overgeven, waardoor ze niet alleen uitgedroogd bleef, maar ook de daders irriteerde die haar vervolgens zouden straffen met meer slagen.

Dag 26:

Ze bleven haar ontelbare keren hevig slaan en hielden haar gezicht krachtig tegen de betonnen grond en sprongen verder. Ze stopten vreemde voorwerpen in haar vagina en anus, waaronder een fles, brandende sigaretten, een ijzeren staaf en een schaar.

Afgezien van deze smerige wreedheden, stopten ze een nog steeds brandende hete gloeilamp in haar vagina en sloegen ze op haar buik totdat deze naar binnen explodeerde. Ze verbrandden haar lichaam gedeeltelijk met aanstekers en staken vuurwerk af in haar oren, mond en vagina. Haar trommelvliezen waren opgenomen, zodat ze niet goed kon horen, waardoor ze alleen maar bozer werden.

Dag 30:

Ze kon niet goed plassen vanwege schade aan inwendige organen en geslachtsorganen door het inbrengen van vreemde voorwerpen en brandwonden door sigaretten en aanstekers. Ze scheurden ook haar linkertepel af met een tang en doorboorden haar borsten met naainaalden. Volgens het autopsierapport was haar hersengrootte verminderd.

Dag 36:

Hete was druppelde op haar gezicht en de oogleden werden verbrand door de sigarettenaansteker. Haar handen waren verpletterd door gewichten en vingernagels waren gebarsten. De wreedheid van de aanvallen veranderde het uiterlijk van Furuta drastisch.

Haar gezicht was zo opgezwollen dat het moeilijk was haar gelaatstrekken te onderscheiden. Haar lichaam was ook ernstig kreupel en verspreidde een rottende geur waardoor de vier jongens seksuele interesse in haar verloren. Als gevolg hiervan hebben de jongens een 19-jarige vrouw ontvoerd en verkracht die, net als Furuta, op weg was naar huis van haar werk.

Dag 38:

Het was nieuwjaarsdag 1989. Junko begroet nieuwjaarsdag alleen met haar verminkte en bijna levenloze lichaam. Ze kon niet van de grond komen.

Dag 40:

Tijdens haar beproeving smeekte Junko Furuta haar ontvoerders om haar te vermoorden. Ze verleenden haar die gunst niet, in plaats daarvan daagden ze haar op 4 januari 1989 uit voor een spelletje Mahjong solitaire.

Ze won en dat maakte de jongens kwaad, dus om haar opnieuw te straffen lieten ze haar staan ​​en sloegen ze met een stok tegen haar voeten. Op dit punt viel ze op een stereo-installatie en stortte ineen krampen.

Omdat ze hevig bloedde en er pus uit haar geïnfecteerde brandwonden kwam, bedekten de vier jongens hun handen in plastic zakken, die bij de polsen waren geplakt.

Ze bleven haar slaan en lieten verschillende keren een ijzeren halter op haar buik vallen. Ze goten lichtere vloeistof over haar dijen, armen, gezicht en buik en staken haar opnieuw in brand.

Junko deed naar verluidt pogingen om het vuur te blussen, maar reageerde langzamerhand niet meer. De laatste aanval duurde naar verluidt twee uur. Junko bezweek uiteindelijk aan haar wonden en stierf die dag, in pijn en alleen. Niets kon de 40 dagen van lijden die ze moest doorstaan, vergelijken.

Junko Furuta werd veertig dagen vastgehouden in de residentie Minato, gedurende welke tijd ze werd misbruikt, verkracht en gemarteld. De broer van Nobuharu Minato was zich ook van de situatie bewust, maar deed niets om deze te voorkomen.

Minder dan vierentwintig uur na haar dood belde Minato's broer om hem te vertellen dat Junko dood leek te zijn. Bang om bestraft te worden voor moord, wikkelde de groep haar lichaam in dekens en stopte het in een reistas. Vervolgens stopten ze haar lichaam in een vat van 55 gallon en vulden het met nat beton. Rond 8 uur laadden ze de trommel in en gooiden deze uiteindelijk in een stuk drooggelegd land in Kōtō, Tokio.

Arrestatie, ondervraging en een onverwachte bekentenis

Op 23 januari 1989 werden Hiroshi Miyano en Jō Ogura gearresteerd voor de groepsverkrachting van de 19-jarige vrouw die ze in december hadden ontvoerd. Op 29 maart kwamen twee politieagenten hen verhoren, omdat op hun adres damesondergoed was aangetroffen.

Tijdens het verhoor bracht een van de agenten Hiroshi ertoe te geloven dat de politie op de hoogte was van een door hem gepleegde moord. In de veronderstelling dat Jō Ogura de misdaden tegen Junko Furuta had bekend, vertelde Hiroshi de politie waar hij Junko's lichaam kon vinden.

De politie was aanvankelijk verbaasd over de bekentenis, aangezien ze het hadden over de moord op een andere vrouw en haar zevenjarige zoon die negen dagen voorafgaand aan de ontvoering van Junko Furuta had plaatsgevonden. Die zaak blijft tot op de dag van vandaag onopgelost.

De politie vond de volgende dag de trommel met het lichaam van Junko. Toen haar lichaam werd hersteld, Oronamine C flessen zaten in haar anus en haar gezicht was onherkenbaar. Ze werd geïdentificeerd door vingerafdrukken. Ze bleek ook zwanger te zijn, ondanks de ernstige schade aan haar baarmoeder.

Op 1 april 1989 werd Jo Ogura gearresteerd voor een afzonderlijke aanranding en vervolgens opnieuw gearresteerd voor de moordzaak van Junko Furuta. De arrestatie van Yasushi Watanabe, Nobuharu Minato en Minato's broer volgde.

Toen de moeder van Junko Furuta het nieuws en de details hoorde van wat er met haar dochter was gebeurd, moest ze een psychiatrische poliklinische behandeling ondergaan, en in de laatste fase viel ze flauw door mentaal trauma.

De ontvoerders van Junko Furuta zijn geïdentificeerd

De namen van de vier belangrijkste ontvoerders die Junko Furuta hebben gekidnapt, gemarteld, verkracht en vermoord, werden door de Japanse rechtbank achtergehouden omdat ze minderjarigen waren, maar de journalisten van de Shukan Bunshun tijdschrift groef ze uit en publiceerde ze waarin staat dat ze, na wat ze Junko Furuta hebben aangedaan, niemand verdienen om hun mensenrechten te verdedigen:

• Hiroshi Miyano - 18 jaar oud op het moment van de misdaad. Veranderde zijn naam in Hiroshi Yokoyama.
• Jō Ogura - 18 jaar oud op het moment van de misdaad. Veranderde zijn naam in Jō Kamisaku.
• Nobuharu Minato - 16 jaar oud op het moment van de misdaad, sommige bronnen noemen hem Shinji Minato.
• Yasushi Watanabe - 17 jaar oud op het moment van de misdaad.

Hoewel deze vier kakkerlakken de belangrijkste boosdoeners waren achter de gruwelijke daden, zouden meer dan honderd bendeleden (kakkerlakken), die ze uitnodigden, Junko Furuta hebben verkracht en gemarteld. Ze heeft naar schatting ongeveer 400 verkrachtingen meegemaakt. Op een gegeven moment werd ze op één dag verkracht door 12 verschillende mannen.

Omdat de daders allemaal minderjarig waren toen het misdrijf werd gepleegd, werden ze berecht als minderjarigen. Gezien de ernst van hun misdaden waren de opgelegde straffen vrij laag. [Here is het gerechtelijk document in het Japans, voor het geval u de taal kunt lezen.]

Drie van hen zaten minder dan 8 jaar terwijl de leider werd veroordeeld tot 17 jaar gevangenisstraf, maar na zijn hoger beroep, in plaats van zijn straf te verlagen, verhoogde rechter Ryūji Yanase zijn straf tot 20 jaar. Inmiddels zijn alle vier de kwaadaardige criminelen vrijgelaten uit de gevangenis en het is niet bewezen dat ze hun leven hebben veranderd.

Junko Furuta kan worden gered op de 16e dag van haar vreselijke beproeving

Sommige van de medeplichtigen zijn officieel geïdentificeerd, waaronder Tetsuo Nakamura en Koichi Ihara, die werden beschuldigd van verkrachting nadat hun DNA op en in het lichaam van het slachtoffer was gevonden.

Ihara zou zijn gepest om Junko te verkrachten. Nadat hij het huishouden van Minato had verlaten, vertelde hij zijn broer over het incident. Zijn broer vertelde het vervolgens aan hun ouders, die contact opnamen met de politie. Twee politieagenten werden naar het Minato-huis gestuurd. Ze kregen echter te horen dat er geen meisje binnen was.

De politieagenten weigerden een uitnodiging om rond te kijken in het huis, in de overtuiging dat de uitnodiging alleen voldoende bewijs was dat er niets ongewoons te vinden was. Beide officieren kregen te maken met aanzienlijke terugslag van de gemeenschap.

Als ze inderdaad het huis hadden doorzocht en Junko Furuta hadden gevonden, zou haar beproeving maar zestien dagen hebben geduurd en is ze mogelijk hersteld van haar verwondingen. De twee officieren werden ontslagen omdat ze de procedure niet volgden.

Veel liefde en respect voor Junko Furuta

De beoogde toekomstige werkgevers van Junko Furuta gaven haar ouders het uniform dat ze zou hebben gedragen voor de functie die ze had aangenomen. Het uniform werd liefdevol in haar kist gestopt. Junko's begrafenis vond plaats op 2 april 1989.

Na Junko's tragische dood kwamen veel mensen bijeen om te rouwen om haar overlijden, en er zijn liedjes, films, boeken en zelfs een liedalbum dat aan haar is opgedragen.

Bij haar afstuderen overhandigde de schooldirecteur van Junko Furuta haar ouders het diploma van haar middelbare school en haar vrienden praten nog steeds over hun tijd met haar.

Ons advies aan jou is om je te concentreren op Junko's kracht bij het onder ogen zien van haar vreselijke situatie in plaats van de wreedheid van haar ontvoerders, je zult zeker inspiratie vinden in plaats van alleen maar een reden om verdrietig te zijn.

Helaas is het graf van Junko Furuta nu onbekend. We weten dat het vandaag een geweldige pelgrimsoord zou zijn geworden. Wij geloven dat haar rustplaats in het hart ligt van iedereen die haar kent.