Lake Peigneur, het meer in de Amerikaanse staat Louisiana dat ooit in de zoutmijn werd geledigd, waardoor de grootste door mensen gecreëerde draaikolk ooit ontstond.
Het meer van Peigneur:
Lake Peigneur was een zoetwatermeer in de Amerikaanse staat Louisiana, nabij het noordelijkste puntje van Vermilion Bay. Maar sinds de ramp met het Peigneur-meer in 1980 plaatsvond, is het meer nu gevuld met brak water, een soort water met meer zoutgehalte dan zoet water, maar niet zoveel als zeewater. Het Peigneur-meer was een zoetwaterlichaam van 10 meter diep, populair bij sporters, totdat de ongewone door de mens veroorzaakte ramp de structuur en het omliggende land volledig veranderde. Nu met een maximale diepte van 200 voet, is het het diepste meer in Louisiana.
Ramp Lake Peigneur:
Op de ochtend van 21 november 1980 werd een Texaco booreiland team op Louisiana's Lake Peigneur merkte op dat hun boor onder het oppervlak van het ondiepe meer was vastgelopen. De arbeiders van het boorpersoneel waren verbijsterd toen ze de boor niet konden bevrijden. Dan, na een reeks luide knallen, begint hun platform naar het water te kantelen. De zeven mannen schrokken en klauterden onmiddellijk naar de kust.
Ze hadden geen idee dat ze zojuist het landschap van Iberia Parish hadden hertekend. Ze waren erin geslaagd om een 10 meter diep zoetwatermeer permanent om te vormen tot een 200 meter diep zoutwatermeer.
De horror van de Lake Peigneur-ramp:
Binnen anderhalf uur waren ze getuige van hun $ 5 miljoen, 150 meter hoge boortoren op de een of andere manier verdwijnen in een meer met een gemiddelde diepte van minder dan een meter. Ze realiseerden zich dat ze de grootste fout in hun leven hadden gemaakt omdat hun boor per ongeluk een hoofdas van de Diamant kristal zoutmijn, waarvan de tunnels de rots onder het meer doorkruisten.
Het water van het meer stroomde nu de mijn in door het snel groeiende gat van 14 inch in de zoutkoepel, met een kracht die tien keer zo groot was als die van een brandkraan.
Een ander verschrikkelijk tafereel was in de diepte van de mijngrot, waar meer dan vijftig mijnwerkers nog steeds door het stijgende water renden, met mijnkarren en een tergend langzame lift om de mijn met acht tegelijk te verlaten. Aan de andere kant worstelde een visser die op dat moment op het meer was ook met zijn kleine boot om aan de onoverwinnelijke stroming van het meerwater te ontsnappen. Het was dat beangstigende moment waarop een mooi en kalm meer voor al hun ogen in een ketel van dood veranderde.
Hebben ze het overleefd?
Hoewel het een extreme vorm van terreurkonden al die 55 arbeiders in de mijn eindelijk ontsnappen, waarbij zes medewerkers later door Diamond Crystal prijzen kregen voor heldendom. De bemanning van 7 op het boorplatform vluchtte het platform kort voordat het instortte in de nieuwe diepten van het meer. De visser was ook in staat om zijn boot naar de kust te loodsen en te ontsnappen. Maar de reeks gevolgen houdt hier niet op.
Wat hebben ze uiteindelijk getuigd?
Hoewel ze allemaal ontsnapten aan hun vreselijke dood, was het drama net begonnen voor Lake Peigneur. Ze keken geschokt toe hoe het water rond zijn nieuwe 'afvoer' begon te cirkelen, waardoor het meer in een wervelende draaikolk van modder, bomen en schuiten veranderde, de grootste kunstmatige draaikolk in geschiedenis. Een sleepboot, een dok, een ander boorplatform, een parkeerplaats en een groot stuk van het nabijgelegen Jefferson Island werden in de afgrond gezogen. Dagen na de ramp, toen de waterdruk gelijk was geworden, zonken negen van de elf aken kwam uit de draaikolk en dreef weer op het oppervlak van het meer.
Hier is hoe het Peigneur-meer veranderde in een brakwatermeer?
Het meer had zout water na de gebeurtenis, niet als gevolg van het zout uit de mijn dat in het water oploste, maar van de instroom van zout water uit de Vermilion Bay. Lake Peigneur liep vroeger via het Delcambre-kanaal af naar Vermilion Bay, maar toen het meer in de mijn werd geledigd, veranderde het kanaal van richting en stroomde zout of brak water uit de Golf van Mexico in de modderige bodem van het meer. De achterwaartse stroom creëerde een tijdelijke waterval van 164 voet, de hoogste in de staat en 400 voet geisers barstte periodiek uit de diepte terwijl perslucht uit de ondergelopen mijnschachten werd geperst.
Effecten van de ramp met het Peigneur-meer:
De gebeurtenis heeft het ecosysteem van het meer permanent aangetast door het meer van zoet water naar brak water te veranderen en de diepte van een deel van het meer te vergroten. Om te zeggen dat het een brak ecosysteem heeft dat heel anders is dan in 1980.
Nasleep van de ramp met het Peigneur-meer:
Hoewel er geen mensenlevens verloren gingen, werden drie honden gedood. Texaco en de booraannemer Wilson Brothers kwamen uiteindelijk overeen om $ 32 miljoen te betalen aan Diamond Crystal en $ 12.8 miljoen aan een nabijgelegen botanische tuin en plantenkwekerij, Live Oak Gardens, om de veroorzaakte schade te compenseren. De Mine Safety and Health Administration publiceerde in augustus 1981 een rapport over de ramp waarin de gebeurtenis uitvoerig werd gedocumenteerd, maar er werd geen officiële reden voor de ramp geïdentificeerd.
Het is vreemd om te bedenken waarom ze naar olie groeven direct boven een actieve zoutmijn! Volgens sommige rapporten boorde het Texaco-platform op de verkeerde plaats vanwege een kaartfout - een fout van een ingenieur transversale Mercator-projectiecoördinaten For UTM-coördinaten. De mijn werd uiteindelijk gesloten in december 1986. Sinds 1994 AGL-bronnen heeft de onderliggende waarde van Lake Peigneur gebruikt zoutkoepel als opslag- en hubfaciliteit voor aardgas onder druk.
