De Drakendriehoek, een gebied in Japan waarvan wordt gezegd dat het lijkt op de Bermudadriehoek, en de Japanners zijn zich al duizend jaar bewust van deze dodelijke gevaarlijke zone. Vanaf het begin noemen ze het "Ma-no Umi", wat de "duivelszee" betekent.
Eeuwenlang hebben zeelieden gemeld dat talloze vissersboten verdwijnen binnen de grenzen van de Duivelszee. Volgens de legende stijgen draken naar de oppervlakte van het water om boten en hun bemanningsleden de diepe zeebodem in te slepen!
De Duivelszee en de Drakendriehoek
Karel Berlitz, de man die het idee van de Bermuda Driehoek, wilde de slag voor de Duivelszee in Japan herhalen. Hij noemde het de 'Drakendriehoek' in zijn boek, "The Dragon's Triangle" over het onderwerp gepubliceerd in 1989. Volgens Berlitz verdwenen tussen 1952 en 1954 vijf Japanse militaire schepen en 700 bemanningsleden in deze mysterieuze driehoek.
De Duivelszee-zone
The Devil's Sea is eigenlijk een onderdeel van de Filippijnen Zee die een denkbeeldige lijn volgt die loopt van het westen van Japan, ten noorden van Tokio, naar het puntje van de Stille Oceaan en terugkeert naar het oosten door de Ogasawara-eilanden en Guam weer naar Japan. Net als Bermuda vormt het ook een soortgelijk type van de driehoekige zone. Beginnend vanuit het westen van Japan, ten noorden van Tokio, volgt het een lijn naar een punt in de Stille Oceaan dat ongeveer 145 graden oosterlengte is. Beide bevinden zich respectievelijk op 35 graden westerlengte. Maar de overeenkomsten houden hier niet op, de twee zones liggen in het oostelijke uiteinde van het vasteland en strekken zich uit tot het diepe deel van de wateren waar de zee wordt aangedreven door sterke stromingen over actieve vulkanische onderwatergebieden.
De bijzondere kenmerken van de Duivelszee
De drakendriehoek is een gebied met grote seismische activiteit, met een zeebodem waarin de transformatie zich voortzet en sommige delen van het land tot 12,000 meter diep uitkomen. Die eilandjes en landmassa's waren tevoorschijn gekomen en verdwenen voordat ze op kaarten konden worden getekend. Er zijn navigatiebrieven en documenten die enkele van die verdwenen landen bevatten waarin veel ervaren zeelieden in de oudheid landden.
Een historische Japanse legende van de Duivelszee
De onoverwinnelijke Mongoolse keizer, Kublai Khan was van plan om Japan in 1281 binnen te vallen via de Devil's Sea-route, maar twee mysterieuze stormen zouden Japan hebben beschermd tegen verovering door Mongoolse hordes.
De Japanse legende zegt dat "kamikaze, 'Of' goddelijke winden 'werden aangeroepen door de keizer van Japan. Deze winden veranderden in twee verschrikkelijke stormen boven de Duivelszee die een vloot van 900 Mongoolse schepen met 40,000 soldaten tot zinken brachten. Toen was de verwoeste vloot vertrokken van het vasteland van China, en het moest een zuidelijke vloot van 100,000 troepen ontmoeten om Japanse verdedigers te overweldigen.
In plaats daarvan vochten Kublai Khan's troepen na 50 dagen tot een patstelling, en de Japanners weerden de indringers af toen Khan's troepen zich terugtrokken en veel soldaten deserteerden.
Utsuro-Bune – een andere Japanse legende met een vreemd verhaal
De beroemde Japanse legende van "Utsuro-bune", wat letterlijk 'hol schip' betekent in het Japans, verwijst naar een onbekend object dat naar verluidt in 1803 aan land spoelde. Hitachi provincie aan de oostkust van Japan (vlakbij Tokio en de Drakendriehoek).
Verslagen van Utsuro-bune, ook bekend als Utsuro-fune en Urobune verschijnen in drie Japanse teksten: Toen shōsetsu (1825), Hyōryū kishū (1835) en Ume-no-chiri (1844).
Volgens de legende arriveerde een aantrekkelijke jonge vrouw van 18-20 jaar oud op 22 februari 1803 op een plaatselijk strand aan boord van het "holle schip". Vissers brachten haar het binnenland in om verder te onderzoeken, maar de vrouw kon niet communiceren in het Japans. Ze was heel anders dan wie dan ook.
De vrouw had rood haar en wenkbrauwen, het haar was langwerpig door kunstmatige witte extensions. De extensions kunnen gemaakt zijn van wit bont of dunne textielstrepen in wit poeder. Dit kapsel is in geen enkele literatuur te vinden. De huid van de dame was heel bleekroze van kleur. Ze droeg kostbare, lange en gladde kleding van onbekende stoffen.
Hoewel de mysterieuze vrouw vriendelijk en hoffelijk overkwam, gedroeg ze zich vreemd, want ze hield altijd een vierkante doos vast die van bleek materiaal was gemaakt en ongeveer 24 centimeter groot was. De vrouw stond niemand toe de doos aan te raken, hoe vriendelijk of dringend de getuigen het ook vroegen. De vissers brachten haar en haar schip vervolgens terug naar de zee, waar het wegdreef.
Nu geloven velen dat ze een intelligent buitenaards wezen was dat per ongeluk vanuit een andere wereld naar de aarde was gekomen via haar ruimteschip (Utsuro-bune).
De geloofwaardigheid van deze boeken is echter door veel historici in twijfel getrokken, maar er is geverifieerd dat deze boeken zijn geschreven vóór 1844, ruim voor het moderne UFO-tijdperk.
De spoken van de Duivelszee
Duizenden jaren lang hebben de inwoners van het gebied de Drakendriehoek beschreven als een uiterst gevaarlijke plek omdat er verschillende vreemde verdwijningen en bizarre gebeurtenissen hebben plaatsgevonden die nog steeds onverklaard zijn. Een lange lijst van vissersboten, grote oorlogsschepen en allerlei soorten vliegtuigen is gewoon met al hun bemanning in de boze driehoek verdwenen.
Elke keer dat de laatste radiocommunicatie waarop ze onbeantwoord zijn, zou je denken dat het spatiotemporele distensies en afwijkingen van het bewustzijn van de bemanningsleden zijn die communicatie verhinderen. Er is geverifieerd dat de magnetische activiteit van de zone ook vergelijkbaar is met de Bermudadriehoek, die groter is dan elke andere plaats op aarde. Niemand heeft echter nog kunnen uitleggen dat deze ongebruikelijke magnetische activiteit de feitelijke oorzaak van de verdwijningen is of niet.
Aan de andere kant spreekt de oude folklore over de draken die vanuit de diepte verschijnen om een heel schip of zelfs een eiland op te slokken en die zonder een spoor achter te laten terugkeren naar de bodem van de zee.
Volgens een andere Japanse legende pronkt de drakendriehoek met de "Sea Devil" in het diepste deel, waar een oude stad voor altijd bevroren is in de tijd. Mensen beweren ook getuige te zijn geweest van fantoomschepen die plotseling verschijnen alsof ze uit de diepte opstijgen om na een tijdje te verdwijnen.
The Devil's Sea - een intense interesse van de intellectuelen van de wereld en een onvergetelijke tragedie
De Dragon's Triangle werd het centrum van wereldonderzoek en maritieme belangen toen oorlogsschepen, vissersboten en vliegtuigen allemaal werden ingetrokken van hun reguliere route door de Devil's Sea-zone.
In 1955 financierde de Japanse regering een onderzoeksschip, de "Kaiyo Maru 5", om de Duivelse Zee te bestuderen. Maar de boot verdween met alle wetenschappers die de expeditie aan het integreren waren, waardoor de Japanse regering het gebied 'officieel' als een gevaarlijke zone moest bestempelen.
Naast alle onnatuurlijke sterfgevallen en verdwijningen zijn er meldingen van UFO-waarnemingen en mystieke dikke mist dat dit gebied van de Stille Oceaan groot opdoemt en op mysterieuze wijze verschijnt en verdwijnt. Net als de Bermudadriehoek kunnen de activiteiten van buitenaardse schepen daar vaak worden ervaren.
De mogelijke verklaringen
De afgelopen decennia proberen mensen van over de hele wereld daar het beste de vreemde verschijnselen te verklaren die al millennia plaatsvinden. Er zijn echter echt enkele fascinerende feiten en theorieën over de Drakendriehoek die u moet weten.
De magnetische polen verbinding:
Eén theorie neigt naar een vreemde verbinding tussen de magnetische polen van de twee driehoeken, de Bermuda en de Dragon Triangle, die een spatiotemporeel duplicaat van elkaar creëert. Mysterieliefhebbers beweren dat de driehoeken van de Bermuda en de draak zich aan de andere kant van elkaar bevinden en dat er gemakkelijk een rechte lijn tussen hen door het middelpunt van de aarde kan worden getrokken. Zelfs als het waar was, zou het niet de gevaren verklaren die inherent zijn aan een van de zones.
De realiteit is echter dat er voornamelijk deze twee gebieden op aarde zijn waar enorme schepen en vliegtuigen op onverklaarbare wijze met al hun bemanning verdwijnen zonder een spoor of tekenen van leven achter te laten.
Een buitenaardse basis onder water
Tegenwoordig geloven velen zelfs dat er een buitenaardse basis onder water is op de bodem van de Duivelszee, en dat de beruchte draken van de driehoek eigenlijk UUO ― Unidentified Underwater Objects zijn.
Er zijn hoofdzakelijk vijf soorten niet-geïdentificeerde objecten in de ufologie:
- UFO staat voor het Unidentified Flying Object
- AFO staat voor het amfibische vliegobject
- UAO staat voor het Unidentified Aquatic Object
- UNO staat voor het Unidentified Nautical Object
- UUO staat voor het Unidentified Underwater Object
Volgens de gelovigen bevindt de geavanceerde basis zich in de extreme diepten van de Duivelszee, die ongeveer 12,000 meter diep in de oceaan ligt, en dat ze de magnetische anomalieën en ontvoeringen van schepen zouden veroorzaken, maar met welk doel ?!
Geomagnetische storingen
Wetenschappers die gespecialiseerd zijn in verschillende onderwerpen: geologen, meteorologen, natuurkundigen, astronomen, enz. Hebben een andere verklaring voor de Dragon's Triangle-mysteries meegesleept. Volgens hen zijn er twaalf zones met grote geomagnetische verstoringen op de planeet. Twee daarvan zijn de Noord- en Zuidpool en vijf van de overige tien zijn nauw verbonden met de Dragon Triangle-zone ― zo laat de plaats zo ongewoon zien geomagnetische storingen. Deze storingen leiden vliegtuigen en schepen af.
Parallel universum en een enorme draaikolk
Een andere echt boeiende, geavanceerde verklaring komt van het bestaan van de parallel universum. Volgens deze theorie:
Er is inderdaad een enorm Draaikolk in Dragon's Triangle (of eender welke andere plek) die zich opent op een andere wereld, bestaat een parallelle wereld uit antimaterie en die mensen, massa of zelfs licht en tijd absorbeert.
Bij het ontstaan van het universum was de materie niet de enige die verscheen, anti-materie vergezelde het in gelijke hoeveelheden. Zo vormden materie en antimaterie afzonderlijk twee verschillende universums: een universum van materie en een universum van antimaterie.
Deze twee universums bestaan naast elkaar in dezelfde 'ruimte', maar niet binnen dezelfde 'tijd'. De tijd scheidt hen. Het is dit tijdelijke verschil dat een "barrière" tussen hen vormt en verhindert dat ze zich vermengen. Als dit niet het geval was, zouden materie en antimaterie zichzelf in contact met elkaar totaal vernietigen. Deze scheiding is daarom essentieel.
Deze universums zijn in hetzelfde tempo geëvolueerd, in dezelfde stadia, en hebben beide dezelfde melkwegstelsels bevolkt die uit sterren en planeten bestaan, maar deze melkwegstelsels zijn verschillend in de ruimte verdeeld van het ene universum naar het andere. Met andere woorden, sterrenstelsels en antistelsels bezetten verschillende plaatsen in de ruimte.
Elke ster en planeet in elk melkwegstelsel van het materie-universum heeft een tweeling in een ander anti-materie-universum-melkwegstelsel. Onze wereld is geen uitzondering. De aarde heeft een tweelingaarde van antimaterie die de "donkere tweeling" wordt genoemd, een anti-aarde die vibreert met een frequentie die hoger is dan die van de aarde, omdat deze meer is geëvolueerd dan zij.
Elke ster en planeet in het universum van materie zijn verbonden met hun anti-materie-tweelingbroer door een 'energiebrug', een magnetische Vortex.
Van de verschillende naar voren gebrachte hypothesen is de meest plausibele de Atlantische hypothese. Inderdaad, de vernietiging van Poseidia, de grootste en de laatste van de zeven eilanden die zich hebben gevormd Atlantis, achtergelaten op de bodem van de Atlantische Oceaan een gigantisch Kristal dat krachtige elektromagnetische straling uitzendt die de Atlantiërs van energie voorzag.
Het zou dit enorme Kristal zijn, altijd actief, dat de magnetische Vortex zou verstoren die de Aarde verbindt met haar dubbele antimaterie. Zijn hyperkrachtige straling zou de aarde van links naar rechts doorkruisen en de 'Bermudadriehoek' verbinden met de 'Drakendriehoek' in een enorme energielus waarvan de willekeurige fluctuaties af en toe een Vortex zouden openen, de spatiotemporale 'deur' naar het 'Duistere Tweeling. "
In 1986, toen hij op zoek was naar een geschikte plek om de haaien te observeren, zag Kihachiro Aratake, een directeur van de Yonaguni-Cho Tourism Association, enkele bijzondere zeebodemformaties die op architectonische structuren leken. De vreemde structuren zijn nu algemeen bekend als de "Yonaguni-monument, 'Of de' Yonaguni Submarine Ruins '.
Het is een ondergedompelde rotsformatie voor de kust van het eiland Yonaguni, het meest zuidelijke van de Ryukyu-eilanden, in Japan. Het ligt ongeveer honderd kilometer ten oosten van Taiwan. Om de dingen nog vreemder te maken, de Yonaguni-monument is gelegen in de Devil's Sea-driehoek die velen heeft doen geloven dat de onderwaterstructuren overblijfselen zijn van de verloren stad Atlantis.
Laatste woorden
Het is waar dat we met dit artikel van één pagina geen juiste conclusie kunnen trekken over al die vreemde dingen die sinds meer dan duizend jaar geleden in de Duivelszee hebben plaatsgevonden. De waarheid is dat het nog steeds onbekend is wat er werkelijk gebeurt in de Devil's Sea. Maar wetenschappers hebben al deze eigenaardigheden geconcludeerd door te zeggen dat de verdwijningen te wijten zijn aan het feit dat deze plek intense magnetische veranderingen heeft, waardoor vliegtuigen en schepen gedesoriënteerd raken wanneer ze de driehoek binnenkomen. Wat er echter echt gebeurt, is nog steeds een onopgelost mysterie.
