Genie Wiley, het wilde kind: misbruikt, geïsoleerd, onderzocht en vergeten!

"Feral Child" Genie Wiley zat 13 jaar lang vastgeketend aan een stoel in een geïmproviseerd dwangbuis. Haar extreme verwaarlozing stelde onderzoekers in staat een zeldzame studie uit te voeren naar menselijke ontwikkeling en gedrag, zij het misschien tegen haar prijs.

In november 1970 kreeg een schrikbarend vreemd geval van een 13-jarig Amerikaans Feral Child de aandacht van de kinderwelzijnsautoriteiten in Los Angeles. Het was Genie Wiley die werd geboren in 1957 en het slachtoffer werd van vreselijke kindermishandeling, nalatigheid en volledig sociaal isolement. In werkelijkheid is 'Genie' het pseudoniem van het slachtoffer, en haar echte naam is Susan Wiley.

Foto's van het verwilderde kind Genie,

Wat betekent Feral Child?

Er zijn een aantal speculaties en definities van de “Wild kind' of ook wel het 'wilde kind' genoemd. Over het algemeen is een "Wild kind” is een mensenkind dat vanaf zeer jonge leeftijd geïsoleerd van menselijk contact heeft geleefd en dus weinig of geen ervaring heeft met menselijke zorg, gedrag of menselijke taal. Het kan te wijten zijn aan een ongeluk, het lot of zelfs menselijk misbruik en wreedheid.

Een van de eerste Engelstalige verslagen van een wild kind betreft John van Luik, een jongen die zogenaamd het grootste deel van zijn jeugd in isolatie in de Belgische wildernis heeft doorgebracht.

Genie Wiley het wilde kind

Genie het wilde kind,
Genie Wiley Het wilde kind

Toen Genie Wiley nog maar 20 maanden oud was, begon haar vader Mr. Clark Wiley haar te houden opgesloten in de kelder die niets minder was dan een geïmproviseerde kooi. Ze bracht al die dagen door in een koude donkere kamer. Meestal was ze ofwel vastgebonden in een kindertoilet of vastgebonden aan een wieg met haar armen en benen verlamd.

Gedurende een lange tijd mocht Genie met niemand communiceren, zelfs niet met haar familieleden en verwanten, en ze was ook geïsoleerd van elke vorm van opruiing. Door de omvang van haar isolement kon ze niet worden blootgesteld aan enige vorm van spraak, met als gevolg dat ze tijdens haar jeugd geen menselijke taal en gedrag heeft verworven.

Het meest trieste is dat meneer Wiley haar niet de juiste voeding en vloeistof heeft gegeven. Elke dag raakte Genie ernstig ondervoed. In feite is dit een voorbeeld van de extreme vorm van menselijke wreedheid en ongevoeligheid. Echter, dit vreemde geval van “Genie Wiley, The Wild kind” heeft de kennis van taalkunde en abnormale kinderpsychologie aanzienlijk vergroot.

Psychologen, taalkundigen en een paar wetenschappers kregen aanvankelijk de kans om de zaak van Genie Wiley te bestuderen. Toen ze vaststelden dat Genie nog niets over de taal had geleerd, begonnen de taalkundigen meer inzicht te krijgen in de processen die taalverwervingsvaardigheden beheersen en begonnen ze theorieën en hypothesen te testen die kritieke perioden identificeren waarin mensen taal leren begrijpen en gebruiken.

Hun uiterste inspanningen maakten het mogelijk binnen enkele maanden, ze begon te communiceren via uitzonderlijke non-verbale vaardigheden en legde geleidelijk de sociale basisvaardigheden vast. Hoewel ze de eerste taal nooit volledig had geleerd en toch veel gedragskenmerken en kenmerken van een niet-gesocialiseerd persoon vertoonde.

De wandeling van Genie Wikey werd beschreven als een 'Bunny Hop'

De autoriteiten beheerden aanvankelijk het kinderziekenhuis van Los Angeles voor de opname van Genie met een team van artsen en psychologen voor de komende maanden. Haar latere woonsituatie werd echter het onderwerp van controversiële discussies.

In juni 1971 werd ze ontslagen uit het ziekenhuis om bij haar leraar te gaan wonen, maar anderhalve maand later verhuisden de autoriteiten haar naar de familie van de wetenschapper die toen het onderzoek en de studie naar haar leidde. Ze heeft er bijna vier jaar gewoond. Toen Genie Wiley 18 werd, keerde ze terug naar haar moeder. Maar na een paar maanden dwongen Genie's vreemde gedrag en behoeften haar moeder om te beseffen dat ze niet goed voor haar dochter kon zorgen.

Toen kwamen de autoriteiten en brachten Genie Wiley naar de eerste van wat een reeks instellingen voor gehandicapte volwassenen zou worden, en de mensen die het runnen sneden haar af van bijna iedereen die ze kende en onderwierpen haar aan extreme fysieke en emotionele mishandeling. Als gevolg hiervan verslechterde haar fysieke en mentale gezondheid ernstig en gingen haar nieuw verworven taal- en gedragsvaardigheden zeer snel achteruit.

Later in januari 1978 verbood de moeder van Genie Wiley alle wetenschappelijke waarnemingen en testen van Genie. Sindsdien is er weinig bekend over haar omstandigheden. Haar huidige verblijfplaats is onzeker, hoewel wordt aangenomen dat ze onder de hoede van de staat Californië woont.

Jarenlang blijven psychologen en taalkundigen de zaak van Genie Wiley bespreken, en er is aanzienlijke academische en media-aandacht voor haar ontwikkeling en de methoden of ethiek van de wetenschappelijke studies over Genie Wiley. In het bijzonder hebben wetenschappers Genie Wiley vergeleken met: Victor van Aveyron, een 19e-eeuws Frans kind dat ook het onderwerp was van een casestudy over vertraagde psychologische ontwikkeling en late taalverwerving.

Dit is hoe de familieachtergrond van Genie Wiley haar leven in ellende duwde

Genie was de laatste en tweede overlevende van vier kinderen van ouders die in Arcadia, Californië woonden. Haar vader groeide voornamelijk op in weeshuizen in de Amerikaanse Pacific Northwest, die later in een luchtvaartfabriek werkte tot hij stierf als gevolg van een blikseminslag. En haar moeder kwam uit een boerenfamilie in Oklahoma en was als tiener naar Zuid-Californië gekomen met familievrienden die de Dust Bowl ontvluchtten.

Tijdens haar vroege jeugd liep de moeder van Genie een ernstig hoofdletsel op bij een ongeval, waardoor ze aanhoudende neurologische schade kreeg die degeneratieve zichtproblemen in één oog veroorzaakte. Ze was wettelijk blind, wat volgens haar de reden was waarom ze vond dat ze niet namens haar dochter kon tussenkomen toen ze werd misbruikt.

Hoewel de ouders van Genie aanvankelijk blij leken voor degenen die hen kenden, voorkwam meneer Wiley kort nadat ze waren getrouwd, dat zijn vrouw het huis verliet en sloeg haar met toenemende frequentie en ernst.

Bovendien gaf de moeder van meneer Wiley hem een ​​vrouwelijke voornaam, waardoor hij het doelwit van constante spot werd. Als gevolg hiervan koesterde hij tijdens zijn jeugd extreme wrok jegens zijn moeder, waarvan de broer van Genie en de wetenschappers die Genie bestudeerden, geloofden dat dit de oorzaak was van zijn latere woedeproblemen door zijn eigen dochter te misbruiken en te verwaarlozen.

Een TLC-documentaire uit 2003 over "Genie The Feral Child":