Met de ontwikkeling van kennis en technologie wordt de kwaliteit van onze beschaving voortdurend ontwikkeld onder de magische invloed van de wetenschap. Mensen op aarde zijn tegenwoordig erg machtsbewust. Mensen in de huidige moderne wereld kunnen zich geen moment voorstellen zonder elektriciteit. Maar als het gaat om het opwekken van deze elektriciteit, moeten we ook andere bronnen vinden dan kolen of gas, aangezien deze energiebronnen niet hernieuwbaar zijn. Het vinden van alternatieven voor deze energieën was altijd een van de moeilijkste uitdagingen voor de onderzoekers. En van daaruit werd het proces van het opwekken van elektriciteit uit nucleaire bronnen uitgevonden.
Maar radioactieve stoffen, die vaak in deze kernenergiecentra worden gebruikt, kunnen tegelijkertijd vernietigende effecten hebben op mens en milieu. De juiste observatie is dus de belangrijkste kwestie in deze kwestie. Zonder dat kan een explosie op elk moment resulteren in onherstelbare schade aan deze wereld. Een voorbeeld van een dergelijke gebeurtenis is de ramp in Tsjernobyl of de explosie in Tsjernobyl die plaatsvond in de kerncentrale van Tsjernobyl in Oekraïne in 1986. Velen van ons weten al steeds meer over de ramp in Tsjernobyl die ooit de wereldgemeenschap tot op het bot schokte.
De ramp in Tsjernobyl:
De tragedie vond plaats tussen 25 en 26 april 1986. De plaats van het incident is het kerncentrales van Tsjernobyl van de Sovjet-Unie, ook bekend als het Lenin-kerncentrales. Het was destijds de grootste kerncentrale ter wereld en de explosie in Tsjernobyl wordt als de meest schadelijke beschouwd nucleaire ramp op aarde dat ooit is gebeurd in een kerncentrale. Er waren vier kernreactoren in het energiecentrum. Elke reactor was in staat om ongeveer duizend megawatt elektriciteit per dag op te wekken.
Het ongeval vond voornamelijk plaats tijdens het uitvoeren van een niet-geplande kernproef. Het gebeurde vanwege de nalatigheid van de autoriteit en het gebrek aan ervaring van de arbeiders en medewerkers van de energiecentrale. De test werd uitgevoerd in reactor nr. 4. Toen deze niet meer onder controle was, stopten de operators het stroomregulatiesysteem en het noodbeveiligingssysteem volledig. Ze hadden ook de regelstaven onderschept die waren verbonden met de kernen van de reactortank. Maar het werkte nog steeds met bijna 7 procent van zijn vermogen. Door zoveel ongeplande activiteiten gaat de kettingreactie van de reactor zo intens dat hij niet meer te beheersen is. Daarom explodeerde de reactor rond 2 uur 's nachts.
Twee arbeiders stierven onmiddellijk op het moment van de explosie en de overige 28 stierven binnen een paar weken (meer dan 50 in de controverse). Het meest schadelijke is echter dat de radioactieve stoffen in de reactor inclusief zijn cesium-137 die werden blootgesteld aan de omgeving en zich langzaam over de wereld verspreidden. Op 27 april waren bijna 30,000 (meer dan 1,00,000 in controverse) bewoners werden elders geëvacueerd.
Nu was de uitdaging om 100 ton zeer radioactief afval van het dak van de Tsjernobyl-reactor te verwijderen. Gedurende een periode van acht maanden na de ramp van april 1986 hebben duizenden vrijwilligers (soldaten) Tsjernobyl uiteindelijk begraven met handgereedschap en spierkracht.
Aanvankelijk gebruikten de Sovjets ongeveer 60 op afstand bestuurbare robots, waarvan de meeste in eigen land binnen de USSR werden vervaardigd om het radioactieve afval op te ruimen. Hoewel verschillende ontwerpen uiteindelijk konden bijdragen aan het opruimen, bezweken de meeste robots al snel onder de effecten van hoge stralingsniveaus op delicate elektronica. Zelfs die machines die in omgevingen met veel straling konden werken, faalden vaak nadat ze met water waren overgoten om ze te ontsmetten.
Sovjet-experts gebruikten een machine die bekend staat als een STR-1. De zeswielige robot was gebaseerd op een maanrover die werd gebruikt bij de Sovjet-maanverkenningen van de jaren zestig. Misschien wel de meest succesvolle robot - de Mobot - was een kleine machine op wielen die was uitgerust met een bulldozerachtig blad en een "manipulatorarm". Maar het enige Mobot-prototype werd vernietigd toen het per ongeluk 1960 meter werd neergezet door een helikopter die het naar het dak bracht.
Tien procent van het opruimen van het zwaar vervuilde dak van Tsjernobyl werd gedaan door robots, waardoor 500 mensen werden gered van blootstelling. De rest van het werk werd gedaan door 5,000 andere arbeiders, die in totaal 125,000 rem straling absorbeerden. De maximaal toegestane dosis voor elke werknemer was 25 rem, vijf keer de normale jaarlijkse normen. In totaal stierven 31 arbeiders in Tsjernobyl, 237 hadden bevestigde gevallen van acute stralingsziekte, en veel meer zullen waarschijnlijk nadelige gevolgen ondervinden van hun blootstelling.
De autoriteiten zeiden tegen de soldaten dat ze wodka moesten drinken. Volgens hen zou de straling zich aanvankelijk in de schildklier ophopen. En de wodka moest ze schoonmaken. Dat werd de soldaten meteen voorgeschreven: in Tsjernobyl om de twee uur een half glas wodka. Ze dachten dat het hen echt tegen de straling zou beschermen. Helaas niet!
Door de explosie in Tsjernobyl werden 50 tot 185 miljoen curie-radionucliden blootgesteld aan het milieu. De radioactiviteit was zo verschrikkelijk dat het bijna 2 keer krachtiger was dan de atoombom die in Hiroshima of Nagasaki tot ontploffing was gebracht. Tegelijkertijd was de verspreiding 100 keer zo groot als het radioactieve materiaal van Hiroshima-Nagasaki. Binnen een paar dagen begon de straling zich te verspreiden naar buurlanden, zoals Wit-Rusland, Oekraïne, Frankrijk, Italië enz.
Deze radioactiviteit heeft een aanzienlijke impact op het milieu en zijn leven. Het vee begon met verkleuring geboren te worden. Er is ook een toename van het aantal radioactief gerelateerde ziekten en kankers, vooral schildklierkanker, bij mensen. In 2000 werden ook de resterende drie reactoren in het energiecentrum stilgelegd. En dan, jarenlang, is de plek totaal verlaten. Niemand gaat daarheen. Hier in dit artikel zullen we weten hoe de huidige situatie in de regio is na de ramp die bijna drie decennia geleden plaatsvond.
Welke hoeveelheid straling is er nog beschikbaar in de regio Tsjernobyl?
Na de explosie in Tsjernobyl begon de radioactiviteit zich naar het milieu te verspreiden, al snel verklaarde de Sovjet-Unie de plaats te verlaten. Ondertussen is de kernreactor gecentreerd rond een cirkelvormige uitsluitingszone met een straal van ongeveer 30 km. De grootte was ongeveer 2,634 vierkante kilometer. Maar door de verspreiding van radioactiviteit werd de omvang uitgebreid tot ongeveer 4,143 vierkante kilometer. Tot op de dag van vandaag mogen mensen niet wonen of iets doen in deze specifieke gebieden. Wetenschappers of onderzoekers mogen de site echter met speciale toestemming en voor een korte tijd betreden.
Zelfs na de explosie is meer dan 200 ton radioactief materiaal opgeslagen in de centrale. Volgens berekeningen van de huidige onderzoekers zal deze radioactieve stof ongeveer 100 tot 1,000 jaar nodig hebben om volledig inactief te zijn. Bovendien werd onmiddellijk na de explosie radioactief materiaal op 800 locaties gedumpt. Het heeft ook een enorm potentieel voor grondwaterverontreiniging.
Na de ramp in Tsjernobyl zijn er bijna drie decennia verstreken, maar de relevantie van het wonen daar, zelfs in het aangrenzende gebied, is nog steeds controversieel. Hoewel het gebied ontvolkt is, herbergt het ook natuurlijke hulpbronnen en vee. Nu zijn de overvloedige aanwezigheid en diversiteit van dieren in het wild de nieuwe hoop voor deze vervloekte regio. Maar aan de ene kant is de radioactieve vervuiling van het milieu nog steeds gevaarlijk voor hen.
Invloed op de diversiteit van wilde dieren en dieren:
Inwoners van Tsjernobyl werden geëvacueerd kort na de dodelijkste nucleaire explosie die bijna 34 jaar geleden plaatsvond. Het was echter niet mogelijk om de wilde levens volledig uit de radioactieve zone te evacueren. Als gevolg hiervan is deze uitsluitingszone in Tsjernobyl een belangrijke plaats geworden voor biologen en onderzoekers. Nu zijn veel onderzoekers hier om radioactieve leefgemeenschappen te bestuderen en hun overeenkomsten met gewone leefgemeenschappen vast te stellen.
Interessant is dat in 1998 een bepaalde uitgestorven paardensoort in de regio werd vrijgelaten. Deze specifieke paardensoort wordt het Przewalski-paard genoemd. Omdat hier geen mensen wonen, werd besloten om deze paarden open te stellen voor de regio voor de behoeften van het ras van wilde paarden. Het resultaat was ook behoorlijk bevredigend.
Omdat de mensen zich vestigen, wordt het gebied een perfecte leefomgeving voor dieren. Velen beschrijven het ook als de positieve kant van het ongeluk in Tsjernobyl. Omdat de plek enerzijds onbewoonbaar is voor mensen, maar anderzijds een sleutelrol speelt als veilige leefomgeving voor dieren. Daarnaast valt hier ook de diversiteit in flora en fauna op.
A rapport van National Geographic in 2016 onthulde een onderzoek naar dieren in het wild in de regio Tsjernobyl. Biologen voerden daar een monitoringoperatie van vijf weken uit. Interessant is dat dieren in het wild met hun camera werden vastgelegd. Het heeft een breed scala aan soorten, waaronder 1 bizon, 21 wilde zwijnen, 9 dassen, 26 grijze wolven, 10 sheals, paarden enzovoort. Maar tussen al deze, blijft de vraag hoeveel straling deze dieren heeft beïnvloed.
Zoals uit de onderzoeken blijkt, is het effect van radioactiviteit op dieren in het wild in Tsjernobyl zeker niet prettig. Er zijn verschillende soorten vlinders, wespen, sprinkhanen en spinnen in het gebied aanwezig. Maar de effecten van mutaties op deze soorten zijn hoger dan normaal vanwege radioactiviteit. Onderzoek toont echter ook aan dat de radioactiviteit van de explosie in Tsjernobyl niet zo sterk is als de kans dat wilde dieren uitsterven. Bovendien hebben deze aan de omgeving blootgestelde radioactieve stoffen ook een ernstige impact op de planten gehad.
De preventie van radioactieve vervuiling door de ramplocatie in Tsjernobyl:
Het is gemeld dat het bovenste stalen deksel van Oven-4 was opgeblazen toen het gruwelijke ongeluk plaatsvond. Vanwege dit feit kwamen nog steeds radioactieve stoffen vrij via de opening van de reactor, die het milieu gevaarlijk vervuilden.
De toen Sovjet-Unie bouwde onmiddellijk een betonnen sarcofaag, of speciale krappe huizen rondom de reactoren, om te voorkomen dat de resterende radioactieve stoffen in de atmosfeer terechtkwamen. Maar deze sarcofaag werd oorspronkelijk slechts 30 jaar gebouwd, en veel arbeiders en soldaten hadden hun leven verloren om deze structuur in de haast te bouwen. Als gevolg hiervan raakte het langzaam aan het vervallen, daarom moesten wetenschappers het zo snel mogelijk repareren. In het proces begonnen wetenschappers een nieuw project genaamd de "Tsjernobyl New Safe Confinement (NSC of New Shelter)."
Tsjernobyl New Safe Confinement (NSC):
Tsjernobyl Nieuwe veilige opsluiting is een structuur die is gebouwd om de overblijfselen van de nummer 4 reactoreenheid in de kerncentrale van Tsjernobyl, die de oude sarcofaag verving, op te sluiten. Het megaproject is in juli 2019 afgerond.
Ontwerpdoelen:
De nieuwe veilige opsluiting is ontworpen met de volgende criteria:
- Verander de vernietigde kerncentrale van Tsjernobyl reactor 4 in een milieuvriendelijk systeem.
- Corrosie en verwering van de bestaande schuilplaats en het reactorgebouw 4 verminderen.
- Beperk de gevolgen van een mogelijke ineenstorting van de bestaande schuilplaats of het reactorgebouw 4, met name wat betreft het opsluiten van het radioactieve stof dat door een dergelijke ineenstorting zou worden geproduceerd.
- Maak een veilige sloop mogelijk van bestaande maar onstabiele constructies door op afstand bediende apparatuur te leveren voor de sloop ervan.
- Kwalificeren als een nucleaire begrafenis stuurt.
Prioriteit van de veiligheid:
In het hele proces zijn de veiligheid van werknemers en radioactieve blootstelling de eerste twee prioriteiten die de autoriteiten eraan hebben gegeven, en het is nog steeds bezig met de follow-up voor het onderhoud ervan. Om dat te doen, wordt het radioactieve stof in de schuilplaats continu bewaakt door honderden sensoren. Werknemers in de 'lokale zone' hebben twee dosismeters bij zich, één met realtime blootstelling en de tweede registratie van informatie voor het dosislogboek van de werknemer.
Werknemers hebben een dagelijkse en jaarlijkse limiet voor blootstelling aan straling. Hun dosimeter piept als de limiet is bereikt en de toegang tot de locatie van de werknemer wordt geannuleerd. De jaarlijkse limiet (20 millisieverts) kan worden bereikt door 12 minuten boven het dak van de sarcofaag uit 1986 te blijven, of een paar uur rond de schoorsteen.
Conclusie:
De ramp in Tsjernobyl is ongetwijfeld een verschrikkelijke nucleaire explosie in de wereldgeschiedenis. Het was zo verschrikkelijk dat de impact nog steeds in dit krappe gebied is en de radioactiviteit zich daar heel langzaam maar nog steeds verspreidt. De radioactieve stoffen die in de kerncentrale van Tsjernobyl zijn opgeslagen, hebben deze wereld altijd gedwongen na te denken over de schadelijke aspecten van radioactiviteit. Nu staat de stad Tsjernobyl bekend als de spookstad. Dat is normaal. Alleen betonnen huizen en gekleurde muren staan in deze onbemande zone en verbergen een angstige donker verleden onder de grond.
