Het is voor elke astronoom duidelijk dat enkele van de helderste objecten aan de nachtelijke hemel de planeten zijn. Het is dus mysterieus dat er in de oude literatuur zo weinig verwijzingen naar de planeten zijn.
Voorafgaand aan het decoderen van de Babel-tekst, een archaïsche geometrische tekst die is gebaseerd op astronomie, was de oudste weergave van de planeten die rond de zon draaien de discussie van de oude Griekse filosofen Hicetas en Philolaus over de planeten die rond een hete bal van metaal draaien, maar er is weinig om aan te geven dat ze de relatieve baanafstanden kenden.
Astronomische details identificeren met de Babel-tekst
Echter, met de recente ontdekking van Dr. Derek Cunningham van de Babel Tekst, een 5,300 tot 5,600 jaar oude tekst uit Lingjiatan, China, is ons begrip van het verre verleden drastisch veranderd. Nu is het mogelijk om de raadselachtige geometrische symbolen op oude artefacten te lezen en subtiele astronomische details te identificeren die eerdere historici over het hoofd hebben gezien.
In China is Lingjiatan een van de meest intrigerende sites. De Lingjiatan-cultuur bestond van 5,500 tot 4,000 jaar geleden; en rond dezelfde tijd dat Stonehenge werd gebouwd, creëerden de Chinezen ook astronomische observatoria en steencirkels. Opmerkelijk is dat de grotere stenen die werden gebruikt om de Chinese steencirkels te creëren, niet lokaal in het gebied waren, wat exact dezelfde trend is die later bij Stonehenge te zien was.
Van de duizenden artefacten die zijn teruggevonden op site 87M4:30, hebben twee items de aandacht getrokken van Chinese archeologen en historici.
Een afbeelding van hemel en aarde
De eerste is een gegraveerde geometrische plaquette die in 1987 werd gevonden tussen twee jade schildpadschelpen die de oude Chinese beschrijving van hemel en aarde tekenen. Dit is een geometrische tekening met lijnen die door twee concentrische cirkels lopen, met vier pijlachtige symbolen op de buitenste cirkel.
In het midden van deze complexe tekening staat een achtpuntige ster die nog steeds wordt gebruikt als patroon in lokale tribale kleding. De Yi beschrijven de achtpuntige ster bijvoorbeeld als het 'hemel en aarde roddelpatroon'.
Dit symbool wordt ook genoemd in het Chinese document genaamd het "Boek der Veranderingen", waar wordt gezegd dat het universum begon in een staat van chaos genaamd Taiji en het was gecentreerd op de rotatie van de Noordpool. Toen ontwikkelde zich orde uit deze chaos en Taiji creëerde twee Yi's. Eén Yi werd Aarde (Yin) genoemd. De andere Yi werd de hemel (Yiang) genoemd.
In het boek "Chinese Jade" stelt de auteur Ming Yu vervolgens dat Yin de zogenaamde vier Xiangs heeft gemaakt, die worden weergegeven door vier afbeeldingen van het pijltype. Volgens Chinese historici zijn dit dezelfde symbolen die op deze jade plaquette zijn getekend. Toen ontwikkelde Yin zich tot de vorm van een vierkant (misschien als gevolg van een rechthoekige Mercator-kaart van de aarde), en de hemel cirkelde toen drie (of vier) keer rond de aarde. De jade plaque wordt door verschillende onderzoekers anders gedateerd, maar wordt normaal gesproken tussen de 5,600 en 5,300 jaar oud geacht.
Deze archaïsche kaart kan ook de verschillende aquatische beschrijvingen verklaren die de Grieken aan de sterrenbeelden gaven; waar blijkt dat, wanneer een uitgebreide kaart van de sterren drie keer rond de aarde wordt gewikkeld, de Griekse waterconstellaties op intrigerende wijze de oceanen markeren en de sterrenbeelden die helden beschrijven die niet zijn verdronken, markeren de continenten. Hetzelfde boek beschrijft ook de eerste ontdekking van de originele Babel-tekst.
Taal in de Babel-tekst
Derek Cunningham analyseerde veel geometrische symbolen over de hele wereld en merkte op dat de archaïsche patronen blijkbaar werden gebruikt als een zeer eenvoudige code, waarin de hoeken van de lijnen werden ingesteld om de belangrijkste astronomische waarden weer te geven die astronomen gebruikten om tijd te berekenen en verduisteringen te voorspellen, weinigen zullen de uitdrukking "The Babel Texts" hebben gehoord.
De reden, voor nu, om naar deze regels te verwijzen als de originele geschreven en gesproken wereldtaal, komt van een voorlopige analyse die een fonetische code heeft gevonden die aan de regels kan worden gekoppeld. Dit betekent dat de lijnen zowel wiskundige waarden zijn (die astronomische termen weerspiegelen) als een soort alfabet, waarbij elke lijn een medeklinker kan krijgen die afhangt van de hoek van de lijn.
Aan deze picturale tekst kan ook een klinker worden bevestigd, waarbij de klinker afhangt van het feit of de offset zich boven of onder de horizontale lijn bevindt, of rechts of links van de verticaal. Dit idee wordt in veel meer detail besproken in het laatste boek van de auteur "The Babel Texts", waar de basisconclusie is dat dezelfde astronomische code wereldwijd werd gebruikt, ook in Australië en Noord- en Zuid-Amerika, tijdens het stenen tijdperk.
Het is intrigerend dat, hoewel de oorspronkelijke "gesproken" taal in de loop van de tijd snel uiteenliep, het erop lijkt dat de geschreven tekst veel beter bestand was tegen verandering, en dat maakt modernere teksten mogelijk, zoals proto-spijkerschrift en andere op hoek gebaseerde teksten zoals Irish Ogham, te gebruiken om fonetische aanwijzingen te achterhalen; wat ons nu terugbrengt naar de Chinese neolithische astronomische vindplaats Lingjiatan en een tweede intrigerend patroon dat werd gevonden op een jade-adelaar.
De Jade Adelaar
De Babel-tekst verschijnt ook op dit jade-artefact, maar wat belangrijk is aan deze archaïsche tekst is het patroon dat blijkbaar zes planeten en de maan en de zon noemt. Uit de lay-out is het mogelijk om de namen van de hemellichamen te extraheren.
Het belangrijkste om op te merken is dat de omgekeerde driehoeken op deze jade adelaar bijna allemaal symmetrisch zijn. De uitzondering is slechts één koppeling, die wordt gemaakt met behulp van de koppeling -18.6, -5.1 graden. Deze astronomische waarden zijn gekoppeld aan de hoek van het baanvlak van de maan ten opzichte van de aarde en de 18.6 jaar lange baancyclus van de maan rond de aarde. Aangezien dit de enige omgekeerde driehoek is die de waarde van 5.1 graden gebruikt, wordt aangenomen dat deze omgekeerde driehoek de maan vertegenwoordigt.
Door verschillende oude teksten te gebruiken om fonetische waarden voor deze regels te bepalen, wordt een relatief eenvoudige tekst geproduceerd die overeenkomt met latere fonetische waarden van Ogham. In dit geval lijken de namen voor de hemellichamen:
- GeGo (aarde)
- ShyiShyu (Kwik)
- Is(o)?Ishe (Venus)
- NuNi (Mars)
- IsheIsj(o)? (Jupiter)
- NiNu (Saturnus)
- Ish(o)?Hes (de maan)
- en ShyuShyi (De Zon)
Intrigerend genoeg biedt deze jade-adelaar ook de vroegst bekende tekening van het binnenste zonnestelsel. Door de gaten die de ogen en de neus van de verschillende dieren vormen te gebruiken om cirkels te tekenen, blijkt dat het beeld de baanafstanden voor de eerste vier planeten tekent. Het is ook intrigerend dat deze jade-adelaar wordt beschouwd als ongeveer 5,300 jaar oud, wat hem iets ouder maakt dan het aardwerk dat in Stonehenge is gevonden.
Zowel de jade adelaar als de lay-out van Stonehenge worden in meer detail beschreven in het boek van de auteur "The Babel Text", maar wat nu duidelijk wordt, is dat dezelfde astronomische kennis aanwezig was in zowel Groot-Brittannië als China rond dezelfde periode.
De sase van Stonehenge
In het geval van Stonehenge kon ik geen eerder werk van een andere auteur vinden die de grootte van het Stonehenge-grondwerk vermeldt ten opzichte van de centrale steencirkel die de relatieve diameters van de maan en de planeet Aarde lijkt te tonen. De breedte van de steencirkel bij Stonehenge lijkt ook de schijnbare verandering in de grootte van de maan op het hoogtepunt en het perigeum te weerspiegelen. Het lijkt dus waarschijnlijk dat ongeveer 5,300 jaar geleden de Mesopotamiërs, de mensen die zich op de Orkney-eilanden vestigden, en de steencirkelbouwers van Lingjiatan met elkaar in contact stonden. Dit is echter niet de enige keer dat de wereld in contact was...
Een verbinding sinds het verschijnen van de eerste homo sapiens
Om deze archaïsche tekst de originele Babel-tekst te laten zijn, moet hij oud genoeg zijn om het uiterlijk van dezelfde geometrische tekst in Australië en Californië en Nevada in Noord-Amerika te verklaren; en met de originele tekst om ons te leiden, is het eigenlijk mogelijk om deze tekst door de tijd heen te volgen. Verbazingwekkend genoeg brengt de reis ons helemaal terug naar het verschijnen van de eerste Homo sapiens.
Helaas is het niet mogelijk om hier alle resultaten te bespreken, maar het is nu duidelijk dat de Bijbel gelijk had. Er was een tijd dat de hele aarde één taal en één spraak had. De enige verrassing is dat we ons niet realiseerden dat de uitdrukking "One Language" verwees naar een archaïsche geschreven tekst.
Meer informatie over dit onderwerp is te vinden in: De Babel-teksten door Derek en Robert Cunningham.
