De meeste mensen zijn het erover eens dat het volgende klopt over Robert the Doll: hij is vreselijk. Dat verontrustende gevoel dat iets of iemand ons in de gaten hield, alsof een levenloos item tot leven was gekomen. Veel mensen in Key West hebben dat niet alleen gevoeld, maar hebben het ook gezien bij het zien van Robert The Doll, het beruchte speelgoed.
Klantgericht denken
Aan het begin van de 1900e eeuw woonde er een kleine jongen genaamd Robert Eugene Otto of kortweg 'Gene' genaamd in de Otto Family in Key West, Verenigde Staten, die een vreemde pop kreeg van een van hun gezinsmeisjes om mee te spelen. Hij was toen pas 4 jaar oud.
De kleine Gene toonde elke dag een enorme liefde voor zijn levensgrote pop en nam hem graag overal mee naartoe, en noemde hem zelfs 'Robert' naar zichzelf. Het duurde echter niet zo lang voordat mensen de tekenen van de slechte en ondeugende aard van Robert the Doll begonnen op te merken.
Het gerucht gaat dat de familieleden van Otto en hun bedienden Gene vaak in zijn slaapkamer hoorden, gesprekken met zichzelf voerend met twee totaal verschillende stemmen die hen zo bang maakten.
Om het nog vreemder te maken, werden de Otto's om middernacht wakker met geschreeuw vanuit Gene's slaapkamer, om hem doodsbang in bed te vinden, omringd door verspreide en omgevallen meubels. Gene zou Robert the Doll de schuld geven van al dat ongemakkelijke gedoe, terwijl Robert hem vanaf het voeteneinde van zijn bed zou aanstaren.
Gene's enige woorden waren: 'Robert heeft het gedaan', wat hij vervolgens gedurende zijn jeugd vele malen zou herhalen wanneer er iets ongewoons, onverklaards of schadelijks gebeurde.
Was dat alles wat Robert deed?
Niemand weet zeker waarom of hoe dit kinderspeelgoed de slaapkamer van een kind kan verwoesten of iets kan doen; het was tenslotte maar speelgoed, toch? Maar daar hielden de vreemde en onbegrijpelijke gebeurtenissen niet op.
Gene's ouders hoorden hun kind vaak boven praten met de pop en kregen een heel ander antwoord, en Gene beweert elke keer, “Robert deed het!”. Hoewel de Otto's dachten dat deze allemaal ondeugend waren gedaan door Gene, beweerden ze ook dat ze de pop hadden zien praten en zijn gelaat hadden zien veranderen. Er was ook gegiechel en waarnemingen van Robert die de trap op rende of uit het raam op de bovenverdieping keek.
De voorbijgangers beweerden dat ze een kleine pop zagen turen en van raam naar raam bewogen als het gezin ergens anders heen ging, en sommige bezoekers van het huis zouden zelfs beschrijven hoe de gezichtsuitdrukking van de pop veranderde naargelang het gesprek in de kamer.
Robert woonde de rest van zijn leven bij Gene, en toen Gene's ouders stierven, erft hij hun Key West Mansion en keerde daar terug met zijn vrouw, Anne. Gene vond dat de pop zijn eigen kamer nodig had, dus zette hij hem in de bovenkamer met een raam aan de straatkant.
Tegen die tijd begon Gene te werken als kunstenaar, en volgens de lokale folklore zou hij zijn tijd vaak alleen thuis doorbrengen, schilderend met zijn oude jeugdvriend Robert. Maar Anne verachtte de pop altijd volkomen en was ongelukkig met Robert in huis, terwijl ze haar vinger er niet op kon leggen, ze wilde dat Gene de pop op zolder opsloot waar hij niemand pijn kon doen. Gene stemde toe, en zoals je zou verwachten, was Robert the Doll ontevreden over zijn nieuwe plek.
Al snel waren er geluiden van iemand die heen en weer liep en grinnikte op zolder. Kinderen in de buurt meldden dat ze Robert hen hadden zien observeren vanuit het bovenste slaapkamerraam en hoorden dat de pop hen treiterde terwijl ze naar school gingen. Gene haastte zich om het te controleren zodra hij dit hoorde, wetende dat hij Robert op zolder had opgesloten en dat hij onmogelijk voor het raam van de slaapkamer boven kon zitten.
Toen hij echter de deur van de slaapkamer binnenging, zag hij tot zijn verbazing Robert in een stoel bij het raam zitten. Gene had Robert talloze keren op zolder opgesloten, maar vond hem bij het raam in dezelfde slaapkamer op de bovenverdieping. En na de dood van haar man in 1974 eiste Anne dat ze de pop voor altijd in een cederhouten kist zou bewaren, en sommige lokale verhalen zeggen dat Anne geleidelijk sterft aan 'krankzinnigheid' nadat ze Robert op zolder had opgesloten.
Een nieuwe familie om mee te rommelen
Een paar jaar na Anne's dood de griezelige Robert The Spookpop werd teruggevonden toen een nieuw gezin het pand aan Eaton Street binnenkwam, was hun tienjarige dochter dolblij om Robert the Doll op zolder te ontdekken.
Haar vreugde was echter van korte duur, want ze beweerde dat Robert nog leefde en dat de pop haar kwaad wilde doen. Ze werd vaak midden in de nacht wakker, doodsbang, en vertelde haar ouders dat Robert in de kamer had rondgelopen.
Tegenwoordig exploiteert Gene's Key West Mansion een bed & breakfast genaamd het Artist House, en de bezoekers kunnen zelfs in de oude torenkamer van dat Gene verblijven, terwijl Robert the Doll nu in de Fort East Martello-museum in Key West, samen met zijn teddybeer, en sommigen geloven dat zijn haarkleur en ziel beide geleidelijk vervagen.
Is Robert echt bezeten?
Veel mensen geloven dat Roberts slechtheid voortkomt uit de persoon die hem in de eerste plaats aan Gene Otto heeft gegeven - een bediende die voor Gene's ouders werkte. Deze dame zou zijn misbruikt door haar superieuren, dus vervloekte ze de pop met voodoo en zwarte magie om hen te straffen.
Dat zou de vele vreemde en angstaanjagende ontmoetingen kunnen verklaren die individuen hebben gehad met Robert the Doll. Maar als dat het geval is, zou het achtervolgen dan niet ophouden als de eigenaren stierven? Niemand weet het zeker.
Wacht, het verhaal is nog niet afgelopen!
Het is duidelijk dat Robert nog steeds een aantal ondeugende acts heeft en zijn huidige favoriete act is om bezoekers te vervloeken die zijn foto maken zonder eerst toestemming te vragen. Veel mensen hebben verklaard dat toen ze probeerden Robert te fotograferen, hun camera's onbruikbaar waren en pas weer gingen werken nadat ze het museum hadden verlaten.
Robert The Doll is gehuisvest in een glazen kast, maar dat lijkt hem er niet van te weerhouden museummedewerkers en toeristen angst aan te jagen. Medewerkers hebben gemeld dat ze hun gezichtsuitdrukkingen veranderden, demonisch gelach hoorden en zelfs Robert zijn hand tegen het glas zagen leggen.
Tot op de dag van vandaag zijn de muren bij zijn glazen kast te zien bedekt met talloze brieven en woorden van de vorige bezoekers en nee-zeggers, die Robert om vergiffenis smeken en hem vragen om elke hex die hij heeft geworpen te verdrijven. Dus pas op voordat je Robert the Haunted Doll verknoeit..!!
