Op een avond stapte een meisje in de trein en zag dat er zeven rijen lege stoelen waren behalve de laatste. Omdat ze een beetje verlegen was, zat ze tegenover een vrouw die tussen twee mannen op de laatste rij stoelen zat. Hoewel ze er niet al te veel aandacht aan besteedde, had ze het gevoel dat de vrouw haar constant aanstaarde, maar ze kon haar gezicht niet goed zien omdat de vrouw haar kap op had.
Bij de volgende halte stapte een man van middelbare leeftijd die coupé binnen en ging naast het meisje zitten. Na een tijdje fluisterde de man tegen het meisje: "Als je weet wat goed voor je is, stap je bij de volgende halte bij mij uit, geloof me." Ze was bang op zo'n ongemakkelijk moment, maar dacht al snel dat het beste idee zou zijn om bij de volgende halte uit te stappen, zoals hij had gevraagd, want er zouden tenminste wat mensen in de buurt kunnen zijn.
Bij de volgende halte stapte het meisje met de man uit de trein en keek naar de trein die voorbij snelde. De man wendde zich toen tot het meisje en zei: "Goddank, ik ben een dokter en die vrouw met de kap was dood, de twee mannen naast haar hielden haar overeind."
