Hisashi Ouchi, een laboratoriumtechnicus die tijdens een ongeval in een kerncentrale in Japan het ergste nucleaire stralingsslachtoffer ooit wordt. Het wordt beschouwd als een uiterst kritieke kwestie van nucleair effect in onze medische geschiedenis, waarbij Hisashi op een of andere experimentele manier 83 dagen in leven werd gehouden. Er blijven een aantal vragen over de ethiek rond zijn behandeling, en de belangrijkste is: "Waarom werd Hisashi Ouchi 83 dagen lang tegen zijn wil in leven gehouden in zo'n ondraaglijke pijn en lijden?"
Oorzaak van het tweede kernongeval in Tokaimura
Het tweede nucleaire ongeval in Tokaimura brengt de nucleaire ramp over die plaatsvond op 30 september 1999 rond 10:35 uur, resulterend in twee gruwelijke nucleaire doden. Het is een van 's werelds ergste civiele nucleaire stralingsongevallen die plaatsvonden in een opwerkingsfabriek voor uraniumbrandstof. De fabriek werd geëxploiteerd door Japan Nuclear Fuel Conversion Co. (JCO), gevestigd in het Tokai-dorp in het Naka-district, in Japan.
Drie laboratoriummedewerkers, Hisashi Ouchi, 35 jaar oud, Yutaka Yokokawa, 54 jaar oud, en Masato Shinohara, 39 jaar oud, werkten die dag in het lab in hun ploegendienst. Hisashi en Masato waren samen bezig met het voorbereiden van een meetbare batch nucleaire brandstof door een uraniumoplossing aan de neerslagtanks toe te voegen. Door gebrek aan ervaring hadden ze per ongeluk een overmatige hoeveelheid uranium (ongeveer 16 kg) toegevoegd aan een van die tanks die zijn kritieke toestand bereikte. Uiteindelijk begon plotseling een zichzelf in stand houdende nucleaire kettingreactie met een intense blauwe flits en vond het vreselijke ongeval plaats.
Het lot van Hisashi Ouchi
Helaas was Hisashi Ouchi de dichtstbijzijnde van de explosie die het meest gewond raakte. Hij ontving 17 sieverts (Sv) straling terwijl 50 mSv (1 Sv = 1000 mSv) wordt beschouwd als de maximaal toelaatbare jaarlijkse stralingsdosis en 8 sieverts wordt beschouwd als de dodelijke dosis. Terwijl Masato en Yutuka ook de dodelijke doses van respectievelijk 10 sievert en 3 sievert kregen. Ze werden allemaal onmiddellijk opgenomen in het Mito-ziekenhuis.
Hisashi leed 100% aan ernstige brandwonden en de meeste van zijn inwendige organen waren geheel of gedeeltelijk beschadigd. Schokkend genoeg was het aantal witte bloedcellen in zijn lichaam bijna nul, waardoor zijn hele immuunsysteem werd vernietigd, en de fatale straling vernietigde ook zijn DNA.
De straling drong de chromosomen van zijn cellen binnen. Chromosomen zijn de blauwdrukken van een menselijk lichaam die alle genetische informatie bevatten. Elk paar chromosomen heeft een nummer en kan op volgorde worden gerangschikt.
Het was echter onmogelijk om de bestraalde chromosomen van Hisashi te rangschikken. Ze werden uit elkaar gehaald en sommigen zaten aan elkaar vast. De vernietiging van de chromosomen betekende dat er daarna geen nieuwe cellen zouden worden gegenereerd.
De stralingsschade verscheen ook op het oppervlak van Hisashi's lichaam. Aanvankelijk gebruikten artsen chirurgische tapes zoals gewoonlijk op zijn lichaam. Het kwam echter steeds vaker voor dat zijn huid samen met de verwijderde tape werd gescheurd. Uiteindelijk konden ze geen chirurgische tape meer gebruiken.
Gezonde huidcellen delen zich snel en nieuwe cellen vervangen de oude. In de bestraalde huid van Hisashi werden echter geen nieuwe cellen meer gegenereerd. Zijn oude huid viel eraf. Het was een intense pijn in zijn huid en de strijd tegen infectie.
Bovendien had hij vochtophoping in zijn longen ontwikkeld en begon hij moeite te krijgen met ademhalen.
Wat doet nucleaire straling met het menselijk lichaam?
Volgens de National Institute of Health (Nationale Bibliotheek voor Geneeskunde):
In de kern van elke lichaamscel bevinden zich microscopisch kleine lichamen, chromosomen genaamd, die verantwoordelijk zijn voor de functie en reproductie van elke cel in ons lichaam. Chromosomen zijn gemaakt van twee grote moleculen of strengen van deoxyribonucleïnezuur (DNA). Nucleaire straling beïnvloedt de atomen in ons lichaam door de elektronen te verwijderen. Dit verbreekt de atoombindingen in het DNA en beschadigt ze. Als het DNA in het chromosoom beschadigd is, zijn de instructies die de functie en voortplanting van de cel regelen ook beschadigd en kunnen cellen niet repliceren en sterven ze af. Degenen die nog steeds kunnen repliceren, creëren meer gemuteerde of beschadigde cellen die creëren kanker.
Veel van wat we weten over kankerrisico's door straling is gebaseerd op studies van de overlevenden van de atoombommen in Nagasaki en Hiroshima. Studies hebben een verhoogd risico op de volgende vormen van kanker gevonden (van hoger naar lager risico):
- De meeste soorten leukemie (hoewel niet chronische lymfatische leukemie)
- Multipel myeloom
- Schildklierkanker
- Blaaskanker
- Borstkanker
- Longkanker
- Eierstokkanker
- Darmkanker (maar geen endeldarmkanker)
- Slokdarmkanker
- Maagkanker
- Leverkanker
- Lymfoom
- Huidkanker (naast melanoom)
Hogere blootstelling aan straling was gekoppeld aan een hoger risico op kanker, maar zelfs lage hoeveelheden straling waren gekoppeld aan een verhoogd risico om kanker te krijgen en te sterven. Er was geen duidelijke grens voor veilige blootstelling aan straling.
Een nasleep van de kernramp in Tokaimura
Ongeveer 161 mensen uit 39 huishoudens binnen een straal van 350 meter rond het verbouwingsgebouw werden onmiddellijk geëvacueerd. Bewoners binnen een straal van 10 km werd gevraagd om uit voorzorg binnen te blijven.
De nucleaire kettingreactie werd echter hervat toen de oplossing afkoelde en de holtes verdwenen. De volgende ochtend stopten arbeiders de reactie definitief door water af te voeren uit een koelmantel rond de neerslagtank. Het water diende als neutronenreflector. Een boorzuuroplossing (boor geselecteerd vanwege zijn neutronenabsorptie-eigenschappen) werd vervolgens aan de tank toegevoegd om ervoor te zorgen dat de inhoud subkritisch bleef.
Bewoners mochten twee dagen later naar huis met zandzakken en andere afschermingen ter bescherming tegen resterende gammastraling, en alle andere beperkingen werden met de nodige voorzichtigheid opgeheven.
De laatste wanhopige poging van de geavanceerde medische teams om Hisashi Ouchi in leven te houden
Interne infecties en een vrijwel huidloos blootliggend lichaamsoppervlak vergiftigden Hisashi snel van binnen en van buiten.
Ondanks verschillende huidtransplantaties bleef Hisashi lichaamsvloeistoffen verliezen via de poriën van zijn brandwonden, waardoor zijn bloeddruk onstabiel werd. Op een gegeven moment bloedde Hisashi uit zijn ogen en zijn vrouw zei dat het erop leek hij huilde bloed!
Toen Hisashi's toestand verslechterde, bracht het National Institute of Radiological Sciences in Chiba, in de prefectuur Chiba, hem over naar het University of Tokyo Hospital, waar hij naar verluidt de behandeling onderging. 's werelds eerste transfusie van perifere stamcellen zodat de witte bloedcellen opnieuw in zijn lichaam kunnen worden aangemaakt.
Transplantatie van perifere bloedstamcellen (PBSCT), ook wel "perifere stamcelondersteuning" genoemd, is een methode om bloedvormende stamcellen te vervangen die door straling zijn vernietigd, bijvoorbeeld door kankerbehandeling. De patiënt ontvangt stamcellen via een katheter die in een bloedvat wordt geplaatst dat zich doorgaans in de borstkas bevindt.
De Japanse regering gaf een hogere prioriteit aan de kritieke zaak van Hisashi Ouchi, met als resultaat dat een groep medische topexperts uit Japan en het buitenland werd samengesteld om de slechte toestand van de door straling getroffen Hisashi Ouchi te behandelen. Tijdens het proces hielden medici hem in leven door dagelijks enorme hoeveelheden bloed en vocht in hem te pompen en hem te behandelen met medicijnen die speciaal uit verschillende buitenlandse bronnen waren geïmporteerd.
Er is gemeld dat Hisashi tijdens de periode van zijn behandeling verschillende keren verzocht om hem van de ondraaglijke pijn te verlossen en hij zei zelfs "hij wilde geen proefkonijn meer zijn!"
Maar het werd beschouwd als een kwestie van nationale waardigheid die het speciale medische team onder druk zette. Daarom hadden doktoren, ondanks Hisashi's wil om te sterven, hun uiterste best gedaan om hem 83 dagen in leven te houden. Op de 59e dag van zijn behandeling stopte zijn hart driemaal binnen slechts 49 minuten, wat ernstige schade aan zijn hersenen en nieren veroorzaakte. Artsen hadden Hisashi op volledige levensondersteuning genomen totdat hij uiteindelijk stierf op 21 december 1999, als gevolg van multi-orgaanfalen.
Hisashi Ouchi wordt beschouwd als het ergste slachtoffer van nucleaire straling in onze medische geschiedenis, die de laatste 83 dagen van zijn leven doorbracht in de meest pijnlijke klinische toestand.
Zijn Yutaka Yokokawa en Masato Shinohara ook gestorven?
Tijdens de experimentele behandeling van Hisashi Ouchi, waren Masato Shinohara en Yutaka Yokokawa ook in het ziekenhuis, vechtend tegen hun dood. Later leek Masato beter te worden en werd hij zelfs in zijn rolstoel meegenomen om op nieuwjaarsdag 2000 de tuinen van het ziekenhuis te bezoeken. Later kreeg hij echter een longontsteking en raakten zijn longen beschadigd door de straling die hij kreeg. Hierdoor kon Masato in die tijd niet praten, dus moest hij berichten schrijven aan verpleegsters en zijn gezin. Sommigen spraken zielige woorden uit, zoals "Mama, alsjeblieft!", Etc.
Uiteindelijk, op 27 april 2000, had ook Masato deze wereld verlaten wegens multi-orgaanfalen. Aan de andere kant herstelde Yutaka gelukkig na een verblijf van meer dan zes maanden in het ziekenhuis en werd hij vrijgelaten om thuis beter te worden.
Er is een boek met de titel "A Slow Death: 83 Days of stralingsziekte" over dit tragische incident, waarbij 'Hisashi Ouchi' 'Hiroshi Ouchi' wordt genoemd. Dit boek documenteert echter de volgende 83 dagen van behandeling tot aan zijn dood, met gedetailleerde beschrijvingen en verklaringen van de stralingsvergiftiging.
Onderzoeken en het eindrapport van het tweede kernongeval in Tokaimura
Na een grondig onderzoek te hebben uitgevoerd, ontdekte het Internationaal Atoomenergieagentschap dat de oorzaak van het ongeval "menselijke fouten en ernstige schendingen van de veiligheidsprincipes" waren. Volgens hun rapporten werd het ongeval veroorzaakt toen de drie laboratoriummedewerkers te veel uranium gebruikten om brandstof te maken en een ongecontroleerde atoomreactie veroorzaakten.
Door de nucleaire ramp zijn in totaal 667 mensen, waaronder omwonenden en hulpverleners, blootgesteld aan straling.
Nader onderzoek wees uit dat de arbeiders in de fabriek, geleid door JCO Co., routinematig de veiligheidsprocedures overtreden, waaronder het mengen van uranium in emmers om het werk snel gedaan te krijgen.
Zes werknemers, waaronder de fabrieksbeheerder en overlevende van een ongeval Yutaka Yokokawa, pleitten schuldig aan een aanklacht wegens nalatigheid met de dood tot gevolg. De JCO-president pleitte ook schuldig namens het bedrijf.
In maart 2000 heeft de Japanse regering de vergunning van JCO ingetrokken. Het was de eerste exploitant van een kerncentrale die de straf onder de Japanse wet op het gebied van splijtstof, materialen en reactoren kreeg opgelegd. Ze kwamen overeen om $ 121 miljoen te betalen als compensatie om 6,875 claims te schikken van mensen die zijn blootgesteld aan straling en getroffen landbouw- en dienstverlenende bedrijven.
De toenmalige Japanse premier Yoshiro Mori betuigde zijn condoleances en verzekerde dat de regering er hard aan zal werken om ervoor te zorgen dat een soortgelijk ongeval niet opnieuw plaatsvindt.
Later in 2011, The Fukushima Daiichi nucleaire ramp vond plaats in Japan, het zwaarste nucleaire ongeval ter wereld sinds de 26 april 1986 Ramp in Tsjernobyl. Het gebeurde als gevolg van een technische storing tijdens de aardbeving en tsunami in Tōhoku op vrijdag 11 maart 2011.
Het eerste kernongeval in Tokaimura
Twee jaar voor deze tragische gebeurtenis, op 11 maart 1997, vond het eerste nucleaire ongeval in Tokaimura plaats in een nucleaire opwerkingsfabriek van de Dōnen (Power Reactor and Nuclear Fuel Development Corporation). Het wordt ook wel het Dōnen-ongeval genoemd.
Ten minste 37 van de arbeiders werden tijdens het incident blootgesteld aan verhoogde stralingsniveaus. Een week na de gebeurtenis ontdekten meteorologische functionarissen ongewoon hoge niveaus van cesium 40 kilometer ten zuidwesten van de plant.
Cesium (Cs) is een zacht, zilverachtig gouden alkalimetaal met een smeltpunt van 28.5 ° C (83.3 ° F). Het wordt gewonnen uit afval dat wordt geproduceerd door kernreactoren.
Na het lezen over het bizarre geval van Hisashi Ouchi en de dodelijke stralingsslachtoffers van het Tweede Tokaimura Nucleaire Ongeval, lees over "Het lot van David Kirwan: dood door te koken in een hete bron !!"
