एन्ड्रयू क्रस, एक एमेच्योर वैज्ञानिक, 180 वर्ष पहिले अकल्पनीय घटना बनाउनुभयो: उनले संयोगवश जीवन सिर्जना गरे। उनले स्पष्ट रूपमा कहिल्यै भनेनन् कि उनका साना जीवहरू एथरबाट कन्जुर भएका थिए, तर यदि तिनीहरू एथरबाट उत्पन्न भएनन् भने तिनीहरू कहाँबाट उत्पन्न भएका थिए भनेर उसले कहिले पनि थाहा पाउन सकेन।
क्रसले आफ्नो आमाबाबुको मृत्यु पछि परिवारको विशाल अंग्रेजी सम्पत्ति, फाइने कोर्ट भनेर चिनिन पाए। क्रसले पुरानो मनोरको संगीत कोठालाई आफ्नो मा रूपान्तरण गर्यो "बिजुली कोठा" एक प्रयोगशाला जहाँ उनले वर्षौंमा धेरै प्रयोगहरू सञ्चालन गरे।
वायुमण्डलीय बिजुलीको अनुसन्धान गर्न, उनले एक विशाल उपकरण बनाए, र उनी बिजुलीको ठूलो भोल्टिक स्ट्याकहरू निर्माण गर्ने पहिलो व्यक्ति थिए। तर यो खनिजहरूलाई कृत्रिम रूपमा बनाउनको लागि नगण्य प्रयोगहरूको उत्तराधिकार हुनेछ जसले इतिहासमा उनको अद्वितीय स्थानलाई छाप्नेछ।
एन्ड्रयू क्रसकी पत्नी कर्नेलियाले पुस्तकमा लेखेकी थिइन् "मेमोरियल्स, वैज्ञानिक र साहित्यिक, एन्ड्रयू क्रस, इलेक्ट्रीशियन"1857 मा उनको मृत्युको केही वर्ष पछि प्रकाशित,
"सन् १८३७ मा श्री क्रसले इलेक्ट्रो-क्रिस्टलाइजेसनमा केही प्रयोगहरू गरिरहनुभएको थियो, र यी अनुसन्धानहरूको क्रममा, कीराहरूले जनावरहरूको जीवनको लागि सामान्यतया घातक परिस्थितिहरूमा आफ्नो उपस्थिति देखाए। श्री क्रसले यी उपस्थितिहरूको तथ्यलाई बयान गर्नु भन्दा बढी कहिल्यै गरेनन्, जुन उहाँद्वारा पूर्णतया अप्रत्याशित थियो, र जसको सम्बन्धमा उनले कहिल्यै कुनै सिद्धान्त प्रस्तुत गरेका थिएनन्।
यो "कीराहरू" मूल रूपमा एउटा प्रयोगमा बनाइएको थियो जसमा पानीको मिश्रण, पोटासाको सिलिकेट र हाइड्रोक्लोरिक एसिड छिद्रपूर्ण भेसुभियस चट्टानमा खसालिएको थियो जुन भोल्टेइक ब्याट्रीमा जोडिएका दुईवटा तारहरूद्वारा लगातार विद्युतीकरण गरिएको थियो। क्रस लेख्छन्, "छिद्र ढुङ्गाको हस्तक्षेपद्वारा यो तरल पदार्थलाई लामो निरन्तर विद्युतीय कार्यमा परिचय गराउनुको उद्देश्य सिलिकाको सम्भव क्रिस्टलहरू सिर्जना गर्नु थियो, तर यो असफल भयो।"
प्रक्रियाले क्रसले आशा गरेको परिणामहरू उत्पादन गरेन, तर यसको सट्टामा पूर्ण रूपमा अप्रत्याशित कुरा प्राप्त भयो। क्रसले प्रयोगको 14 औं दिनमा विद्युतीकृत ढुङ्गाको केन्द्रबाट प्रक्षेपण गर्ने सानो, सेतो विसर्जन पत्ता लगाए।
18 औं दिनमा क्रसले उल्लेख गरे कि वृद्धि बढेको थियो, र अब लामो थियो "फिलामेन्ट" उनीहरुबाट प्रक्षेपण। यो तुरुन्तै स्पष्ट भयो कि यी सिंथेटिक खनिजहरू क्रसले सिर्जना गर्ने प्रयास गरिरहेका थिएनन्, बरु समझलाई बेवास्ता गरेको कुरा।
क्रसले अवलोकन गर्यो, "छब्बीसौं दिनमा, यी उपस्थितिहरूले एक सिद्ध कीराको रूपमा ग्रहण गरे, केही ब्रिस्टलहरूमा सीधा उभिए जसले यसको पुच्छर बनाएको थियो। यस अवधिसम्म मलाई यी उपस्थितिहरू प्रारम्भिक खनिज गठन बाहेक अन्य थिए भन्ने कुनै कल्पना थिएन। अट्ठाईसौं दिनमा यी साना प्राणीहरूले आफ्ना खुट्टाहरू सारिदिए। मैले अब भन्नै पर्छ कि म अलिकति अचम्ममा परेको छैन। केही दिन पछि, तिनीहरूले आफैलाई ढुङ्गाबाट अलग गरे, र रमाइलो गरी हिँडे।"
यी अनौठा बगहरू मध्ये लगभग एक सय अर्को केही हप्ताहरूमा ढुङ्गामा गठन भयो। जब तिनीहरू माइक्रोस्कोप अन्तर्गत अध्ययन गरियो, एन्ड्रयू क्रसले पत्ता लगाए कि सानाको छवटा खुट्टा र ठूलाको आठवटा खुट्टा थिए। उनले जीवहरूलाई कीटविज्ञानीहरूको ध्यानमा ल्याए, जसले निर्धारण गरे कि तिनीहरू Acarus प्रजातिका माइटहरू थिए। को रूपमा उल्लेख गरिन्छ 'Acarus Electricus' एन्ड्रयू क्रसको संस्मरणमा, यद्यपि तिनीहरू अधिक सामान्य रूपमा चिनिन्छन् 'Acari Crossii।'
उसले लेख्यो "तिनीहरू ज्ञात प्रजाति हो कि होइन भन्ने कुरामा भिन्नता देखिन्छ; केही होइनन् भनेर दाबी गर्छन्। मैले तिनीहरूको जन्मको कारणको बारेमा कहिल्यै कुनै राय लिएको छैन, र धेरै राम्रो कारणको लागि - म एक बनाउन असमर्थ थिए।
सरल समाधान, घटनाको उनको विवरणले भने, "के तिनीहरू वायुमण्डलमा तैरिरहेका कीराहरूद्वारा जम्मा गरिएको ओभाबाट उत्पन्न भएका थिए र विद्युतीय कार्यद्वारा निस्केका थिए। तैपनि, मैले कल्पना गर्न सकिन कि डिम्बले फिलामेन्टहरू निकाल्न सक्छ, वा यी फिलामेन्टहरू ब्रिस्टल बन्न सक्छ, र यसबाहेक, मैले सबैभन्दा नजिकको जाँचमा, खोलको अवशेष पत्ता लगाउन सकिन।"
क्रसले आफ्नो प्रयोग धेरै पटक दोहोर्याए, प्रत्येक पटक सामग्रीको फरक सेट प्रयोग गरेर, तर उसले एउटै नतिजा निकाल्यो। कास्टिकको सतह मुनि धेरै इन्च बढेको कीराहरू देखेर उनी छक्क परे, केही अवस्थामा विद्युतीकृत तरल पदार्थ, तर त्यसबाट निस्किएपछि पछाडी फ्याँकियो भने तिनीहरू नष्ट भए।
अर्को उदाहरणमा, उसले उच्च क्लोरीन वातावरणले उपकरण भर्यो। ती अवस्थाहरूमा, कीराहरू अझै पनि बन्छन् र कन्टेनर भित्र दुई वर्ष भन्दा बढीको लागि अक्षुण्ण रहन्छन्, तर तिनीहरूले कहिल्यै सार्न वा जीवन शक्तिको कुनै संकेत देखाएनन्।
"तिनीहरूको प्रारम्भिक उपस्थिति विद्युतीकृत शरीरको सतहमा सिर्जना गरिएको धेरै सानो सेतो गोलार्ध हो, कहिलेकाहीँ सकारात्मक अन्तमा, कहिले नकारात्मक अन्तमा, र कहिलेकाहीँ दुई बीचमा, वा विद्युतीय प्रवाहको बीचमा; र कहिलेकाहीँ सबैमा," क्रसले व्याख्या गरे।
यो स्पेक केही दिनमा ठाडो रूपमा ठूलो र लम्बिन्छ, र कम-शक्ति लेन्स मार्फत देख्न सकिने सेतो लहरा फिलामेन्टहरू बाहिर निस्कन्छ। त्यसपछि पहिलो पटक पशु जीवनको अभिव्यक्ति आउँछ। जब यी फिलामेन्टहरू पुग्नको लागि राम्रो बिन्दु प्रयोग गरिन्छ, तिनीहरू संकुचित हुन्छन् र काईमा जूफाइटहरू जस्तै पतन हुन्छन्, तर बिन्दु हटाइएपछि तिनीहरू फेरि विस्तार हुन्छन्।
केही दिन पछि, यी फिलामेन्टहरू खुट्टा र ब्रिस्टलहरूमा विकसित हुन्छन्, र एक सिद्ध एकारस निस्कन्छ, जसले आफैलाई आफ्नो जन्मस्थानबाट अलग गर्दछ, र यदि कुनै तरल पदार्थको मुनि, विद्युतीय तारमा चढ्छ, र भाँडाबाट भाग्छ, र त्यसपछि ओसिलोमा फीड गर्दछ। वा भाँडाको बाहिर, वा कागज, कार्ड, वा यसको वरपरको अन्य पदार्थमा।
1849 मा लेखक ह्यारिएट मार्टिनेउलाई लेखेको पत्रमा, क्रसले उल्लेख गरे कि माइट्सको उपस्थिति विद्युतीय रूपमा सिर्जना गरिएको खनिजसँग कत्तिको समान थियो। "तिनीहरूमध्ये धेरैमा," उनले वर्णन गरे, "विशेष गरी चूनाको सल्फेट, वा स्ट्रोन्टियाको सल्फेटको गठनमा, यसको शुरुवात सेतो स्पेकद्वारा जनाइएको छ: त्यसैले यो एकरसको जन्ममा हो। यो खनिज स्पेक ठाडो रूपमा बढ्छ र लामो हुन्छ: त्यसैले यो एकरस संग गर्छ। त्यसपछि खनिजले सेतो फिलामेन्टहरू बाहिर फाल्छ: त्यसैगरी एकरस स्पेक पनि। अहिलेसम्म प्रारम्भिक खनिज र जनावर बीचको भिन्नता पत्ता लगाउन गाह्रो छ; तर यी फिलामेन्टहरू प्रत्येकमा थप निश्चित भएपछि, खनिजमा तिनीहरू कठोर, चम्किलो, पारदर्शी छ-पक्षीय प्रिज्महरू हुन्छन्; जनावरमा, तिनीहरू नरम हुन्छन् र फिलामेन्टहरू हुन्छन्, र अन्तमा गति र जीवनले सम्पन्न हुन्छन्।"
