ဂျပန်နိုင်ငံ၏ ပစိဖိတ်မီးကွင်း၏ အလယ်ဗဟိုတွင် နိုင်ငံ၏အကျော်ကြားဆုံး သတ်သေသည့်နေရာအဖြစ် မက်ကာဘရီမီးတောင်ဟု ကျော်ကြားသည့် အသက်ဝင်နေသော မီးတောင်ဖြစ်သည့် မီဟာရာမီးတောင် တည်ရှိသည်။ ပစိဖိတ်သမုဒ္ဒရာ၏ ရေပြင်မှ တက်လာသော ဤ ကြီးမားလှသော သဘာဝ အံ့ဩမှုသည် ထောင်နှင့်ချီသော ဘဝများ ၏ ကြေကွဲဖွယ် နိဂုံး ကို မျက်မြင်တွေ့ခဲ့ရပြီး ဂျပန် လူ့အဖွဲ့အစည်း၏ မငြိမ်သက်သော အသွင်အပြင်ကို အာရုံ စိုက်စေသည်။
Kiyoko Matsumoto အမည်ရှိ အသက် ၁၉ နှစ်အရွယ် ဂျပန်ကျောင်းသူလေးသည် 12 ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလ 1933 ရက်နေ့တွင် Izu Ōshima ကျွန်းရှိ Mihara မီးတောင်၏ မီးတောင်ကြားထဲသို့ ခုန်ချကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သတ်သေသွားခဲ့သည်။
Kiyoko သည် Masako Tomita ဟုခေါ်သော သူမ၏လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် ကျောင်းသားတစ်ဦးနှင့် အရူးအမူးဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုအချိန်က ဂျပန်ယဉ်ကျေးမှုတွင် လိင်တူချစ်သူများ ဆက်ဆံရေးကို တားမြစ်ပိတ်ပင်ထားသည်ဟု ယူဆသောကြောင့် Kiyoko နှင့် Masako တို့သည် မီးတောင်သို့ ခရီးထွက်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြပြီး Kiyoko သည် ချော်ရည်တွင်း၏ အပူချိန် 1200°C တွင် သူမ၏အသက်ကို အဆုံးတိုင်အောင် ပြုလုပ်ခဲ့သည်။
Kiyoko ၏ကြေကွဲဖွယ်သေဆုံးမှုအပြီးတွင်၊ ဤလုပ်ရပ်သည် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာကြေကွဲနေသော ဂျပန်လူမျိုးများကြားတွင် ထူးထူးဆန်းဆန်း လမ်းကြောင်းတစ်ခု စတင်ခဲ့ပြီး နောက်နှစ်တွင် အမျိုးသား ၈၀၄ ဦး၊ အမျိုးသမီး ၁၄၀ အပါအဝင် လူ ၉၄၄ ဦးသည် ၎င်းတို့၏ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသော မီးတောင်ပေါက်ဝသို့ ခုန်ဆင်းကာ မီဟာရမီးတောင်ကြားသို့ ခုန်ဆင်းခဲ့ကြသည်။ လာမယ့်နှစ်နှစ်အတွင်းမှာ ဆိုးရွားလှတဲ့ မီးတောင်အမှတ်မှာ မိမိကိုယ်ကို သတ်သေသူ ၃၅၀ ရှိတယ်လို့ အစီရင်ခံခဲ့ပါတယ်။
မီဟာရာတောင်၏ မှောင်မိုက်သောဂုဏ်သတင်း၏ နောက်ကွယ်တွင် အကြောင်းအရင်းများသည် ဂျပန်နိုင်ငံ၏ ထူးခြားသော ယဉ်ကျေးမှုနှင့် လူ့အဖွဲ့အစည်း၏ ဒိုင်းနမစ်များနှင့် ရှုပ်ထွေးပြီး ရောယှက်နေပါသည်။ သမိုင်းကြောင်းအရ၊ ဂျပန်တွင် မိမိကိုယ်ကို သတ်သေခြင်းသည် အခြားနိုင်ငံများနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက ကွဲပြားသော အဓိပ္ပါယ်ရှိသည်။ ဆာမူရိုင်းဂုဏ်ပြုကုဒ်များနှင့် ဗုဒ္ဓဘာသာ၏ သြဇာလွှမ်းမိုးမှုဆိုင်ရာ ရှေးထုံးတမ်းစဉ်လာများတွင် အမြစ်တွယ်လာကာ ဂုဏ်ပြုခြင်း၊ ရွေးနုတ်ခြင်း သို့မဟုတ် ဆန့်ကျင်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်ဟု မကြာခဏ ထင်မြင်ခံရလေ့ရှိသည်။
ဒုတိယကမ္ဘာစစ်လွန်ခေတ်တွင် ဂျပန်နိုင်ငံသည် အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ခေတ်မီတိုးတက်လာပြီး လူ့အဖွဲ့အစည်းပြောင်းလဲမှုများကို ကြုံတွေ့လာရသောအခါ အထူးသဖြင့် လူငယ်များတွင် မိမိကိုယ်ကို သတ်သေမှုနှုန်း မြင့်တက်လာခဲ့သည်။ ၎င်း၏ ဆန်းကြယ်သော ဆွဲဆောင်မှုရှိပြီး ခြောက်လှန့်သော အလှများဖြင့် မီဟာရာတောင်သည် ၎င်းတို့၏ ဘဝအဆုံးသတ်ရန် ကြိုးစားနေသူများအတွက် ကံမကောင်းအကြောင်းမလှသည့် မီးရှူးတန်ဆောင်တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သတင်းအစီရင်ခံများနှင့် ပါးစပ်မှပြောသောဇာတ်လမ်းများသည် မီးတောင်၏သေစေနိုင်သောဆွဲဆောင်မှုအား ရင်ခုန်စရာဖြစ်စေပြီး နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းမှ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေသော လူတစ်ဦးချင်းစီကို ဆွဲဆောင်နိုင်သည့် ဆိုးရွားသော ဆွဲဆောင်မှုတစ်ခု ဖန်တီးပေးခဲ့သည်။
မီဟာရာတောင်မှာ သတ်သေမှုတွေကို ရပ်တန့်ဖို့ ဂျပန်အာဏာပိုင်တွေနဲ့ ဒေသခံအဖွဲ့အစည်းတွေက အများအပြား ကြိုးပမ်းခဲ့ပေမယ့် ဝမ်းနည်းဖွယ်ကောင်းတဲ့ လမ်းကြောင်းက ဆက်ရှိနေခဲ့ပါတယ်။ မိမိကိုယ်ကို အန္တရာယ်ပြုရန် တွေးတောသူများကို ဟန့်တားရန် အတားအဆီးများ၊ စောင့်ကြည့်ကင်မရာများနှင့် အကြပ်အတည်းများကို လိုင်းများ တပ်ဆင်ထားသော်လည်း တောင်ကြီး၏ လက်လှမ်းမီနိုင်မှုနှင့် မိမိကိုယ်ကိုသတ်သေစေသည့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ရှုပ်ထွေးမှုများက ၎င်းကို အပြည့်အဝဖြေရှင်းရန် စိန်ခေါ်မှုပြဿနာတစ်ခု ဖြစ်လာစေသည်။
မီဟာရာတောင်မှာ သေဆုံးမှုအရေအတွက် အများအပြားက စိတ်ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု၊ လူမှုရေးဆိုင်ရာ ဖိအားတွေနဲ့ ဂျပန်နိုင်ငံမှာ စာနာနားလည်မှုဆိုင်ရာ ပံ့ပိုးမှုစနစ်တွေ လိုအပ်မှုတွေအကြောင်း အခြေအတင် ဆွေးနွေးမှုတွေ ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့ပါတယ်။ ဤစိုးရိမ်မှုများကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် ကြိုးပမ်းမှုများ ဆက်လက်လုပ်ဆောင်နေချိန်တွင် စိတ်ပျက်အားငယ်မှုသင်္ကေတအဖြစ် မီဟာရာတောင်၏ မှောင်မိုက်သောအမွေအနှစ်သည် နိုင်ငံတော်၏ စုပေါင်းအသိစိတ်ကို ဆက်လက်လွှမ်းမိုးနေပါသည်။
ယနေ့တွင်၊ လူသားသဘာဝကို ခံနိုင်ရည်မရှိသော စူးစမ်းလိုစိတ်ကြောင့်၊ အချို့သောဧည့်သည်များသည် သေခြင်းတရား၏ သနားစရာကောင်းသော မြင်ကွင်းများနှင့် သားကောင်များ၏ ကြေကွဲဖွယ် ခုန်ပေါက်မှုများကို ကြည့်ရှုရန်သာ မကြာခဏ ခရီးသွားကြသည်။
