Sejarah sentiasa mempunyai cara untuk mengejutkan kita dengan aspeknya yang menarik dan kadangkala mengerikan. Salah satu perkara yang lebih misteri dan mengerikan dalam sejarah ialah manuskrip Latin kuno yang ditemui di Kazakhstan, yang penutupnya diperbuat daripada kulit manusia. Apa yang lebih menarik ialah hanya sebahagian kecil halamannya telah ditafsirkan setakat ini. Oleh itu, manuskrip itu telah menjadi subjek spekulasi dan penyelidikan selama bertahun-tahun, namun ia masih diselubungi misteri.
Manuskrip yang dianggap telah ditulis dalam bahasa Latin lama pada tahun 1532 oleh notari bernama Petrus Puardus dari utara Itali, mempunyai 330 muka surat, tetapi hanya 10 daripadanya telah dihuraikan sehingga hari ini. Mengikut Laporan harian Sabah, manuskrip itu disumbangkan oleh pengumpul persendirian kepada Muzium Penerbitan Nadir Perpustakaan Akademik Negara di Astana, di mana ia telah dipamerkan sejak 2014.
Menurut Möldir Tölepbay, pakar di Jabatan Sains Perpustakaan Akademik Negara, buku itu dijilid menggunakan kaedah penjilidan buku yang kini sudah usang dikenali sebagai penjilidan buku antropodermik. Kaedah ini menggunakan kulit manusia dalam proses pengikatan.
🌷 Kazakhstan memaparkan manuskrip misteri dengan penutup kulit manusiahttps://t.co/kqoom5XCI9
— Rapa Nui (@Rapa224) April 4, 2023
Penyelidikan saintifik yang diperlukan telah dijalankan pada kulit manuskrip, menyimpulkan bahawa kulit manusia digunakan dalam penciptaannya. Perpustakaan Akademik Negara telah menghantar manuskrip tersebut ke institut penyelidikan khas di Perancis untuk analisis lanjut.
Walaupun muka surat pertama dibaca menunjukkan manuskrip mungkin mengandungi maklumat umum tentang transaksi kewangan seperti kredit dan gadai janji, kandungan buku itu kekal misteri. Perpustakaan Akademik Negara menganjurkan hampir 13,000 penerbitan yang jarang ditemui, termasuk buku yang diperbuat daripada kulit ular, batu permata, kain sutera dan benang emas.
Kesimpulannya, dengan hanya sebahagian kecil teks yang dihuraikan, terdapat banyak misteri yang menyelubungi kandungan manuskrip dan tujuan menggunakan kulit manusia sebagai penutup. Penemuan sedemikian memberi penerangan tentang amalan kuno dan penggunaan sisa manusia dalam artifak sejarah. Adalah penting bahawa usaha dibuat untuk terus menguraikan manuskrip, kerana ia berpotensi untuk mendedahkan pandangan berharga tentang masa lalu. Kepentingan artifak ini tidak boleh diperkecilkan dan ia berfungsi sebagai bukti kekayaan (aneh) warisan budaya Kazakhstan.
