1927-ൽ, എബൻ ബയേഴ്സ്, ഒരു സമ്പന്ന അമേരിക്കൻ സോഷ്യലൈറ്റ്, അത്‌ലറ്റ്, വ്യവസായി, യേൽ കോളേജ് ബിരുദധാരി, ട്രെയിനിന്റെ കട്ടിലിൽ നിന്ന് വീണു കൈക്ക് പരിക്കേറ്റു, അത് സ്‌പോർട്‌സിലെയും ദൈനംദിന പ്രവർത്തനങ്ങളിലെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രകടനത്തെ ദുർബലപ്പെടുത്തും. വേദന കുറയ്ക്കാൻ, ഒരു ഡോക്ടർ അദ്ദേഹത്തിന് 'റാഡിത്തോർ' എന്ന പാനീയം നിർദ്ദേശിച്ചു.
റേഡിതോർ - ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന മരിച്ചവർക്ക് ഒരു പ്രതിവിധി!
1900-കളുടെ തുടക്കത്തിൽ, റേഡിയോ ആക്ടീവ് മൂലകമായ റേഡിയത്തിന് ഉയർന്ന രോഗശാന്തി ഗുണങ്ങളുണ്ടെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെട്ടു. ഇലക്ട്രോൺ കണ്ടുപിടിച്ച മനുഷ്യൻ ജെജെ തോംസൺ കിണർ വെള്ളത്തിൽ റേഡിയോ ആക്റ്റിവിറ്റിയുടെ സാന്നിധ്യത്തെക്കുറിച്ച് 1903 ൽ എഴുതി.. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ ആരോഗ്യ നീരുറവകളിൽ പലതും ജലം ഒഴുകുന്ന ഭൂമിയിലെ "റേഡിയം എമാനേഷൻ" - റഡോൺ വാതകം - കാരണം റേഡിയോ ആക്ടീവ് ആണെന്ന കണ്ടെത്തലിലേക്ക് ഇത് നയിച്ചു.
അക്കാലത്ത് ഇത് ശാസ്ത്ര സമൂഹത്തിൽ പരക്കെ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. നീരുറവകളിൽ നിന്നുള്ള വികിരണം അതിന്റെ രോഗശാന്തി ശക്തികൾക്കും ചികിത്സാ ഫലങ്ങൾക്കും കാരണമാകുമെന്ന് അവർ വിശ്വസിച്ചു.
തൽഫലമായി, ന്യൂജേഴ്‌സിയിലെ ഈസ്റ്റ് ഓറഞ്ചിലെ ബെയ്‌ലി റേഡിയം ലബോറട്ടറീസ് ഇൻക്. 1918 മുതൽ 1928 വരെ റാഡിത്തോർ എന്ന റേഡിയം വാട്ടർ നിർമ്മിച്ചു. കമ്പനിയുടെ ഉടമയും ലബോറട്ടറികളുടെ മേധാവിയും ഒരു മെഡിക്കൽ ഡോക്ടറല്ലാത്ത ഹാർവാർഡ് കോളേജിൽ നിന്ന് പഠനം ഉപേക്ഷിച്ച വില്യം ജെ എ ബെയ്‌ലി ആയിരുന്നു. എന്നായിരുന്നു പരസ്യം "ജീവിക്കുന്ന മരിച്ചവർക്ക് ഒരു പ്രതിവിധി" കൂടാതെ "ശാശ്വത സൂര്യപ്രകാശം". വിട്ടുമാറാത്ത വയറിളക്കം, പരിക്കുകൾ മൂലമുള്ള വേദന, ഭ്രാന്ത്, വാർദ്ധക്യം മുതലായവ ഉൾപ്പെടെയുള്ള മറ്റ് അസുഖങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള ബലഹീനതയെ സുഖപ്പെടുത്താൻ വിലകൂടിയ ഉൽപ്പന്നം അവകാശപ്പെട്ടു.
റാഡിത്തോർ നന്നായി പ്രവർത്തിച്ചു
യാദൃശ്ചികമോ പ്ലേസിബോയോ വഴി, ബയേഴ്സിന്റെ വേദന അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും റേഡിയോ വെള്ളത്തിൽ ലയിപ്പിച്ച റേഡിതോറിന്റെ അത്ഭുതകരമായ രോഗശാന്തി കാരണമായി അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. റേഡിയം 1, 226 ഐസോടോപ്പുകൾ ഓരോന്നിനും കുറഞ്ഞത് 228 മൈക്രോക്യൂറിയിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന ട്രിപ്പിൾ വാറ്റിയെടുത്ത വെള്ളം ഇതിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
അതിനുശേഷം, പാനീയത്തിന്റെ മഹത്തായ നേട്ടങ്ങളെക്കുറിച്ച് ബയേഴ്സ് സ്വയം ബോധ്യപ്പെടുകയും സഹപ്രവർത്തകർക്കും കാമുകിമാർക്കും ഉൽപ്പന്നത്തിന്റെ പെട്ടികൾ അയയ്ക്കുന്നതിലേക്ക് നീങ്ങുകയും ചെയ്തു. അവൻ തന്റെ കുതിരകൾക്ക് റാഡിത്തോർ പോലും നൽകി. 1,400 മില്ലിയുടെ 15 കുപ്പികൾ (അത് വളരെ ചെലവേറിയതാണ്) കുടിച്ചതായി അദ്ദേഹം തന്നെ അവകാശപ്പെട്ടു. ഇത് ശരിക്കും നന്നായി പ്രവർത്തിച്ചു.
വരുവോളം..
കുറച്ച് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം, ബയേഴ്സ് തന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വിചിത്രവും ദയനീയവുമായ കാലഘട്ടത്തിലൂടെ കടന്നുപോകാൻ പോവുകയായിരുന്നു. അയാൾക്ക് ഭാരം കുറയാൻ തുടങ്ങി, തലവേദനയും പല പല്ലുകളും കൊഴിഞ്ഞുതുടങ്ങി: രണ്ട് മുൻ പല്ലുകൾ ഒഴികെ എല്ലാ ബയേഴ്സിന്റെ മുകളിലെ താടിയെല്ലും, അവന്റെ താഴത്തെ താടിയെല്ലും വീണു. ശരീരത്തിലെ ബാക്കിയുള്ള എല്ലാ അസ്ഥി ടിഷ്യുവും ശിഥിലമാകുകയും തലയോട്ടിയിൽ ദ്വാരങ്ങൾ രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്തു. 51-ാം വയസ്സിൽ മരിക്കുന്നതിന് ആഴ്‌ചകൾക്ക് മുമ്പ് തന്റെ കേസ് ടെർമിനൽ ആണെന്ന് അയാൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു, തന്റെ ശരീരത്തിൽ തന്റെ മുകളിലെ ആറ് പല്ലുകൾ മാത്രമേ അവശേഷിച്ചിരുന്നുള്ളൂ.
31 മാർച്ച് 1932-ന് റേഡിയം വിഷബാധയും വിവിധതരം അർബുദങ്ങളും മൂലം റേഡിതോർ ഉപയോഗത്തിന്റെ അനിവാര്യമായ അനന്തരഫലമായി ബയേഴ്സ് മരിച്ചു.
പിന്നീട് എന്ത് സംഭവിച്ചു?
അടുത്ത ഏതാനും പതിറ്റാണ്ടുകളായി, റേഡിയോ ആക്ടീവ് ചാർലാറ്റനിസം വ്യവസായം ഇപ്പോഴും മെഡിക്കൽ രംഗത്ത് അതിന്റെ പ്രയോജനം ഉറപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു, ക്രമേണ വിപണിയിലേക്ക് സ്വയം വികസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ 1965ൽ പഠനത്തിനായി ബയേഴ്സിന്റെ മൃതദേഹം പുറത്തെടുത്തപ്പോൾ അത് മെഡിക്കൽ ലോകത്തെ ഞെട്ടിച്ചു.
ബയേഴ്സിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ അപ്പോഴും ഉയർന്ന റേഡിയോ ആക്ടീവ് ആയിരുന്നു, കൂടാതെ 225,000 ബെക്വറൽസ് (1 ബെക്വറൽസ് = ഒരു ന്യൂക്ലിയസ് ഒരു സെക്കൻഡിൽ ശോഷണം) അളക്കുകയും ചെയ്തു. താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ, ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യശരീരത്തിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന ഏകദേശം 0.0169 ഗ്രാം പൊട്ടാസ്യം-40 ഏകദേശം 4,400 ബെക്വറലുകൾ ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു. ഭക്ഷ്യ ഉൽപന്നങ്ങളിലെ റേഡിയോ ആക്റ്റിവിറ്റിയെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ, ഒരു കിലോഗ്രാം മാംസത്തിന് 3,700 ബെക്വറൽസ് (bq) ഒരു വലിയ സംഖ്യയാണ്. മാരകമായി കണക്കാക്കുന്നു.
ബയേഴ്സിന്റെ മരണശേഷം, മറ്റ് പല ഡോക്ടർമാരും റേഡിയേഷന്റെ ദോഷകരമായ ഫലങ്ങളെക്കുറിച്ച് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തി; ഈ ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന കണ്ടെത്തൽ ശക്തിപ്പെടാൻ കാരണമായി ഫുഡ് ആൻഡ് ഡ്രഗ് അഡ്മിനിസ്ട്രേഷന്റെ ഒട്ടുമിക്ക റേഡിയേഷൻ അധിഷ്ഠിത പേറ്റന്റ് മരുന്നുകളുടെയും ശക്തികളും മരണവും. മറ്റ് ആളുകൾക്ക് ആരോഗ്യപരമായ അപകടസാധ്യതകൾ കുറയ്ക്കുന്നതിന്, ബയേഴ്സിനെ ഒരു ലെഡ് പെട്ടിയിൽ അടക്കം ചെയ്യേണ്ടിവന്നു.
അതിന്റെ കണ്ടുപിടുത്തക്കാരന് എന്ത് സംഭവിച്ചു?
മറുവശത്ത്, റാഡിത്തോറിന്റെ കണ്ടുപിടുത്തക്കാരനായ വില്യം ജെഎ ബെയ്‌ലി, 1949-ൽ മൂത്രാശയ അർബുദം ബാധിച്ച് മരിക്കുന്നതുവരെ തന്റെ പാനീയം സുരക്ഷിതമാണെന്ന് (ബയേഴ്സിന്റെ ദയനീയ മരണത്തിനു ശേഷവും) തുടർച്ചയായി നിർബന്ധിച്ചു. 20 വർഷത്തിനു ശേഷം മെഡിക്കൽ ഗവേഷകർ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൃതദേഹം പുറത്തെടുത്തപ്പോൾ അവന്റെ കുടൽ വികിരണത്താൽ നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടതായും അവശിഷ്ടങ്ങൾ ഇപ്പോഴും ചൂടുള്ളതായും അവർ കണ്ടെത്തി!
