ചൊവ്വയുടെ വലിപ്പമുള്ള ഒരു ഗ്രഹമായ Theia ("Thea" എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു) ഭൂമിയുമായി കൂട്ടിയിടിച്ചതിന് ശേഷം അവശേഷിച്ച അവശിഷ്ടങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ചന്ദ്രൻ രൂപപ്പെട്ടതെന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ പണ്ടേ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. ഭൂമിക്ക് അതിന്റെ ഉപഗ്രഹം എങ്ങനെ ലഭിച്ചു എന്നതിന്റെ പ്രധാന വിശദീകരണമായി ഈ ദുരന്ത സംഭവം പരക്കെ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, എന്നാൽ നമ്മുടെ ഗ്രഹത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിൽ ഈ ചലനാത്മക നിമിഷത്തെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് അറിയാത്ത ഒരുപാട് കാര്യങ്ങളുണ്ട്.
അപ്പോളോ ബഹിരാകാശയാത്രികർ ചന്ദ്രോപരിതലത്തിൽ പര്യവേക്ഷണം നടത്തിയപ്പോൾ, അസ്ഥാനത്താണെന്ന് തോന്നിയ നിരവധി വിചിത്രമായ പാറകൾ കണ്ടെത്തി. ഈ കോണീയ ശകലങ്ങൾ അവയുടെ വ്യതിരിക്തമായ നീല-പച്ച നിറവും മാഗ്‌നിഫിക്കേഷനിൽ കാണുമ്പോൾ ലൂപ്പ് രൂപവും ഉള്ളതിനാൽ "ബ്ലൂ-ലൂപ്പ്" പാറകൾ എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു.
14-ലെ അപ്പോളോ 1971 ദൗത്യത്തിനിടെ ബഹിരാകാശയാത്രികരാണ് ചന്ദ്രനിൽ ഈ വിചിത്രമായ പാറകൾ ആദ്യമായി കണ്ടെത്തിയത്. അതിനുശേഷം, ചന്ദ്രനിലെ മറ്റ് പല സ്ഥലങ്ങളിലും സമാനമായ മാതൃകകൾ ശാസ്ത്രജ്ഞർ തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ അവ കൃത്യമായി എന്താണ്, എവിടെ നിന്നാണ് വന്നത് എന്നത് ഒരു രഹസ്യമായി തുടരുന്നു.
2019 ജനുവരിയിൽ, ഓസ്‌ട്രേലിയയിലെ ശാസ്ത്രജ്ഞർ ഞെട്ടിക്കുന്ന ഒരു കണ്ടുപിടുത്തം നടത്തി, അപ്പോളോ 14 ചാന്ദ്ര ലാൻഡിംഗിലെ ജീവനക്കാർ തിരികെ കൊണ്ടുവന്ന പാറയുടെ ഒരു ഭാഗം യഥാർത്ഥത്തിൽ ഭൂമിയിൽ നിന്നാണ് ഉത്ഭവിച്ചതെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തി.
ശതകോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് നമ്മുടെ ഗ്രഹത്തിൽ ഒരു ഛിന്നഗ്രഹം ഇടിച്ചതിന്റെ ഫലമായി ഭൂമിയിൽ നിന്ന് ചന്ദ്രനിലേക്ക് പറന്ന അവശിഷ്ടങ്ങളുടെ ഭാഗമാകാം പാറയെന്ന് എർത്ത് ആൻഡ് പ്ലാനറ്ററി സയൻസ് ലെറ്റേഴ്‌സ് ജേണലിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ലേഖനത്തിൽ ശാസ്ത്രജ്ഞർ പറഞ്ഞു.
14-ൽ വിക്ഷേപിച്ച അപ്പോളോ 1971 ദൗത്യത്തിനിടെയാണ് ഈ കല്ലുകൾ ശേഖരിച്ചത്, ഇത് ചന്ദ്രനിൽ വിജയകരമായി ഇറങ്ങുന്ന മൂന്നാമത്തെ ബഹിരാകാശ ദൗത്യമായിരുന്നു. അലൻ ഷെപ്പേർഡ്, സ്റ്റുവർട്ട് റൂസ, എഡ്ഗർ മിച്ചൽ എന്നിവർ ചന്ദ്രനെ വലം വെച്ച് ശാസ്ത്രീയ പരീക്ഷണങ്ങളും നിരീക്ഷണങ്ങളും നടത്തി, ഷെപ്പേർഡും മിച്ചലും ചന്ദ്രോപരിതലത്തിൽ 33 മണിക്കൂർ ബഹിരാകാശ നടത്തത്തിൽ പങ്കെടുത്തു.
കൂടാതെ, ബഹിരാകാശയാത്രികർ ഏകദേശം 42 കിലോഗ്രാം പാറകളുമായി മടങ്ങി. ചന്ദ്രനിലെ അവശിഷ്ടങ്ങളുടെ ഈ ശേഖരം ചന്ദ്രന്റെ ഘടനയെയും പരിണാമത്തെയും കുറിച്ചുള്ള ധാരാളം വിവരങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്ക് നൽകി.
എന്നിരുന്നാലും, ഈ മൂലകങ്ങളിൽ ചിലതിനെക്കുറിച്ചുള്ള സമീപകാല പഠനം സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, ഷെപ്പേർഡും മിച്ചലും ശേഖരിച്ച ചന്ദ്ര പാറകളിൽ ഒന്നെങ്കിലും ഭൂമിയിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിച്ചതാകാമെന്നാണ്.
വെസ്റ്റേൺ ഓസ്‌ട്രേലിയയിലെ കർട്ടിൻ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയുടെ സ്‌കൂൾ ഓഫ് എർത്ത് ആൻഡ് പ്ലാനറ്ററി സയൻസസിലെ പ്രൊഫസർ അലക്‌സാണ്ടർ നെംചിൻ പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ചന്ദ്രന്റെ ഒരു പാറയുടെ ഘടന ഗ്രാനൈറ്റിനോട് വളരെ സാമ്യമുള്ളതാണ്, അതിൽ ഗണ്യമായ അളവിൽ ക്വാർട്സ് ഉണ്ട്. ക്വാർട്സ് ഭൂമിയിൽ സാധാരണമാണെങ്കിലും, ചന്ദ്രനിൽ അത് കണ്ടെത്തുന്നത് അവിശ്വസനീയമാംവിധം ബുദ്ധിമുട്ടാണ്.
കൂടാതെ, ശാസ്ത്രജ്ഞർ പാറയിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന സിർക്കോൺ പരിശോധിച്ചു, ഭൂമിയിലും ചന്ദ്രനിലും ഉള്ള ഒരു കൂട്ടം നിയോ സിലിക്കേറ്റുകളിൽ നിന്നുള്ള ഒരു ധാതുവാണ് ഇത്. പാറയിൽ കണ്ടെത്തിയ സിർക്കോൺ ഭൗമ രൂപങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നതായി അവർ നിരീക്ഷിച്ചു, എന്നാൽ ചന്ദ്രനിലെ വസ്തുക്കളിൽ മുമ്പ് കണ്ടെത്തിയ ഒന്നുമല്ല. ഓക്‌സിഡൈസിംഗ് അന്തരീക്ഷത്തിലാണ് പാറ വികസിച്ചതെന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ കണ്ടെത്തി, ഇത് ചന്ദ്രനിൽ വളരെ അപൂർവമായിരിക്കും.
നെംചിൻ പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ഈ നിരീക്ഷണങ്ങൾ പാറ ചന്ദ്രനിൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതല്ല, മറിച്ച് ഭൂമിയിൽ നിന്നാണ് ഉണ്ടായത് എന്നതിന് കാര്യമായ തെളിവ് നൽകുന്നു. ചന്ദ്രനിൽ താത്കാലികമായി സംഭവിക്കുന്ന സമാനമായ അവസ്ഥയിലാണ് പാറ വികസിച്ചതെന്ന ആശയം അദ്ദേഹം തള്ളിക്കളയുന്നില്ല, എന്നാൽ ഇത് തികച്ചും അസംഭവ്യമാണെന്ന് അദ്ദേഹം നിഗമനം ചെയ്തു.
പകരം, ഗവേഷകർ മറ്റൊരു സാധ്യത നിർദ്ദേശിച്ചു. ശതകോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഭൂമിയുമായുള്ള ഒരു ഛിന്നഗ്രഹ ആഘാതത്തിന്റെ ഫലമായി, പാറ അതിന്റെ സൃഷ്ടിക്ക് ശേഷം ചന്ദ്രനിലേക്ക് മാറ്റപ്പെട്ടുവെന്ന് അവർ അനുമാനിക്കുന്നു.
ഈ ആശയം അനുസരിച്ച്, ഛിന്നഗ്രഹം കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഭൂമിയുമായി കൂട്ടിയിടിച്ചു, അവശിഷ്ടങ്ങളും പാറക്കല്ലുകളും ഭ്രമണപഥത്തിലേക്ക് വിട്ടു, അവയിൽ ചിലത് ചന്ദ്രനിൽ പതിച്ചു.
ചാന്ദ്ര ഗ്രഹ സാഹചര്യങ്ങളേക്കാൾ ഭൗമ ഗ്രഹ സാഹചര്യങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്ന രാസഘടനയാണ് പാറയിൽ കാണപ്പെടുന്നത് എന്തുകൊണ്ടെന്ന് ഈ ആശയം വിശദീകരിക്കും. കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഭൂമിയെ മാറ്റിമറിച്ച തരത്തിലുള്ള ബോംബാക്രമണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിശ്വാസങ്ങളുമായി ഇത് യോജിക്കുന്നു.
പല വിദഗ്ധരുടെയും അഭിപ്രായത്തിൽ, ഛിന്നഗ്രഹങ്ങളും ഉൽക്കാശിലകളും ഭൂമിയുടെ വികസനത്തിന്റെ ആദ്യ ഘട്ടങ്ങളിൽ പതിച്ചിട്ടുണ്ടാകാം, ഇത് അതിന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ വലിയ തടസ്സം സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കാം.
കൂടാതെ, ഈ യുഗത്തിൽ ചന്ദ്രൻ ഭൂമിയോട് കുറഞ്ഞത് മൂന്ന് മടങ്ങ് അടുത്തായിരുന്നുവെന്ന് അനുമാനിക്കപ്പെടുന്നു, ഇത് ഈ കൂട്ടിയിടികളുടെ ഫലമായി പറക്കുന്ന അവശിഷ്ടങ്ങൾ ചന്ദ്രനെയും ബാധിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.
ഈ ആശയം ശരിയാണെങ്കിൽ, അപ്പോളോ 14 ന്റെ ജീവനക്കാർ തിരികെ നൽകിയ പാറ ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുള്ളതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും പഴക്കമുള്ള ഭൂഗർഭ പാറകളിൽ ഒന്നാണ്. സിർക്കോൺ വിശകലനം പാറയുടെ പ്രായം ഏകദേശം 4 ബില്ല്യൺ വർഷങ്ങളായി കണക്കാക്കുന്നു, ഇത് പടിഞ്ഞാറൻ ഓസ്‌ട്രേലിയയിൽ കണ്ടെത്തിയ ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും പഴയ പാറയായ സിർക്കോൺ ക്രിസ്റ്റലിനേക്കാൾ അല്പം ചെറുപ്പമാണ്.
ഈ പുരാതന കല്ലുകൾ ചെറുതും നിസ്സാരവുമായ പാറകളാണെന്ന് തോന്നുമെങ്കിലും ഭൂമിയുടെ അസ്തിത്വത്തിന്റെ ആദ്യ ഘട്ടങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ അറിവ് മാറ്റാൻ അവയ്ക്ക് കഴിവുണ്ട്.
മുകളിൽ, ഇത് മുഖ്യധാരാ ശാസ്ത്രത്തിന്റെ പൊതുവായ കാഴ്ചപ്പാടായിരുന്നു. എന്നാൽ ഈ കണ്ടെത്തലിൽ അസാധാരണമായ ഒരു പിടിയുണ്ട്. ചില സൈദ്ധാന്തികരുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ, കല്ല് ചന്ദ്രോപരിതലത്തിൽ എത്തിയത് സ്വാഭാവികമായല്ല, മറിച്ച് ചില കൃത്രിമ മാർഗങ്ങളിലൂടെയാണ്. അവർ ഇത് അവകാശപ്പെടുന്നു, വിശ്വസിക്കുന്നു സിലൂറിയൻ സിദ്ധാന്തം.
നമ്മുടെ ഗ്രഹത്തിൽ പരിണമിച്ച ആദ്യത്തെ ജീവജാലങ്ങൾ മനുഷ്യനല്ലെന്നും 100 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് പൂർവ്വികർ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ, പ്രായോഗികമായി അവയുടെ എല്ലാ തെളിവുകളും ഇപ്പോൾ നഷ്ടപ്പെടുമായിരുന്നുവെന്നും സിലൂറിയൻ സിദ്ധാന്തം അടിസ്ഥാനപരമായി അറിയിക്കുന്നു.
വ്യക്തമാക്കുന്നതിന്, ഭൗതികശാസ്ത്രജ്ഞനും ഗവേഷണ സഹ-രചയിതാവുമായ ആദം ഫ്രാങ്ക് ഒരു അറ്റ്ലാന്റിക് ഭാഗത്തിൽ പ്രസ്താവിച്ചു, "നിങ്ങൾ പിന്തുണയ്ക്കാത്ത ഒരു സിദ്ധാന്തം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന ഒരു പ്രബന്ധം നിങ്ങൾ പതിവായി പ്രസിദ്ധീകരിക്കാറില്ല." മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, ടൈം ലോർഡ്‌സിന്റെയും ലിസാർഡ് പീപ്പിൾസിന്റെയും ഒരു പുരാതന നാഗരികതയുടെ അസ്തിത്വത്തിൽ അവർ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. പകരം, വിദൂര ഗ്രഹങ്ങളിൽ പഴയ നാഗരികതകളുടെ തെളിവുകൾ എങ്ങനെ കണ്ടെത്താമെന്ന് കണ്ടെത്തുക എന്നതാണ് അവരുടെ ലക്ഷ്യം.
അത്തരമൊരു നാഗരികതയുടെ തെളിവുകൾക്ക് നമ്മൾ സാക്ഷ്യം വഹിക്കുമെന്നത് യുക്തിസഹമായി തോന്നാം - എല്ലാത്തിനുമുപരി, ദിനോസറുകൾ 100 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് നിലനിന്നിരുന്നു, അവയുടെ ഫോസിലുകൾ കണ്ടെത്തിയതിനാൽ ഇത് നമുക്കറിയാം. എന്നിരുന്നാലും, അവ 150 ദശലക്ഷം വർഷത്തിലേറെയായി നിലനിന്നിരുന്നു.
ഈ സാങ്കൽപ്പിക നാഗരികതയുടെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ എത്രത്തോളം പഴക്കമോ വിശാലമോ ആയിരിക്കും എന്നതിനെക്കുറിച്ചല്ല ഇത് പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നത്. അത് എത്ര നാളായി നിലവിലുണ്ട് എന്നതും കൂടിയാണ്. മനുഷ്യരാശി ലോകമെമ്പാടും വികസിച്ചു, വളരെ ചുരുങ്ങിയ സമയത്തിനുള്ളിൽ - ഏകദേശം 100,000 വർഷം.
മറ്റൊരു ജീവിവർഗവും ഇത് ചെയ്‌താൽ, ഭൂമിശാസ്ത്രരേഖയിൽ അത് കണ്ടെത്താനുള്ള നമ്മുടെ സാധ്യത വളരെ കുറവായിരിക്കും. ഫ്രാങ്കിന്റെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാലാവസ്ഥാ ശാസ്ത്രജ്ഞനായ സഹ-രചയിതാവ് ഗാവിൻ ഷ്മിഡിന്റെയും ഗവേഷണം ആഴത്തിലുള്ള നാഗരികതകൾ കണ്ടെത്തുന്നതിനുള്ള വഴികൾ കണ്ടെത്തുന്നതിന് ലക്ഷ്യമിടുന്നു.
അപ്പോൾ, ആ സൈദ്ധാന്തികർ ശരിയായിരിക്കുമോ? ഏകദേശം 4 ബില്യൺ വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, നമ്മളെപ്പോലെ ഒരു വികസിത നാഗരികത ഈ ഗ്രഹത്തിൽ അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കുകയും അവർക്ക് ചന്ദ്രോപരിതലത്തെ സ്വാധീനിക്കാൻ കഴിയുകയും ചെയ്തിരിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ടോ? ഭൂമിക്ക് 4.54 ബില്യൺ വർഷം പഴക്കമുണ്ടെന്ന് നമുക്കറിയാം, പക്ഷേ ഇത് ഒരു ഏകദേശ കണക്ക് മാത്രമാണ്, ഭൂമി എപ്പോൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടുവെന്നും അതിന്റെ ചരിത്രത്തിൽ അത് യഥാർത്ഥത്തിൽ എത്ര നാഗരികതകൾക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിച്ചുവെന്നും ആർക്കും കൃത്യമായി നിഗമനം ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല.
