ജപ്പാനിലെ പസഫിക് റിംഗ് ഓഫ് ഫയറിന്റെ ഹൃദയഭാഗത്ത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത് മൗണ്ട് മിഹാറ എന്ന സജീവ അഗ്നിപർവ്വതമാണ്, അത് രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും കുപ്രസിദ്ധമായ ആത്മഹത്യാകേന്ദ്രമെന്ന നിലയിൽ പ്രശസ്തി നേടിയിട്ടുണ്ട്. പസഫിക് സമുദ്രത്തിലെ വെള്ളത്തിൽ നിന്ന് ഉയരുന്ന, ഈ ഉയർന്ന പ്രകൃതി വിസ്മയം ആയിരക്കണക്കിന് ജീവിതങ്ങളുടെ ദാരുണമായ അന്ത്യത്തിന് സാക്ഷ്യം വഹിച്ചു, ജപ്പാന്റെ സാമൂഹിക ഘടനയുടെ അസ്വാസ്ഥ്യകരമായ ഒരു വശത്തേക്ക് ശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കുന്നു.
12 ഫെബ്രുവരി 1933-ന് കിയോക്കോ മാറ്റ്‌സുമോട്ടോ എന്ന 19 വയസ്സുള്ള ജാപ്പനീസ് സ്‌കൂൾ പെൺകുട്ടി ഇസു ഓഷിമ ദ്വീപിലെ സജീവമായ അഗ്നിപർവ്വത ഗർത്തത്തിലേക്ക് ചാടി ആത്മഹത്യ ചെയ്തതോടെയാണ് ഇതെല്ലാം ആരംഭിച്ചത്.
കിയോക്കോ തന്റെ സഹപാഠികളിലൊരാളായ മസാക്കോ ടോമിറ്റയുമായി ഒരു പ്രണയബന്ധം വളർത്തിയെടുത്തിരുന്നു. അക്കാലത്ത് ജാപ്പനീസ് സംസ്കാരത്തിൽ ലെസ്ബിയൻ ബന്ധങ്ങൾ നിഷിദ്ധമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നതിനാൽ, കിയോക്കോയും മസാക്കോയും അഗ്നിപർവ്വതത്തിലൂടെ സഞ്ചരിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു, അങ്ങനെ ലാവ കുഴിയിലെ നരക താപനിലയായ 1200 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസിൽ കിയോക്കോയ്ക്ക് അവളുടെ ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കാൻ കഴിയും, ഒടുവിൽ അവൾ ചെയ്തത്.
കിയോക്കോയുടെ ദാരുണമായ മരണത്തിന് ശേഷം, ഈ പ്രവൃത്തി വൈകാരികമായി തകർന്ന ജാപ്പനീസ് വ്യക്തികൾക്കിടയിൽ വിചിത്രമായ ഒരു പ്രവണതയ്ക്ക് തുടക്കമിട്ടു, അടുത്ത വർഷം, 944 പുരുഷന്മാരും 804 സ്ത്രീകളും ഉൾപ്പെടെ 140 പേർ അവരുടെ ഭയാനകമായ വിയോഗത്തെ നേരിടാൻ മിഹാര പർവതത്തിലെ മാരകമായ അഗ്നിപർവ്വത ഗർത്തത്തിലേക്ക് ചാടി. അടുത്ത രണ്ട് വർഷത്തിനുള്ളിൽ, ഈ അപകടകരമായ അഗ്നിപർവ്വത പോയിന്റിൽ 350 ആത്മഹത്യകൾ കൂടി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടു.
മിഹാര പർവതത്തിന്റെ ഇരുണ്ട പ്രശസ്തിക്ക് പിന്നിലെ കാരണങ്ങൾ സങ്കീർണ്ണവും ജപ്പാന്റെ തനതായ സാംസ്കാരിക സാമൂഹിക ചലനാത്മകതയുമായി ഇഴചേർന്നതുമാണ്. ചരിത്രപരമായി, മറ്റ് രാജ്യങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് ജപ്പാനിൽ ആത്മഹത്യയ്ക്ക് വ്യത്യസ്തമായ അർത്ഥമുണ്ട്. സമുറായി ഹോണർ കോഡുകളുടെയും ബുദ്ധമതത്തിന്റെ സ്വാധീനത്തിന്റെയും പ്രാചീന പാരമ്പര്യങ്ങളിൽ വേരൂന്നിയ, ബഹുമാനം, വീണ്ടെടുപ്പ്, അല്ലെങ്കിൽ പ്രതിഷേധം എന്നിവയായി ഇത് പലപ്പോഴും മനസ്സിലാക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.
രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധാനന്തര കാലഘട്ടത്തിൽ, ജപ്പാനിൽ ദ്രുതഗതിയിലുള്ള ആധുനികവൽക്കരണവും സാമൂഹിക മാറ്റങ്ങളും അനുഭവപ്പെട്ടപ്പോൾ, ആത്മഹത്യാനിരക്ക് ഉയർന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് യുവാക്കൾക്കിടയിൽ. നിഗൂഢമായ വശീകരണവും വേട്ടയാടുന്ന സൗന്ദര്യവുമുള്ള മിഹാര പർവ്വതം അവരുടെ ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവർക്ക് നിർഭാഗ്യകരമായ ഒരു വിളക്കുമാടമായി മാറി. വാർത്താ റിപ്പോർട്ടുകളും വാക്ക്-ഓഫ്-ഓഫ് സ്റ്റോറികളും അഗ്നിപർവ്വതത്തിന്റെ മാരകമായ ആകർഷണത്തെ കാല്പനികമാക്കി, രാജ്യത്തുടനീളമുള്ള അസ്വസ്ഥരായ വ്യക്തികളെ ആകർഷിച്ച ഒരു രോഗാതുരമായ ആകർഷണം സൃഷ്ടിച്ചു.
മിഹാറ പർവതത്തിലെ ആത്മഹത്യ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്താൻ ജാപ്പനീസ് അധികൃതരും പ്രാദേശിക സംഘടനകളും നിരവധി ശ്രമങ്ങൾ നടത്തിയിട്ടും, ദുരന്ത പ്രവണത നിലനിൽക്കുന്നു. സ്വയം ഉപദ്രവിക്കാൻ ആലോചിക്കുന്നവരെ തടയാൻ തടസ്സങ്ങളും നിരീക്ഷണ ക്യാമറകളും പ്രതിസന്ധി ഹോട്ട്‌ലൈനുകളും സ്ഥാപിച്ചിട്ടുണ്ട്, എന്നാൽ പർവതത്തിന്റെ പ്രവേശനക്ഷമതയും ആത്മഹത്യയിലേക്ക് നയിക്കുന്ന മാനസിക സങ്കീർണ്ണതകളും ഇതിനെ പൂർണ്ണമായി അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത് ഒരു വെല്ലുവിളി നിറഞ്ഞ പ്രശ്നമാക്കി മാറ്റുന്നു.
മിഹാറ പർവതത്തിൽ നടന്ന മരണങ്ങളുടെ എണ്ണം മാനസികാരോഗ്യ സംരക്ഷണം, സാമൂഹിക സമ്മർദ്ദങ്ങൾ, ജപ്പാനിലെ സഹാനുഭൂതി പിന്തുണാ സംവിധാനങ്ങളുടെ ആവശ്യകത എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകൾക്ക് തുടക്കമിട്ടു. ഈ ആശങ്കകൾ പരിഹരിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ, നിരാശയുടെ പ്രതീകമായി മിഹാറ പർവതത്തിന്റെ ഇരുണ്ട പൈതൃകം രാഷ്ട്രത്തിന്റെ കൂട്ടായ ബോധത്തെ വേട്ടയാടുന്നത് തുടരുന്നു.
ഇന്ന്, മനുഷ്യ-പ്രകൃതിയുടെ അപ്രതിരോധ്യമായ ജിജ്ഞാസയിൽ, ചില സന്ദർശകർ പലപ്പോഴും മിഹാറ പർവതത്തിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യുന്നത് മരണത്തിന്റെയും ഇരകളുടെ ദാരുണമായ ചാട്ടത്തിന്റെയും ദയനീയ ദൃശ്യങ്ങൾ കാണാൻ മാത്രമാണ്!
