Indigenae Winnebago vel Ho-Chunk homines locuti sunt de "vico petrae tepees depresso" sub Lacu Petra ab annis 1830s, cum primi auctores in regione Wisconsin meridionali inter ― quod nunc ― Milwaukee et Capitolium Madison venerunt.
Donec venatores duo anates in parte navis suae per aquam purgandam siccitatis ineunte vicesimo saeculo despexerunt, fabula eorum tamquam fictio simplex Indiana reiecta est.
Magnam pyramidalem structuram viderunt obscuram et immanem in profundis laci Petrae quiescentis. Cum igitur constructio sepulta fuerit in controversia obtecta ob subsurface corrumpi visibilitas adiuta est per pollutionem.
Dr. Fayette Morgan, gubernator localis dentist et mane civilis in Wisconsin, primus homo in conspectu Petrae Lake superne die 11 mensis Aprilis anno 1936. vidit obscuras figuras duarum rectangularum structurarum in fundo stagno prope centrum suum ab. aperta cockpit biplanae longae ad 500 pedes circ.
Transitum fecit multiplex, et vidit portiones iustas et inmensas magnitudines, quas plus pedum C esse credebat. Dr. Morganus ad refuelationem appulit et ad cameram suam domum cucurrit, deinde statim avolavit ut res in cinematographico depressas caperet. Monumenta demersa lacus in hora meridiana in lucem emicerant, cum redisset in eam.
Posteriores et crebrae conatus ad imaginem photographicam vel etiam detegendas eas ex aere defecerunt usque ad annum 1940 cum iterum a gubernatore locali Armand Vandre reperti sunt et cockpiti posterioris illius observator Elmer Wollin.
Sed cum plano tormento unico ad meridiem lacus finem minus mille pedum delapsi sint, prorsus alio aspectu sunt attoniti. Ingens, perfecte triangulus sitas structurae quae septentrionem debitam demonstrans sub ea iacebat, aquae minus quam viginti pedes. Iuxta se steterunt circuli nigri duo versus apicem.
Saltem decem structurae sub superficie laci Petrae inveniri possunt. Pellis variae et sonar ex illis duas provisas et photographatae habent. 1 N. Limnatis Pyramidis nomine, basim habet 60-pedalem latitudinem, longitudinis 100 pedis, altitudo 18 pedum, quamvis circiter 10 pedes ejus supra fimum siltyricum supereminet.
Pyramis truncatus est maxime sphaericis, lapidibus nigris. Lapides in vertice truncati sunt quadranguli. Reliquias emplastri tegentes videre licet. Cuiusque aequalis lateris Deltae longitudo a Vandre et Wollin aestimata est pedum CCC. Insula parva, angusta sepulta, fortasse 300 pedes longa et 1,500 pedes lata, trianguli inter septentriones iacebat.
Mirabilius fuit recta via quae ab australi litore ad pinnam Deltae sepultae currit. Cum Frank Joseph observationem ad Lloyd Hornbostel, geologist localem, nominavit, putabat lineam esse reliquias canalis magni lapidis qui Petra Lake ad Aztalan tria milia passuum distans conexus est.
Aztalan nunc est parcum archaeologicum 21 acre cum muro solido, qui Pyramides Solis et Lunae partim claudit, duos aggeres templi ficti. Centrum caeremoniale bis erat ut magnum flore suo in saeculo XIII exeunte. Tres deinde parietes circulares specularibus circumcludunt trias pyramidales aggeres cum sacello ligneo.
Aztalan ad Culturam Mississippianam superiorem pertinebat, quae per Americanam Midwest et in Meridianam in ultimo stadio valebat, incipiendo circa 1,100 AD, cum experimenta carbonis dating notas radices in 3 aCn saeculo indicavit.
Multitudo eius ad XX millia hominum, qui utrimque in moenibus residebant. Ab astronomis antistitibus, qui pyramides suas recte posuerunt ad calculum plurium eventuum astronomicorum, sicut solstitium hiemale, lunae augmenta, et locus Veneris.
Circa annum MCCCXX, Aztalanarii urbem suam occulte succenderunt, relictis moenibus flammeis. Longe ad meridiem se receperunt, iuxta traditionem oralem Winnebago superstitam. Eorum exitum accidit cum progressione civitatis Aztecae abrupta in Valle Mexicana.
"Demersarum aedificiorum inventio ibi multo ampliorem futuram praedicere potest, cum tandem studium nostrum in mare dirigimus et eius profunda rimamur. perditum fontem terrestris cultus-Atlantis.
Saxum lacum notabile est ob structuras lapideas sepultas tumuli pyramidales sepulcri hominum qui in metallis aeneis in superiore paeninsula Michigan operati sunt ab 3000 a.C.n. ad 1200 a.C.n. Cuniculi ab Atlanteis fabrum maxime effoderunt et moderati sunt, ergo aliqua saltem monumenta summersorum ossa laborantium Atlantiorum includunt, secundum Franciscum Josephum.
