Priusquam Napoleon Bonaparte se imperatorem Franciae anno 1804 coronavit, secum sumpsit notabilem numerum ingeniorum et scientiarum quae "savantes" e Gallia, praeter milites et viros militares. Is anno 1798 erat, cum hi Francogalli a Napoleone satellitibus ducti expeditionem militarem in Aegypto inceperunt. Contra, proelium commissum est his 165 in proeliis et strate- giis Gallorum paulatim auctis copiis. Quam ob rem studium Europaeum exardescit in Aegypto antiquae phaenomenon, quod Aegyptiomania notum est.
Thesauri Aegyptii, sicut sculpturae antiquae, papyri, et etiam mumiae, tandem e Valle Nili ad musea circum Europam translata sunt. Liber Linteus (scilicet "Liber Linteorum" in Latino sermone, mumia et involucra linteorum aeque illustrium, tandem iter in museum archaeologicum Zagreb, Croatia invenerunt.
Anno 1848, Mihajlo Bari officialis Croatici in cancellaria regia Hungarica abdicavit et locum suum iter elegit. Dum in Alexandria, in Aegypto, Bari memento memoriam acquirere constituit, sarcophagum mumi muliebris continens. Cum Barius Viennae domum rediit, mumam recto loco in angulo sedentis cubiculi sui collocavit. Bari accepit linteolum mumi sui, et ostendit illud in arca vitreo separato.
Bari anno 1859 mortuus est, et frater eius Ilija, sacerdos in Slavonia, mumi accepit. Ilija, qui parum interest in mumia, materna et linteamina donata Civitati Croatiae, Sclavoniae, et Dalmatiae (hodie ut Archaeological Museum of Zagreb) anno MDCCCLXVII.
Nemo aenigmaticas inscriptiones in mumi involucris usque ad tempus observaverat. Scripta nonnisi reperta sunt postquam mumia investigata est a Germano Aegyptiologo Heinrich Brugsch (anno 1867). Brugsch, cum hieroglypha Aegyptiaca esse ratus, rem ulterius non persecutus est.
Brugsch sermonem fortuitum habuit cum amico, Ricardo Burton Britannico moribus, post decennium. De runis disseruerunt, unde Brugsch ad intellegendum inscriptiones in linteolis mumi involucris non hieroglypha Aegyptia, sed potius aliam scripturam fuisse.
Quamvis ambo significationem inscriptionum agnoverint, perperam posuerunt translationem illam esse Aegyptius Liber Mortuorum arabice. Postea compertum est inscriptiones Etruscae ― lingua cultu Etrusco conscriptas esse in Italia, in antiqua Etruriae regione ( modern Tuscia plus occidentalis Umbria et Emilia-Romagna , Veneto , Lombardia et Campania ) .
Quia tam parum antiquae linguae remansit, lingua Etrusca adhuc hodie non perfecte intelligitur. Nihilominus nonnullae locutiones indicium argumenti Liberi Lintei offerre possent. Liber Linteus religiosum fuisse censetur kalendarium secundum tempora et nomina dei in toto libro contenta.
Quaeritur, quidnam Etruscus liber rituum in Aegyptia materna fecerit? Una opinio est mortuum Etruscum opulentum fuisse, qui in Aegyptum evasit, sive tertio aCn saeculo (Liber Linteus huic periodo ascriptus est) vel postea, ut Romani Etruscam terram adiecerunt.
Ante sepulturam eius virgo conditur, ut mos erat in ditibus alienigenis, qui in Aegypto mortuae sunt. The appearance of the Liber Linteus might be described as record left for the dead as part of Etruscan funeral customs. Summa quaestionis est fragmentum voluminis papyri quod cum mumia sepultum est.
Mortua notatur in volumine feminae Aegyptiae nomine Nesi-hensu, uxor Thebani 'divini sartoris' nomine Paher-hensu. Quam ob rem probabile videtur Liber Linteus et Nesi-hensu finitimus esse, et linteamina ad hanc Aegyptiam ad interitum praeparandam adhibita sola linteis salibus praesto fuit.
The Liber Linteus vetustissimum est manuscriptum qui superstes existit in lingua Etrusca vetustissima propter hoc "accidentis" in historia.
Ab Etruscis priscorum Romanorum cultus graviter commotus est. Alphabetum Latinum pro exemplo immediate a Etrusco incitatum est. Eadem ratio est de architectura, religione ac fortasse etiam ordinatione politica. Quamquam Etruscus Latinum ad nucleum impulit, sed tandem penitus ab eo superatum est paucis ante saeculis.
