Est viculus antiquitatis "Ain Dara" in septentrione Aleppi, in Syria vocatus, quod mirabilem historicam structuram gloriatur ― Templum Ain Dara, mox occidente vicum situm.
Extra ostium templi Ain Dara incredibile est vestigium historiae par immanium vestigia. Hodie ignoratur quisnam fecerit et cur taliter fuerint incisi.
Antiquae fabulae ac fabulae Decessorum nostrorum opinionem continenter depingunt, quod homines immensae staturae antehac Terram ambulaverunt. Templum olim magnificum Ain Dara, vel saltem quod ex eo remansit, primo mentem instrumentorum in anno 1955 traxit, cum leo colossicus basalte coincidenter in eo loco repertus est.
Templum ferreum postea effossum est ac praecise inter 1980 et 1985 studuit, et Templum Salomoni Regis pluries comparatum est.
Secundum Historiam biblicam Quotidie, mirae similitudines inter 'Ain Dara templum et templum in Bibliis depictum satis admirabiles sunt'. Utraeque structae sunt in ingenti tabulatorum artificialium, quae in summo cuiusque oppidorum loco posita sunt.
Architectura aedificiorum similem tripartitam structuram sequitur: porticus introitus duabus columnis fultus, atrium principale (atrium templi 'Ain Dara dividitur in antethalamum et thalamum principale), et deinde post a. partitio, sacellum elevatum, quod sanctum sanctorum est.
Series aula et cubicula multi- ficentia variis propositis circumdederunt, tribus suis lateribus ab utraque parte praecipui aedificii.
Tamen, quamvis templum Ain Dara plures proprietates cum templo regis Salomonis communicaverit, verisimile est eandem structuram esse. Templum Ain Dara, secundum excavatorem Ali Abu Assaf, circa 1300 BC aedificatum est, et per 550 annos ab 740 BC ad 1300 aCn duravit.
Archaeologi adhuc discernere non possunt uter numis in templo colatur et cui dedicatum sit. Plures grammatici putant Ishtar, deae fertilitatis, ut fanum constructum sit. Alii putant eam esse deam Astartem, quae erat dominus sanctuarii. Alius coetus putat Deum Baal Adad fuisse templi possessorem.
Aliqua ex elementis templi structuris, cum fundamentis calcis et stipitibus basalibus, diligenter per saecula servata sunt. Etsi structura muris limosis olim elaborata erat, tabulatis lignis obductis, pluma illa historiae tragice deperdita est.
Multis subsidiis affabre insculptis leones, cherubim, aliasque fabulas, deos montanos, palmettas, et geometricas rationes ornant, structurae parietes exteriores et interiores ornant.
Dara templi ostium Ain custoditur duobus vestigiis insculptis ingentibus stantibus in limine. Sunt circa unum metra longitudinis et ad interiora templi ordinantur.
Templum Ain Dara, sicut Templum Salomonis, accessum fuit a atrio quod lagore constratum erat. In lapide erat vestigium sinistrum inscriptum, significat introitum dei in templum. In limine cellae, vestigium dexterum erat insculptum, significans immensum Deum solum duos gradus ingredi templum.
Spatium inter duo vestigia unius pedis est circiter XXX. Gradus 30 pedum personae vel deae conveniens erit altitudinis circiter 30 pedum. Templum illud satis amplum est, Deum ingredi, et intra illud commode habitare.
Investigatores elusi sunt cur insculpti essent et quid munus obirent. Nonnulli phisici suadent vestigia construi posse ad praesentiam deorum evocandam, ut forma imaginis iconicae deitatis. Quamvis hoc non sit verum par gigantum vestigiis, sculptura authentica est, et ostendit maiores nostros entias ingentis magnitudinis fuisse nota et visas.
Quisque scit Mesopotamiam notissimam esse incunabula cultus civilis et fons cuiusdam fabularum mythologicarum maximarum mundi, ita res novas et perplexas invenit sicut in regione gigantea vestigia exspectanda.
Mythologia circumiacentis certe suggerit quando gigantes, semidei, ac di tellurem peragrantes relinquunt. Horum narrationes quaedam narrant Anunnaki qui, secundum fabulas, ex aliis planetis abhinc milibus annorum in terris venit et humanitatem nostram perpetuum mutavit.
