អត្ថបទនៅមជ្ឈិមសម័យដែលធ្លាក់ដាច់ពីគ្នាជាធម្មតាមិនបង្កឱ្យមានការជជែកវែកញែកតាមអ៊ីនធឺណិតច្រើននោះទេ ប៉ុន្តែសាត្រាស្លឹករឹត Voynich ដែលចម្លែក និងពិបាកយល់ គឺជាករណីលើកលែងមួយ។ អត្ថបទដែលសរសេរជាភាសាដែលមិនទាន់ត្រូវបានគេបំបែកនៅឡើយទេ បានធ្វើឱ្យអ្នកប្រាជ្ញ អ្នកសរសេរកូដ និងអ្នកស៊ើបអង្កេតស្ម័គ្រចិត្តមានការងឿងឆ្ងល់ជាច្រើនរយឆ្នាំមកហើយ។
ហើយកាលពីសប្តាហ៍មុន មានរឿងធំមួយអំពីអត្ថបទមួយនៅក្នុងកាសែត Times Literary Supplement ដោយអ្នកប្រវត្តិសាស្រ្ត និងជាអ្នកនិពន្ធទូរទស្សន៍ Nicholas Gibbs ដែលបាននិយាយថាគាត់បានដោះស្រាយអាថ៌កំបាំង Voynich ។ Gibbs គិតថាការសរសេរអាថ៌កំបាំងគឺជាការណែនាំដល់សុខភាពរបស់ស្ត្រី ហើយតួអង្គនីមួយៗរបស់វាគឺជាអក្សរកាត់សម្រាប់ឡាតាំងមជ្ឈិមសម័យ។ Gibbs បាននិយាយថាគាត់បានរកឃើញពីរបន្ទាត់នៃអត្ថបទហើយដំបូងការងាររបស់គាត់ត្រូវបានគេសរសើរ។
ប៉ុន្តែគួរឲ្យសោកស្ដាយ អ្នកជំនាញ និងអ្នកគាំទ្របានរកឃើញគុណវិបត្តិយ៉ាងឆាប់រហ័សនៅក្នុងទ្រឹស្តីរបស់ Gibbs ។ Lisa Fagin Davis ប្រធានសាលាមជ្ឈិមសម័យនៃអាមេរិកបានប្រាប់ Sarah Zhang នៃមហាសមុទ្រអាត្លង់ទិកថាវាមិនសមហេតុផលទេនៅពេលដែលអត្ថបទរបស់ Gibbs ត្រូវបានឌិកូដ។ គំនិតថ្មីៗបំផុតអំពីអ្វីដែលសាត្រាស្លឹករឹត Voynich និយាយ និងកន្លែងដែលវាមកពី ប្រហែលជាមិនត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែវាមិនមែនជារឿងដែលឆ្កួតបំផុតនោះទេ។
មនុស្សបាននិយាយថាសាត្រាស្លឹករឹតត្រូវបានសរសេរដោយជនជាតិម៉ិកស៊ិកបុរាណ Leonardo da Vinci និងសូម្បីតែមនុស្សក្រៅភព។ អ្នកខ្លះថាសៀវភៅជាសៀវភៅណែនាំពីធម្មជាតិ។ មនុស្សខ្លះនិយាយថាវាជាការកុហកដ៏ល្អិតល្អន់។ ហេតុអ្វីបានជា វ៉ូនិក ពិបាកយល់ និងបែកបាក់គ្នាច្រើនឆ្នាំមកនេះ? នេះជារឿងល្អៗដែលអ្នកគួរដឹងអំពីសៀវភៅ៖
វាត្រូវបានបែងចែកទៅជា XNUMX ផ្នែកចម្លែកណាស់។
Michael LaPointe សរសេរនៅក្នុង Paris Review ថាសៀវភៅនេះចាប់ផ្តើមដោយផ្នែកមួយអំពីឱសថ។ ផ្នែកនេះមានគំនូរចម្រុះពណ៌នៃរុក្ខជាតិ ប៉ុន្តែមនុស្សនៅតែកំណត់ថាតើវាជារុក្ខជាតិប្រភេទណា។ ផ្នែកបន្ទាប់គឺអំពីហោរាសាស្រ្ត។ វាមានរូបភាពដែលអាចបត់បាននៃគំនូសតាងរបស់តារាដែលហាក់ដូចជាត្រូវការឱ្យសមនឹងប្រតិទិនដែលគេស្គាល់។
កង់ហោរាសាស្រ្តមានគំនូរតិចតួចនៃស្ត្រីអាក្រាតជុំវិញពួកគេ ហើយនៅក្នុងផ្នែកបន្ទាប់អំពី balneology គំនូរអាក្រាតក្លាយជាឆ្កួត។ មានរូបភាពស្ត្រីអាក្រាតកាយកំពុងងូតទឹកក្នុងវត្ថុរាវពណ៌បៃតង ត្រូវបានរុញដោយយន្តហោះទឹក និងកាន់ឥន្ទធនូដោយដៃ។
អ្នកប្រាជ្ញខ្លះគិតថារូបភាពមួយបង្ហាញពីអូវែរមួយគូដែលមានស្ត្រីអាក្រាតពីរនាក់ដើរលេងលើពួកគេ។ ហើយចុងក្រោយ មានផ្នែកមួយអំពីរបៀបដែលថ្នាំដំណើរការ។ វាមានគំនូររុក្ខជាតិជាច្រើនទៀត ហើយបន្ទាប់មកទំព័រនៃការសរសេរជាភាសាមិនច្បាស់លាស់នៃសាត្រាស្លឹករឹតហៅថា Voynichese ។
ម្ចាស់ដើមនៃសាត្រាស្លឹករឹតក៏ត្រូវការជំនួយការយល់ដឹងផងដែរ។
Davis សរសេរនៅលើប្លក់របស់នាង Manuscript Road Trip ដែល Voynich បង្ហាញជាលើកដំបូងនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៅចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1600 ។ Rudolph II នៃប្រទេសអាឡឺម៉ង់បានចំណាយប្រាក់ចំនួន 600 ក្បាលសម្រាប់សៀវភៅនេះ ដោយសារតែគាត់គិតថាវាត្រូវបានសរសេរដោយ Roger Bacon ដែលជាអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជនជាតិអង់គ្លេសដែលរស់នៅក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1300 ។
បន្ទាប់មក អ្នកជំនាញខាង alchemist មកពីទីក្រុង Prague ឈ្មោះ Georgius Barschius បានទទួលវា។ គាត់បានហៅវាថា "ការយល់ឃើញជាក់លាក់នៃ Sphinx ដែលទើបតែយកកន្លែងទំនេរ" ។ Johannes Marcus Marci ជាកូនប្រសាររបស់ Barschius បានទទួលសាត្រាស្លឹករឹតនៅពេល Barschius ស្លាប់។ គាត់បានផ្ញើវាទៅអ្នកជំនាញខាងអក្សរសាស្ត្រអេហ្ស៊ីបនៅទីក្រុងរ៉ូម ដើម្បីជួយគាត់ស្វែងយល់ពីអ្វីដែលអត្ថបទនោះបាននិយាយ។
សាត្រាស្លឹករឹតត្រូវបានបាត់បង់អស់រយៈពេល 250 ឆ្នាំរហូតដល់ឆ្នាំ 1912 នៅពេលដែលវាត្រូវបានទិញដោយអ្នកលក់សៀវភៅជនជាតិប៉ូឡូញម្នាក់ឈ្មោះ Wilfrid Voynich ។ Voynich នឹងមិននិយាយថាអ្នកណាជាម្ចាស់សាត្រាស្លឹករឹតនៅចំពោះមុខគាត់ទេ ដូច្នេះមនុស្សជាច្រើនគិតថាគាត់បានសរសេរវាដោយខ្លួនឯង។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពី Voynich បានស្លាប់ ប្រពន្ធរបស់គាត់បាននិយាយថាគាត់បានទិញសៀវភៅនេះពីមហាវិទ្យាល័យ Jesuit នៅ Frascati ដែលនៅជិតទីក្រុងរ៉ូម។
អ្នកជំនាញគ្រីបគ្រីបល្អបំផុតមួយចំនួននៅលើពិភពលោកបានព្យាយាម ប៉ុន្តែបរាជ័យក្នុងការឌិកូដអត្ថបទ។
Sadie Dingfelder នៃកាសែត Washington Post និយាយថា លោក William Friedman ដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្នែកគ្រីបគ្រីបដែលបានបំបែកកូដរបស់ប្រទេសជប៉ុនក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី XNUMX បានចំណាយពេលជាច្រើនឆ្នាំដើម្បីស្វែងរកពីរបៀបអានសាត្រាស្លឹករឹត Voynich ។ LaPointe នៃ Paris Review និយាយថាគាត់បានសន្និដ្ឋានថាវាគឺជា "ការប៉ុនប៉ងដំបូងដើម្បីកសាងភាសាសិប្បនិម្មិតឬជាសកលនៃប្រភេទ priori" ។
ទោះបីជាគ្មាននរណាម្នាក់ដឹងថា Voynichese មកពីណាក៏ដោយវាហាក់ដូចជាមិនសមហេតុសមផលទេ។ ក្នុងឆ្នាំ 2014 អ្នកស្រាវជ្រាវប្រេស៊ីលបានប្រើវិធីសាស្រ្តគំរូបណ្តាញដ៏ស្មុគស្មាញដើម្បីបង្ហាញថាគំរូភាសានៅក្នុងអត្ថបទគឺស្រដៀងទៅនឹងភាសាដែលគេស្គាល់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកស្រាវជ្រាវមិនអាចបកប្រែសៀវភៅបានទេ។
ការណាត់ជួបកាបូនបានបង្ហាញថា Voynich ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅសតវត្សទី 15 ។
ការធ្វើតេស្តដែលបានធ្វើឡើងក្នុងឆ្នាំ 2009 បានបង្ហាញថា parchment ប្រហែលជាត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅចន្លោះឆ្នាំ 1404 និង 1438 ។ Davis និយាយថាលទ្ធផលទាំងនេះបានបដិសេធមនុស្សជាច្រើនដែលត្រូវបានគេនិយាយថាជាអ្នកនិពន្ធសាត្រាស្លឹករឹត។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអង់គ្លេស Roger Bacon បានស្លាប់នៅឆ្នាំ 1292។ គាត់មិនបានចូលមកក្នុងពិភពលោកទេរហូតដល់ឆ្នាំ 1452។ ហើយ Voynich បានកើតជាយូរមកហើយបន្ទាប់ពីសៀវភៅចម្លែកនេះត្រូវបានសរសេរ។
សាត្រាស្លឹករឹតគឺនៅលើអ៊ីនធឺណិត ដូច្នេះអ្នកអាចពិនិត្យមើលវានៅពេលទំនេររបស់អ្នក។
សាត្រាស្លឹករឹតឥឡូវនេះត្រូវបានរក្សាទុកនៅក្នុងបណ្ណាល័យសៀវភៅ និងសាត្រាស្លឹករឹតរបស់ Yale's Beinecke Rare ។ វាត្រូវបានចាក់សោក្នុងទូដើម្បីសុវត្ថិភាព។ ប្រសិនបើអ្នកចង់សាកល្បងដៃរបស់អ្នកនៅ Voynich អាថ៌កំបាំងជានិច្ច អ្នកអាចស្វែងរកច្បាប់ចម្លងឌីជីថលពេញលេញតាមអ៊ីនធឺណិត។ ប៉ុន្តែត្រូវព្រមាន៖ ប្រហោងទន្សាយ Voynich ធ្លាក់ចុះយ៉ាងឆ្ងាយ។
