តើព្រះម៉ាយ៉ានដែលបាននាំយកចំណេះដឹងជឿនលឿនរបស់ខ្លួនមកកាន់អរិយធម៌បុរាណពិតជាព្រះឬក៏ជាមនុស្សក្រៅភពពីបុរាណ?
អរិយធម៌ម៉ាយ៉ានបុរាណនៃអាមេរិកកណ្តាលគឺជាអ្នកបុរាណវិទូនិងអ្នកស្រាវជ្រាវគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយខណៈពេលដែលការរកឃើញគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយទាក់ទងនឹងវប្បធម៌បុរាណនេះនៅតែបន្តកើតមាន។
ជនជាតិម៉ាយ៉ានគឺជាមនុស្សដែលឈ្លក់វង្វេងនឹងវិស័យតារាសាស្ត្រដោយអួតពីប្រតិទិនជឿនលឿនដែលនៅតែគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ថ្វីបើប្រតិទិនមេសូអាមេរិចមិនត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយជនជាតិម៉ាយ៉ានក៏ដោយក៏ផ្នែកបន្ថែមនិងការកែលម្អដែលបង្កើតឡើងដោយពួកគេមានលក្ខណៈទំនើបបំផុត។
នៅក្នុងវប្បធម៌របស់ពួកគេមាន“ ព្រះដែលមានរាងដូចពស់” ដែលចុះពីលើមេឃហើយបានបង្រៀនប្រជាជនបុរាណទាំងនេះអំពីតារាសាស្ត្រស្ថាបត្យកម្មនិងសំណង់ក្នុងចំណោមវត្ថុអស្ចារ្យផ្សេងទៀត។
ត្រូវបានគេស្គាល់ថា Quetzalcoatl នៅក្នុងភាសា Nahuatl នៃ Aztecs ឬ Kukulkan នៅម៉ាយ៉ាអង្គភាពនេះត្រូវបានគេគោរពយ៉ាងខ្លាំងហើយមុនពេលគាត់ចាកចេញគាត់បានប្រាប់ជនជាតិម៉ាយ៉ានថាគាត់នឹងត្រលប់មកផែនដីវិញនៅថ្ងៃណាមួយ។
កាលបរិច្ឆេទនៃការវិលត្រឡប់របស់គាត់ត្រូវបានគេគណនាដើម្បីឱ្យស្របគ្នានឹងការបញ្ចប់នៃប្រតិទិនគឺនៅថ្ងៃទី ២១ ខែធ្នូឆ្នាំ ២០១២ ដែលបណ្តាលឱ្យមានការរំភើបនិងភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំងដែលនាំឱ្យមនុស្សជាច្រើនជឿថានេះអាចជាការចាប់ផ្តើមនៃអរិយក្សត្រ។
ទោះបីជាការព្យាករណ៍នេះមិនបានក្លាយជាការពិតក៏ដោយអ្នកស្រាវជ្រាវដ៏ល្បីល្បាញ អេរិចវ៉ុនដិនីក និយាយថាគាត់ជឿជាក់ថាកាលបរិច្ឆេទនេះត្រូវបានគណនាដោយផ្អែកលើប្រតិទិនរបស់យើងដែលមានភាពមិនច្បាស់លាស់ទាក់ទងនឹងការចាប់ផ្តើមនៃកំណើតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។
វ៉ុនដានីកែនអះអាងថាអាចមានកំហុសប្រហែល ២០ ឆ្នាំនៅជុំវិញថ្ងៃដែលយើងគិតថាព្រះគ្រីស្ទបានប្រសូតដោយសារតែការគណនាខុសក្នុងការផ្លាស់ប្តូរពីប្រតិទិនជូលៀនចាស់ទៅប្រតិទិនហ្គ្រេហ្គោរៀនបច្ចុប្បន្នបង្ខូចការទាយទុកជាមុនរបស់យើងអំពីការវិលត្រឡប់របស់ឃ្វីតហ្សាលកូអាត នេះមានន័យថាយើងនៅតែមានពេលពីរបីឆ្នាំទៀតដើម្បីដឹងថាតើការព្យាករណ៍ម៉ាយ៉ាននឹងក្លាយជាការពិតឬយ៉ាងណា?
ប៉ុន្តែវ៉នដានីកែនមានជម្លោះដោយនិយាយថាការវិលត្រឡប់របស់ឃ្វីតហ្សាលកូអាតនឹងមិនពាក់ព័ន្ធនឹងពស់ចឹកដែលចុះពីលើមេឃទេប៉ុន្តែអាចជាភពក្រៅភព។
មានប្រធានបទកើតឡើងដដែលៗនៅក្នុងសិល្បៈម៉ាយ៉ានមុខមនុស្សគ្របដណ្តប់ដោយអ្វីដែលមើលទៅដូចជាមួកសុវត្ថិភាពដែលមានឧបករណ៍ដកដង្ហើមនៅក្នុងមាត់របស់ពួកគេ។ វ៉នដានីកែននិយាយថាឧបករណ៍ទាំងនេះដែលបិទមាត់របស់ពួកគេប្រហែលជាត្រងខ្យល់ដើម្បីការពារការឆ្លងមេរោគឬវីរុស។
គម្របស្ប៉ារបស់ស្តេចប៉ាកាល់ដែលត្រូវបានរកឃើញនៅទីក្រុងប៉ាលេនកក្នុងទីក្រុងម៉ាយ៉ានប្រទេសម៉ិកស៊ិកបច្ចុប្បន្នគឺជាឧទាហរណ៍មួយនៃរឿងនេះហើយបង្ហាញពីភាពធូរស្រាលដែលអាចបកស្រាយថាជាអ្នកបើកយន្តហោះនៅខាងក្នុងម៉ាស៊ីនហោះដោយបង្ហាញអណ្តាតភ្លើងនិងផ្សែងចេញពីខាងក្រោយ ។
ខណៈពេលដែលក្រុមបុរាណវិទូអះអាងថាចម្លាក់នេះតំណាងឱ្យដើមឈើនៃជីវិតឬការធ្លាក់ចូលទៅក្នុងពិភពក្រោមដីសិលាចារឹកសំខាន់ពីរនៅជុំវិញផ្នូរបានរៀបរាប់លម្អិតថាវាជា“ ការឡើងទៅកាន់ទីអវកាស” ។
នៅខាងក្នុងសារ៉ូផាស្កានៅសល់របស់អ្នកគ្រប់គ្រងបុរាណនេះត្រូវបានគេរកឃើញរាងកាយរបស់គាត់ខ្ពស់ជាងកម្ពស់ជាមធ្យមរបស់ម៉ាយ៉ាបុរាណហើយហាក់ដូចជាមានរចនាសម្ព័ន្ធឆ្អឹងមិនធម្មតា។ ប៉ាកាល់ក៏ត្រូវបានគេដឹងដែរថាបានគ្រប់គ្រងជនជាតិម៉ាយ៉ានអស់រយៈពេល ៦៨ ឆ្នាំហើយបានរស់នៅអស់រយៈពេល ៨០ ឆ្នាំច្រើនជាងជីវិតជាមធ្យមនៅគ្រានោះ។
តើជនជាតិម៉ាយ៉ានមានទំនាក់ទំនងជាមួយភពក្រៅភពទេ?
នៅតែមានរបកគំហើញដែលមិនអាចពន្យល់បានដែលទាក់ទងនឹងជនជាតិម៉ាយ៉ានបុរាណដែលបំផុសការចង់ដឹងចង់ឃើញនិងបំផុសគំនិតថាពួកគេអាចត្រូវបានទស្សនាដោយព្រះក្រៅភពបុរាណ។ ទីក្រុងទីកាល់ដែលមានពីរ៉ាមីតដ៏អស្ចារ្យគឺជាភាពមិនប្រក្រតីមួយទៀតដែលបន្ថែមអាថ៌កំបាំងជុំវិញអរិយធម៌ម៉ាយ៉ាន។
ទីកាល់ត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុងព្រៃដែលមានភ្លៀងធ្លាក់នៅក្វាតេម៉ាឡាដែលជាមជ្ឈមណ្ឌលវប្បធម៌និងអរិយធម៌របស់ជនជាតិម៉ាយ៉ានដែលពោរពេញទៅដោយប្រាសាទវិមានពីរ៉ាមីតកន្លែងស្នាក់នៅវិមាននិងសូម្បីតែកីឡដ្ឋានសម្រាប់លេងបាល់បោះ។ វាជាទីក្រុងធំមួយដែលមានសក្តានុពលអាចផ្ទុកប្រជាជនបានរហូតដល់ ២០០,០០០ នាក់ប៉ុន្តែមានលក្ខណៈពិសេសប្លែកវាស្ថិតនៅចម្ងាយ ៤០ គីឡូម៉ែត្រពីប្រភពទឹកដែលនៅជិតបំផុត។
ជាធម្មតាអរិយធម៌កសាងទីក្រុងរបស់ពួកគេនៅជិតប្រភពទឹកប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាពួកម៉ាយ៉ានបានខិតខំធ្វើការយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីកសាងទីក្រុងដែលមានទំហំបែបនេះនៅកន្លែងដែលមិនស្រួល?
វ៉ុនដានីកេនចង្អុលទៅក្រាបមួយនៅលើពីរ៉ាមីតបោះជំហានដែលសិលាចារឹកចារឹកថាទីកាល់ជាកន្លែងពិសិដ្ឋដែលព្រះបុរាណបានចុះពីស្ថានសួគ៌មកទស្សនា។
ជនជាតិម៉ាយ៉ានបានសាងសង់ពីរ៉ាមីតដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍នៅទូទាំងចក្រភពដ៏ធំរបស់ពួកគេដែលមានចំនួន ៦០ ដែលមាននៅតាកាល់និងប្រាសាទពីរ៉ាមីតល្បី ៗ ជាច្រើនទៀតរួមមានប្រាសាទ Quetzalcoatl ប្រាសាទព្រះអាទិត្យនិងប្រាសាទព្រះច័ន្ទត្រូវបានគេរកឃើញនៅ Teotihuacan ។ ពីរ៉ាមីតតម្រង់ជួរជាមួយផ្កាយបីនៅក្នុងខ្សែក្រវ៉ាត់នៃក្រុមតារានិករអូរីយ៉ូនក៏ដូចជាពីរ៉ាមីតហ្គីហ្សា។
ពីរ៉ាមីត Teotihuacan ទាំងនេះត្រូវបានសាងសង់ក្រោមស្រទាប់មីកាដែលជារ៉ែដែលមិនអាចរកបាននៅអាមេរិកកណ្តាលហើយសម្ភារៈនេះនឹងត្រូវស្រង់ចេញនិងដឹកជញ្ជូនចេញពីអណ្តូងរ៉ែដែលនៅជិតបំផុតដែលមានទីតាំងនៅប្រេស៊ីលឆ្លងកាត់ចម្ងាយជាង ៤.០០០ គីឡូម៉ែត្រ។ និងដោយគ្មានភាពប្រណិតនៃកង់។
មីកាគឺជាប្រភេទគ្រីស្តាល់ដែលមានចរន្តខ្ពស់ដែលត្រូវបានប្រើនៅក្នុងបច្ចេកវិជ្ជាទំនើបរបស់យើងក្នុងកុងដង់ប្រេកង់វិទ្យុនិងជាអ៊ីសូឡង់នៅក្នុងឧបករណ៍តង់ស្យុងខ្ពស់ពីព្រោះវាមានភាពធន់ទ្រាំខ្ពស់ចំពោះកំដៅនិងភ្លើងហេតុការណ៍ដែលធ្វើឱ្យវត្តមានរបស់វានៅក្រោមដីពីរ៉ាមីតទាំងនេះនៅតែមាន គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍បន្ថែមទៀត
របកគំហើញថ្មីនិងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយទៀតដែលបានរកឃើញនៅខាងក្រោមប្រាសាទតេយ៉ូហួកានគឺវត្តមានបារតហើយដូចមីកាគឺជាគ្រីស្តាល់ដែលមានចរន្តបារតគឺជាលោហៈដែលមានចរន្តអគ្គិសនីដែលត្រូវបានគេនិយាយនៅផ្នែកម្ខាងទៀតនៃពិភពលោកនៅក្នុងវីដាស អត្ថបទពីឥណ្ឌាដូចជាប្រភពឥន្ធនៈវីម៉ាណាស“ រទេះហោះរបស់ព្រះ” ។
គំនិតនៃការប្រើប្រាស់បារតជាឥន្ធនៈយានអវកាសគឺមិនសមហេតុផលចំពោះវិទ្យាសាស្ត្រឡើយ។ ណាសាបានពិសោធន៍បារតនៅទសវត្សរ៍ទី ៦០ ក្នុងកំឡុងពេលបេសកកម្មអេសធីធី យានអវកាសពីរគ្រឿងនៅក្នុងស៊េរីនេះគឺ SERT-I និង SERT-II ត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីសាកល្បងគំនិតនៃការជំរុញអ៊ីយ៉ុង។ ជាមួយនឹងម៉ាស៊ីនអ៊ីយ៉ុងមេដែកដ៏មានឥទ្ធិពលនៅក្នុងយានអវកាសរុញច្រានភាគល្អិតដែលមានបន្ទុកតូចៗក្នុងល្បឿនលឿនបង្កើតកម្លាំងរុញច្រាន។ ម៉ាស៊ីនអ៊ីយ៉ូដសព្វថ្ងៃនេះប្រើគ្រីសតុនឬស៊ីនូនជាបារត។
បារតមានទម្ងន់ធ្ងន់ជាងស៊ីនូនឬគ្រីស្តុនដូច្នេះយានអវកាសដែលផ្ទុកពួកគេនឹងអាចបង្កើតកម្លាំងបានច្រើន។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយក្នុងអំឡុងពេលបេសកកម្មធ្វើតេស្តអេសធីធីម៉ាស៊ីនផ្កាយរណបបានប្រើបារត។ ជាការពិតបារតក៏ជាសារធាតុប្រឆាំងនឹងជាតិពុលដ៏គ្រោះថ្នាក់ដែរដូច្នេះណាសាបានឈប់ប្រើវាបន្ទាប់ពីអេសធីធី។
ខណៈពេលដែលបុរាណវិទ្យាបុរាណបកស្រាយការប្រើបារតគ្រាន់តែជាការចាប់អារម្មណ៍ពីបុរាណចំពោះសារធាតុភ្លឺចែងចាំងប៉ុន្តែមានជាតិពុលខ្ពស់ចំពោះមនុស្សអ្នកផ្សេងទៀតជឿថាវាអាចត្រូវបានប្រើនៅលើវេទិកាបង្ហោះយានអវកាសនិងជាប្រភពប្រេងសម្រាប់បច្ចេកវិទ្យារបស់ព្រះក្រៅភពបុរាណ។
