លលាដ៍ក្បាលមនុស្សតែមួយគត់ពីប្រទេសប៉េរូ ដែលមានអាយុប្រហែល 2,000 ឆ្នាំ គឺជាលទ្ធផលនៃដំណើរការដ៏អស្ចារ្យមួយ ដែលឆ្អឹងនៃលលាដ៍ក្បាលរាងពងក្រពើមួយត្រូវបានតោងជាប់ជាមួយនឹងដែកមួយក្នុងគោលបំណងព្យាបាលរបួស។ ជាងនេះទៅទៀត វាមានសញ្ញាបង្ហាញថា អ្នកជំងឺបានរួចជីវិត បន្ទាប់ពីការវះកាត់ដ៏ស្មុគស្មាញនេះ។
យើងបញ្ជាក់ជាថ្មីម្តងទៀតថាប្រតិបត្តិការនេះត្រូវបានធ្វើប្រហែល២០០០ឆ្នាំមុន។ លលាដ៍ក្បាលនេះបច្ចុប្បន្នស្ថិតនៅក្នុងសារមន្ទីរ Osteolog ក្នុងរដ្ឋ Oklahoma សហរដ្ឋអាមេរិក។ វាត្រូវបានគេជឿថា លលាដ៍ក្បាលនេះជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកចម្បាំងប៉េរូម្នាក់ ដែលបានរងរបួសក្បាលធ្ងន់ធ្ងរនៅក្នុងសមរភូមិ ប្រហែលជាមកពីការវាយដោយដំបង។
របួសលលាដ៍ក្បាលបែបនេះអាចនាំឱ្យពិការ ឬបើស្មុគស្មាញដល់ស្លាប់។ ប្រភពជឿថា គ្រូពេទ្យវះកាត់ជនជាតិប៉េរូត្រូវបានបង្ខំឱ្យធ្វើសកម្មភាពឱ្យបានលឿនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ហើយពួកគេបានសម្រេចចិត្តភ្ជាប់ឆ្អឹងដែលប្រេះនៃលលាដ៍ក្បាលដោយបន្ទះដែក។
យោងតាមអ្នកជំនាញ ទាហានបានទទួលប្រតិបត្តិការនេះដោយសុវត្ថិភាព ប៉ុន្តែតើគាត់រស់នៅបានយូរប៉ុណ្ណា ថាតើគាត់ទទួលរងពីផលប៉ះពាល់ណាមួយ និងពីអ្វីដែលគាត់ស្លាប់នោះ មិនត្រូវបានបញ្ជាក់នោះទេ។
តំណាងសារមន្ទីរបានប្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានថា គេនៅមិនទាន់ដឹងថាជាលោហៈប្រភេទណានោះទេ។ រហូតដល់ឆ្នាំ 2020 សាធារណជនទូទៅមិនបានដឹងអ្វីអំពីអត្ថិភាពនៃវត្ថុបុរាណដ៏ពិសេសនេះទេ។ វាគ្រាន់តែជាចៃដន្យទេដែលមាននរណាម្នាក់ប្រាប់អំពីលលាដ៍ក្បាលនេះ ក្រោយមកអ្នកថែរក្សាសារមន្ទីរបានសម្រេចចិត្តដាក់វានៅលើការបង្ហាញជាសាធារណៈ។
“នេះគឺជាលលាដ៍ក្បាលវែងរបស់ជនជាតិប៉េរូ ជាមួយនឹងការវះកាត់ដោយលោហៈធាតុដែលត្រូវបានបញ្ចូលបន្ទាប់ពីការវិលត្រឡប់របស់បុរសម្នាក់ពីការប្រយុទ្ធ ដែលប៉ាន់ស្មានថាមានអាយុកាលប្រហែល 2,000 ឆ្នាំ។ នេះគឺជាបំណែកដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ និងចំណាស់បំផុតមួយក្នុងការប្រមូលរបស់យើង»។ នេះបើតាមតំណាងសារមន្ទីរ។
«យើងមិនមានព័ត៌មានលម្អិតអំពីរឿងនេះទេ ប៉ុន្តែយើងដឹងថាជននោះបានរួចជីវិតពីនីតិវិធី។ ការវិនិច្ឆ័យដោយឆ្អឹងដែលបាក់នៅជុំវិញកន្លែងជួសជុល អ្នកអាចមើលឃើញថាវាមានស្នាមព្យាបាល។ នោះគឺវាជាប្រតិបត្តិការដ៏ជោគជ័យ»។
អ្នកទ្រឹស្តីឃុបឃិតមួយចំនួននិយាយថា គ្មាននរណាម្នាក់ចង់ដាក់លលាដ៍ក្បាលនេះដាក់បង្ហាញជាសាធារណៈនោះទេ ព្រោះថាមិនមានការពន្យល់សម្រាប់ការវះកាត់ធ្ងន់ធ្ងរបែបនេះកាលពីប៉ុន្មានពាន់ឆ្នាំមុន។
ប៉ុន្តែអ្នកជំនាញផ្នែកនរវិទ្យា John Verano នៃសាកលវិទ្យាល័យ Tulane មិនយល់ស្របនឹងការសន្និដ្ឋាននេះទេ។ យោងតាមលោក Verano ការបាក់ឆ្អឹងលលាដ៍ក្បាលគឺជាការរងរបួសទូទៅក្នុងការប្រយុទ្ធក្នុងសម័យនោះ ដោយសារតែអាវុធភាគច្រើនជាខ្សែក និងថ្មរបស់ក្លឹប។
យោងតាមបទសម្ភាសន៍របស់ Verano ជាមួយ National Geographic ក្នុងការធ្វើការវះកាត់ គ្រូពេទ្យវះកាត់ជនជាតិ Peruvian នឹងយកឧបករណ៍ដ៏សាមញ្ញមួយ ហើយធ្វើរន្ធលលាដ៍ក្បាលរបស់មនុស្សដែលរស់នៅដោយប៉ិនប្រសប់ ដោយមិនចាំបាច់ប្រើថ្នាំសន្លប់ ឬក្រៀវនោះទេ។
“ពួកគេបានរៀនពីដំបូងថា ការព្យាបាលបែបនេះអាចជួយសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សបាន។ យើងមានភ័ស្តុតាងដ៏លើសលប់ដែលថា ការព្យាបាលនៅប៉េរូបុរាណមិនត្រូវបានអនុវត្តសម្រាប់ប្រភេទនៃ "ការកែលម្អស្មារតី" មួយចំនួន និងមិនមែនជាទង្វើនៃពិធីសាសនាសុទ្ធសាធនោះទេ ប៉ុន្តែត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការព្យាបាលអ្នកជំងឺដែលមានរបួសក្បាលធ្ងន់ធ្ងរ ជាពិសេសជាមួយនឹងការបាក់ឆ្អឹងលលាដ៍ក្បាល។ Verano បាននិយាយ។
ចំពោះលលាដ៍ក្បាលដែលពន្លូតខុសពីធម្មតា មានការសិក្សាជាច្រើនអំពីលលាដ៍ក្បាលពន្លូតរបស់ប៉េរូ ហើយវាត្រូវបានគេណែនាំថាក្បាលដែលពន្លូតដោយសិប្បនិម្មិតទំនងជាសញ្ញានៃកិត្យានុភាព និងឋានៈខ្ពស់នៅក្នុងសង្គម។
ជាធម្មតា ការពង្រីកវែងត្រូវបានអនុវត្តនៅវ័យកុមារភាព ដោយរុំក្បាលកុមារដោយក្រណាត់ក្រាស់ ឬទាញវារវាងបន្ទះឈើពីរ។
អ្នកបុរាណវត្ថុវិទូរកឃើញលលាដ៍ក្បាលដែលពន្លូតមិនត្រឹមតែនៅក្នុងប្រទេសប៉េរូប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មាននៅក្នុងប្រទេសជាច្រើនទៀត រួមទាំងអឺរ៉ុប និងជាពិសេសប្រទេសរុស្ស៊ីផងដែរ។ វាហាក់បីដូចជារាប់ពាន់ឆ្នាំមុន នេះគឺជាការអនុវត្តយ៉ាងទូលំទូលាយនៅជុំវិញពិភពលោក។
មានទ្រឹស្ដីដែលថាដោយការលាតសន្ធឹងលលាដ៍ក្បាលមនុស្សបានព្យាយាមស្រដៀងនឹងព្រះនិង / ឬលេចធ្លោជាវណ្ណៈខ្ពស់ក្នុងចំណោម "rabble" ។
ទ្រឹស្ដីជម្មើសជំនួសបានណែនាំថានៅសម័យបុរាណ។ មនុស្សជាតិបានជួបជាមួយជនបរទេស ដែលធ្លាប់មាន ក្បាលពន្លូតហើយបន្ទាប់មកមនុស្សបានព្យាយាមយកតម្រាប់តាមពួកគេ។
