យើងកំពុងរស់នៅក្នុងកំពូលនៃអរិយធម៌ ទទួលបាននូវចំណេះដឹង និងវិទ្យាសាស្ត្រដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។ យើងធ្វើការពន្យល់បែបវិទ្យាសាស្ត្រ និងអំណះអំណាងសម្រាប់រឿងទាំងអស់ដែលកើតឡើងសម្រាប់ការបណ្ដោយខ្លួន។ ប៉ុន្តែមានព្រឹត្តិការណ៍មួយចំនួនក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រពិភពលោកដែលមិនទាន់មានការពន្យល់បែបវិទ្យាសាស្ត្រនៅឡើយទេរហូតមកដល់ពេលនេះ។ នៅទីនេះ នៅក្នុងអត្ថបទនេះគឺជាព្រឹត្តិការណ៍មួយ ដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងសតវត្សចុងក្រោយនេះ នៅក្នុងភូមិតូចមួយរបស់ Inuit ឈ្មោះ Anjikuni (Angikuni) ដែលនៅតែជាអាថ៌កំបាំងដែលមិនអាចដោះស្រាយបានរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
ការបាត់ខ្លួនភូមិ Anjikuni៖
នៅឆ្នាំ 1932 អ្នកចាប់រោមសត្វជនជាតិកាណាដាម្នាក់បានទៅភូមិមួយនៅជិតបឹង Anjikuni ក្នុងប្រទេសកាណាដា។ គាត់ស្គាល់គ្រឹះស្ថាននេះច្បាស់ណាស់ ព្រោះគាត់ឧស្សាហ៍ទៅទីនោះដើម្បីជួញដូររោមសត្វ និងចំណាយពេលទំនេររបស់គាត់។ ក្នុងដំណើរនេះ គាត់បានទៅដល់ភូមិ ហើយបានដឹងថាមានអ្វីខុសប្រក្រតីនៅទីនោះ។ គាត់បានរកឃើញថា វានៅទទេទាំងស្រុងហើយនៅស្ងៀម បើទោះបីជាមានសញ្ញាថាមានមនុស្សនៅទីនោះមួយរយៈមុនក៏ដោយ។
គាត់បានរកឃើញថា ភ្លើងបានឆេះអស់ហើយ ដោយមានចំហុយនៅតែចម្អិននៅលើនោះ។ គាត់បានឃើញទ្វារបើកចំហ ហើយអាហារកំពុងរង់ចាំរៀបចំ វាហាក់បីដូចជាអ្នកភូមិ Anjikuni រាប់រយនាក់ដែលរស់នៅទីនោះបានបាត់ខ្លួនយ៉ាងសាមញ្ញ ដោយមិនវិលត្រឡប់មកវិញ។ មកដល់ពេលនេះ ពុំមានការពន្យល់ត្រឹមត្រូវសម្រាប់ការបាត់ខ្លួនដ៏ធំរបស់ភូមិ Anjikuni នេះទេ។
រឿងចម្លែកនៃភូមិ Anjikuni៖
បឹង Anjikuni ត្រូវបានដាក់ឈ្មោះតាមបឹងមួយក្នុងតំបន់ Kivaliq នៃ Nunavut របស់ប្រទេសកាណាដា។ បឹងនេះល្បីល្បាញដោយសារមានត្រី និងទឹករស់នៅក្នុងទឹកសាបរបស់វា។ ហើយយើងទាំងអស់គ្នាដឹងថា អាជីពដំបូងបំផុតមួយនៅក្នុងពិភពលោកគឺនេសាទ ដូច្នេះហើយវាបាននាំឱ្យអ្នកនេសាទបង្កើតភូមិអាណានិគមមួយនៅជិតច្រាំងទន្លេ Anjikuni ។
សម្រាប់ការស្ទូចត្រី ក្រុម Eskimos' Inuit ចាប់ផ្តើមរស់នៅក្បែរបឹង ហើយបន្ទាប់មកវាធំឡើងបន្តិចម្តងៗនៅក្នុងភូមិមួយដែលមានមនុស្សប្រហែល 2000 ទៅ 2500 នាក់ យោងទៅតាមច្បាប់នៃធម្មជាតិ និងកូនចៅរបស់មនុស្សកាន់តែច្រើន។ ភូមិនេះត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះថា "Anjikuni" តាមឈ្មោះបឹង។
Anjikuni - កន្លែងសម្រាប់អ្នកចូលចិត្តគ្រឿងស្រវឹង៖
ក្រៅពីការនេសាទ ភូមិ Anjikuni ក៏ល្បីល្បាញខាងការចំរោះឈើ ដែលជាស្រាមួយប្រភេទ។ អ្នកស្រុកនៅទីនោះធ្លាប់ធ្វើស្រាឈើតាមរបៀបរបស់ពួកគេ ដើម្បីរក្សាកំដៅខ្លួន ដែលងាយទាក់ទាញអ្នកចូលចិត្តគ្រឿងស្រវឹងនៅជុំវិញតំបន់។ ដោយសារតែភាពងាយស្រួលនៃស្រាឈើ និងភាពសាមញ្ញ និងការបើកចិត្តរបស់មនុស្សនៅទីនោះ អ្នកចូលចិត្តគ្រឿងស្រវឹងជាច្រើនចូលចិត្តទៅលេងភូមិ។
Joe Labelle ដែលជាអ្នកប្រមាញ់ជនជាតិកាណាដាក៏ជាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកដែលចូលចិត្តញ៉ាំផងដែរ។ ក្នុងក្តីស្រឡាញ់នៃស្រាឈើ នៅយប់ដ៏ក្រៀមក្រំនៃខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1930 លោក Joe បានដើរតាមផ្លូវទៅកាន់ភូមិ rackety នៃ Anjikuni ។ វាជាដំណើរដ៏រំភើបមួយសម្រាប់គាត់។ ពីរបីម៉ោងកន្លងផុតទៅ Joe មានអារម្មណ៍ថាគាត់មកយឺត ហើយគាត់មិនអាចរង់ចាំទៀតទេសម្រាប់ស្រាដែលគាត់ចូលចិត្ត ដូច្នេះហើយឥឡូវនេះគាត់ចាប់ផ្តើមរត់។ គាត់កំពុងស្រមៃមើលពេលវេលាដ៏គួរឱ្យចង់បានរបស់គាត់ ជជែកជាមួយប្រជាជន Anjikuni ខណៈពេលដែលរីករាយនឹងស្រានៅក្នុងកែវរបស់គាត់។
ការស្វាគមន៍ដ៏ចម្លែក៖
បន្ទាប់ពីដើរចូលទៅក្នុងភូមិ Anjikuni គាត់មានអារម្មណ៍ស្ងប់ស្ងាត់ពីពិភពលោកដ៏ចម្លែក ហើយបានឃើញអ័ព្ទដ៏ក្រាស់ដែលគ្របដណ្តប់ពេញភូមិទាំងមូល។ ដំបូងឡើយ គាត់គិតថាគាត់ប្រហែលខុសនឹងផ្លូវដែលធ្លាប់ស្គាល់នោះ។ តែផ្ទះ! គាត់បានឃើញផ្ទះទាំងអស់ដូចគ្នានឹង Anjikuni។ បន្ទាប់មក គាត់គិតថា អ្នកភូមិប្រហែលជានឿយហត់ណាស់ ដែលពួកគេបានដេកលក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់ក្នុងរាត្រីរដូវរងាដ៏សែនឯកោបែបនេះ ដោយទុកឱ្យអ្នកភូមិនៅស្ងៀមស្ងាត់សម្រាប់គាត់។
បន្ទាប់ពីនោះដោយសង្ឃឹមថានឹងឃើញនរណាម្នាក់ Joe បានឈប់នៅមុខផ្ទះមួយបន្ទាប់មកមួយទៀតហើយមួយទៀតនៅពេលគាត់ចូលទៅក្នុងភូមិកាន់តែឆ្ងាយគាត់កាន់តែភ័យខ្លាច។ ភូមិទាំងមូលពោរពេញដោយបរិយាកាសអាថ៌កំបាំង ផ្ទុះសារដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចអំពីអ្វីដែលខុសពីធម្មជាតិដែលបានកើតឡើងនៅទីនេះមុនពេលគាត់មក។
នេះមិនធ្លាប់កើតឡើងចំពោះគាត់មកភូមិនេះទេ។ ប្រជាជននៅក្នុងភូមិនេះមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះខាងបដិសណ្ឋារកិច្ច។ មិនថាថ្ងៃឬយប់ទេ ពួកគេតែងតែស្វាគមន៍ភ្ញៀវរបស់ពួកគេ ហើយរៀបចំអាហារ និងអាហារឆ្ងាញ់ៗសម្រាប់ពួកគេ។ នេះជាមូលហេតុដែលភ្ញៀវពិសេសរបស់ពួកគេមួយចំនួនដូចជា Joe ធ្លាប់មកលេងពួកគេជាប្រចាំ។
ពួកគេបានបាត់ខ្លួន៖
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ អស់រយៈពេលជាយូរដោយមិនឃើញនរណាម្នាក់ Joe បានធ្វើដំណើរទៅកាន់ផ្ទះរបស់អ្នកស្គាល់គ្នា ហើយហៅពួកគេចេញជាមួយនឹងឈ្មោះរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែតើអ្នកណា! សំឡេងរបស់គាត់បន្ទរទឹកកកមកត្រចៀកគាត់វិញ។
បន្ទាប់ពីរំខានអ្នកភូមិដោយសំឡេងខ្លាំងៗ ពេលនេះ Joe បានសម្រេចចិត្តថាគាត់នឹងគោះទ្វារផ្ទះមួយ ហើយនៅពេលនោះគាត់ដឹងថាទ្វារបើកចំហ។ បន្ទាប់មកគាត់ចូលទៅខាងក្នុង ឃើញគ្រួសារទុកអាហារ សម្លៀកបំពាក់ របស់ក្មេងលេង របស់ប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ សម្លៀកបំពាក់ និងរបស់របរទាំងអស់នៅដដែល ប៉ុន្តែគ្មានព្រលឹងនៅក្នុងផ្ទះទេ។ ពិតជាភ្ញាក់ផ្អើលមែន! គ្រប់គ្នានៅក្នុងបន្ទប់នេះហាក់បីដូចជាបានទៅកន្លែងណាមួយហើយ ដោយគិតយ៉ាងនេះ គាត់ក៏ចូលទៅក្នុងបន្ទប់មួយទៀត ស្រាប់តែឃើញអង្ករពាក់កណ្តាលឆ្អិនដាក់ក្នុងឡ ដេកនៅលើចង្ក្រានដែលនៅតែឆេះ។ នៅផ្ទះបន្ទាប់គាត់ឃើញស្ថានភាពដូចគ្នា។
ស្ទើរតែគ្រប់បន្ទប់ គាត់បានរកឃើញរបស់របរប្រើប្រាស់ដោយអ្នកភូមិនៅនឹងកន្លែង គ្រាន់តែមនុស្សបាត់ខ្លួន។ ទីបំផុត Joe បានរកឃើញ គ្មាននរណាម្នាក់នៅក្នុងភូមិ ក្រៅពីគាត់។ ដឹងការពិតហើយភ័យពេក!
ឥឡូវនេះ គាត់ដឹងថាមានអ្វីមួយខុសប្រក្រតី។ មិនមែនពួកគេទាំងអស់អាចចាកចេញពីភូមិបែបនេះទេ។ ហើយប្រសិនបើពួកគេធ្វើដូច្នេះ យ៉ាងហោចណាស់ពួកគេនឹងបន្សល់ទុកនូវស្នាមជើង ព្រោះផ្លូវ និងទីធ្លាទាំងអស់ត្រូវបានគ្របដណ្តប់ដោយព្រិល។ ប៉ុន្តែចំពោះការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់ Joe គាត់មិនអាចមើលឃើញស្នាមជើងនៅកន្លែងណាក្រៅពីស្បែកជើងកវែងរបស់គាត់ទេ។
ការស៊ើបអង្កេត និងការប៉ាន់ស្មានគ្មានផ្លែផ្កា៖
ភ្លាមៗនោះគាត់បានទៅការិយាល័យ Telegraph ដែលនៅជិតនោះ ហើយរាយការណ៍ទៅប៉ូលីស Hill អំពីអ្វីដែលគាត់បានឃើញ។ ប៉ូលីសបានឆ្លើយតបភ្លាមៗបានទៅដល់ភូមិ ពួកគេបានធ្វើការស្វែងរកយ៉ាងទូលំទូលាយ សម្រាប់អ្នកភូមិ ប៉ុន្តែមិនអាចតាមដានបាន ប៉ុន្តែអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញគឺជាពិធីបុណ្យនៃការហូរឈាម។
ពួកគេបានកត់សម្គាល់ថា ផ្នូរស្ទើរតែទាំងអស់នៅក្នុងទីបញ្ចុះសពភូមិគឺទទេ ហើយមាននរណាម្នាក់យកទៅបាត់។ នៅឆ្ងាយពីភូមិ ពួកគេបានឮសំឡេងឆ្កែចចកចំនួន ៧ ក្បាល ហើយបានរកឃើញសាកសពស្លេកស្លាំងស្ទើរតែគ្មានជីវិត នៅក្រោមស្រទាប់ទឹកកកស្រាលៗ ហាក់ដូចជាពួកគេកំពុងប្រយុទ្ធនឹងសេចក្តីស្លាប់។
វាច្បាស់ណាស់ថាពួកគេបានព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីការពារចៅហ្វាយនាយរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែមិនបានសម្រេច។
បន្ទាប់ពីនោះមក ប៉ូលីស និងភ្នាក់ងារស៊ើបការណ៍ទាំងពីរមិនអាចរកឃើញអាថ៌កំបាំងនៃការបាត់ខ្លួនរបស់ Anjikuni នោះទេ។ អ្នកភូមិជុំវិញ Inuits ក្រោយមកបានរាយការណ៍ថាពួកគេបានឃើញពន្លឺពណ៌ខៀវនៅក្នុងភូមិដែលក្រោយមកបានបាត់បង់នៅលើមេឃខាងជើង។ មនុស្សជាច្រើនជឿថា ប្រជាជន Anjikuni ពិតជាត្រូវបានជនបរទេសចាប់ពង្រត់ ហើយភ្លើងពណ៌ខៀវគឺជាសិប្បកម្មរបស់ពួកគេ។
របាយការណ៍ស៊ើបអង្កេតក្រោយមកបាននិយាយថា ឧបទ្ទវហេតុអរូបីនេះបានកើតឡើងភ្លាមៗមុនពេល Joe Labelle ទៅដល់ភូមិនោះ ហើយការធ្លាក់ព្រិលជាទៀងទាត់បានធ្វើឱ្យស្នាមជើងរបស់ពួកគេកក។ ប៉ុន្តែវាយឺតពេលហើយក្នុងការប្រាប់ព័ត៌មានដែលថាគ្មានអ្នកណាមកពីខាងក្រៅ ហើយក៏មិនមានអ្នកណាចេញពីវាក្នុងប៉ុន្មានថ្ងៃនេះដែរ។
Joe Labelle បានរៀបរាប់ពីការរកឃើញដ៏អាក្រក់របស់គាត់ទៅកាន់អ្នកសារព័ត៌មាន៖
«ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ភ្លាមថាមានអ្វីមួយខុស… ដោយមើលឃើញមុខម្ហូបដែលចម្អិនកន្លះចាន ខ្ញុំបានដឹងថាពួកគេត្រូវបានរំខានក្នុងអំឡុងពេលរៀបចំអាហារពេលល្ងាច។ នៅក្នុងកាប៊ីននីមួយៗ ខ្ញុំបានរកឃើញកាំភ្លើងមួយដើមនៅជាប់មាត់ទ្វារ ហើយគ្មាន Eskimo ទៅកន្លែងណាដោយគ្មានកាំភ្លើងរបស់គាត់… ខ្ញុំយល់ថាមានអ្វីដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចបានកើតឡើង»។
Labelle ខ្លួនឯងបានអះអាងថាអាទិទេពក្នុងស្រុកមួយឈ្មោះ Torngarsuk ដែលជាព្រះមេឃដ៏អាក្រក់នៃ Inuits ទទួលខុសត្រូវចំពោះការចាប់ពង្រត់ពួកគេ។ ក្រោយមក នៅក្នុងរបាយការណ៍ស៊ើបអង្កេតដាច់ដោយឡែកមួយទៀត វាត្រូវបានគេនិយាយថា ការអះអាងរបស់ Joe Labelle គឺមិនពិត។ គាត់ប្រហែលជាមិនធ្លាប់ទៅតំបន់នោះពីមុនមក ហើយមិនដែលមានមនុស្សរស់នៅទីនោះទេ ព្រោះតំបន់នោះមានមនុស្សរស់នៅតិច។
បើបែបនេះហើយតើហេតុអ្វីបានជាប៉ូលិស និងភ្នាក់ងារព័ត៌មាន និងភ្នាក់ងារស៊ើបអង្កេតទៅទីនោះ? ហើយតើគេរកឃើញផ្ទះទទេ សម្ភារៈរាយប៉ាយ និងកាំភ្លើងនៅកន្លែងដោយរបៀបណា? អ្នកណាខ្លះចង់សង់ផ្ទះនៅកន្លែងអាក្រក់ និងអាក្រក់បែបនេះ ដែលស្ទើរតែដាច់ឆ្ងាយពីពិភពលោក?
សេចក្តីសន្និដ្ឋាន:
រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ គេនៅមិនទាន់មានការសន្និដ្ឋានអំពីអាថ៌កំបាំងនៃការបាត់ខ្លួនភូមិ Anjikuni ឡើយ។ ដោយមិនមានភាពស៊ីជម្រៅក្នុងសំណុំរឿងនេះ ដំណើរការស៊ើបអង្កេតបានថយចុះ ហើយឯកសារបន្តត្រូវបានចុចនៅក្រោមឯកសារប្រចាំថ្ងៃស៊ីវិល័យ។ ដោយមិនគិតពីទឡ្ហីករណ៍សំដីរបស់អ្នក debunkers ទូទាំងពិភពលោក អាថ៌កំបាំងនៃការបាត់ខ្លួនភូមិ Anjikuni នៅតែមិនទាន់ដោះស្រាយបាន។ ប្រហែលជាយើងប្រហែលជាមិនដឹងថាមានអ្វីកើតឡើងចំពោះព្រលឹងដ៏កំសត់ទាំងនោះ ថាតើពួកគេត្រូវបានសម្លាប់ ឬជនបរទេសចាប់ពង្រត់ពួកគេ ឬពួកគេមិនដែលមាន។
