ពោរពេញទៅដោយអាថ៌កំបាំងរាប់ពាន់លានចក្រវាលបានធ្វើឱ្យយើងរអាក់រអួលតាំងពីដើមរៀងមកធ្វើឱ្យដំណើរនៃបញ្ញារបស់យើងគ្មានទីបញ្ចប់។ ហើយរួមជាមួយការពន្យល់របស់វា រូបធាតុងងឹត។ និង ថាមពលងងឹត។ចក្រវាលរបស់យើងមានផ្នែកដ៏ធំមួយទៀតនៃអាថ៌កំបាំងរបស់វាដែលហៅថា“ Missing Baryonic Matter” ដែលនាំឱ្យមានសំណួរធំមួយចំពោះវិទ្យាសាស្ត្របច្ចុប្បន្នរបស់យើង។
ប្រមាណ ៩៦ ភាគរយនៃចក្រវាលត្រូវបានបំពេញដោយថាមពលងងឹតនិងរូបធាតុងងឹតហើយរឿងធម្មតាគឺនៅសល់ ៤ ភាគរយ។ រឿងធម្មតាគឺជាអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយើងអាចមើលឃើញឬសង្កេតឃើញមានន័យថាពីភាគល្អិតធូលីខ្នាតតូចរហូតដល់កាឡាក់ស៊ីធំ ៗ ទាំងអស់ស្ថិតនៅក្នុងប្រភេទរឿងធម្មតានេះ។ ប៉ុន្តែក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវមានការងឿងឆ្ងល់ក្នុងការរកឃើញថាជាងពាក់កណ្តាលនៃរឿងធម្មតាដែលមានប្រមាណ ២,៥ ភាគរយនៃចក្រវាលបានបាត់ទាំងស្រុង។ បញ្ហាដែលបាត់នេះត្រូវបានគេស្គាល់ច្បាស់ថាជាវត្ថុបាត់បារីយ៉ូនិកហើយវាភាគច្រើនធ្វើពីភាគល្អិតដូចជា ប្រូតុងនិងអេឡិចត្រុង ដែលធ្វើឱ្យម៉ាស់អតិបរមានៃវត្ថុដែលអាចមើលឃើញរបស់ចក្រវាលឬបញ្ហាធម្មតា។
បារីយ៉ុនគឺជាឯកតានៃបារីយ៉ូនិកម៉ាសដែលជាសមាសធាតុអនុភាគអាតូមិចដែលបង្កើតឡើងដោយក្វាកចំនួន ៣ គឺទ្រីកឃឺកដែលខុសគ្នាពីមេសូនដែលផ្សំឡើងពីឃ្យូកមួយនិងវត្ថុបុរាណមួយ។ តាមពិតទៅបញ្ហាធម្មតាទាំងអស់ដែលអាចជួបប្រទះឬជួបប្រទះនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃគឺជាបញ្ហាបារីយ៉ូនិក។ ប៉ុន្តែតើមានអ្វីនិយាយអំពីបញ្ហាដែលបាត់ឬដែលហៅថា Missing Baryonic Matter ??
ចាប់តាំងពីពីរទស្សវត្សចុងក្រោយនេះអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តតារាសាស្ត្រជាច្រើនបានពន្យល់ថាវត្ថុ Baryonic ដែលបាត់អាចត្រូវបានគេរកឃើញនៅខាងក្នុងកាឡាក់ស៊ីនៅក្នុងសម្ភារៈដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាឧបករណ៍កំដៅដែលមានកំដៅក្តៅទោះយ៉ាងណាក៏ដោយបារីនដែលបាត់របស់សកលលោកនៅតែជាប្រធានបទដ៏ចម្រូងចម្រាសដ៏ក្តៅគគុករហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
យោងតាមការស្រាវជ្រាវថ្មីរបស់ក្រុមពីរដាច់ដោយឡែកពីគ្នាគឺក្រុមមួយដឹកនាំដោយ Hideki Tanimura ដែលបានប្រារព្ធឡើងនៅវិទ្យាស្ថានអវកាសតារាសាស្ត្រនៅអូសយប្រទេសបារាំងហើយក្រុមមួយទៀតដឹកនាំដោយអាណាដឺក្រាហ្វរៀបចំនៅសាកលវិទ្យាល័យអេឌីនបឺកចក្រភពអង់គ្លេស។ បានរកឃើញវត្ថុដែលបាត់ដែលកំពុងទាក់ទាញកាឡាក់ស៊ីជាមួយគ្នាតាមរយៈខ្សែភ្លើងដែលមើលមិនឃើញនៃឧស្ម័នក្តៅបន្តិច។
ដោយសារតែវាមានលក្ខណៈអព្យាក្រឹតនិងមិនក្តៅគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់កែវពង្រីកកាំរស្មីអ៊ិចដើម្បីចាប់យកគ្មាននរណាម្នាក់អាចឃើញវាពីមុនទេ។ ដូច្នេះក្រុមស្រាវជ្រាវទាំងពីរត្រូវស្វែងរកវិធីមួយផ្សេងទៀតដើម្បីធ្វើការសន្និដ្ឋានឱ្យបានច្បាស់លាស់ថាឧស្ម័នទាំងនេះពិតជាមាននៅទីនោះ។
ក្រុមទាំងពីរបានអនុវត្តតាមក្បួនជាប្រព័ន្ធនៃបាតុភូតមួយដែលហៅថាឥទ្ធិពលស៊ុនយ៉ាយ-ហ្សេលដូវីចដែលកើតឡើងនៅពេលពន្លឺនៅសល់ពីបន្ទុះធំហួសពីឧស្ម័នក្តៅ។ នៅពេលដែលពន្លឺធ្វើដំណើរវាខ្លះបញ្ចេញអេឡិចត្រុងនៅក្នុងឧស្ម័នដែលបន្សល់ទុកនូវបំណែកតូចមួយនៅក្នុងផ្ទៃមីក្រូវ៉េវលោហធាតុដែលពិតជាបង្ហាញពីអត្ថិភាពរបស់វានៅទីនោះ។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមិនមានកន្លែងឬឧបករណ៍សមស្របណាមួយដែលយើងបានបង្កើតនៅឡើយទេដើម្បីសង្កេតមើលឧស្ម័នទាំងនេះភ្លាមៗហើយបញ្ហាបាត់បារីយ៉ូនិកគឺជាការរំពឹងទុកទាំងស្រុងរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
