Is ceann scríbe turasóireachta iad na Cnoic Seacláide sna hOileáin Fhilipíneacha mar gheall ar a nádúr mistéireach, a bhfoirm, agus na scéalta spéisiúla éagsúla timpeall orthu.
Is móilíní ollmhóra iad Cnoic Seacláide Bohol atá clúdaithe le féar glas a chasann donn le linn an tséasúir thirim, mar sin an t-ainm. Tá siad déanta as aolchloch a chreimeadh ag báisteach le himeacht ama, agus tá speisialtóirí rangaithe mar fhoirmiú geolaíoch, ach glacann siad leis nach dtuigeann siad conas a foirmíodh iad.
Toisc nach ndearnadh staidéar cuimsitheach fós, tá a líon idir 1,269 agus 1,776. Is tír-raon rollta de chnoic i gcruth haycock iad na Cnoic Seacláide - dumhaí de chruth cónúil agus siméadrach go ginearálta. Athraíonn na cnoic i gcruth cón ó airde ó 98 troigh (30 méadar) go 160 troigh (50 méadar), agus sroicheann an struchtúr is airde 390 troigh (120 méadar).
Toisc go gceaptar gurb é an bháisteach an príomhghníomhaire múnlaithe, síleann eolaithe go bhfuil gréasán d’aibhneacha agus phluais fomhuirí ann faoi na cnoic seo ar chruth cón. Fásann an struchtúr subterranean seo gach bliain nuair a thuaslagann an aolchloch de réir mar a dhoirteann uisce báistí.
Tá na Chocolate Hills ar cheann de na seacht n-iontais nádúrtha san Áise, agus tá siad le feiceáil fiú ar bhratach chúige Bohol. Tá údaráis ag tabhairt aire mhór dóibh ós rud é gur díol spéise do thurasóirí iad, ag casta na ceiste d’aon seandálaí atá ag iarraidh dul níos faide ná na freagraí éasca a thugann na saineolaithe mar a thugtar orthu.
Bhí roinnt teoiricí comhcheilge ann maidir leis na Chocolate Hills. Is é an ceann is suntasaí ná a bhfoirm chruinneacháin nó pirimídeach, a léiríonn a nádúr saorga a thuilleadh.
Bhí daoine ag fiafraí an bhfuil daoine ag cruthú daoine nó daoine miotasacha eile mar gheall nach ndearnadh aon taighde domhain fós.
Nuair a fhéachaimid ar scéalta na hOileáin Fhilipíneacha, feicimid fathaigh a chuir tús le troid bholláin ollmhór agus a rinne faillí an smionagar a ghlanadh, nó fathach eile a rinne brón ar a máistreás marfach nuair a d’éag sí, agus a deora triomaithe agus a tháirg na Chocolate Hills .
Cé nach bhfuil iontu ach finscéalta, bíonn baint acu i gcónaí fathaigh a thug bunús do na struchtúir aisteach seo. Mar sin, cad a d’fhéadfadh a bheith i do chónaí faoi na anthills ollmhóra seo?
De réir teoiric amháin, b’fhéidir gurb iad seo dumhaí adhlactha ríthe ársa an réigiúin seo nach maireann. Tá an Áise dotted le pirimidí, dumhaí adhlactha, agus ealaín sochraide ard, mar an Terracotta Warriors, a adhlacadh in aice le Qin Shi Huang, an chéad Impire sa tSín.
Ach, dá mbeadh sé sin fíor, cén fáth nach mbeadh na hOileáin Fhilipíneacha ag iarraidh oidhreacht chomh teimhneach sin a fháil amach? Míniú dóchúil amháin is ea nach mbeadh an tuiscint atá againn faoi láthair furasta a mhíniú faoin méid atá faoi na dumhaí seo, ní ar a laghad gan athmhachnamh a dhéanamh ar phíosa ollmhór staire.
Má dheimhnítear go bhfuil sé ann, d’fhéadfadh go n-áireofaí i substaint na gCnoc Seacláide gach rud ó iarsmaí eintiteas eachtardhomhanda go sean-rialóirí anaithnid nó teicneolaíocht níos fearr fós.
Dá n-eascródh a leithéid d’fhionnachtain faoi bhun na gCnoic Seacláide, ní bheadh na cumhachtaí a rialaíonn muid ag iarraidh go bhfoghlaimeodh na gnáthdhaoine faoi. I bhfianaise mhéid an tsuímh seo agus an líon mór cuairteoirí a thugann cuairt air go rialta, ní dhéanfaí neamhaird ar fhionnachtain dá leithéid.
Taispeánann an dara míniú níos réasúnta na Cnoic Seacláide mar fhoirmíochtaí nádúrtha, ach ní mar thoradh ar an deascadh, ach mar thoradh ar ghníomhaíocht gheoiteirmeach fheabhsaithe ag bolcáin ghníomhacha an cheantair. Tar éis an tsaoil, tá na hOileáin Fhilipíneacha suite ar an ‘Ring of Fire,’ an crios is gníomhaí go seismeach ar domhan.
B’fhéidir nach eol dúinn a mbunús cruinn go dtí go ndéanfar níos mó tochailtí. Ní féidir linn ach tuairimíocht a dhéanamh ar seo go dtí go dtiocfaidh an lá sin. Mar sin, cad atá ar siúl, dar leat? An bhfuil na struchtúir aisteach seo de dhéantús an duine? Nó píosa ealaíne le colossus? Nó b’fhéidir gur chruthaigh na bolcáin sárshaothar nár thuig intinn an duine neamhaibí fós?
