اکتشاف منظومه شمسی ما برخی از شگفت انگیزترین اکتشافات در علم سیاره را آشکار کرده است. یکی از جذاب‌ترین مکاشفه‌ها، کشف دنیاهایی با اقیانوس‌های زیرزمینی است که گمان می‌رود حیات را پنهان می‌کنند.
این دنیاها نه تنها در قسمت‌های بیرونی منظومه شمسی، بلکه در میان ماهواره‌های یخی سیارات غول‌پیکر مانند اروپا نیز یافت می‌شوند. تیتان، و انسلادوس. اعتقاد بر این است که حتی پلوتو، یک سیاره دور، اقیانوسی در زیر سطح خود پنهان کرده است.
با کمک فناوری پیشرفته و کنجکاوی تزلزل ناپذیر محققان، توانسته ایم عمیق تر به اسرار این دنیاها بپردازیم.
موسسه تحقیقات جنوب غربی اس. آلن استرن، دانشمند سیاره‌شناسی، در گزارشی که در پنجاه و دومین کنفرانس سالانه علوم قمری و سیاره‌ای (LPSC 52) در مارس 52 ارائه شد، می‌نویسد که شیوع جهان‌های اقیانوسی آب داخلی (IWOWs) در منظومه شمسی نشان می‌دهد که ممکن است در ستاره‌های دیگر هم وجود داشته باشند. سیستم ها نیز به طور گسترده ای شرایط را برای سکونت سیاره ها و بقای بیولوژیکی در طول زمان گسترش می دهند.
سال‌هاست که دانشمندان می‌دانستند جهان‌هایی که اقیانوس‌ها روی سطوحشان وجود دارد، مانند زمین، باید در محدوده‌ای از فاصله‌های مشخصی از ستارگان خود باقی بمانند تا دمایی را که آن دریاها را زنده نگه می‌دارد، حفظ کنند. از سوی دیگر، IWOW ها را می توان در فواصل بسیار بیشتری از ستاره هایشان شناسایی کرد. این به طور چشمگیری تعداد جهان های قابل سکونت را که احتمالاً در سراسر کهکشان وجود خواهند داشت افزایش می دهد.
جهان‌های زمین‌مانند با دریاها نیز در معرض خطرات مختلفی برای زندگی هستند، از برخورد سیارک‌ها و دنباله‌دارها گرفته تا شعله‌های مضر ستاره‌ها، انفجارهای ابرنواختر همسایه و غیره. طبق مقاله استرن، IWOW ها در برابر چنین تهدیداتی مصون هستند زیرا اقیانوس های آنها توسط گنبدی از یخ و سنگ که چند تا ده ها کیلومتر ضخامت دارد و اقیانوس های آنها را می پوشاند محافظت می شود.
جهان‌های اقیانوسی آب داخلی برای تأمین انواع مختلفی از ثبات محیطی مناسب‌تر هستند و کمتر از جهان‌هایی مانند زمین که دارای ویژگی‌های خاص خود هستند، از تهدیدات جوی، ستاره، منظومه شمسی و کهکشان خود برای حیات رنج می‌برند. استرن گفت: اقیانوس ها در بیرون.
او همچنین خاطرنشان می‌کند که همان پوشش سنگ و یخ که اقیانوس‌ها را در IWOW محافظت می‌کند، تقریباً از همه رویکردهای نجومی در برابر کشف حیات محافظت می‌کند.
اگر چنین دنیاهایی مقر اصلی حیات در کهکشان باشند و حیات هوشمند در آنها رشد کند - "اگر"های بزرگ، استرن اشاره می کند - پس IWOW ها ممکن است به حل این مشکل کمک کنند. فرمی پارادوکس.
پارادوکس فرمی موضوعی است که ابتدا در اوایل دهه 1960 توسط انریکو فرمی مطرح شد که بعداً جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد. این سوال می پرسد که چرا اگر زندگی در سراسر جهان گسترده است، شواهد واضح تری وجود ندارد. استرن می‌گوید: «همان لایه محافظ یخ و سنگ که محیط‌های پایداری برای زندگی ایجاد می‌کند، این حیات را از تشخیص آسان منصرف می‌کند.
در پایان، کشف جهان هایی با اقیانوس های زیرزمینی در 25 سال گذشته انقلابی در حوزه علوم سیاره ای ایجاد کرده است. با وجود چنین جهان هایی که در منظومه شمسی ما متداول است، این بدان معنی است که احتمال پیدا کردن ما بیشتر است زندگی فراتر از زمین از قبل تصور می شد.
ماهواره های یخی سیارات غول پیکر مانند اروپا، تیتان و انسلادوس، و سیارات دوردست مانند پلوتون، اکنون نامزدهای اصلی برای اکتشاف و مطالعه بیشتر هستند، زیرا ممکن است کلید کشف اسرار حیات در جهان ما را داشته باشند.
احتمالات واقعاً بی پایان هستند و اکتشافات این دنیاها بدون شک برای سالیان متمادی تخیلات ما را مجذوب خود خواهند کرد.
اطلاعات بیشتر: "برخی پیامدها برای زندگی و تمدن ها در مورد جهان های اقیانوسی داخلی".
