شبه جزیره عربستان خانه برخی از خیره کننده ترین شگفتی های معماری روی زمین است، اما به نظر می رسد که تاریخ غنی آن بسیار فراتر از سازه های ساخته شده توسط انسان است.
یک مطالعه جدید نشان داده است که سنگ‌تراشی‌های 8,000 ساله یافت شده در این منطقه ممکن است قدیمی‌ترین نقشه‌های کلان ساختاری جهان باشند. این حکاکی‌ها، که دارای ستاره‌ها و خطوط هستند، ممکن است برای نشان دادن تله‌های شکار در نزدیکی مورد استفاده قرار گرفته باشند، که آنها را به اولین نمودارهای طرح مقیاس در تاریخ بشر تبدیل کرده است.
این سازه‌ها که به بادبادک‌های بیابانی معروف هستند، حدود 100 سال پیش توسط باستان‌شناسان کشف شدند، زمانی که عکاسی هوایی با هواپیما شروع به برخاستن کرد. بادبادک ها زمین های عظیمی هستند که با دیوارهای سنگی کم ارتفاع احاطه شده اند و حفره هایی در قسمت داخلی نزدیک لبه آن وجود دارد.
بادبادک ها که بیشتر در خاورمیانه و آسیای مرکزی یافت می شوند، تصور می شود که به عنوان محفظه یا تله حیوانات بوده اند. شکارچیان حیواناتی مانند غزال را به داخل بادبادک در یک تونل طولانی و تنگ که در آن بازی نمی توانست از دیوارها یا گودال ها فرار کند، گله می کردند و کشتن آنها را ساده تر می کرد.
بادبادک ها به دلیل اندازه وسیعشان (به طور متوسط نزدیک به مساحت مربع دو زمین فوتبال) به طور کلی از روی زمین دیده نمی شوند. با این حال، در دسترس بودن عکس‌های ماهواره‌ای با وضوح بالا در دسترس عموم، مانند عکس‌های ارائه شده توسط Google Earth، مطالعه بادبادک‌های بیابانی را در دهه گذشته سرعت بخشیده است.
بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله منتشر شده است، کشف اخیر اشکال معماری مانند حکاکی شده در صخره ها در اردن و عربستان سعودی نشان داده است که چگونه انسان های دوران نوسنگی ممکن است این "مگا تله ها" را طراحی کرده باشند. پلاس وان در 17 می 2023.
نویسندگان این مطالعه از محاسبات ریاضی برای مقایسه شکل و اندازه بادبادک های شناخته شده با الگوهای بادبادک تراش سنگی استفاده کردند. اولین نمونه آنها یک سنگ آهکی حکاکی شده از سایت باستان شناسی جبل الخشابیه اردن بود.
این سنگ تقریباً 3 فوتی (80 سانتی‌متری) بوم بسیار خوبی برای انسان‌های ماقبل تاریخ ایجاد کرد که خطوط طولانی و بادبادکی مانندی را حک می‌کردند که حیوانات را به محوطه‌ای ستاره‌شکل با هشت فرورفتگی فنجان‌شکل که نشان‌دهنده تله‌های گودال است هدایت می‌کرد.
به گفته نویسنده اول مطالعه، رمی کراسار، باستان شناس در مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه (CNRS) این سنگ دارای سبک های حکاکی متمایز است، اما مشخص نیست که آیا این سنگ توسط یک فرد یا افراد متعدد انجام شده است.
نمونه دوم، از وادی الزلیات عربستان سعودی، دو بادبادک را به تصویر می کشد که در یک صخره ماسه سنگی عظیم به ارتفاع بیش از 12 فوت و بیش از 8 فوت عرض (تقریباً 4 در 2 متر) تراشیده شده اند. اگرچه شبیه طراحی بادبادک اردن نیست، نمودار بادبادک عربستان سعودی دارای خطوط حرکتی، محفظه ای به شکل ستاره و علامت های شش فنجانی در انتهای نقاط است.
تاریخ‌گذاری بادبادک‌ها بسیار دشوار است، زیرا از سنگریزه و گودال ساخته شده‌اند، به این معنی که آنها عموماً فاقد مواد آلی هستند که بتوان با استفاده از تاریخ‌گذاری رادیوکربن آزمایش کرد.
این تیم بر این باور است که قدمت این دو مکان به حدود 8,000 سال پیش، در اواخر دوره نوسنگی در عربستان، بر اساس شباهت هایی با بادبادک های اطراف مرتبط با رسوبات و بقایای آلی مربوط می شود.
کراسارد و همکارانش از پروژه Globalkites سپس از مدل‌سازی نمودار جغرافیایی برای تطبیق طرح‌های برش سنگ با صدها طرح شناخته شده بادبادک استفاده کردند.
مقایسه‌های ریاضی حکاکی‌ها با بادبادک‌های مستند نمرات شباهت را نشان داد: نمودار اردنی بیشترین شباهت را به بادبادکی در فاصله 1.4 مایلی (2.3 کیلومتری) داشت، در حالی که نمودار عربستان سعودی بیشترین شباهت را به بادبادک‌هایی در فاصله 10 مایلی (16.3 کیلومتری) داشت. و از نظر ظاهری بسیار شبیه به فاصله 0.87 مایلی (1.4 کیلومتری) دیگر است.
نویسندگان در این مطالعه نوشتند: «حکاکی‌ها به‌طور شگفت‌انگیزی واقع‌گرایانه و دقیق هستند، و علاوه بر این، همان‌طور که توسط ارزیابی شباهت شکل مبتنی بر نمودار هندسی مشاهده می‌شود، دارای مقیاس هستند». بنابراین، این نمونه‌هایی از نمایش بادبادک‌ها قدیمی‌ترین طرح‌های معماری شناخته‌شده در مقیاس تاریخ بشر هستند.»
دانشمندان این فرضیه را مطرح کردند که گروهی از افراد در حال برنامه ریزی برای یک فعالیت شکار ممکن است استراتژی یک بادبادک از قبل ساخته شده را بررسی و بحث کرده باشند، که می تواند شامل هماهنگی تعداد و مکان شکارچیان و پیش بینی رفتار حیوانات از قبل باشد.
همچنین می توان تصور کرد که از این نمودار در وهله اول برای ساخت بادبادک استفاده شده است. در هر دو مورد، محققان در مطالعه خود استدلال کردند که ایجاد رابطه بین فضای فیزیکی از بالا و نمایش گرافیکی، پیشرفت قابل توجهی در شناخت انتزاعی و بازنمایی نمادین است.
ینس نوتروف، باستان شناس دوران نوسنگی در مؤسسه باستان شناسی آلمان که در این تحقیق نقشی نداشت، در ایمیلی به Live Science گفت: «کشف این نوع خاص از هنر سنگی شماتیک در حال حاضر یک افزوده کاملاً شگفت انگیز به درک در حال رشد ما از این موارد است. بادبادک‌های بیابانی دوران نوسنگی و طرح آشکارا پیچیده آنها در منظره.
نوتروف همچنین گفت: "شگفت انگیزترین بینش برای من شخصاً درجه انتزاع است - آنها دیدگاهی را نشان می دهند که هیچ یک از کسانی که در ساخت و استفاده از این بادبادک های بیابانی شرکت می کنند نمی توانند به راحتی از تجربه بصری خود بازتولید کنند."
کراسارد و همکارانش از طریق پروژه Globalkites به کار خود بر روی بادبادک های صحرا ادامه می دهند. کراسارد گفت: «اگرچه این حکاکی‌ها قدیمی‌ترین شواهد شناخته شده از نقشه‌های در مقیاس هستند، اما ممکن است که مردم نمودارهای مشابهی را در موادی با ماندگاری کمتر ایجاد کنند، مثلاً با کشیدن آنها در خاک.
این مطالعه در ابتدا در مجله منتشر شد پلاس وان در ماه مه 17، 2023.
