این کشف توسط آشکارساز، Michał Łotys انجام شد که در حال بررسی زمین های کشاورزی برای یافتن قطعاتی از تجهیزات کشاورزی بود که به طور تصادفی در خاک سطحی گم شده بودند.
آقای لوتیس طبق قانون حفاظت و مراقبت از بناهای تاریخی در 23 ژوئیه 2003 به اداره استانی حفاظت از بناهای تاریخی (WUOZ) در لوبلین اطلاع داد.
در لهستان، انجام جستجوی آماتوری برای مصنوعات با استفاده از فلزیاب، چه برای استفاده تجاری و چه برای استفاده شخصی، ممنوع است، مگر اینکه توسط مقامات محلی مجوز داشته باشد، که لازم است تمام یافته‌هایی که به مالکیت دولت تبدیل می‌شوند گزارش شوند.
بازرسی باستان شناسان نشان می دهد که سکه ها عمداً در یک کوزه سرامیکی در لایه ای از زیر خاک که حاوی 1,000 تاج و شیلینگ لیتوانیایی مربوط به قرن هفدهم است، نهشته شده اند.
وزن کل انبار 3 کیلوگرم و شامل لایه‌هایی از سکه‌های فشرده در کوزه، 115 سکه که از طریق فعالیت‌های کشاورزی پراکنده شده‌اند، 62 سکه به‌شدت اکسید شده و چند تکه پارچه است.
اینکه چرا این انبار عمدا دفن شد هنوز مشخص نشده است. انبارها را می توان به عنوان شاخصی از ناآرامی در نظر گرفت، اغلب به دلیل دوره های درگیری یا به دلیل امنیت مالی دفن شده است.
در طول قرن هفدهم، این منطقه بخشی از کشورهای مشترک المنافع لهستان-لیتوانی بود که در معرض یک سری از تهاجمات نیروهای روسی-قزاق در سال 17 و سوئد در سال 1655 قرار گرفت - دوره ای که به "سیل" معروف است.
این گنجینه برای مطالعه بیشتر به بخش باستان شناسی موزه جنوب پودلاسیه، در Biała Podlaska منتقل شده است.
