جزیره برمجا چه شد؟

آیا تا به حال نام جزیره برمجا را شنیده اید؟ این قطعه زمین کوچک در خلیج مکزیک که زمانی روی نقشه ها مشخص شده بود و به عنوان یک قلمرو قانونی شناخته می شد، اکنون بدون هیچ اثری ناپدید شده است. جزیره برمجا چه شد؟ چگونه ممکن است چیزی به این برجسته روی نقشه دیروز ناگهان امروز ناپدید شود؟ این معمایی است که بسیاری را متحیر کرده و تئوری های توطئه متعددی را برانگیخته است.

برخی بر این باورند که دولت ایالات متحده به عمد این جزیره را برای کنترل ذخایر نفت در این منطقه ویران کرد. برخی دیگر حدس می زنند که این جزیره از ابتدا هرگز وجود نداشته است و ظاهر آن بر روی نقشه ها چیزی جز یک اشتباه نبوده است. حقیقت هر چه که باشد، داستان جزیره برمجا یک داستان جذاب است که به ما یادآوری می‌کند که چگونه محکم‌ترین و ملموس‌ترین چیزها می‌توانند بدون هشدار ناپدید شوند.

نقشه ملوانان پرتغال

ابتدا ملوانان پرتغالی این جزیره را پیدا کردند که گفته می شد 80 کیلومتر مربع وسعت دارد. بر اساس تعدادی از گزارش های تاریخی، برمجا قبلاً در نقشه پرتغالی از سال 1535 در آنجا بود که در آرشیو دولتی فلورانس نگهداری می شود. این گزارشی بود که آلونسو د سانتا کروز، نقشه‌بر، نقشه‌ساز، ساز، مورخ و معلم اسپانیایی در سال 1539 در برابر دادگاه مادرید ارائه کرد.

در کتاب 1540 خود Espejo de navegantes (آینه ناوبری)، ملوان اسپانیایی آلونسو دی چاوز همچنین در مورد جزیره برمجا ذکر شده است. او نوشت که از فاصله دور، این جزیره کوچک به نظر می رسد "بور یا قرمز" (به اسپانیایی: bermeja).

در نقشه سباستین کابوت که در سال 1544 در آنتورپ چاپ شد، جزیره ای به نام برمجا نیز وجود دارد. در نقشه او، علاوه بر برمجا، جزایر مثلث، آرنا، نگریلو و آرسیف نشان داده شده است. و جزیره Bermeja حتی یک رستوران دارد. تصویر برمجا در قرن هفدهم یا بیشتر قرن هجدهم به همان شکل باقی ماند. مطابق با نقشه‌های قدیمی مکزیک، نقشه‌برداران در قرن بیستم برمجا را در آن آدرس خاص قرار دادند.

اما در سال 1997 مشکلی پیش آمد. کشتی تحقیقاتی اسپانیایی هیچ نشانه ای از جزیره پیدا نکرد. سپس دانشگاه ملی مکزیک به از دست دادن جزیره برمجا علاقه مند شد. در سال 2009، کشتی تحقیقاتی دیگری برای یافتن جزیره گمشده رفت. متأسفانه دانشمندان هرگز جزیره برمجا یا هیچ اثری از آن را پیدا نکردند.

دیگران نیز مفقود شده اند

البته برمجا تنها جزیره ای نبود که ناگهان ناپدید شد. بین کالدونیای جدید و استرالیا، در دریای مرجانی، جزیره ای به نام سندی نیز همین سرنوشت را داشت. اما جزیره واقعاً ماسه‌ای بود و شبیه یک ماسه طولانی بود که روی همه نقشه‌ها مشخص نشده بود. با این حال، تقریباً تمام نقشه های قدیمی آن را نشان می دادند و گمان می رود که کاشف معروف کاپیتان جیمز کوک اولین کسی بود که در سال 1774 متوجه آن شد و آن را توصیف کرد.

حدود یک قرن بعد، یک کشتی انگلیسی شکار نهنگ به این جزیره رفته بود. در سال 1908، در گزارش خود به دریاسالاری بریتانیا مختصات جغرافیایی دقیقی داد. از آنجایی که جزیره کوچک بود و مردمی نداشت، افراد زیادی به آن علاقه نداشتند. در نهایت شکل آن از نقشه ای به نقشه دیگر تغییر کرد.

در سال 2012، زمین‌شناسان دریایی و اقیانوس‌شناسان استرالیایی به این جزیره شنی رفتند. و این واقعیت که آنها نتوانستند جزیره را پیدا کنند برای کنجکاوی آنها یک شگفتی ناامیدکننده بود. به جای جزیره، 1400 متر آب عمیق زیر قایق وجود داشت. پس از آن، دانشمندان تعجب کردند که آیا این جزیره می تواند بدون هیچ اثری ناپدید شود یا هرگز آنجا نبوده است. به سرعت مشخص شد که چند دهه پیش وجود نداشت.

در سال 1979، هیدروگرافان فرانسوی جزیره شنی را از نقشه خود حذف کردند و در سال 1985، دانشمندان استرالیایی نیز همین کار را کردند. بنابراین این جزیره فقط روی نقشه های دیجیتالی باقی مانده بود که مردم معمولاً آن را کاغذی می دانند. خود جزیره دیگر آنجا نبود. یا فقط می توانست در ذهن کسانی که از نزدیک شاهد آن بوده اند واقعی باشد.

و جزیره ای به نام هابورو در نزدیکی هیروشیما در سواحل ژاپن وجود داشت. به عنوان مثال، 120 متر طول و تقریبا 22 متر ارتفاع چندان بزرگ نیست، اما هنوز هم به راحتی قابل توجه است. در جزیره، ماهیگیران پیاده شدند و گردشگران آن را با خود بردند. تصاویر مربوط به 50 سال پیش شبیه دو قله صخره ای است که یکی پوشیده از گیاهان است.

اما هشت سال پیش تقریباً تمام جزیره زیر آب رفت و تنها یک صخره کوچک باقی ماند. اگر هیچ کس نمی داند چه اتفاقی برای سندی افتاده است، دلیل ناپدید شدن جزیره مشخص است: سخت پوستان دریایی کوچک آن را خوردند. ایزوپاد. آنها تخم های خود را در شکاف های سنگی می گذارند و سنگی را که جزایر را تشکیل می دهد، سالانه از بین می برند.

هابورو ذوب شد تا جایی که فقط یک توده کوچک از سنگ بود. سخت پوستان تنها موجوداتی نیستند که در اقیانوس زندگی می کنند و جزایر را می خورند. بسیاری از جزایر مرجانی توسط موجودات دیگری مانند ستاره دریایی تاج خار در اقیانوس کشته می شوند. در سواحل استرالیا، جایی که این ستاره های دریایی بسیار رایج هستند، بسیاری از صخره های مرجانی و جزایر کوچک مردند.

آیا این اتفاقی است که برای جزیره برمهجا افتاده است؟

همان چیزی که برای برمجا ممکن است برای سندی اتفاق بیفتد. اولین افرادی که برمجا را دیدند گفتند که قرمز روشن و در یک جزیره است، بنابراین ممکن است از یک آتشفشان آمده باشد. و این نوع جزیره آسان ساخته می شود و به راحتی تخریب می شود.

برمجا غذای کافی داشت، اما هیچ کشتی تحقیقاتی وجود ندارد که نشانه ای از جزیره پیدا کند. نه سنگی باقی نمانده است، نه سنگ شکسته ای، نه چیزی. فقط عمیق ترین قسمت اقیانوس برمجا هنوز نباید از بین برود یا گم شود. محققان با اطمینان زیادی می گویند که هرگز وجود نداشته است. همانطور که می دانید، وقتی در مورد جزیره سندی صحبت می کنیم، همین موضوع وجود دارد. در قرن هجدهم، یک نقشه‌بردار اسپانیای جدید این فکر را کرد، زیرا هیچ چیز دیگری روی نقشه در شمال جزیره آرنا نشان داده نشده بود.

محقق Ciriaco Ceballos، انجام بررسی های نقشه برداری، Bermeja یا Not-Grillo را پیدا نکرده است. او توضیح ساده ای در مورد اینکه چرا نقشه سازان قبل از او اشتباه کرده بودند، ارائه کرد. به دلیل صخره های متعدد در خلیج، آب خشن بود و سفر به ویژه در قایق های قرن شانزدهم بسیار خطرناک بود.

عجیب نیست که ملوانان سعی کردند از اعماق آب دور بمانند و عجله ای برای بررسی جزیره نداشتند. و اشتباه کردن در شهادت ها و مشاهدات بسیار آسان است. اما این دیدگاه زمانی که مکزیک استقلال خود را به دست آورد، کنار گذاشته شد و فراموش شد.

کارت هایی با تصاویر برمجا برای شروع ساختن نقشه های خلیج استفاده شد. و هرگز آزمایشی انجام نشده است که ببیند آیا جزایر و هیچ کس آنجا نیستند. اما داستان چیزی بیش از توضیح واضح است. نکته اصلی آن این است که برمجا یکی از نقاطی است که مرز دریایی بین مکزیک و ایالات متحده را تشکیل می دهد.

در این نوع، آمریکایی‌ها برای برمجا سودی نداشتند، زیرا مراتع نفت و گاز در خلیج مکزیک متعلق به ایالات متحده بود، نه مکزیک. و گفته می شود که آمریکایی ها این جزیره را گرفتند که نباید وجود داشته باشد زیرا آنها آن را منفجر کردند.