ذوب شدن یخ ها، گذرگاه گمشده دوران وایکینگ ها و آثار باستانی را در نروژ نشان می دهد

کوه های شمال غربی اسلو از مرتفع ترین کوه های اروپا هستند و در تمام سال پوشیده از برف هستند. نروژی ها از آنها به عنوان Jotunheimen یاد می کنند که به عنوان "خانه jötnar" یا غول های اساطیری نورس ترجمه می شود.

با این حال، سال‌ها هوای گرم بیشتر برف و یخ را ذوب کرده است و مسیر کوهستانی را نشان می‌دهد که انسان‌های معمولی بیش از 1,000 سال آن را پیمودند و سپس حدود 500 سال پیش آن را رها کردند.

باستان شناسان در حفاری در امتداد جاده قدیمی مرتفع صدها مورد را کشف کردند که نشان می دهد از آن برای عبور از یک رشته کوه از اواخر عصر آهن روم تا قرون وسطی استفاده می شده است.

اما احتمالاً به دلیل بدتر شدن تغییرات آب و هوایی و اقتصادی - که احتمالاً توسط طاعون ویرانگر اواسط دهه 1300 به وجود آمد، از کار افتاد.

محققان می گویند این گردنه که از قسمت یخی Lendbreen در نزدیکی روستای کوهستانی Lom عبور می کند، زمانی مسیری در هوای سرد برای کشاورزان، شکارچیان، مسافران و تاجران بوده است. عمدتاً در اواخر زمستان و اوایل تابستان، زمانی که چندین فوت برف زمین های ناهموار را پوشانده بود، استفاده می شد.

چند جاده مدرن از دره های کوهستانی همسایه می گذرند، اما مسیر زمستانی بر فراز لندبرین فراموش شده بود. این مسیر چهار مایلی که به ارتفاع بیش از 6,000 پا می‌رسد، اکنون تنها با خزهای باستانی، انبوهی از شاخ‌ها و استخوان‌های گوزن شمالی و پایه‌های یک پناهگاه سنگی مشخص شده است.

یک مصنوع کشف شده در سال 2011 منجر به کشف مجدد مسیر گم شده شد و تحقیقات منتشر شده در روز چهارشنبه در Antiquity جزئیات باستان شناسی منحصر به فرد آن را نشان می دهد.

سال ها شانه زدن یخ و برف این گذرگاه بیش از 800 اثر از جمله کفش، تکه های طناب، قطعات چوبی چوبی باستانی، پیکان، چاقو، نعل اسب، استخوان اسب و عصای شکسته با کتیبه ای رونیک را کشف کرده است. «متعلق به جوار» - نامی نوردیک. لارس پیلو، باستان شناس، یکی از مدیران برنامه باستان شناسی اسرار یخچال های یخی، که همکاری بین شورای شهرستان اینلندت نروژ و شورای شهرستان اینلندت نروژ است، می گوید: مسافران طیف گسترده ای از اشیاء را گم کرده یا دور انداخته اند، بنابراین شما هرگز نمی دانید که قرار است چه چیزی پیدا کنید. موزه تاریخ فرهنگی دانشگاه اسلو برخی از این اقلام مانند دستکش وایکینگ و بقایای یک سورتمه باستانی در هیچ جای دیگری یافت نشده اند.

بسیاری از آنها طوری به نظر می رسند که انگار همین چند وقت پیش گم شده بودند. پیلو می‌گوید: «یخ‌های یخبندان مانند ماشین زمان عمل می‌کنند و اجسام را در طول قرن‌ها یا هزاره‌ها حفظ می‌کنند. این اقلام شامل قدیمی‌ترین لباس نروژ می‌شود: یک تونیک پشمی که به طرز شگفت‌انگیزی به خوبی حفظ شده است که در اواخر عصر آهن روم ساخته شده است. پیلو می افزاید: «من مدام فکر می کنم چه اتفاقی برای مالک افتاده است. "آیا او هنوز داخل یخ است؟"

حدود 60 اثر رادیوکربن تاریخ گذاری شده است، که نشان می دهد گذرگاه Lendbreen حداقل از 300 پس از میلاد به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته است. "احتمالاً به عنوان شریان برای سفرهای طولانی مدت و برای سفرهای محلی بین مزارع دائمی در دره ها تا مزارع تابستانی بالاتر در مزارع تابستانی عمل می کرد. جیمز بارت، باستان شناس دانشگاه کمبریج و یکی از نویسندگان این تحقیق می گوید: کوه ها، جایی که دام ها در بخشی از سال در آن چرا می کردند.

محققان بر این باورند که تردد پیاده و اسب سواری از طریق این گذرگاه در حدود سال 1000 پس از میلاد، در دوران وایکینگ ها، زمانی که تحرک و تجارت در اروپا در اوج خود بود، به اوج خود رسید. اقلام کوهستانی مانند خز و پوست گوزن شمالی ممکن است در بین خریداران دور محبوب بوده باشد، در حالی که محصولات لبنی مانند کره یا خوراک زمستانی برای گاو ممکن است برای استفاده محلی مبادله شده باشد.

با این حال، این گذر در قرن های بعد، احتمالاً به دلیل تغییرات اقتصادی و محیطی، کمتر محبوب شد. عصر یخبندان کوچک یکی از آن‌ها بود، فاز خنک‌کننده‌ای که ممکن است آب و هوا را تشدید کند و برف بیشتری را در اوایل دهه 1300 به ارمغان آورد.

عامل دیگر می تواند مرگ سیاه باشد، طاعونی که در اواسط همان قرن ده ها میلیون نفر را کشت. «پاندمی‌ها تلفات سنگینی بر جمعیت محلی وارد کرد. و زمانی که منطقه در نهایت بهبود یافت، همه چیز تغییر کرده بود. "گذرنامه Lendbreen از کار افتاد و فراموش شد."

جیمز دیکسون، باستان شناس یخبندان از دانشگاه نیومکزیکو، که در تحقیقات جدید شرکت نداشت، با شواهدی از گله داری حیوانات که در گذرگاه لندبرین یافت شده است، شگفت زده شد، مانند انبرهای چوبی که ظاهراً برای نگهداری علوفه روی سورتمه یا واگن استفاده می شود. او می‌گوید: «بیشتر سایت‌های لکه‌های یخی، فعالیت‌های شکار را ثبت می‌کنند و حاوی این نوع مصنوعات نیستند.

او می افزاید، چنین اشیای چوپانی به پیوندهای بین مناطق آلپ نروژ و بقیه شمال اروپا در زمان تغییرات اقتصادی و زیست محیطی اشاره دارد.

دهه‌های اخیر گرم شدن هوا، باستان‌شناسی پنهان را در بسیاری از مناطق کوهستانی و زیرقطبی، از آلپ‌های اروپا و گرینلند گرفته تا آندهای آمریکای جنوبی، آشکار کرده است. بارت خاطرنشان می کند که تنها زمان محدودی وجود دارد تا مصنوعات در معرض ذوب یخ ها در نور و باد شروع به پوسیدگی کنند. او می‌گوید: «گذرگاه لندبرین احتمالاً اکنون بیشتر یافته‌های خود را نشان داده است، اما مکان‌های دیگر هنوز در حال ذوب شدن هستند یا حتی اکنون در حال کشف هستند.» "چالش نجات همه این باستان شناسی خواهد بود."