باستان شناسان اولین شواهد علمی محکمی را یافته اند که نشان می دهد وایکینگ ها با سگ و اسب از دریای شمال عبور کرده و به بریتانیا رفته اند.
تحقیقاتی که توسط دانشگاه دورهام، بریتانیا و دانشگاه Vrije در بروکسل، بلژیک انجام شد، بقایای انسان و حیوان را از تنها گورستان سوزاندن وایکینگ‌ها در بریتانیا در هیث وود در دربی‌شایر بررسی کرد.
دانشمندان ایزوتوپ های استرانسیوم موجود در بقایای آن را بررسی کردند. استرانسیوم یک عنصر طبیعی است که در نسبت‌های مختلف در سرتاسر جهان یافت می‌شود و اثر انگشت جغرافیایی را برای حرکت انسان و حیوان فراهم می‌کند.
تجزیه و تحلیل آنها نشان داد که در چارچوب باستان شناسی، یک انسان بالغ و چندین حیوان تقریباً به طور قطع از منطقه سپر بالتیک در اسکاندیناوی آمده اند که نروژ و مرکز و شمال سوئد را پوشش می دهد، و بلافاصله پس از ورود به بریتانیا مرده اند.
محققان می گویند این نشان می دهد که وایکینگ ها نه تنها در هنگام ورود به بریتانیا حیوانات را می دزدیدند، همانطور که روایت های آن زمان توصیف می کند، بلکه حیوانات را از اسکاندیناوی نیز حمل می کردند.
از آنجایی که بقایای انسان و حیوان در بقایای همان آتش سوزی سوزانده شد، محققان بر این باورند که فرد بالغ از منطقه سپر بالتیک ممکن است فردی مهم بوده باشد که توانسته است یک اسب و سگ را به بریتانیا بیاورد.
بقایای تجزیه و تحلیل شده مربوط به ارتش بزرگ وایکینگ است، یک نیروی ترکیبی از جنگجویان اسکاندیناوی که در سال 865 پس از میلاد به بریتانیا حمله کردند.
یافته ها در PLOS ONE منتشر شده است. نویسنده اصلی، تسی لوفلمن، محقق دکترا که به طور مشترک در دپارتمان باستان شناسی دانشگاه دورهام و دپارتمان شیمی دانشگاه Vrije Universiteit بروکسل کار می کند، گفت: این اولین شواهد علمی محکمی است که نشان می‌دهد اسکاندیناوی‌ها تقریباً به طور قطع با اسب‌ها، سگ‌ها و احتمالاً حیوانات دیگر در اوایل قرن نهم پس از میلاد از دریای شمال عبور کرده‌اند و می‌توانند دانش ما را درباره ارتش بزرگ وایکینگ‌ها عمیق‌تر کنند.»
مهم‌ترین منبع اولیه ما، آنگلوساکسون کرونیکل، بیان می‌کند که وایکینگ‌ها در بدو ورود، از مردم محلی در شرق آنگلیا اسب می‌گرفتند، اما واضح است که این تمام ماجرا نبود و به احتمال زیاد آنها حیوانات را در کنار مردم در کشتی‌ها حمل می‌کردند. "
این همچنین سوالاتی را در مورد اهمیت حیوانات خاص برای وایکینگ ها ایجاد می کند.
محققان نسبت استرانسیوم را در بقایای دو بزرگسال، یک کودک و سه حیوان از سایت هیث وود بررسی کردند.
استرانسیوم به طور طبیعی در محیط در سنگ‌ها، خاک و آب قبل از راه‌اندازی به گیاهان وجود دارد. وقتی انسان ها و حیوانات آن گیاهان را می خورند، استرانسیوم جایگزین کلسیم در استخوان ها و دندان های آنها می شود.
از آنجایی که نسبت استرانسیوم در نقاط مختلف جهان متفاوت است، اثر انگشت جغرافیایی عنصر موجود در بقایای انسان یا حیوان می‌تواند به نشان دادن محل آمدن یا سکونت آنها کمک کند.
نسبت استرانسیوم در یکی از بزرگسالان و کودک نشان داد که آنها می توانند از منطقه محلی به محل سوزاندن هیث وود، جنوب یا شرق انگلستان یا از اروپا، از جمله دانمارک و جنوب غربی سوئد که خارج از منطقه سپر بالتیک هستند، بوده باشند. .
اما بقایای سایر افراد بالغ و هر سه حیوان - یک اسب، یک سگ و آنچه که باستان شناسان می گویند احتمالاً یک خوک بود - دارای نسبت استرانسیوم بود که معمولاً در منطقه سپر بالتیک یافت می شود.
در حالی که محققان می گویند یافته های آنها نشان می دهد که اسب و سگ به بریتانیا منتقل شده اند، ممکن است قطعه خوک قطعه ای از یک بازی یا طلسم یا نماد دیگری باشد که از اسکاندیناوی آورده شده است نه یک خوک زنده. بقایای این جنازه نیز سوزانده شده و در زیر تپه ای دفن شده بود که به گفته محققان می تواند پیوندی به مراسم اسکاندیناوی در زمانی باشد که سوزاندن سوزاندن در بریتانیا وجود نداشت.
پروفسور جانت مونتگومری، یکی از نویسندگان پژوهش، در گروه باستان شناسی دانشگاه دورهام، گفت:مطالعه ما نشان می‌دهد که در هیث وود افراد و حیواناتی با تاریخچه‌های حرکتی متفاوت دفن شده‌اند و اگر به ارتش بزرگ وایکینگ‌ها تعلق داشته‌اند، از مردم مناطق مختلف اسکاندیناوی یا جزایر بریتانیا تشکیل شده است.
این همچنین اولین تجزیه و تحلیل استرانسیوم منتشر شده بر روی بقایای سوزانده شده قرون وسطی از بریتانیا است و پتانسیل این روش علمی را برای روشن کردن بیشتر این دوره از تاریخ نشان می دهد.
این تیم تحقیقاتی همچنین شامل باستان شناسانی از دانشگاه یورک، بریتانیا، که گورستان هیث وود را بین سال‌های 1998 تا 2000 حفاری کردند، و دانشگاه آزاد بروکسل، بلژیک بود.
پروفسور جولیان ریچاردز، از دپارتمان باستان شناسی دانشگاه یورک، که کاوش های گورستان وایکینگ های هیث وود را هدایت می کرد، گفت: ملیله بایو سواره‌نوردان نورمن را در حال پیاده‌روی اسب‌ها از ناوگان خود قبل از نبرد هستینگز نشان می‌دهد، اما این اولین نمایش علمی است که نشان می‌دهد جنگجویان وایکینگ دویست سال قبل اسب‌ها را به انگلستان می‌بردند.
این نشان می‌دهد که رهبران وایکینگ‌ها چقدر برای اسب‌ها و سگ‌های شکاری شخصی‌شان ارزش قائل بودند که آنها را از اسکاندیناوی آوردند و این حیوانات قربانی شدند تا با صاحبانشان دفن شوند.»
اطلاعات بیشتر: یافته ها در مجله علمی منتشر شده است مجله PLOS ONE.
