حدود 2,000 سال پیش، استرابون، مورخ یونان باستان، وجود زیارتگاه مهمی را در ساحل غربی پلوپونز ذکر کرد. ویرانه‌های معبد باستانی اخیراً در نزدیکی سامیکون در سایت کلیدی کشف شده است که ظاهرا زمانی بخشی از عبادتگاه پوزیدون بوده است.
موسسه باستان شناسی اتریش، با همکاری همکاران دانشگاه یوهانس گوتنبرگ ماینز (JGU)، دانشگاه کیل، و اداره باستانی الیس، بقایای یک ساختار معبد مانند اولیه را در محوطه پناهگاه پوزیدون کشف کردند که احتمالاً به وقف شده بود. خود خدا با تکنیک‌های حفاری و فشار مستقیم، تیم مستقر در ماینتس از مؤسسه جغرافیایی JGU به رهبری پروفسور آندریاس ووت به این تحقیق کمک کرد.
پیکربندی استثنایی ساحلی منطقه Kleidi/Samikon
شکل ساحل غربی شبه جزیره پلوپونز، منطقه ای که سایت در آن واقع شده است، بسیار متمایز است. در امتداد منحنی گسترده خلیج کیپاریسا، گروهی از سه تپه سنگی جامد است که توسط رسوبات آبرفتی ساحلی در منطقه ای که در غیر این صورت توسط تالاب ها و باتلاق های ساحلی تسلط دارند، احاطه شده است.
از آنجایی که این مکان به راحتی قابل دسترسی و امن بود، در دوران میسنی سکونتگاهی در اینجا ایجاد شد که برای چندین قرن به شکوفایی خود ادامه داد و توانست ارتباط خود را در شمال و جنوب در امتداد ساحل حفظ کند.
پروفسور آندریاس ووت از دانشگاه ماینز از سال 2018 بررسی های زمین باستان شناسی این منطقه را انجام داده است تا روشن کند که چگونه این موقعیت منحصر به فرد تکامل یافته و چگونه سواحل منطقه Kleidi/Samikon در طول زمان تغییر کرده است.
برای این منظور، او در چندین کمپین با دکتر بیرجیتا ادر، مدیر شعبه آتن مؤسسه باستان‌شناسی اتریش، و دکتر اروفیلی-ایریس کولیا از سازمان حفاظت از آثار محلی، اداره آثار باستانی الیس، همکاری کرده است.
«نتایج بررسی‌های ما تا به امروز نشان می‌دهد که امواج دریای باز یونی در واقع تا هزاره پنجم قبل از میلاد مستقیماً در برابر گروهی از تپه‌ها قرار گرفتند. پس از آن، در سمت رو به دریا، یک سیستم مانع ساحلی گسترده ایجاد شد که در آن چندین تالاب از دریا جدا شدند.
با این حال، شواهدی پیدا شده است که نشان می‌دهد این منطقه بارها در هر دو دوره ماقبل تاریخ و تاریخی تحت تأثیر حوادث سونامی قرار گرفته است، آخرین بار در قرن‌های 6 و 14 میلادی. این با گزارش‌های باقی‌مانده از سونامی‌های شناخته شده که در سال‌های 551 و 1303 پس از میلاد روی داده است، مطابقت دارد. ووت خاطرنشان کرد: «وضعیت مرتفعی که تپه‌ها ارائه می‌کردند در دوران باستان از اهمیت اساسی برخوردار بود زیرا امکان حرکت در خشکی در امتداد ساحل به سمت شمال و جنوب را فراهم می‌کرد.
در پاییز 2021، دکتر دنیس ویلکن، ژئوفیزیکدان از دانشگاه کیل، آثاری از سازه‌ها را در مکانی در پای شرقی گروه تپه در منطقه‌ای که قبلاً به دنبال اکتشافات قبلی مورد علاقه شناسایی شده بود، پیدا کرد.
پس از کار اولیه حفاری تحت نظارت دکتر بیرجیتا ادر در پاییز 2022، این سازه ها پایه های معبدی باستانی هستند که می تواند به خوبی همان معبدی باشد که مدت هاست به دنبال پوزیدون بوده است.
ادر که برای مؤسسه باستان‌شناسی اتریش کار می‌کند، تأکید کرد: «محل این مکان مقدس کشف‌شده با جزئیات ارائه‌شده توسط استرابون در نوشته‌هایش مطابقت دارد».
قرار است طی چند سال آینده یک تحلیل گسترده باستان شناسی، ژئوباستان شناسی و ژئوفیزیکی از این سازه انجام شود. محققان امیدوارند که مشخص کنند آیا این منطقه رابطه خاصی با یک چشم انداز ساحلی دارد که در معرض دگرگونی گسترده است یا خیر.
از این رو، بر اساس شواهد ژئومورفولوژیکی و رسوبی رویدادهای سونامی مکرر در اینجا، جنبه ژئومیتولوژیکی نیز باید بررسی شود.
به نظر می رسد که این مکان ممکن است در واقع به صراحت برای مکان معبد پوزیدون به دلیل این اتفاقات شدید انتخاب شده باشد. از این گذشته، پوزئیدون با عنوان فرقه‌ای خود لرزاننده زمین، توسط قدیمی‌ها مسئول زمین‌لرزه‌ها و سونامی‌ها می‌دانستند.
تیم تحقیقات مخاطرات طبیعی و زمین باستان شناسی در JGU فرآیندهای تغییرات ساحلی و رویدادهای امواج شدید را مطالعه می کند.
در 20 سال گذشته، گروه تحقیقات خطرات طبیعی و زمین باستان شناسی در دانشگاه ماینز، به سرپرستی پروفسور آندریاس ووت، توسعه سواحل یونان را در 11,600 سال گذشته بررسی کرده است. آنها به ویژه بر روی سمت غربی یونان از سواحل آلبانی در مقابل کورفو، سایر جزایر یونی در خلیج آمبراکین، سواحل غربی سرزمین اصلی یونان تا پلوپونز و کرت تمرکز می کنند.
کار آنها شامل شناسایی تغییرات نسبی سطح دریا و تغییرات ساحلی مربوطه است. یکی دیگر از ویژگی‌های اصلی تحقیقات آنها، شناسایی رویدادهای موجی شدید گذشته است که در مدیترانه عمدتاً به شکل سونامی و تجزیه و تحلیل تأثیر آنها بر سواحل و جوامع ساکن در آنجا هستند.
سنجش فشار مستقیم نوآورانه - یک تکنیک جدید در زمین باستان شناسی
تیم JGU ممکن است بر اساس هسته‌های رسوبی که انحرافات عمودی و افقی را در لایه‌های رسوبی نشان می‌دهد، فرضیه‌هایی درباره تغییراتی که در طول خطوط ساحلی و در سراسر زمین رخ داده است، ارائه دهد. این سازمان در حال حاضر مجموعه ای از بیش از 2,000 نمونه اصلی دارد که عمدتاً در سراسر اروپا جمع آوری شده اند.
علاوه بر این، آنها از سال 2016 با استفاده از یک رویکرد منحصر به فرد فشار مستقیم، قنات را مورد بررسی قرار داده اند. استفاده از فشار هیدرولیک برای وادار کردن سنسورها و تجهیزات مختلف به داخل زمین برای جمع‌آوری اطلاعات رسوب‌شناسی، ژئوشیمیایی و هیدرولیکی در سطح زیرزمینی به عنوان سنجش فشار مستقیم شناخته می‌شود. موسسه جغرافیا در دانشگاه یوهانس گوتنبرگ ماینز تنها دانشگاه آلمان است که تجهیزات لازم را دارد.
