باستان شناسان نردبان چوبی 1,000 ساله ای را در بریتانیا کشف کردند که به خوبی حفظ شده بود. کاوش‌ها در فیلد 44، در نزدیکی تمپسفورد در مرکز بدفوردشایر، از سر گرفته شده‌اند و کارشناسان یافته‌های باستان‌شناسی جالب‌تری پیدا کرده‌اند.
به گفته تیم باستان شناسی MOLA، چندین مورد از چوب های بازیابی شده عصر آهن بسیار غیر معمول هستند. مردم در گذشته از چوب زیادی استفاده می کردند، به ویژه در ساختمان هایی مانند خانه های گرد، که شکل اصلی سازه هایی بودند که مردم در سراسر عصر آهن (800 قبل از میلاد - 43 بعد از میلاد) در آن زندگی می کردند.
معمولاً، تنها شواهدی که از ساختمان‌های گردخانه پیدا می‌کنیم، سوراخ‌های پست هستند، جایی که ستون‌های چوبی قبلاً پوسیده شده‌اند. این به این دلیل است که وقتی چوب در زمین دفن می شود خیلی سریع تجزیه می شود. در واقع، کمتر از 5 درصد از سایت های باستان شناسی در سراسر انگلستان دارای چوب باقی مانده هستند!
اگر چوب به این سرعت تجزیه می شود، باستان شناسان چگونه برخی را پیدا کردند؟
چوب توسط قارچ ها و میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها تجزیه می شود. اما، اگر چوب روی زمین خیلی مرطوب باشد، می تواند آب گرفته و غرقاب شود. وقتی چوب پر از آب است و در زمین مرطوب مدفون می شود، خشک نمی شود.
این بدان معنی است که اکسیژن نمی تواند به چوب برسد. باکتری ها بدون اکسیژن نمی توانند زنده بمانند، بنابراین هیچ چیزی به تجزیه چوب کمک نمی کند.
بخشی از منطقه حفاری ما یک دره کم عمق است که آب های زیرزمینی هنوز به طور طبیعی در آن جمع می شوند. اساساً این بدان معناست که زمین همیشه مرطوب و باتلاقی است.
در عصر آهن هم همینطور بود که جامعه محلی از این منطقه برای جمع آوری آب از چاه های کم عمق استفاده می کردند. MOLA در بیانیه ای مطبوعاتی گفت: اگرچه این به این معنی بود که حفاری برای باستان شناسان کار بسیار گل آلودی بود، اما به اکتشافات قابل توجهی نیز منجر شد.
چندین شی چوبی باورنکردنی به مدت 2000 سال در زمین باتلاقی نگهداری می شدند. یکی از آنها نردبان عصر آهن بود که توسط جامعه محلی برای رسیدن به آب از چاه کم عمق استفاده می شد.
دانشمندان همچنین شیئی را کشف کرده اند که ممکن است شبیه یک سبد باشد اما اینطور نیست. این در واقع پانل‌های واتل (شاخه‌ها و شاخه‌های بافته شده) است که با داوب پوشانده شده و از موادی مانند گل، سنگ خرد شده و کاه یا موی حیوانات ساخته شده‌اند. از این پانل برای پوشاندن چاله آب استفاده می شد، اما از واتل و داوب نیز برای ساخت خانه ها برای هزاران سال استفاده می شد. یافتن برخی از محفوظات دوره‌های دور مانند عصر آهن بسیار نادر است.
پس از کشف چوب های حفاظت شده، باستان شناسان باید به سرعت وارد عمل شوند. مهمترین چیز این است که چوب مرطوب نگه داشته شود تا زمانی که بتوان با دقت در آزمایشگاه توسط محافظان متخصص خشک کرد. اگر خیس نگهداری نشود، به سرعت شروع به تجزیه می کند و می تواند کاملاً متلاشی شود!
چه چیزی می توانیم از چوب بیاموزیم؟
ما می توانیم از این اشیاء چوبی چیزهای زیادی یاد بگیریم. علاوه بر اینکه می‌توانیم ببینیم مردم چگونه آنها را در زندگی روزمره خود ساخته و استفاده می‌کنند، یافتن اینکه از چه نوع چوبی استفاده می‌کنند، درختانی را که در این منطقه رشد کرده‌اند به ما می‌گوید. این می‌تواند به ما کمک کند که چگونه منظره در آن زمان به نظر می‌رسید و چگونه آن منظره در طول تاریخ تغییر کرد.
فقط چوب نیست که می توان در این محیط های مرطوب حفظ کرد! ما همچنین حشرات، دانه ها و گرده ها را پیدا می کنیم. همه اینها به باستان شناسان محیطی ما کمک می کند تا تصویری از نحوه ظاهر چشم انداز بدفوردشایر و کمبریج شایر در 2000 سال پیش ایجاد کنند.
با نگاهی به گرده‌ها و گیاهانی که در آب نگهداری می‌شوند، آنها قبلاً برخی از گیاهانی را که در نزدیکی آن رشد می‌کردند شناسایی کرده‌اند، از جمله کره‌ها و راش‌ها!» تیم علمی MOLA توضیح می دهد.
کارهای باستان شناسی در این محوطه همچنان ادامه دارد. اکنون چوب توسط محافظان ما با دقت خشک می شود و سپس متخصصان می توانند این اشیاء چوبی را بررسی کنند.
