یک کاوش باستان شناسی در ماجونسو، اوتوکومپو، در شرق فنلاند، یک یافته شگفت انگیز به دست آورد: یک کودک عصر حجر که با پر و خز دفن شده بود.
تیم باستان شناسی در یک جاده شنی در یک جنگل، اولین نمونه های خز و پر را در یک دفن میان سنگی فنلاند پیدا کرد. شیوه های تدفین هزاران سال پیش در این منطقه به خوبی درک نشده است. این اطلاعات بسیار جدیدی برای مورخان است.
یافته منحصر به فرد از عصر حجر
به سختی می توان تمدن های باستانی را از روی سرنخ های معدودی که امروزه در باستان شناسی باقی مانده است کنار هم قرار داد. هزاران سرنخ دیگر گم شده اند و در میان آنها مواد آلی وجود دارد. حتی بیشتر در فنلاند، جایی که اسیدیته خاک به سرعت مواد آلی را تخریب می کند.
با این حال، تحقیقات جدید به رهبری دانشگاه هلسینکی، Tuija Kirkinen، نشان داد که بقایای قابل تشخیص اجسام آلی ظریف در گورها می تواند هزاران سال در زمین باقی بماند.
آژانس میراث فنلاند اولین کسی بود که این دفن را در سال 2018 مورد بررسی قرار داد زیرا تصور می شد در خطر تخریب قرار دارد. این سایت در زیر یک جاده سنگ‌ریزه‌ای در جنگل قرار دارد و بالای مقبره تا حدی نمایان است.
این رسوب به دلیل رنگ قرمز تند اخر پیدا شد. این خاک رسی غنی از آهن در هنر غار در سراسر جهان نیز مورد استفاده قرار گرفت.
در حین حفاری فقط چند دندان پیدا شد که مشخص شد پسری بین 3 تا 10 ساله است. نوک پیکان کوارتز عرضی و دو شی احتمالی دیگر از همین ماده نیز یافت شد.
با توجه به شکل نوک پیکان ها و قدمت در سطح ساحل می توان تخمین زد که تدفین مربوط به دوره میان سنگی عصر حجر است.
به طور مشابه، 24 قطعه میکروسکوپی از پر پرندگان شناسایی شد که بیشتر آنها از پایین یک پرنده آبزی بودند. اینها قدیمی ترین تکه های پر در فنلاند هستند. اگرچه منشأ آنها را نمی توان با قطعیت تأیید کرد، اما ممکن است از لباس هایی مانند پارکا یا انوراک باشد. همچنین این احتمال وجود دارد که کودک در تخت پایین بوده باشد.
همچنین، یک ریش پر شاهین نیز پیدا شد که احتمالاً از رشته های نوک پیکان کوارتز به وجود آمده است. همچنین ممکن است از پرهای شاهین برای تزئین قبر یا لباس کودک متوفی استفاده شده باشد.
فرآیندهای تشخیص
به غیر از پرها، 24 قطعه موی پستانداران نیز به طول بین 0.5 تا 9.5 میلی متر پیدا شد. اکثر آنها به شدت تخریب شده بودند و شناسایی آنها را غیرممکن می کرد.
بهترین یافته ها 3 تار موی سگ، احتمالاً یک درنده، بودند که در انتهای قبر بودند. اگرچه آنها همچنین می توانند متعلق به کفش، لباس یا حیوان خانگی دفن شده در کنار کودک باشند.
هدف اصلی بررسی چگونگی ردیابی بقایای گیاهی و جانوری بسیار تخریب شده با استفاده از تجزیه و تحلیل خاک بود. برای این تحقیق 65 کیسه با نمونه خاک جمع آوری شد و کارشناسان دانشگاه با استفاده از آب مواد آلی را از نمونه ها جدا کردند.
الیاف و موهای در معرض نور با استفاده از نور عبوری و میکروسکوپ الکترونی اسکن و شناسایی شدند. یک تکنیک منحصر به فرد جداسازی الیاف نیز که از طریق تحقیقات توسعه یافته بود، استفاده شد که امید است الگویی برای مطالعات آتی باشد.
تا 3 آزمایشگاه مختلف بقایای یافت شده را بررسی کردند و به دنبال میکروذرات و اسیدهای چرب بودند. خاک قرمز الک شده و به آرامی از خاک مادر جدا شد.
الیاف گیاهی نیز دارای الیاف پایه دار بودند که از بید یا گزنه می آمدند. آنها احتمالاً بخشی از یک تور بزرگتر بودند که شاید برای ماهیگیری یا به عنوان طناب برای بستن لباس استفاده می شد. عجیب است که این دومین کشف فیبر باست در فنلاند از عصر حجر است.
برای محققان، "همه اینها بینش ارزشمندی را در مورد عادات تدفین عصر حجر به ما می دهد، که نشان می دهد چگونه مردم کودک را برای سفر پس از مرگ آماده کرده بودند."
این یک مکاشفه چشم باز درباره اینکه چقدر ما در مورد بشریت باستان در مناطق خاص کمی می دانیم، و همچنین یادآوری است که هنوز راه درازی برای کشف رازهای گذشته در پیش داریم.
این تحقیق در مجله علمی منتشر شده است مجله PLOS ONE. منابع: علم هشدار/ علم زنده / علم IFL
