اکتشافات اسکلت های یک نژاد غول پیکر اغلب در مقالات خبری و رسانه های مختلف ظاهر می شود، و بنابراین ما بیشتر کنجکاو شده ایم که بدانیم "تپه سازان" باستانی به چه نژادی تعلق داشته اند.
حدود یک قرن پیش، مقاله ای در روزنامه تورنتو دیلی تلگراف و دموکرات کانتی پری با بیان اینکه در شهرستان کایوگا در رودخانه گراند، در مزرعه یکی از اهالی به نام دانیل فرادنبورگ، پنج یا شش فوت زیر زمین، دویست اسکلت تقریباً دست نخورده در شرایط خوبشان کشف شد.
کاشفان یک رشته مهره را در اطراف گردن هر یک، لوله های سنگی در فک چند نفر از آنها و بسیاری از تبرها و پوسته های سنگی را پیدا کردند که در اطراف خاک پراکنده شده بودند. اندازه اسکلت‌ها بسیار غول‌پیکر بود، برخی از آنها حتی XNUMX فوت و تعداد کمی کمتر از هفت متر داشتند.
برخی از استخوان های ران شش اینچ بلندتر از هر اسکلت طبیعی انسان بود. مزرعه برای یک قرن کشت شده بود و در ابتدا با رشد غلیظ کاج پوشیده شده بود. از استخوان های خرد شده شواهدی وجود داشت که در زمان های قدیم در آن خاک جنگی رخ داده و اینها بقایای کشته شدگان بوده اند. آیا آنها هندی بودند یا از نژادی کاملاً دیگر بودند؟ و چه کسی این گودال وحشتناک را پر کرد؟
انجمن پیشگامان میشیگان، 1915 (انتاریو کانادا)
روز چهارشنبه گذشته، کشیش ناتانیل واردل، مسرز. اورین واردل (از تورنتو) و دانیل فرادنبورگ، در مزرعه نجیب زاده دومی، که در ساحل رودخانه گراند، در شهرستان کایوگا است، حفاری می کردند.
وقتی به پنج یا شش فوت زیر سطح رسیدند، منظره عجیبی با آنها روبرو شد. انباشته شده در لایه ها، یکی بر روی دیگری، حدود دویست اسکلت از انسان تقریباً کامل - دور گردن هر یک از آنها یک رشته مهره است.
همچنین در این گودال تعدادی تبر و کفگیرهای سنگی نهشته شده بود. در آرواره‌های چند تا از اسکلت‌ها لوله‌های سنگی بزرگی وجود داشت - یکی از آنها یکی دو روز پس از کشف این گلگوتا، آقای او. واردل با خود به تورنتو برد.
این اسکلت ها متعلق به مردانی با قد غول پیکر هستند که اندازه برخی از آنها XNUMX فوت است، تعداد بسیار کمی از آنها کمتر از هفت فوت است. مشخص شد که برخی از استخوان‌های ران حداقل یک پا بلندتر از استخوان‌هایی هستند که در حال حاضر شناخته شده‌اند و یکی از جمجمه‌هایی که مورد بررسی قرار گرفته بود، سر یک فرد عادی را کاملاً پوشانده بود.
قرار است این اسکلت‌ها متعلق به نژادی از مردم قبل از سرخپوستان باشد.
حدود سه سال پیش، استخوان های یک ماستودون در حدود شش مایلی این نقطه در زمین جاسازی شده بود. گودال و ساکنان وحشتناک آن اکنون در معرض دید هر کسی که ممکن است بخواهد از آنجا بازدید کند، باز است.
تعداد کمی از مردم معتقدند که محل مزرعه فرادنبورگ به طور رسمی یک مکان دفن هندی بوده است، اما قامت عظیم اسکلت ها و این واقعیت که درختان کاج قرن ها روی این نقطه را پوشانده اند، این ایده را رد می کند.
آیا فرادنبورگ و همکارانش واقعاً بقایای یک نژاد غول پیکر باستانی را کشف کردند که در اثر زمان گم شده بود؟ اگر چنین است، امروز این یافته ها کجا پنهان شده است؟
