نام Dunkleosteus ترکیبی از دو کلمه است: "Osteon" یک کلمه یونانی برای استخوان است و Dunkle به نام دیوید دانکل نامگذاری شده است. یک دیرینه شناس مشهور آمریکایی که مطالعه او بیشتر بر روی فسیل های ماهی متمرکز بود و بیشتر به خاطر کارش در دیرینه شناسی مهره داران در موزه تاریخ طبیعی کلیولند شناخته شده است.
این پلاکودرم به مصرف هر چیزی یا حداقل بیشتر چیزها مشهور است و بسیار سریع و قدرتمند است. دانکلئوستئوس یکی از بزرگترین پلاکودرم‌هایی است که تا به حال زندگی کرده است و گفته می‌شود که یکی از خشن‌ترین پلاکودرم‌های دوران اواخر دونین بوده است که اغلب به عنوان «عصر ماهی‌ها» شناخته می‌شود.
دانکلئوستئوس به وزن 8000 پوند (3600 کیلوگرم) و طول آن تا 346 اینچ (8.8 متر) شناخته شده بود. D. terrelli، D. Belgicus، D. denisoni، D. marsaisi، D. magnificus، D. missouriensis، D. newberryi، D. amblyodoratus و D.raveri 10 گونه Dunkleosteus هستند.
آنها به دلیل قدرت و توانایی خود در حرکت سریع آرواره های خود مورد توجه قرار می گیرند و به آنها اجازه می دهد بدون زحمت حیوانات را شکار کنند. فسیل‌های Dunkleosteus در آمریکای شمالی، مراکش، لهستان و بلژیک و جاهای دیگر کشف شده‌اند.
به نظر می رسد دانکلوستئوس حیوانی جذاب باشد، با این حال، به دلیل انقراض و سن، اطلاعات کمی در مورد آن وجود دارد (360-370 میلیون سال پیش وجود داشته است). در حالی که هیچ چیز در مورد بسیاری از نواحی بدن دانکلئوستئوس شناخته شده نیست، اطلاعات قابل توجهی از فسیل ها و بازسازی دانکلئوستئوس جمع آوری شده است.
مشخص شد که دانکلئوستئوس دارای بدنه بیرونی دو قسمتی استخوانی و زرهی است. دارای دو جفت صفحه استخوانی تیز است که شکل منقاری را تشکیل می دهند. بازسازی ها همچنین نشان داده است که گونه های خاصی از دانکلئوستئوس دارای باله های سینه ای هستند، که نشان می دهد الگوی باله در پلاکودرم ها به شدت تحت تاثیر نیازهای حرکتی است.
Dunkleosteus terrelli با ظاهر کوسه مانند و لوب جلویی برجسته در دم خود متمایز می شود. دانکلئوستئوس قوی ترین ماهی زنده در دوران دونین پسین بود. گزارش شده است که طول آن به 346 اینچ (8.8 متر) و وزن آن به 8000 پوند (3600 کیلوگرم) می رسد که آن را به یکی از بزرگترین پلاکودرم هایی تبدیل می کند که تاکنون وجود داشته است.
دانکلئوستئوس به خاطر هیکل بزرگ و عضلانی و همچنین نیروی گاز گرفتن بسیار زیادش که قادر است بدون زحمت کوسه های باستانی را خرد کند، شناخته شده است. دانکلئوستئوس یکی از بزرگترین گونه های ماهی است که تاکنون شناخته شده است. آنها ممکن است تا 8000 پوند (3600 کیلوگرم) وزن داشته باشند که آنها را موجوداتی بزرگ می کند.
طبق افسانه ها، دانکلئوستئوس شناگر فوق العاده ای نبود. از آنجایی که معمولاً در دریاها و اقیانوس‌های کم عمق یافت می‌شد، ساختار استخوانی آن برای دفاع از خود در برابر گونه‌های دیگر کافی بود و فراوانی آن باعث نمی‌شد که Dunkleosteus در جستجوی غذا به اعماق دریا سفر کند. دانکلئوستئوس به دلیل بدن ضخیم و استخوانی و ساختار استخوانی زره مانندش شناگر تنبلی بود.
Dunkleosteus سیستمی به نام پیوند چهار میله ای داشت که به آن اجازه می داد تا فک خود را به سرعت گسترش دهد و در حین بسته شدن دهان، نیروی گاز گرفتن قوی ایجاد کند. فشار تولید شده به دانکلئوستئوس در برش دادن هر کوتیکول، ساختار دندانی یا زره کمک کرد.
در نتیجه، تصور می‌شود که علاوه بر آمونیت‌ها و دیگر ماهی‌های پلاکودرم، کوسه‌ها و دیگر گونه‌های شنای آزاد، ماهی‌های گونه‌های خود را در هنگام گرسنگی می‌بلعند. این با کشف استخوان های ماهی و سایر عناصر نیمه هضم یا هضم نشده در فسیل ها تقویت می شود.
زیستگاه دانکلوستئوس نامشخص است، اگرچه گزارش شده است که دانکلئوستئوس در اقیانوس های کم عمق در سراسر جهان کشف شده است. تصور می شود که دانکلئوستئوس یکی از اولین موجوداتی بود که از طریق مکانیسم لقاح تخمک تولید مثل کرد. طول عمر دانکلئوستئوس مشخص نیست، اگرچه در دوره دونین 360-370 میلیون سال پیش وجود داشته است.
دانکلئوستئوس به عنوان یکی از خطرناک ترین شکارچیان دریایی شناخته می شود. ویژگی های زیادی به این شکارچی زرهی مرتبط شده است که آن را به یکی از خطرناک ترین پلاکودرم ها تبدیل کرده است. دلایل اصلی آن طبیعت آدمخواری و توانایی آن در خم کردن فلز است.
