مردم بومی Winnebago یا Ho-Chunk از اوایل دهه 1830، زمانی که اولین پیشگامان در منطقه جنوبی ویسکانسین بین میلواکی و پایتخت مدیسون آمدند، در مورد یک "دهکده غرق شده از تپه های سنگی" در زیر دریاچه راک صحبت کردند.
تا زمانی که دو شکارچی اردک در طول یک خشکسالی آب پاک در آغاز قرن بیستم به کناره قایق خود نگاه کردند، افسانه آنها به عنوان داستان ساده هندی رد شد.
آنها ساختار هرمی بزرگی را دیدند که تاریک و عظیم در اعماق دریاچه راک قرار داشت. از آن زمان، ساختمان مدفون به دلیل بدتر شدن دید زیرسطحی که به دلیل آلودگی کمک می کند، مورد بحث و مناقشه قرار گرفته است.
دکتر فایت مورگان، دندانپزشک محلی و خلبان غیرنظامی اولیه در ویسکانسین، اولین کسی بود که در 11 آوریل 1936 دریاچه راک را از بالا نگاه کرد. او متوجه اشکال تیره دو ساختار مستطیلی در کف دریاچه در نزدیکی مرکز آن شد. کابین باز هواپیمای دوباله لاغر او که در ارتفاع 500 فوتی می چرخد.
او چندین پاس داد و تناسب منظم و اندازه عظیم آنها را دید که به عقیده او هر کدام بیش از 100 فوت است. دکتر مورگان برای سوخت گیری فرود آمد و برای دوربین خود به خانه دوید، سپس بلافاصله پرواز کرد تا اشیاء غرق شده را روی فیلم بگیرد. بناهای یادبود غوطه ور دریاچه در نور اواخر بعدازظهر تا زمانی که او از بالای دریاچه برگشت، محو شده بودند.
تلاش‌های بعدی و مکرر برای عکس‌برداری یا حتی کشف مجدد آنها از هوا با شکست مواجه شد تا اینکه در سال 1940 دوباره توسط یک خلبان محلی، آرماند واندره، و ناظر کابین عقب او، المر ولین، کشف شدند.
اما هنگامی که هواپیمای تک موتوره آنها بر فراز انتهای جنوبی دریاچه در ارتفاع کمتر از هزار پایی قرار داشت، منظره ای کاملاً متفاوت غافلگیر شدند. یک سازه مثلثی عظیم و کاملاً متمرکز که به سمت شمال است، در زیر آنها، زیر کمتر از بیست فوت آب قرار داشت. یک جفت دایره سیاه کنار هم به سمت قله ایستاده بودند.
حداقل ده سازه ممکن است در زیر سطح دریاچه راک پیدا شود. غواصان پوست و سونار از دو مورد از آنها نقشه برداری و عکس گرفته اند. شماره 1 که هرم Limnatis نام دارد، دارای عرض پایه 60 فوت، طول 100 فوت، و ارتفاع 18 فوت است، اگرچه تنها حدود 10 فوت از آن بالاتر از گل و لای سیلتی قرار دارد.
این یک هرم ناقص است که بیشتر از سنگ های کروی و سیاه ساخته شده است. سنگ های بالای بریده شده به شکل مربع هستند. می توان بقایای پوشش گچ را مشاهده کرد. طول هر یک از اضلاع مساوی دلتا توسط Vandre و Wollin 300 فوت تخمین زده شد. یک جزیره مدفون کوچک و باریک، شاید 1,500 فوت طول و 400 فوت عرض، در شمال شرقی مثلث قرار داشت.
شگفت آورتر، مسیر مستقیمی بود که در زیر آب از ساحل جنوبی تا قله دلتای مدفون می رفت. زمانی که فرانک جوزف این رصد را به لوید هورنبوستل، زمین شناس محلی اشاره کرد، فکر کرد که این خط بقایای یک کانال سنگی بزرگ است که دریاچه راک را به آزتالان، سه مایلی دورتر، متصل می کند.
آزتالان در حال حاضر یک پارک باستان شناسی به مساحت 21 جریب با دیواری است که تا حدی اهرام خورشید و ماه، دو تپه معبد سفالی را در بر می گیرد. این مرکز تشریفاتی در دوران اوج خود در اواخر قرن سیزدهم دو برابر وسعت داشت. سپس دارای سه دیوار مدور با برج های دیده بانی بود که سه گانه خاکی هرمی شکل را در بر می گرفت که بالای آن زیارتگاه های چوبی قرار داشت.
آزتالان متعلق به فرهنگ می سی سیپی علیا بود که در سراسر غرب میانه آمریکا و در جنوب در آخرین مرحله خود رشد کرد و تقریباً از 1,100 پس از میلاد شروع شد، در حالی که آزمایش‌های تاریخ‌گذاری کربن نشان‌دهنده قدیمی‌ترین ریشه‌های شناخته شده آن در قرن 3 قبل از میلاد بود.
جمعیت آن به 20,000 نفر رسید که در دو طرف دیوارها ساکن بودند. آنها توسط کاهنان ستاره شناس هدایت می شدند که به درستی اهرام خود را برای محاسبه چندین رویداد نجومی مانند انقلاب زمستانی، مراحل ماه و مکان های زهره تراز می کردند.
در حدود سال 1320، آزتالان ها به طور مرموزی شهر خود را به آتش کشیدند و دیوارهای آتش گرفته آن را رها کردند. آنها طبق سنت شفاهی باقی مانده از Winnebago بسیار به سمت جنوب عقب نشینی کردند. خروج آنها با توسعه ناگهانی ایالت آزتک در دره مکزیک همزمان بود.
یافتن ساختمان‌های غوطه‌ور در آنجا ممکن است پیش‌بینی کند که ساختمان‌های بسیار بزرگ‌تری در آنجا اتفاق می‌افتد، زمانی که ما در نهایت مطالعه خود را به سمت دریا هدایت کنیم و اعماق آن را بررسی کنیم. سرچشمه گمشده تمدن زمینی - آتلانتیس.
دریاچه راک به دلیل ساختارهای سنگی مدفون آن قابل توجه است - تپه های هرمی شکل مردانی که از 3000 قبل از میلاد تا 1200 قبل از میلاد در معادن مس شبه جزیره بالایی میشیگان کار می کردند. به گفته فرانک جوزف، این معادن به احتمال زیاد توسط مهندسان آتلانتیس حفر و کنترل می شد، بنابراین حداقل برخی از مقبره های زیر آب شامل استخوان های کارگران آتلانتیس است.
