اندرو کراس، دانشمند آماتور، 180 سال پیش چیزی غیر قابل تصور را انجام داد: او به طور تصادفی زندگی را خلق کرد. او هرگز به صراحت اظهار نکرد که موجودات کوچکش از اتر ساخته شده اند، اما هرگز نمی توانست تشخیص دهد که اگر از اتر ساخته نشده اند، از کجا سرچشمه گرفته اند.
کراس پس از درگذشت پدر و مادرش، ملک بزرگ انگلیسی خانواده، معروف به فاین کورت را به ارث برد. کراس اتاق موسیقی خانه قدیمی را به اتاق خود تبدیل کرد "اتاق برق" آزمایشگاهی که او در طول سال ها آزمایش های متعددی را در آن انجام داد.
برای تحقیق در مورد الکتریسیته اتمسفر، او دستگاه عظیمی ساخت و یکی از اولین افرادی بود که پشته های بزرگ ولتایی برق را ساخت. اما ساختن مواد معدنی به صورت مصنوعی که جایگاه منحصر به فرد او را در تاریخ مُهر کند، پیاپی از آزمایش‌های به ظاهر بی‌اهمیت خواهد بود.
کورنلیا همسر اندرو کراس در این کتاب نوشته است یادبودهای علمی و ادبی اندرو کراس، برقکار، که تنها چند سال پس از مرگ او در سال 1857 منتشر شد،
در سال 1837 آقای کراس آزمایش‌هایی را روی کریستالیزاسیون الکتریکی دنبال می‌کرد و در جریان این تحقیقات، حشرات در شرایطی ظاهر شدند که معمولاً برای زندگی حیوانات کشنده بود. آقای کراس هرگز بیش از بیان واقعیت این ظواهر که برای او کاملاً غیرمنتظره بود و در رابطه با آن هیچ نظریه ای ارائه نکرده بود، انجام نداد.
La "حشرات" در ابتدا در آزمایشی شکل گرفت که در آن مخلوطی از آب، سیلیکات پتاسا و اسید هیدروکلریک بر روی سنگ متخلخل Vesuvius که به طور مداوم توسط دو سیم متصل به باتری ولتایی برق می‌شد، چکه شد. کراس می نویسد، هدف از وارد کردن این سیال به یک عمل الکتریکی مداوم طولانی با مداخله یک سنگ متخلخل، ایجاد کریستال های سیلیسی در صورت امکان بود، اما این کار شکست خورد.
این روش نتایجی را که کروس انتظارش را داشت به همراه نداشت، اما در عوض به چیزی کاملاً غیرمنتظره رسید. کراس در روز چهاردهم آزمایش، زوائد کوچک و سفید رنگی را کشف کرد که از مرکز سنگ برق گرفته بیرون زده بودند.
در روز هجدهم، کروس متوجه شد که رشد رشد کرده و اکنون طولانی شده است "رشته ها" از آنها فرافکنی می کند. بلافاصله مشخص شد که اینها مواد معدنی مصنوعی نبودند که کراس سعی در ایجاد آن داشت، بلکه چیزی بود که درک را به چالش کشید.
کراس مشاهده شد، «در روز بیست و ششم، این ظاهرها شکل یک حشره کامل را به خود گرفتند و بر روی چند موی که دم آن را تشکیل می‌دادند ایستاده بودند. تا این دوره هیچ تصوری نداشتم که این ظواهر جز یک سازند معدنی اولیه باشد. در روز بیست و هشتم، این موجودات کوچک پاهای خود را حرکت دادند. حالا باید بگویم که کمی متحیر نشدم. پس از چند روز از سنگ جدا شدند و با لذت حرکت کردند.»
تقریباً صد مورد از این حشرات عجیب و غریب در طول چند هفته آینده روی سنگ ایجاد شد. هنگامی که آنها زیر میکروسکوپ مورد مطالعه قرار گرفتند، اندرو کراس متوجه شد که کوچکترها شش پا و بزرگترها هشت پا دارند. او این موجودات را مورد توجه حشره شناسان قرار داد و آنها متوجه شدند که آنها کنه های متعلق به گونه Acarus هستند. به آنها اشاره می شود "آکاروس الکتریکوس" در خاطرات اندرو کراس، اگرچه بیشتر به عنوان شناخته می شوند "Acari Crossii."
او نوشت «به نظر می رسد در مورد اینکه آیا آنها یک گونه شناخته شده هستند اختلاف نظر وجود دارد. برخی ادعا می کنند که نیستند. من هرگز در مورد علت تولد آنها نظری نداشتم و به دلیل بسیار خوبی - نتوانستم نظری ایجاد کنم.
ساده ترین راه حل، روایت او از این حادثه است، «این بود که آنها از تخم‌هایی که توسط حشرات شناور در اتمسفر ته نشین شده بودند و در اثر عمل الکتریکی از تخم بیرون می‌آمدند. با این حال، نمی‌توانستم تصور کنم که یک تخمک می‌تواند رشته‌ها را به بیرون پرتاب کند، یا این رشته‌ها می‌توانند به موهای زائد تبدیل شوند، و علاوه بر این، نمی‌توانم در نزدیک‌ترین بررسی، بقایای یک پوسته را تشخیص دهم.»
کراس آزمایش خود را چندین بار تکرار کرد و هر بار از مواد متفاوتی استفاده کرد، اما به نتایج یکسانی رسید. او از دیدن حشراتی که در برخی موارد چندین اینچ در زیر سطح مایع سوزاننده و برق‌دار رشد می‌کردند شگفت‌زده شد، اما اگر پس از بیرون آمدن از آن به عقب پرتاب می‌شدند، از بین می‌رفتند.
در نمونه ای دیگر، او دستگاه را با یک فضای کلر بالا پر کرد. در آن شرایط، حشرات هنوز شکل می‌گرفتند و بیش از دو سال در داخل ظرف سالم ماندند، اما هرگز حرکت نکردند و هیچ نشانه‌ای از حیات از خود نشان ندادند.
ظاهر اولیه آنها یک نیمکره سفید بسیار کوچک است که بر روی سطح جسم الکتریسیته ایجاد می شود، گاهی در انتهای مثبت، گاهی در انتهای منفی، و گاهی بین این دو، یا در میان جریان الکتریکی. کراس توضیح داد.
این لکه در عرض چند روز به صورت عمودی بزرگ و کشیده می‌شود و رشته‌های مواج سفیدرنگی را که می‌توان از طریق یک عدسی کم مصرف مشاهده کرد، بیرون می‌کشد. سپس برای اولین بار تجلی حیات حیوانی می آید. هنگامی که از یک نقطه ظریف برای نزدیک شدن به این رشته ها استفاده می شود، آنها منقبض می شوند و مانند زئوفیت ها روی خزه ها فرو می ریزند، اما پس از برداشتن نقطه، دوباره منبسط می شوند.
پس از چند روز، این رشته‌ها به صورت پاها و پرزها در می‌آیند و یک آکاروس کامل ظاهر می‌شود که از محل تولدش جدا می‌شود و اگر زیر یک سیال قرار گیرد، از سیم برق‌دار شده بالا رفته و از ظرف فرار می‌کند و سپس از رطوبت تغذیه می‌کند. یا بیرون ظرف یا روی کاغذ، کارت یا مواد دیگر در مجاورت آن.
کراس در نامه‌ای در سال 1849 به نویسنده هریت مارتینو اشاره کرد که ظاهر کنه‌ها چقدر شبیه به مواد معدنی ایجاد شده توسط الکتریکی است. "در بسیاری از آنها،" او توضیح داد، «به‌ویژه در تشکیل سولفات آهک یا سولفات استرونشیا، شروع آن با یک لکه سفید نشان داده می‌شود: در تولد آکاروس نیز چنین است. این لکه معدنی به صورت عمودی بزرگ و کشیده می شود: در مورد آکاروس نیز چنین می شود. سپس ماده معدنی رشته های سفید رنگی را بیرون می اندازد: لکه آکاروس نیز همینطور. تا کنون تشخیص تفاوت بین ماده معدنی اولیه و حیوان دشوار است. اما همانطور که این رشته ها در هر کدام مشخص تر می شوند، در کانی به منشورهای شش وجهی صلب، درخشان و شفاف تبدیل می شوند. در حیوان نرم و دارای رشته و در نهایت دارای حرکت و حیات هستند.
