سنگ بنبن یک اثر اساطیری است که در مصر باستان کشف شده است. ادعا می شود که این سنگ اساطیری در زیارتگاهی در داخل محوطه معبد هلیوپولیس اختصاص داده شده به خدای آتوم نگهداری می شده است. سنگ Benben همچنین یک اصطلاح معماری برای اوج یک است ابلیسک یا سنگی که در بالای هرم قرار گرفته است.
این عنصر معماری به نام هرم (یا هرم در شکل جمع آن) نیز شناخته می شود. در اساطیر مصر داستان های مختلفی از آفرینش جهان وجود دارد. یکی از اینها بر اساس خدای Atum است و در شهر هلیوپولیس سرچشمه گرفته است.
آتوم، طبق این روایت از روایت خلقت، کیهان را خلق کرده است. در آغاز چیزی جز تاریکی و آشفتگی نبود. تپه ابتدایی معروف به سنگ بنبن از دریاهای تاریک فوران کرد که آتوم در بالای آن قرار داشت. استدلال شده است که اصطلاح "بنبن" با فعل "weben" مرتبط است، که هیروگلیف مصری به معنای "برخاستن" است، زیرا سنگ از دریاهای اولیه بالا رفته است.
نظریه دیگر این است که سنگ بنبن تپه اولیه ای بود که آتوم در ابتدا در آن فرود آمد. وقتی خدا به اطراف نگاه کرد، چیزی جز تاریکی و آشفتگی ندید و فهمید که تنهاست. آتوم کار آفرینش را به دلیل نیاز به همراهی آغاز کرد. طبق نسخه‌های خاصی از روایت، آتوم خودارضایی کرد و به همین ترتیب شو (خدای هوا) و تفنوت (الهه رطوبت) را تولید کرد.
بر اساس نسخه‌های دیگر اسطوره، این خدایان با هم‌نشینی آتوم با سایه‌ی خود به وجود آمده‌اند. شو و تفنوت آتوم را روی سنگ بنبن گذاشتند تا بقیه دنیا را بسازند. پس از مدتی گزارش شده است که آتوم نگران فرزندانش بوده است.
چشمش را برداشت و برای جستجوی آنها فرستاد. شو و تفنوت با چشم پدر برگشتند و خدا با دیدن فرزندانش از خوشحالی گریست. این قطره های اشکی که روی سنگ بن بنی که آتوم روی آن ایستاده بود می ریخت انسان شد.
همچنین گفته می شود که سنگ Benben یک یادگار مقدس بوده است که قبلاً در 'hwt benben' نگهداری می شد که به عنوان 'خانه بنبن' ترجمه می شود. این یادگار گرانبها در عمیق‌ترین پناهگاه معبد هلیوپولیس، جایی که آتوم قبلاً خدای اصلی آن بود، پیدا شد.
ادعا می شود که آیتم اصلی فرقه در مقطعی از تاریخ ناپدید شده است. با وجود این، بر اساس شواهد بصری پیشنهاد شده است که این یک سنگ عمودی با بالای گرد بوده است. همچنین اشاره شده است که بعداً سایر معابد خورشیدی نیز سنگ های بنبن خود را خواهند داشت.
به عنوان مثال، معبد آتن در الامارنا / آختاتن، که در حدود قرن چهاردهم قبل از میلاد توسط فرعون سلسله هجدهم، آخناتون ساخته شد، گفته می شود که دارای سنگ بنبن خاص خود بوده است.
سنگ بنبن علاوه بر اینکه نام یک آیتم مذهبی است، برای شناسایی نوعی ویژگی معماری مصر باستان نیز استفاده می شود. این سنگ برای مصریان باستان به عنوان "بنبنت" (نسخه زنانه "بنبن") شناخته می شد، اما برای مردم مدرن به عنوان یک هرم نیز شناخته می شود.
این کلمه به سنگی اطلاق می شود که یا بر بالای هرم یا بالای یک ابلیسک قرار می گرفت. طبق افسانه، در مورد اولی، هرم اغلب با الکتروم یا طلا پوشانده می شود.
اهرام باقی مانده اند و در موزه ها یافت می شوند. یکی از نمونه‌های آن هرمی است که قبلاً هرم سلسله دوازدهم آمنهات سوم را تاجگذاری کرد و اکنون در موزه مصر قاهره در معرض نمایش است.
