پس از چندین دهه مطالعه روی مریخ ، دانشمندان اذعان می کنند که احتمال زیادی وجود دارد که برخورد سیارک یا دنباله دار سرنوشت سیاره سرخ را تغییر دهد. در مقایسه با زمین ، مریخ پر از دهانه های برخوردی است که با توجه به موقعیت نامطلوب مریخ در منظومه شمسی ، درست در کنار کمربند سیارک ها ، تعجب آور نیست.
در نتیجه ، مریخ دائماً توسط سیارک ها در حال انفجار است و بر خلاف زمین ، مریخ فاقد یک ماه بزرگتر است تا از سیارک های ورودی محافظت کند.
با نگاهی به گذشته ، می دانیم که سنگ های بزرگ فضایی در گذشته بر زمین تأثیر گذاشته اند ، و برخی از این تأثیرات ممکن است مسیر تاریخ سیاره ما را تغییر داده باشد.
دهانه برخورد Chicxulub ، واقع در شبه جزیره یوکاتان مکزیک (تصویر بالا را ببینید) ، یکی از بهترین نمونه هایی است که ما می شناسیم و برخی از کارشناسان معتقدند که این عامل اصلی انقراض دایناسورها بوده است.
آیا در صورت وقوع چنین اتفاقی در زمین ممکن است اتفاقی مشابه در مریخ رخ دهد؟ در مریخ ، ما دهانه برخوردی جذاب را در منطقه لیوت کشف کردیم که قطری در حدود 125 مایل دارد.
اندازه این دهانه برخوردی نشان می دهد که برخورد چقدر قوی بوده است و می تواند یکی از دلایل اصلی مریخ در حال حاضر "بیابان" باشد.
برخورد این دنباله دار می تواند ویرانگر سیستم سیاره ای مریخ باشد. این یک رویداد کاملاً فاجعه بار از نظر تغییرات آب و هوایی جهانی بود. آیا امکان پذیر است که مریخ مدتها قبل از از دست دادن جو خود زندگی کرده باشد؟
حتی تمدن هایی که زمانی مریخ را "خانه" می نامیدند ، اکنون منقرض شده اند. اگر چنین است ، مریخی ها کجا رفتند؟ آیا آنها زنده زنده بودند؟ آیا آنها موفق به فرار قبل از فاجعه شدند؟ آیا مریخ به هیچ وجه به زمین متصل است؟ اینها تنها چند مورد از سوالات متعددی است که باید به آنها پاسخ داده شود.
وایکینگ اول پس از یک سفر ده ماهه از زمین در 20 ژوئیه 1976 به هدف خود یعنی مریخ رسید. عکسهایی که وایکینگ اول به زمین بازگرداند دیدنی بود و برخی از آنها نشان داد که مریخ چندان بی شباهت به زمین نیست.
برخی از مناطق روی مریخ ، مانند دره مرگ ، شبیه مکان های روی زمین است. پس از انجام آزمایش های مختلف در جستجوی زندگی در مریخ ، داستان وایکینگ اول هیجان انگیزتر می شود. وایکینگ اول نتایج بحث برانگیزی را به دست آورد.
دکتر گیل لوین یکی از آزمایش های کاوشگر وایکینگ را ایجاد کرد ، که یک آزمایش نسبتاً آسان بود. او توضیح داد که میکروارگانیسم ها ، مانند من و شما و همه چیز دیگر ، تنفس می کنند و سپس دی اکسید کربن را بازدم می کنند.
ناسا نمونه کوچکی از خاک مریخ را جمع آوری کرد و آن را درون یک ظرف کوچک قرار داد ، که به مدت یک هفته از نظر علائم "حباب" در لوله مورد بررسی قرار گرفت و پس از هفت روز اتفاق غیرمنتظره ای رخ داد.
طبق استانداردهای ناسا ، آزمایش حیات در مریخ مثبت بود زیرا "حباب" در ظرف Viking I مشاهده شد. سایر آزمایشات با معیارهای مختلف منفی بود ، در حالی که یک آزمایش مادام العمر مثبت بود.
ناسا در این مورد احتیاط کرد و گفت: "هیچ گونه تأییدی بر حیات در مریخ وجود ندارد." به گفته برخی از دانشمندان ، مریخ قبلاً فضایی شبیه به زمین داشت ، اما 65 میلیون سال پیش از بین رفت.
علاوه بر این نظریه ، در گذشته گمانه زنی هایی وجود داشت مبنی بر اینکه تمدنی که قبلاً در مریخ زندگی می کردند ممکن است در جستجوی پناهگاهی امن به زمین فرار کرده باشند. بنابراین ، آیا ما اکنون به عنوان "مریخی" هایی که در جستجوی آن بودیم واجد شرایط هستیم؟
برخی از دانشمندان ادعا می کنند که شواهد قوی از تمدن های ناپدید شده در مریخ کشف کرده اند و ممکن است آنها سیگنال هسته ای را در جو مریخ تشخیص داده اند که با زمین پس از آزمایش هسته ای مطابقت دارد.
به گفته دانشمندان ، شواهد زنون -129 در مقادیر بسیار زیادی در مریخ یافت می شود و تنها فرایند شناخته شده ای که زنون -129 را تولید می کند ، انفجار هسته ای است. آیا این فقط یک مثال دیگر از شباهت مریخ و زمین است؟ یا ثابت می کند که مریخ زمانی مکانی بسیار متفاوت بوده است؟
