جهان سرشار از مکان های جذابی است که اسرار باستانی بسیاری را در خود جای داده اند و جای تعجب نیست که فلات جیزه مصر در میان آنها متمایز است. هر کس حتی اندکی به تاریخ و تمدن علاقه داشته باشد به این حقیقت آگاه است. این به این دلیل است که در این فلات، اهرام بزرگ و نگهبان حجاری شده آنها، ابوالهول بزرگ، بایستید ― اما چند مدت بایستید ؟؟
اهرام بزرگ جیزه
اگرچه نظریه های متعددی وجود دارد ، اما بحث طولانی در مورد اینکه چه کسی این سازنده را ساخته است وجود دارد اهرام جیزه یا مجسمه ابوالهول یا زمانی که آنها ساخته شده اند. هرگونه ادعا در مورد اینکه چه کسی آنها را ساخته یا در چه زمانی ساخته شده است ، حدس زده می شود ، حداقل به گفته تعدادی از محققان مستقل و نظریه پردازان جایگزین.
با توجه به نظریه های مختلف پیرامون این ساختارهای اسرارآمیز ، به نظر نمی رسد ماهیت مرسوم (نظری) سازندگان هرم را بتوان به اندازه کافی تقویت کرد. طراحی داخلی هرم بزرگ ؛ سه اتاق که یکی از آنها زیرزمینی است و گذرگاه های اتصال دهنده آنها بیش از هر چیز دیگری در جیزه خودنمایی می کند.
گذرگاهی که به اتاق موسوم به پادشاه منتهی می شود ، به ارتفاع سی و شش پا می رسد! از سوی دیگر ، همه گذرگاه های دیگر به اندازه کافی بلند نبوده اند که بتوانند مرد یا زن معمولی را در خود جای دهند.
همچنین پیکربندی منحصر به فرد اتاق پادشاه و همچنین اتاق ملکه وجود دارد. هر دوی اینها شامل دو شافت ، یکی در هر طرف محفظه است. اتاق ملکه شامل طاقچه ای مخروطی است که در دیوار شرقی آن تعبیه شده است و سقف اتاق پادشاه از پنج تخته گرانیت تشکیل شده است که یکی روی دیگری چیده شده است. اینکه چرا این اتاقک ها به این شکل ساخته شده اند ، هنوز برای محققان جریان اصلی ناشناخته است.
نظریه رسمی این است که اهرام آرامگاه بوده اند و پادشاه خوفو مدام نظر خود را در مورد محل دفن وی تغییر می دهد. بنابراین ، دلیل وجود سه اتاق در هرم بزرگ. با این حال ، در مقایسه با روشهای معمول دفن مصری (مستابه و مقبره ها در دره پادشاهان) ، اهرام جیزه ، و به ویژه هرم بزرگ ، در مفهوم مصر از آرامگاه به خوبی مطابقت ندارند.
نگاه مصر باستان به زندگی پس از مرگ
مصری ها به زندگی پس از مرگ اعتقاد داشتند و مقبره بخش مهمی از این باور بود. همانطور که آرامگاه پادشاه توتانخامون شهادت می دهد ، اتاق بازداشت مرحوم باید با هنر تزئین شده و با دارایی های آن شخص پر می شد.
چرا آنها این مراسم را انجام دادند نه به دلایل خرافی ، همانطور که ممکن است کسی فکر کند ، بلکه به دلیل ارتباط معنوی بود. بر اساس اعتقادات آنها ، عملی بود و هدف آن جلوگیری از جذب مجدد انرژی (روح) آن شخص به نیروی معنوی طبیعت بود.
برای مصریان باستان ، Ba یک فرد زنده را متحرک می کرد ، در حالی که Ka انرژی ناشی از آن شخص بود. اگرچه یک قیاس دقیق نیست ، اما Ka و Ba همان چیزی هستند که تفکر سنتی غربی ممکن است آن را روح و جان معرفی کند. یکی دیگر از جنبه های مهم اعتقادات مصری ، جاودانگی ، anhh ، نشان داده شده به عنوان ibis تاج دار است.
اعتقاد بر این بود که Ka ، در هنر با بازوهای کشیده ، نمایانگر بخشی از آگاهی و انرژی انسان (روح یا کیفیت درونی انسان) است که مربوط به جهان نزدیک است. این بخشی از بدن ما است که به بدن فیزیکی متصل است. محل زندگی ، دارایی های آن و همچنین افرادی که با آنها آشنا بود.
Ka را می توان به شخصیت فرد تشبیه کرد ، که پس از مرگ از بدن جدا می شود و طبیعتاً به دنبال راهی است تا بار دیگر شکل بگیرد. Ba ، با سر انسان بالدار یا گاهی پرنده ای با چهره انسان ، نمایانگر بخشی از آگاهی است که جاودانه است.
هنگامی که شخصی درگذشت ، هدف آنها و همچنین امید خانواده بود که کا مرحوم به دنبال راهی برای اتحاد با Ba خود باشد. برای کمک به تحقق این اتحادیه ابدی ، اموال متوفی توسط خانواده جمع آوری شده و همراه با بدن مومیایی شده در آرامگاه قرار داده شد.
مومیایی کردن مانع تجزیه و بازگشت بدن به خاک زمین شد ، در حالی که مقبره ، با دارایی های متوفی ، به عنوان "خانه" برای کا عمل می کرد. در نتیجه ، Ka هویت خود را در جهان معنوی حفظ کرد و می تواند Ba خود را برای دستیابی به Anch جستجو کند ، که منجر به زنده شدن و جلال بخشیدن به آن مرحوم فراتر از محدوده قلمرو زمینی شد.
اهرام و مفهوم مقبره مصری
مانند مقبره های فراعنه ای که در دره پادشاهان حک شده است ، مستابای سلطنتی ساخته شده در دوران سلسله های اولیه - برخی در 3000 سال قبل از میلاد مسیح - نیز با در نظر گرفتن "خانه" طراحی شده اند ، زیرا این خانه به Ka شخص مربوط می شود.
مورد: در سلسله ششم ، مستبای مرروکا به نسبت عمارت با سی و دو اتاق مزین به مجسمه ها و هنرهایی که به عنوان مثال صحنه هایی از حیات وحش در امتداد رود نیل را نشان می دهد ، ساخته شده است.
ویژگی های زندگی داخلی مصر ، که به زیبایی در طراحی مقبره های آنها گنجانده شده است ، در اهرام جیزه یافت نمی شود. اهرام جیزه شامل هیچ گونه هنر یا هیروگلیف از هرنوع نیست ، بسیار مختص مقبره های مصری.
پس چرا اینطور است که اهرام جیزه عموماً مقبره فرعون های سلسله چهارم محسوب می شوند؟ دلیل آن ارتباط مجموعه گیزا با توسعه دیگری در ده مایلی جنوب ساکارا است ، جایی که مصری ها واقعاً قبرهایی به عنوان اهرام ساختند.
در ساکارا در سال 1881 ، مصرشناس فرانسوی ، گاستون ماسپرو (1846-1916) کشف کرد که اتاق زیرزمینی هرم پپی I (دومین فرمانروای سلسله ششم) با خط هیروگلیف حک شده است.
در طول اکتشافات بعدی ، مشخص شد که در مجموع پنج هرم در ساکارا حاوی کتیبه هایی از سلسله های پنجم ، ششم ، هفتم و هشتم پادشاهی قدیم بودند.
در سال 1952 ، دکتر ساموئل AB مرسر (1879-1969) ، استاد زبانهای سامی و مصرشناسی در دانشگاه تورنتو ، ترجمه کامل انگلیسی از "متون هرمی" در مجلدی به همین نام
به گفته مرسر ، متون هرمی حاوی "کلماتی است که باید بیان شود" در مورد مراسم تدفین ، فرمول های جادویی و سرودهای مذهبی ، و همچنین دعاها و درخواست هایی از طرف پادشاه متوفی.
با تأیید اهرام ساکارا به عنوان مقبره ، منطق تداعی کننده این بود که همه اهرام باید مقبره باشند. علاوه بر این ، از آنجا که دو قبرستان (زمینه های مستابا) در شرق و غرب شمالی ترین هرم جیزه وجود دارد ، فرض این که همه اهرام مقبره هستند ، نتیجه ای است که توسط مورخان پشتیبانی می شود. با این حال ، وضعیت اهرام ساکارا - که اکثر آنها پس از اهرام جیزه ساخته شده اند ، مشکلات جدی را در این ارتباط منطقی ایجاد می کند.
در Sakkara ، فقط Djoser "هرم قدم ،" که هرم واقعی نیست ، دارای شکل مناسب است (هرم قدم به عنوان یک مستبا شروع شد و بعداً به هرم تبدیل شد.) همه اهرام دیگر ساکارا ، که اکثریت آنها مربوط به سلسله های پنجم و ششم هستند ، اکنون ویران شده اند و شبیه تپه های قلوه سنگی است.
بر اساس اجماع مصرشناسان ، هرم پله جوسر در ساکارا در سلسله سوم ساخته شد و پیشگام هرم های سلسله چهارم در فلات جیزه بود. پس از توسعه هرم در جیزه ، به هر دلیلی ، تمرکز ساختمان هرم به ساکارا بازگشت.
هرم بزرگ: دستگاهی؟
تفاوتهای قابل مشاهده و آشکار در اهرام جیزه و اهرام ساکارا ، که همه تصور می شد در یک دوره ساخته شده اند ، یک مشکل است. بدیهی است که تکنیک های ساخت و ساز و مصالح اهرام جیزه با ساکارا متفاوت بود ، در غیر این صورت ما انتظار داریم که اهرام در هر دو سایت به طور مشابه در زمان آزمایش کنند. آنها نکردند.
نکته مهم این است: آیا مهندسان و کارگران ساختمانی پادشاهی قدیم روش خود را از سلسله چهارم تا پنجم گذرانده اند؟ به نظر می رسد که آنها این کار را نکرده اند، که با توجه به ثبات تمدن مصر، یک اتفاق بسیار عجیب است. همچنین ممکن است چنین باشد که مصریان سلسله چهارم اهرام جیزه را نساخته اند.
هیچ گونه هرم دیگری در مصر (از این جهت جهان) مانند اهرام جیزه و به ویژه هرم بزرگ نیست. علاوه بر این ، هیچ شواهد مستقیمی برای اثبات ادعای مورخان جریان اصلی مبنی بر اینکه هرم بزرگ یا سایر اهرام جیزه مقبره بوده اند ، وجود ندارد. همچنین هیچ سازه ای از سازندگان آن باقی نمانده است درباره اینکه برای چه چیزی بوده یا چه زمانی ساخته شده است.
این مشکل توضیح را ایجاد می کند. اگر هرم بزرگ مقبره نبود ، پس چه بود؟ معبد عرفانی برای مراسم آغاز یا پروژه ای برای کارهای عمومی که برای وحدت کشور طراحی شده است؟ یا این که کاملاً چیز دیگری بود؟
نظریه ها فراوان است ، اما تنها نظریه باورنکردنی که ما از آن آگاهی داریم و تمام جنبه های طراحی داخلی هرم بزرگ را در بر می گیرد ، نظریه کریستوفر دان است که می گوید این یک دستگاه بزرگ بوده و نه یک مقبره ساخته شده از بلوک های سنگی. به گفته دان ، هرم بزرگ یک ماشین برای تولید قدرت با تبدیل ارتعاش زمین ساختی به الکتریسیته بود.
دلایل متعددی برای پذیرش تحلیل دان وجود دارد. او ابتدا طراحی داخلی و سایر شواهد موجود در هرم بزرگ را به صورت منسجم توضیح می دهد.
دوم ، او مهارت های فنی مورد نیاز برای انجام ساخت دقیق را نشان می دهد. سوم ، تخصص و حرفه دون در صنعت ساخت و تولید دقیق است ، که باعث می شود وی به طور منحصر به فردی واجد شرایط باشد تا در مورد تکنیک ها و ابزار سازندگان هرم جیزه نظر حرفه ای ارائه دهد.
واقعیت این است که شرکتهای ساختمانی مدرن نمی توانند امروز هرم بزرگ را بدون ابداع ابزارها و تکنیکهای تخصصی برای مقابله با سنگهای سنگین که وزن آنها از ده تا پنجاه تن متفاوت است ، بسازند. چنین تلاشی در اندازه ای معادل ساخت سد برق آبی یا نیروگاه هسته ای است که به ده ها میلیارد دلار منابع نیاز دارد.
اگرچه اقتصاد مدرن ما متفاوت از اقتصاد جهان باستان است ، اما منابع مورد نیاز در حال حاضر نسبت به آن زمان یکسان است! سنگ باید معدن کاری شود و جابجا شود و کارگران باید حقوق بگیرند.
این واقعیت که منابع بسیار زیادی برای توسعه هرم جیزه در مدت زمان طولانی اختصاص داده شده است. از سوی دیگر ، محققان جریان اصلی پیشنهاد کرده اند که اهرام جیزه در عرض 24 سال ساخته شده اند ، در حالی که در واقع ، معماری ، عظمت و دقت آن ثابت می کند که تکمیل چنین بنای عظیمی در این مدت کوتاه غیرممکن است. به همین دلیل است که یک نظر وجود دارد که بنای هرم فایده طلبانه است و نه برای هیچ غرور فراعنه ای از سلسله چهارم داشتن بزرگترین سنگ قبر در جهان.
ماقبل تاریخ - شواهد و چشم انداز
بسیاری از محققان مستقل به شواهدی اشاره می کنند که به وضوح داستان بسیار متفاوتی از مصر اولیه را نشان می دهد. در حدود 3000 سال قبل از میلاد ، ایجاد و رشد شهرک های دائمی در دره نیل سفلی منجر به توسعه تمدن شد. پس چرا جیزه و مناطق اطراف آن به عنوان نقطه کانونی مصر اولیه سلسله ای انتخاب شدند؟ به این دلیل بود که "تمدن" قبلاً وجود داشته است سن سه اهرام و عصر ابوالهول بزرگ گواهی می دهد. مصریان اولیه بدون اینکه بدانند اهرام برای چه چیزی طراحی شده اند ، تصور می کردند که آنها باید مقبره باشند.
در نتیجه ، آنها فلات جیزه را دوباره احیا کردند و آن را به یک قبرس تبدیل کردند ، سپس به ساکارا گسترش یافتند و در آنجا مقبره هایی به شکل هرم ساختند ، هرچند با کیفیت کمتر و مهارت هایی که سازندگان اصلی اهرام جیزه نشان دادند. ساختمان هرم ، حتی ساختمانهای کوچکتر در ساکارا ، از نظر منابع بسیار قوی بود ، بنابراین مصری ها دوباره به دفن اشراف خود در مستابای سنتی روی آوردند.
این سناریو ، که نیازمند تمدن اولیه با مهارت های فنی پیشرفته است ، مشکل دیگری را ایجاد می کند. با مدل قابل قبول تاریخ مطابقت ندارد. با این حال ، این تصور که تمدن قبلی وجود داشته است تنها بر اهرام جیزه متکی نیست. همچنین ابوالهول وجود دارد که در سال 1991 بود قدمت زمین شناسی آن بین 7,000 تا 9,000 سال است توسط تیم جان آنتونی وست و زمین شناس دکتر روبرت شوخ.
علاوه بر آن ، مگالیت های نبتا پلایا در جنوب غربی مصر ، که تصور می شود نمودار مشاهده ستاره بوده است ، به گفته اختر فیزیکدان دکتر توماس برفی ، که نه تنها فاصله زمین تا ستارگان کمربند شکارچی را در بر می گیرد ، بلکه آنها را نیز در بر می گیرد. سرعت شعاعی نیز یکی دیگر از اکتشافات "خراش سر" سنگ های زیر بنایی 1260 تنی معبد بعلبک در غرب بیروت در لبنان است که یکی از آنها در معدن باقی مانده است.
به وضوح تاریخ اسرار خاص خود را دارد ، اما شواهد کافی برای تأیید وجود دارد ، به عنوان نظریه ، تمدن بسیار قدیمی تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می کردیم. تاریخ ، به گفته خود مصری های باستان ، این را تأیید می کند. طبق پاپیروس تورین ، که فهرست کاملی از پادشاهان تا پادشاهی جدید است ، قبل از منس (قبل از 3000 قبل از میلاد): "... شمسو هور ، [سلطنت] 13,420،23,200 سال پادشاهی تا شمسو هور ، XNUMX،XNUMX سال"
این دو خط در فهرست پادشاه صریح است. بر اساس اسناد آنها ، کل سالهای تاریخ مصر به 36,620 سال پیش برمی گردد. این استدلال که سالهای موجود در فهرست پادشاه نشان دهنده سالهای واقعی نیستند ، اما برخی دیگر ، کوتاهتر و اندازه گیری زمان بیشتر به نظر می رسد تلاش برای توضیح دور از توضیح باشد.
مصریان باستان از یک سیستم تقویم پیچیده استفاده می کردند که شامل یک سال 365 روزه می شد ، که به طور دوره ای از طریق ماهیت قابل پیش بینی و چرخه ای ستاره سیریوس تصحیح می شد. هر 1,461 سال ، طغیان سیریوس سرآغاز آغاز سال جدید بود. یک چرخه سیریوس مربوط به 1,461 سال است ، که در آن هر سال معادل 365.25/XNUMX روز است.
در اصل ، نشانه گذاری سال نو در طلوع سیریوس به عنوان سال کبیسه مصر باستان بود. البته ، تعیین طول ماهیت چرخه ای سیریوس نیاز به مشاهده ستاره ای در طول هزاران سال دارد ، به این معنی که ریشه های مصر فرعونی یا منبع دانش آن باید از گذشته های دور سرچشمه گیرد. آیا این واقعیتی است که مورخان امروزی ترجیح می دهند فاصله خود را با آن حفظ کنند؟
به نظر می رسد والتر امری مصرشناس اواخر قرن بیستم در اصل موافق بوده است که ریشه های مصر باستان به ماقبل تاریخ باز می گردد. امری معتقد بود که زبان نوشتاری مصر باستان حتی در اولین سلسله ها از نمادهای تصویری فراتر بوده است و از علائم نیز برای نشان دادن صداها به همراه یک سیستم عددی استفاده می شده است.
هنگامی که هیروگلیف ها سبک سازی شده و در معماری مورد استفاده قرار می گرفتند ، از یک خط شکسته در حال استفاده معمول بود. نتیجه گیری او این بود که: همه اینها نشان می دهد که زبان نوشتاری باید دارای دوره توسعه قابل توجهی باشد ، که هنوز اثری از آن در مصر یافت نشده است. "
دین مصر باستان همچنین گواه دوره قابل توجهی از توسعه است. دین آنها که بیشتر فلسفه ای از طبیعت و زندگی است تا "دین" ، مبتنی بر سطحی از پیچیدگی است که از هر نظر علمی تر از اسطوره ای به نظر می رسد.
نمادگرایی و طبیعت: روش تفکر مصری
از دیدگاه مدرن غربی ، دین آنها به عنوان ابتدایی و شرک شناخته شده است و به عنوان یک تهدید افسانه ای از خدایان به نظر می رسد. هیچ چیز نمی تواند از حقیقت دورتر باشد. منبع این سوء تفاهم ناشی از ترجمه کلمه مصری "neter" به یونانی به عنوان "خدا" است که بعداً معنای غربی شده خدایی را به خود گرفت.
معنای واقعی "نتر" توصیف جنبه ای از یک خدای بود ، نه خدایی که باید مورد پرستش قرار گیرد. در اصل ، نترها به صورت علمی علمی به اصول طبیعت اشاره می کردند. با این حال ، معنای یک شبکه خاص به صورت بصری نمادین بیان شد. هنگامی که انسانی با سر حیوان تصویر می شد ، این اصل را همانطور که در انسان رخ می دهد نشان می داد.
اگر کل حیوان به تصویر کشیده شود ، به طور کلی به یک اصل اشاره می شود. متناوباً ، سر انساني كه بر روي حيوان به تصوير كشيده شده است نشان دهنده آن اصل است ، زيرا به ذات الهي موجود در بشر مربوط مي شود ، نه شخص خاصي ، بلكه كهن الگويي. همانطور که Ba جاودانه توسط پرنده ای با چهره انسان نمایان می شود.
مثال دیگر آنوبیس (شغال) است که فرایند مومیایی کردن را رهبری می کرد. او این کار را به عنوان نمایشی از فرآیند تجزیه یا تخمیر انجام داد. در طبیعت ، شغال طعمه خود را نگه می دارد و اجازه می دهد قبل از مصرف تجزیه شود.
بنابراین ، کسی که ریاست مراسم مومیایی را بر عهده داشت در هنر به عنوان مردی با سر شغال به تصویر کشیده شد ، در نتیجه مرگ انسان را به عنوان اصل گوارش موجود در طبیعت نشان می دهد. از دیدگاه جهانی ، تجزیه بدن از نظر طبیعت هضم است.
از این رو ، آن اندام های مرتبط با هضم ، پس از خارج شدن از متوفی ، در یک شیشه کانوپیک با درپوش شکل به شکل سر شغال قرار داده شد. این حقیقت پشت مومیایی سازی مصری است که کتابهای تاریخ ما هرگز به ما نگفته اند.
تمدن پیشرفته پیش از فراعنه مصر باستان
ظهور ناگهانی سلسله مصر ، در آغاز هزاره سوم قبل از میلاد ، یکی از بزرگترین اسرار تمدن است. این فرهنگ ابتدایی آفریقای شمالی چگونه خود را در تمدنی با این عظمت سازماندهی کرد؟ یکی از جنبه هایی که نمی توان نادیده گرفت این است که بشر ، انسانهای آناتومیکی مدرن ، مدت زیادی است که وجود دارد.
بر اساس مطالعات ژنتیکی اخیر، همه مردم امروز نوادگان یک زن آفریقایی مجرد هستند که 150,000 سال پیش روی زمین راه رفته است.. به گفته متخصصان ژنتیک، DNA میتوکندری او در همه ما وجود دارد.
این مدت طولانی است ، 147,000 سال ، تا نیاکان ما در وضعیت نسبتاً ابتدایی باقی بمانند. با حمایت از نظریه جایگزین ، شواهد ، که برخی از آنها فوق العاده غیرعادی هستند (به ویژه هرم بزرگ) نشان می دهد که آنها اولیه نیستند.
با توجه به شواهدی از توانایی های فنی مصر باستان (بنای تاریخی آنها ، معابد ، و دیگر آثار باستانی هنوز وجود دارد) ، و همچنین نمادگرایی پیچیده آنها در توصیف طبیعت ، به نظر می رسد که در ایجاد یک جامعه سلسله ای ، مصریان هزاره سوم قبل از میلاد از مزایای آن بهره مند شده اند. میراث دانش
البته شکاکان این رویکرد به تاریخ ، مایلند بدانند شواهد این تمدن فنی و ماقبل تاریخ کجاست. اگر چنین تمدنی وجود داشت ، مطمئناً شواهد زیادی برای اثبات وجود آن وجود داشت. اگر یک رویکرد منحصراً یکنواخت برای تشکیل زمین شناسی به طور کلی به عنوان واقعیت پذیرفته شود ، هر کس با شکاک موافق است.
با این حال ، انقراض جمعی ، در نتیجه فاجعه زیست محیطی به دلیل آتشفشان ، برخورد سیارک یا دنباله دار ، یا تابش ستاره ای (گاما) ، اکنون به نظر می رسد واقعیت دارد.
به گفته زمین شناسان ، پنج انقراض گسترده در تاریخ زمین اتفاق افتاده است: اردوکیان (440-450 میلی متر) ، Devonian (408-360 میلی متر) ، پرمین (286-248) ، تریاس (251-252 میلی متر) و کرتاسه ( 144-65 میلی متر) اگرچه همه این فجایع بسیار قبل از شکل مدرن انسان رخ داده است ، اما دو فاجعه جهانی وجود دارد که نسبتاً اخیر رخ داده است.
تقریباً 71,000 سال پیش ، کوه توبا ، در سوماترا ، فوران کرد و مقدار زیادی خاکستر به جو فرستاد. این بزرگترین فوران آتشفشانی در دو میلیون سال گذشته بود که تقریباً 10,000 هزار برابر بزرگتر از انفجار کوه سنت هلن در سال 1980 بود.
کلدرا حاصل دریاچه ای به طول 62 مایل و عرض 37 مایل را با پیامدهای آب و هوایی مخرب و پایدار ایجاد کرد. زمستان آتشفشانی شش ساله در پی آن رخ داد و در پی آن عصر یخبندان که هزار سال به طول انجامید. زمستان آتشفشانی با مه سولفوریک خود ، دمای جهان را کاهش داد و خشکسالی و قحطی باعث از بین رفتن جمعیت بشر شد.
طبق برآورد ژنتیک ، جمعیت به چیزی بین 15,000 تا 40,000 نفر کاهش یافت. پروفسور ژنتیک انسانی در دانشگاه یوتا ، لین جورد ، معتقد است که ممکن است این میزان به 5,000 نفر رسیده باشد.
حتی نزدیکتر به زمان ما ، فاجعه اسرارآمیز در پایان عصر یخبندان ، فقط 10,000 سال پیش است. هیچ کس واقعاً نمی داند که این پدیده نتیجه یک پدیده طبیعی بوده است یا برخورد یک سیارک. آنچه مشخص است این است که آب و هوا زندگی کسانی را که در آن زمان زندگی می کردند به شدت تغییر داده است.
این یک واقعیت زمین شناسی شناخته شده است که در پایان عصر یخبندان بسیاری از گونه های آمریکای شمالی منقرض شده اند ، از جمله ماموت ، شتر ، اسب ، تنبل زمینی ، پکریا (پستانداران سمق خوک) ، آنتلوپ ، فیل آمریکایی ، کرگدن ، آرمادیلو غول پیکر ، تاپیر ، ببرهای دندان شمشیری و گوزن های بزرگ.
همچنین آب و هوای عرضهای جغرافیایی پایین در آمریکای مرکزی و جنوبی و همچنین اروپا را به شیوه ای مشابه تحت تأثیر قرار داد. این سرزمین ها همچنین شواهدی مبنی بر انقراض جمعی فاش کرده اند. با این حال ، مکانیزمی که باعث ایجاد فاجعه در عصر یخبندان شد ، یک راز باقی مانده است.
اگر یک تمدن باستانی پیشرفته از نظر فنی در گذشته های دور وجود داشته باشد ، احتمال زنده ماندن آن تمدن از یک فاجعه جهانی سالم چقدر است؟ برآورد فوران توبا دلگرم کننده نیست. سناریوهایی که امروزه اخترشناسان و اقلیم شناسان برای برخورد نظری سیارک ها ایجاد می کنند ، نیستند.
طبق شواهد باستان شناسی ، انسان مدرن آناتومیکی (Cro-Magnon) 40,000 سال پیش در اروپای غربی ظاهر شد. این که از کجا آمده اند یک راز دیرینه بوده است. نتیجه گیری منطقی این است که آنها از آفریقا مهاجرت کرده اند. با این حال ، چنین مهاجرت نیاز به فرهنگ میزبان دارد ، که هیچ مدرکی در مورد آن وجود ندارد.
با این وجود ، مکان احتمالی این فرهنگ میزبان در امتداد سواحل دریای مدیترانه بوده است ، که احتمالاً مجموعه ای از دریاچه های آب شیرین در گذشته های دور بوده است. اگر تمدن باستانی در منطقه مدیترانه وجود داشت ، از آتش سوزی که این دریاچه ها را به دریای آب شور تبدیل کرده بود جان سالم به در نمی برد.
اگر واقعاً چنین بود ، بقایای کسانی که در محیط آن تمدن زندگی می کردند ، امروزه به عنوان ناهنجاری هایی مانند اهرام جیزه و سنگ های غول پیکر بعلبک به نظر می رسید. فرهنگهای Cro-Magnon در اروپای غربی ، اگرچه زمانی بخشی از تمدن مدیترانه ای بزرگ بودند ، اما به عنوان یک ناهنجاری نیز ظاهر می شدند. برای ما ، گویی آنها از هیچ جا ظاهر شده اند.
اطلاعات جمع آوری شده از: مجله جدید سحر (چاپ ژوئیه-اوت 2006) ، جایی که نویسنده ادوارد اف مالکوفسکی اندیشه باورنکردنی خود را به روشی جذاب به اشتراک می گذارد.
