پاپیروس Ebers یک پرونده پزشکی از مصر باستان است که بیش از 842 درمان برای بیماری ها و حوادث را ارائه می دهد. بر قلب ، سیستم تنفسی و بخصوص دیابت متمرکز بود.
پاپیروس تقریباً 68 فوت (21 متر) طول و 12 اینچ (30 سانتی متر) عرض دارد. این کتابخانه در حال حاضر در کتابخانه دانشگاه لایپزیگ در آلمان نگهداری می شود. به 22 خط تقسیم شده است. این نام از گئورگ ابرس ، مصرشناس مشهور گرفته شده است و تصور می شود که بین 1550 تا 1536 قبل از میلاد در زمان پادشاه مصر آمنوپیس اول ایجاد شده است.
پاپیروس ایبرز یکی از قدیمی ترین و جامع ترین اسناد پزشکی مصر محسوب می شود. این یک نگاه رنگی به پزشکی مصر باستان است و ادغام روش های علمی (معروف به رویکرد منطقی) و جادویی-مذهبی (معروف به روش غیرمنطقی) را نشان می دهد. این کتاب تقریباً پنج بار مورد بررسی و ترجمه مجدد قرار گرفته است و با ارائه بینش قابل توجهی در مورد فرهنگ فرهنگی مصر باستان بین قرن 14 تا 16 قبل از میلاد شناخته شده است.
اگرچه پاپیروس ایبرز حاوی دانش پزشکی زیادی است ، اما شواهد کمی درباره نحوه کشف آن وجود دارد. در ابتدا به عنوان پاپیروس پزشکی Assasif از تبس شناخته می شد ، قبل از اینکه توسط گئورگ ابرز خریداری شود. یادگیری نحوه دستیابی به دست Geog Ebers به همان اندازه جذاب است که یادگیری نحوه درمان های پزشکی و معنوی مورد بحث.
اسطوره و تاریخ پاپیروس ایبرز
طبق افسانه ها ، جورج ابرز و حامی ثروتمندش هر گونتر در سال 1872 وارد مغازه مجموعه های کمیابی شدند که توسط مجموعه دار به نام ادوین اسمیت در لوکس اداره می شد. جامعه مصرشناسی شنیده بود که او به طرز عجیبی پاپیروس پزشکی Assasif را تهیه کرده است.
وقتی ابرز و گونتر به آنجا رسیدند ، درباره ادعای اسمیت سوال کردند. اسمیت یک پاپیروس طبی پیچیده در کتان مومیایی به آنها داد. وی اظهار داشت که این ساق پا در بین پاهای مومیایی در منطقه السیاسیف واقع در شهرک Theban کشف شده است. ابرز و گونتر بدون هیچ گونه توضیح بیشتر ، پاپیروس طبی را خریداری کردند و در سال 1875 آن را با نام فکس (Faksimile) منتشر کردند.
اگرچه قابل بحث است که آیا پاپیروس پزشکی ایبرز معتبر بوده یا جعلی پیچیده ، این واقعیت باقی می ماند که گئورگ ابرز پاپیروس Assasif را بدست آورده و اقدام به رونویسی یکی از بزرگترین متون پزشکی در تاریخ ثبت شده کرده است.
پاپیروس پزشکی توسط ایبرز در دو جلد عکس رنگی و با ترجمه هیروگلیف انگلیسی به لاتین تولید شد. ترجمه آلمانی یوآخیم بلافاصله پس از انتشار در سال 1890 ظاهر شد و پس از آن ترجمه سلسله مراتب به هیروگلیف توسط H. Wreszinski در سال 1917 ترجمه شد.
چهار ترجمه انگلیسی دیگر از پاپیروس ایبرز به پایان رسید: ترجمه اول توسط کارل فون کلاین در سال 1905 ، دومی توسط سیریل پی بایرون در سال 1930 ، ترجمه سوم توسط بندیز ابل در سال 1937 و چهارم توسط پزشک و محقق پل غالیونگوئی. نسخه غالیونگوئی هنوز جامع ترین ترجمه مدرن پاپیروس است. همچنین به عنوان یکی از با ارزش ترین نشریات در مورد پاپیروس ایبرز شناخته می شود.
با وجود چندین تلاش برای تفسیر دقیق پاپیروس ایبرز ، پاپیروس همچنان از باتجربه ترین مصرشناسان فرار می کند. تعداد زیادی درمان از آنچه در 200 سال گذشته ترجمه شده است ، پیدا شده است و بینش تمدن مصر باستان را ارائه می دهد.
پاپیروس ایبرز: ما چه آموخته ایم؟
همانطور که قبلاً بیان شد ، جهان پزشکی مصر به دو دسته تقسیم شد: "روش های منطقی" ، که بر اساس اصول علمی مدرن انجام می شد ، و "روش های غیرمنطقی" ، که شامل باورهای جادویی-مذهبی شامل تعویذها ، تسبیحات و طلسم های مکتوب بود که باستان را مورد بررسی قرار می داد. خدایان مصری به هر حال ، در آن زمان بین جادو ، دین و سلامتی پزشکی به عنوان یک تجربه جامع ارتباط قابل توجهی وجود داشت. چیزی به عنوان عفونت باکتریایی یا ویروسی وجود نداشت. فقط خشم خدایان
اگرچه قدمت پاپیروس ابرس متعلق به قرن 16 قبل از میلاد (1550-1536 قبل از میلاد) است ، اما شواهد زبانی نشان می دهد که این متن از منابع قدیمی برگرفته از سلسله دوازدهم مصر گرفته شده است. (از سال 12 تا 1995 قبل از میلاد). پاپیروس ایبرز به صورت سلسله مراتبی ، نسخه مختصر خطی هیروگلیف ، نوشته شده است. دارای 1775 روبریک (سرفصل های بخش) با جوهر قرمز و به دنبال آن متن سیاه است.
پاپیروس ایبرز از 108 ستون به شماره 1-110 تشکیل شده است. هر ستون بین 20 تا 22 خط متن دارد. این نسخه خطی با یک تقویم به پایان می رسد که نشان می دهد در سال نهم آمنوفیس اول نوشته شده است ، به این معنی که در 1536 قبل از میلاد ایجاد شده است.
این شامل اطلاعات زیادی در مورد آناتومی و فیزیولوژی ، سم شناسی ، جادوها و مدیریت دیابت است. از جمله درمانهای موجود در کتاب ، درمان بیماریهای ناشی از حیوانات ، محرک گیاهان و سموم معدنی است.
اکثر پاپیروس ها بر روی درمان از طریق استفاده از ضماد ، لوسیون و سایر داروهای پزشکی تمرکز می کنند. دارای 842 صفحه درمان و نسخه دارویی است که می توان با ترکیب آنها 328 مخلوط برای بیماری های مختلف ایجاد کرد. با این وجود ، هیچ مدرکی وجود ندارد که این مخلوط ها قبل از نسخه تجویز شده باشند. برخی معتقدند چنین معجونهایی از ارتباط عنصر خاصی با خدایان الهام گرفته شده است.
بر اساس شواهد باستان شناسی ، تاریخی و پزشکی ، پزشکان مصر باستان از دانش و توانایی لازم برای درمان منطقی بیماران خود (درمان بر اساس اصل علمی مدرن) برخوردار بودند. با این وجود ، تمایل به ترکیب مناسک جادویی-مذهبی (روشهای غیرمنطقی) ممکن است یک نیاز فرهنگی بوده باشد. اگر کاربردهای عملی شکست بخورد ، پزشکان پزشکی قدیم همیشه می توانستند از روشهای معنوی برای توضیح علت بی فایده بودن درمان استفاده کنند. یک مثال را می توان در ترجمه یک طلسم شایع سرماخوردگی یافت:
"بیرون بیا ، بینی کثیف ، بیرون برو ، پسر بینی باردار! شما که استخوان می شکنید ، جمجمه را از بین می برید و هفت سوراخ سر را بیمار می کنید ، بیرون بروید! » (ابرس پاپیروس ، خط 763)
مصریان باستان توجه زیادی به قلب و سیستم قلبی عروقی داشتند. آنها تصور می کردند که قلب مسئول تنظیم و انتقال مایعات بدن مانند خون ، اشک ، ادرار و اسپرم است. پاپیروس ایبرز دارای بخش گسترده ای با عنوان "کتاب قلب" است که جزئیات جریان خون و عروق را که به هر ناحیه از بدن انسان متصل می شود ، توضیح می دهد. همچنین مشکلات روانی مانند افسردگی و زوال عقل را از جمله عوارض مهم داشتن یک قلب ضعیف ذکر می کند.
La پاپیروس همچنین شامل فصل هایی در مورد ورم معده ، تشخیص حاملگی ، زنان ، پیشگیری از بارداری ، انگل ها ، مشکلات چشمی ، اختلالات پوستی ، درمان تومورهای بدخیم و تنظیم استخوان است.
یک پاراگراف خاص در توضیح پاپیروس در مورد بیماریهای خاص وجود دارد که اکثر کارشناسان معتقدند بیانیه دقیق نحوه تشخیص دیابت است. به عنوان مثال ، بندیک ابل احساس کرد که Rubric 197 از پاپیروس Ebers با علائم دیابت ملیتوس مطابقت دارد. ترجمه او از متن ابرس به شرح زیر است:
"اگر شخص بیمار را معاینه کنید ، مرکز وجود او (و) بدن او در محدوده بیماری منقبض شده است. اگر او را معاینه نکنید و در آن بیماری پیدا کنید (بدن او به جز سطح دنده هایش که اعضای آن مانند یک قرص هستند ، باید در خانه خود در برابر بیماری این بیماری را طلسم کنید ؛ همچنین باید برای مواد لازم برای درمان آن: سنگ خون فیلفانتین ، دانه قرمز ؛ خرنوب ؛ در روغن و عسل بپزید ؛ برای سرکوب تشنگی و درمان بیماری فانی او باید چهار صبح مصرف شود. "(ابرس پاپیروس ، مبحث شماره 197 ، ستون 39 ، خط 7).
اگرچه بخشهای خاصی از پاپیروس ایبرز گاهی اوقات مانند شعر عرفانی خوانده می شود ، اما آنها همچنین اولین تلاش ها برای تشخیص را شبیه به آنچه در کتابهای پزشکی فعلی یافت می شود ، نشان می دهند. پاپیروس ایبرز ، مانند بسیاری دیگر پاپری، نباید به عنوان دعاهای نظری نادیده گرفته شود ، بلکه باید به عنوان راهنمای عملی برای جامعه و زمان مصر باستان قابل استفاده باشد. در دورانی که بدبختی انسان را خدایان می دانستند ، این کتابها داروهای درمانی برای بیماریها و جراحات بودند.
پاپیروس ایبرز اطلاعات ارزشمندی را در مورد دانش فعلی ما از زندگی مصر باستان ارائه می دهد. بدون پاپیروس ایبرز و سایر متون ، دانشمندان و مورخان فقط مومیایی ، هنر و مقبره هایی برای کار خواهند داشت. این موارد ممکن است به حقایق تجربی کمک کند ، اما بدون هیچ گونه مدرک کتبی در جهان نسخه دارویی آنها ، هیچ مرجعی برای توضیح جهان مصر باستان وجود نخواهد داشت. با این حال ، هنوز برخی سوء ظن ها در مورد این روزنامه وجود دارد.
شک
با توجه به تلاش های متعدد برای ترجمه پاپیروس ایبرز از زمان کشف آن ، مدت ها تصور می شد که اکثر کلمات آن به دلیل تعصب هر مترجم اشتباه درک شده است.
به گفته روزالی دیوید ، رئیس مرکز KNH برای مصرشناسی بیولوژیکی در دانشگاه منچستر ، پاپیروس ایبرز ممکن است بی فایده باشد. رزالی در مقاله 2008 خود در Lancet اظهار داشت که در حال تحقیق است پاپیروهای مصری به دلیل بخش بسیار کمی از کار که تصور می شود در طول 3,000 سال تمدن ثابت بوده است ، منبع محدود و دشواری بوده است.
دیوید در ادامه می گوید که مترجمان فعلی با مشکلاتی در زمینه زبان در روزنامه ها روبرو شده اند. او همچنین مشاهده می کند که شناسایی کلمات و ترجمه های موجود در یک متن اغلب با کتیبه های ترجمه شده موجود در متون دیگر مغایرت دارد.
از نظر او ، ترجمه ها باید اکتشافی باقی بمانند و نهایی نشوند. به دلیل چالش های ذکر شده توسط رزالی دیوید ، اکثر محققان بر تجزیه و تحلیل بقایای اسکلتی مومیایی شده افراد تمرکز کرده اند.
با این حال ، تحقیقات تشریحی و رادیولوژیکی روی مومیایی های مصری شواهد بیشتری را نشان داد که پزشکان مصر باستان از مهارت بالایی برخوردار بودند. این معاینات نشان داد که شکستگی و قطع عضو ترمیم شده است و ثابت می کند که جراحان مصر باستان در جراحی و قطع عضو مهارت دارند. همچنین مشخص شده است که مصریان باستان در ایجاد بزرگ مهارت داشتند انگشتان دست مصنوعی.
بافت مومیایی ، استخوان ، مو و دندان با استفاده از بافت شناسی ، ایمونوسیتوشیمی ، روش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم و تجزیه و تحلیل DNA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. این آزمایش ها به شناسایی بیماری هایی که افراد مومیایی شده را مبتلا کرده بودند ، کمک کرد. برخی از بیماریهای شناسایی شده در مومیایی های حفر شده با درمان های دارویی ذکر شده در پاپیروس پزشکی درمان می شوند و نشان می دهد که برخی از داروهای ذکر شده در نوشته ها مانند پاپیروس ایبرز ، اگر نه همه ، موفق بوده اند.
پاپیروهای پزشکی ، مانند پاپیروس ایبرز ، شواهدی مبنی بر منشأ ادبیات پزشکی و علمی مصر ارائه می دهند. همانطور که ورونیکا ام پیگان در مقاله World Neurosurgery خود اشاره می کند:
"این طومارها برای انتقال اطلاعات از نسلی به نسل دیگر استفاده می شد ، که احتمالاً در طول جنگ در دسترس بوده و به عنوان مرجع در زندگی روزمره مورد استفاده قرار می گرفته است. حتی با وجود این طومارهای خارق العاده ، احتمال می رود که دانش پزشکی بیش از حد مشخصی به صورت شفاهی از استاد به دانش آموز منتقل شده باشد (پاگان ، 2011)
بررسی بیشتر پاپیروس ایبرز ، و بسیاری دیگر که وجود دارد ، به دانشگاهیان کمک می کند تا ارتباط بین معنوی و علمی را در دانش پزشکی اولیه مصر باستان مشاهده کنند. این امر به فرد این امکان را می دهد که حجم عظیمی از دانش علمی را که در گذشته شناخته شده و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است ، درک کند. ساده است که گذشته را نادیده بگیریم و باور کنیم که همه چیز جدید در قرن بیست و یکم توسعه یافته است ، اما ممکن است اینطور نباشد.
کلمات نهایی
از طرف دیگر ، رزالی دیوید خواستار تحقیقات بیشتر است و در مورد طومارها و توانایی های شفابخش آنها تردید دارد. در حال حاضر برای افراد بسیار آسان است که از درمان های پزشکی قدیمی چشم پوشی کنند. پیشرفتهای صورت گرفته تا حدی پیشرفت کرده است که کشنده ترین بیماری ها و مصائب در آستانه انقراض هستند. از سوی دیگر ، این پیشرفت ها فقط توسط کسانی که در قرن بیست و یکم زندگی می کنند شگفت زده می شود. در نظر بگیرید که شخصی از قرن 45 در مورد شیوه های امروز چه تصوری دارد.
به هر حال ، مشاهده اینکه آیا روشهای پزشکی معاصر در جهان غرب به این صورت تلقی می شوند ، جذاب خواهد بود:
"ترکیبی از درمان های فرهنگی و ایدئولوژیکی که برای تسکین بیماریهایی که بین خدایان مشرک آنها و الوهیت نامرئی معروف به" علم "رقصیده اند ، ابداع شده است. اگر فقط این افراد می دانستند که طحال و آپاندیس حیاتی ترین اندام ها هستند ، ممکن است بیش از نئوفیت های قرن 21 باشند. "
احساسی که ما در جهان کنونی آن را هم احمقانه و هم تحقیرآمیز می دانیم ، اما اجداد ما از نظر تاریخی و باستان شناسی آن را قابل قبول می دانند. شاید زمینه برای مصریان باستان در این رابطه. خدایان باستانی و روشهای درمانی آنها در دنیای آنها واقعی بود.
