دانشمندان تصور کنید که سیگنال های راداری که نشان دهنده وجود دریاچه های زیرسطحی واقع در عمق سطح است ، می تواند از خاک رس بیرون بیاید و نه آب.
جستجوی زندگی در سیاره سرخ
جستجوی حیات فراتر از مدار زمین به یکی از وسواس های بزرگ اخترشناسان تبدیل شده است و مریخ معتقد است که بهترین مکان برای چنین کشفی است. زندگی در حضور آب شکوفا می شود و مطالعات اخیر با پیشنهاد وجود دریاچه های زیرسطحی در سیاره سرخ ، توجه جهانی را برانگیخت.
در حال حاضر ، برخی از دانشمندان تصور می کنند که سیگنال های راداری که حاکی از وجود آب در این دریاچه ها در عمق سطح است ، می تواند از خاک رس بیرون بیاید و نه آب. سه مقاله منتشر شده در طول ماه گذشته بینش جدیدی را در مورد سیگنال های رمز و راز ارائه کرده و فرضیه دریاچه ها را خشک کرده است.
در سال 2018 ، تیمی به سرپرستی روبرتو اوروسی از Istituto Nazionale di Astrofisica ایتالیا شواهدی را مبنی بر وجود دریاچه های زیرسطحی در اعماق زیر یخ در قطب جنوبی مریخ اعلام کرد. این تیم داده های یک رادار را در مدارگرد آژانس فضایی اروپا (ESA) Mars Express مورد بررسی قرار داده بود که سیگنال های روشن را در زیر کلاهک قطبی نشان می داد. دانشمندان معتقد بودند که این سیگنال ها می توانند به عنوان آب مایع تفسیر شوند.
مدارگرد از سیگنال های راداری برای نفوذ به سنگ و یخ استفاده کرد که با بازتاب آنها از مواد مختلف تغییر کرد. با این حال ، محققان پس از انجام آزمایشات در آزمایشگاه سرد ، اکنون پیشنهاد می کنند که سیگنال ها از آب نیست.
برای دریاچه ها خیلی سرد است
در حال حاضر محققان می گویند که بسیاری از این دریاچه ها ممکن است در مناطقی بسیار سرد باشند که آب در حالت مایع باقی بماند. آدیتیا آر خولر و جفری ج پلوت از آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (JPL) 44,000 پژواک رادار را از پایه کلاهک قطبی در 15 سال مشاهدات تجزیه و تحلیل کردند. آنها بسیاری از این سیگنال ها را در مناطق نزدیک به سطح پیدا کردند ، جایی که باید خیلی سرد باشد تا آب در حالت مایع باقی بماند.
دو تیم جداگانه داده ها را تجزیه و تحلیل کردند تا مشخص شود آیا چیز دیگری می تواند این سیگنال ها را تولید کند یا خیر. در حالی که کارور بیرسون از ASU یک مطالعه نظری را تکمیل کرد و چندین ماده احتمالی را که می تواند سیگنال ها را ایجاد کند پیشنهاد کرد ، از جمله خاک رس ، ایزاک اسمیت از دانشگاه یورک خواص اسمکتیت ها را اندازه گیری کرد ، گروهی از رسها در سراسر مریخ وجود دارند.
خاک رس ، نه آب
اسمیت چندین نمونه اسمکتیت را که شبیه سنگهای معمولی هستند اما مدتها پیش توسط آب مایع تشکیل شده بودند ، به یک استوانه که برای اندازه گیری نحوه تعامل سیگنالهای رادار با آنها قرار داده بود ، وارد کرد. سپس آنها را با نیتروژن مایع آغشته کرد و آنها را تا منفی 50 درجه سانتیگراد منجمد کرد ، نزدیک به دمای مشاهده شده در قطب جنوب مریخ. نمونه های سنگ پس از یخ زدن ، کاملاً با مشاهدات راداری انجام شده توسط مدارگرد ESA در مریخ مطابقت داشتند.
سپس این تیم با استفاده از MRO که نقشه نگاری معدنی به نام طیف سنج تصویربرداری فشرده را حمل می کند ، به دنبال وجود چنین خاکی در مریخ بود. آنها اسمکتیت های پراکنده را در مجاورت کلاه یخی قطب جنوب پیدا کردند. JPL گفت: "تیم اسمیت نشان داد که اسمکتیت منجمد می تواند بازتاب ها را بدون نیاز به مقدار غیرمعمول نمک یا گرما انجام دهد و آنها در قطب جنوب وجود دارند."
اولین چنین ادعایی نیست
فرضیه دریاچه زیر سطحی اولین موردی نیست که کره چشم جهانی را به خود جلب کرده است ، در سال 2015 مدارگرد شناسایی مریخ ناسا ، رگه هایی از شن و ماسه مرطوب را مشاهده کرد که از دامنه ها عبور می کند ، پدیده ای به نام "خطوط شیب مکرر". محققان در دامنه هایی که رگه های مرموز در سیاره سرخ مشاهده شده بود ، امضاهای مواد معدنی هیدراته را کشف کرده بودند. به نظر می رسد این رگه های تیره در طول زمان جزر و مد می شوند.
با این حال ، مشاهدات مکرر ، با استفاده از دوربین آزمایش تصویربرداری با وضوح بالا (HiRISE) فضاپیما ، جریانهای دانه ای را نشان داد ، جایی که دانه های ماسه و گرد و غبار به سمت پایین سرازیر می شوند و رگه های تیره ایجاد می کنند ، نه اینکه زمین با نشت آب تیره شود. این پدیده فقط در دامنه های شیب دار وجود داشت که دانه های خشک به همان نحوی که بر روی سطح تپه های شنی فعال فرود می آمدند فرود آمدند.
در حالی که تأیید سیگنالهای راداری درخشان بدون فرود در قطب جنوبی مریخ غیرممکن است ، آخرین مطالعات توضیحات منطقی تری ارائه داده اند که منطقی تر از آب مایع هستند.
