در سال 1894 ، طلایاب در حال حفاری یک ذغال سنگ نارس در نزدیکی شهر یکاترینبورگ روسیه یک یافته غیر معمول را کشف کردند: یک بت چوبی حک شده به طول 5 متر. این قطعه ، که با دقت به یک تخته صاف شده بود ، از جلو و عقب با صورت ها و دست های انسان قابل تشخیص و همچنین خطوط زیگزاگ و سایر جزئیات اسرار آمیز پوشانده شده بود. همچنین سر آن مانند انسان بود ، دهان آن به شکل "o" باز بود. بیش از یک قرن ، مجسمه به عنوان یک کنجکاوی در موزه یکاترینبورگ نگهداری می شد ، با فرض اینکه تنها چند هزار سال قدمت داشت.
طبق مقاله منتشر شده در The Journal Antiquity در 24 آوریل 2018 ، این مجسمه 11,600،XNUMX سال پیش از یک چوب لارچوود ساخته شد و آن را به یکی از قدیمی ترین نمونه های هنری با بنای تاریخی تبدیل کرده است. به گفته نویسندگان ، شیگیر بت از نظر سن و ظاهر شبیه است ، اما از نظر مواد شبیه مجسمه های سنگی Göbekli تپه در ترکیه ، که اغلب به عنوان اولین بناهای آیینی یادبود ذکر می شوند. هر دو بنای تاریخی نشان دهنده دور شدن از تصاویر طبیعت گرایانه عصر یخبندان است.
این بت همچنین نشان می دهد که هنر پیچیده در مقیاس بزرگ در بیش از یک نقطه توسعه یافته است-و همانطور که قبلاً تصور می شد ، توسط شکارچیان جمع آوری شده و نه جوامع کشاورزی بعدی. "ما باید به این نتیجه برسیم که شکارچیان دارای مراسم و بیان عقاید پیچیده ای بودند. آیین با کشاورزی شروع نمی شود ، بلکه با شکارچیان جمع آوری می شود. " توماس تربرگر ، یکی از نویسندگان مقاله و باستان شناس در دانشگاه گوتینگن در آلمان می گوید.
در دهه 1990 ، این بت برای اولین بار با رادیوکربن تاریخ گذاری شد و سن بسیار شگفت انگیزی را در 9800 سال به ارمغان آورد. با این حال ، بسیاری از محققان نتیجه را به عنوان قدیمی غیرقابل قبول رد کردند. آنها استدلال می کردند که شکارچیان نمی توانند مجسمه ای به این بزرگی بسازند ، و همچنین نمی توانند تصورات نمادین پیچیده ای برای تزئین آن داشته باشند. در سال 2014 ، نمونه های جدید جمع آوری شد. در یک کنفرانس مطبوعاتی در یکاترینبورگ در سال 2015 ، اعضای تیم اعلام کردند (قبل از اینکه نتایج مورد بررسی قرار گیرد) که این نمونه ها حتی تاریخهای قدیمی تری را نشان می دهد و سن مجسمه را 1500 سال به عقب بر می گرداند به زمانی که جهان هنوز از آخرین عصر یخبندان در حال ظهور بود. .
خرمای جدید بر اساس نمونه هایی است که از هسته چوب گرفته شده است ، که در تلاش های قبلی برای حفظ چوب آلوده نبوده است. به گفته اولاف یوریس ، باستان شناس در مرکز تحقیقات و موزه باستان شناسی Monrepos و تکامل رفتاری انسان در Neuwied ، آلمان ، که در این مطالعه مشارکت نداشت ، "هرچه بیشتر به داخل بروید ، [تاریخ] قدیمی تر می شود - بسیار مشخص است که از نوعی نگهدارنده یا چسب استفاده شده است" پس از کشف حکاکی شاخ گوزنی که در قرن نوزدهم در نزدیکی محل اصلی کشف شده است ، تاریخ های مشابهی را ارائه می دهد و به یافته ها اعتبار می بخشد.
این تاریخ مجسمه را در دوره ای قرار می دهد که جنگل ها در منطقه اوراسیای گرمتر و پس از یخبندان گسترده شده بودند. به گفته پیتر وانگ پیترسن ، باستان شناس در موزه ملی دانمارک در کپنهاگ که درگیر این مطالعه نبود ، با تغییر چشم انداز ، هنر نیز تغییر کرد ، احتمالاً به عنوان راهی برای کمک به مردم در کنار آمدن با محیط های جنگلی ناآشنا که در آن گشت می زدند. "هنرهای مجازی در پارینه سنگی و حیوانات طبیعت گرا که در غارها نقاشی شده و در سنگ تراشیده شده اند ، در پایان عصر یخبندان متوقف می شوند. از آن به بعد ، الگوهای بسیار تلطیف شده ای دارید که تفسیر آنها دشوار است. " پترسن می گوید. "آنها هنوز شکارچی هستند ، اما نگاه دیگری به جهان داشتند."
کارشناسان در مورد مفهوم نمادهای شیگیر در کنفرانسی در یکاترینبورگ در سال 2017 بحث کردند و آنها را با سایر هنرهای آن زمان و نمونه های مردم نگاری اخیر مقایسه کردند. مشابه ترین یافته ها از آن دوره مربوط به Göbekli است که بیش از 2500 کیلومتر دورتر است ، جایی که شکارچیان جمع آوری می کردند و مراسم مشابهی را بر روی ستون های سنگی به ارتفاع 5 متر حک می کردند.
تربرگر موازی اخیرتری را می بیند: قطب های توتم شمال غربی اقیانوس آرام ، که برای احترام به خدایان یا احترام به نیاکان مورد استفاده قرار می گیرد. به گفته میخائیل ژیلین ، همکار و باستان شناس ، از آکادمی علوم روسیه در مسکو ، این بت می تواند ارواح جنگلی یا شیاطین محلی را به تصویر بکشد. همانطور که از نظر پیترسن ، کنده کاری های زیگزاگ می تواند نوعی باشد "نگه داشتن!" علامت به معنای نشان دادن یک منطقه خطرناک یا تابو است.
جامعه ای که بت تراشیده است در حال ظهور از سایه است. ژیلین با استفاده از پمپ ها و تجهیزات ویژه برای حفاری یافته های مدفون شده در عمق چندین متر در خاک غرقاب ، به شیگیر و یک مکان باتلاق دیگر در حدود 50 کیلومتری آن بازگشت. صدها نقطه کوچک استخوان و خنجر مربوط به همان بازه زمانی و همچنین شاخ های الکی حک شده با صورت حیوانات توسط او و تیمش کشف شده است.
آنها همچنین شواهد زیادی از نجاری ماقبل تاریخ پیدا کرده اند ، از جمله توری های سنگی ، سایر ابزارهای نجاری و حتی قسمتی از چوب کاج که با یک تپه صاف شده است. "آنها چوب کار می دانستند ،" ژیلین می گوید. این بت یادآوری می کند که سنگ تنها ماده ای نبوده است که برای ایجاد هنر و بناها در گذشته به کار رفته است - بلکه به احتمال زیاد بیشترین بقا را داشته است ، که ممکن است درک ما از پیش از تاریخ را به هم ریخته باشد. "چوب به طور معمول دوام نمی آورد ،" تربرگر می گوید. "من انتظار دارم که تعداد بیشتری از اینها وجود داشته باشد و حفظ نشده است."
