همگام با کشاورزی ، نجوم اولین قدم های خود را بین رودخانه های دجله و فرات ، بیش از 10,000 هزار سال پیش برداشت. قدیمی ترین سوابق مربوط به این علم متعلق به سومریان است که قبل از ناپدید شدن میراث افسانه ها و دانشها را به مردمان منطقه منتقل می کردند. این میراث فرهنگی از توسعه یک فرهنگ نجومی برای خود در بابل حمایت کرد ، که به گفته ماتیو اوسندریور ، باستان شناس نجومی ، پیچیده تر از تصور قبلی بود. در تازه ترین شماره مجله Science ، محقق از دانشگاه هومبولت ، آلمان ، تجزیه و تحلیل جزئیات الواح سفالی بابل را نشان می دهد که چگونه منجمان این تمدن بین النهرین از دانش استفاده می کردند که تنها 1,400 سال بعد در اروپا پدید آمده است.
طی 14 سال گذشته ، این متخصص یک هفته در سال را به زیارت موزه بریتانیا اختصاص داده است ، جایی که مجموعه گسترده ای از الواح بابلی مربوط به 350 قبل از میلاد و 50 قبل از میلاد در آن نگهداری می شود. آنها با كتیبه های میخی از مردم نبوكدنصر پر شده بودند ، آنها یك معما را ارائه دادند: جزئیات محاسبات نجومی كه حاوی دستورالعمل هایی برای ساختن یك شکل ذوزنقه ای نیز بود. بسیار جذاب بود ، زیرا تصور می شد این فناوری که ظاهراً در آنجا به کار رفته است ، برای ستاره شناسان باستان ناشناخته است.
با این حال ، Ossendrijver کشف کرد ، این دستورالعمل ها مربوط به محاسبات هندسی است که حرکت مشتری را توصیف می کند ، سیاره ای که نماینده مردوک ، خدای حامی بابلی ها است. وی سپس دریافت که محاسبات ذوزنقه ای حک شده در سنگ ابزاری برای محاسبه جابجایی روزانه سیاره غول پیکر در امتداد دایره البروج (مسیر آشکار خورشید که از زمین مشاهده می شود) به مدت 60 روز است. احتمالاً کشیش های نجومی که در معابد شهر به کار گرفته می شوند ، نویسندگان محاسبات و سوابق اختری بوده اند.
"ما نمی دانستیم که بابلی ها چگونه از هندسه ، گرافیک و ارقام در نجوم استفاده می کردند. ما می دانستیم که آنها این کار را با ریاضی انجام می دهند. همچنین شناخته شده بود که آنها از ریاضیات با هندسه در حدود 1,800 سال قبل از میلاد استفاده می کردند ، فقط برای نجوم. خبر این است که ما می دانیم آنها از هندسه برای محاسبه موقعیت سیارات استفاده کرده اند " نویسنده این کشف می گوید.
ریکاردو ملو ، استاد فیزیک و مدیر باشگاه نجوم برازیلیا می افزاید که تا آن زمان ، اعتقاد بر این بود که تکنیک های مورد استفاده بابلی ها در قرن 14 ، در اروپا ، با معرفی قضیه سرعت متوسط مرتونی ظاهر شده است. این گزاره می گوید ، وقتی جسمی در همان جهت حرکت تحت یک شتاب ثابت غیر صفر واحد قرار می گیرد ، سرعت آن با گذشت زمان به طور یکنواخت ، خطی تغییر می کند. ما آن را جنبش متنوع یکنواخت می نامیم. جابجایی را می توان با استفاده از میانگین محاسبه ماژول های سرعت در لحظه اولیه و نهایی اندازه گیری ها ، ضرب در فاصله زمانی که رویداد به طول انجامید ، محاسبه کرد. فیزیکی را توصیف می کند.
"این همان نقطه برجسته مطالعه است" ادامه می دهد ریکاردو ملو. بابلی ها فهمیدند که منطقه آن ذوزنقه مستقیماً با جابجایی مشتری ارتباط دارد. "یک نمایش واقعی که سطح انتزاع تفکر ریاضی در آن زمان ، در آن تمدن ، فراتر از حد تصور ما بود" کارشناس می گوید. وی خاطرنشان کرد که ، برای سهولت در به تصویر کشیدن این واقعیت ها ، از سیستم محورهای مختصات (صفحه دکارتی) استفاده شده است که فقط توسط رنه دکارت و پیر دو فرما در قرن هفدهم توصیف شده است.
بنابراین ، ملو می گوید ، حتی اگر آنها از این ابزار ریاضی استفاده نكردند ، بابلی ها موفق شدند نمایش خوبی از مهارت و زبردستی ریاضیات ارائه دهند. "به طور خلاصه: محاسبه سطح ذوزنقه به عنوان راهی برای تعیین جابجایی مشتری فراتر از هندسه یونان بود ، که فقط به اشکال هندسی مربوط می شد ، زیرا فضای ریاضی انتزاعی را به عنوان راهی برای توصیف جهانی که در آن زندگی می کنیم ایجاد می کند " اگرچه استاد معتقد نیست که یافته ها می توانند مستقیماً در دانش ریاضی فعلی تداخل کنند ، اما آنها نشان می دهند که چگونه دانش در زمان از دست رفته است تا اینکه بین 14 تا 17 قرن بعد به طور مستقل بازسازی شد.
ماتیو اوسندریور نیز همین بازتاب را دارد: "فرهنگ بابلی در سال 100 میلادی ناپدید شد و کتیبه های میخی به فراموشی سپرده شدند. زبان درگذشت و دین آنها خاموش شد. به عبارت دیگر: یک فرهنگ کامل که برای 3,000 سال وجود داشت ، و همچنین دانش کسب شده به پایان رسیده است. فقط کمی توسط یونانی ها بازیابی شد " یادداشت نویسنده. از نظر ریكاردو ملو ، این واقعیت س questionsالاتی را ایجاد می كند. اگر دانش علمی باستان حفظ و به نسل های بعدی منتقل می شد ، تمدن امروز ما چگونه خواهد بود؟ آیا دنیای ما از لحاظ فنی پیشرفته تر خواهد بود؟ آیا تمدن ما از چنین پیشرفتی دوام آورده بود؟ س multالات زیادی وجود دارد که می توانیم از معلم دلایل آنها را بپرسیم.
این نوع هندسه در سوابق قرون وسطایی از انگلیس و فرانسه وجود دارد که قدمت آن تقریباً به سال 1350 میلادی برمی گردد. یکی از آنها در آکسفورد انگلیس یافت شد. "مردم در حال یادگیری محاسبه مسافتی بودند که توسط بدنه ای تسریع یا کاهش می یابد. آنها عبارتی را توسعه دادند و نشان دادند که شما باید سرعت را متوسط کنید. سپس این ضرب در زمان شد تا مسافت بدست آید. در همان زمان ، در جایی در پاریس ، نیکول اورسم همین چیز را کشف کرد و حتی گرافیک ساخت. یعنی او سرعت را طراحی کرده است " ماتیو اوسندریور را توضیح می دهد.
"پیش از این ، ما نمی دانستیم که بابلی ها چگونه از هندسه ، نمودارها و شکل ها در نجوم استفاده می کنند. ما می دانستیم که آنها این کار را با ریاضیات انجام می دهند. (...) تازگی این است که ما می دانیم آنها از هندسه برای محاسبه موقعیت سیارات استفاده کرده اند " به نقل از ماتیو اوسندریور ، باستان شناس نجومی.
