در سال 2016، در حفاری یک سکونتگاه اواخر دوران نوسنگی در Jiaojia - دهکده ای در استان شاندونگ چین، بقایای یک گروه غیرعادی قد بلند یافت شد که حدود 5,000 سال پیش زندگی می کردند. با توجه به اینکه نژاد بشر هرگز بلندتر از امروز نبوده است، این "غول های" باستانی بدون شک منادی آینده بودند.
این حفاری توسط محققان دانشگاه شاندونگ انجام شد. به گزارش خبرگزاری دولتی چین، شین‌هوا، در طی یک سفر باستان‌شناسی در جیائوجیا، آنها مجموعه‌ای از یافته‌های شگفت‌انگیز از جمله ویرانه‌های 104 خانه، 205 قبر و 20 گودال قربانی را در آنجا کشف کردند. این مکان یک محل دفن اواخر دوران نوسنگی است که دره رودخانه زرد توسط فرهنگ Longshan که همچنین به عنوان "فرهنگ سفال سیاه" شناخته می شود، ساکن بوده است. این گروه از فرهنگ های عصر سنگی از حدود 3000 تا 1900 قبل از میلاد در اینجا شکوفا شدند.
قابل توجه است که تجزیه و تحلیل اسکلت های کشف شده در حفاری ها نشان می دهد که مردم باستان به طرز عجیبی قد بلندی داشتند - بسیاری از آنها بیش از 180 سانتی متر قد داشتند. تاکنون باستان شناسان گزارشی از تعداد بقایای کشف شده و جنسیت آنها نداده اند. با این حال، مشخص است که قد بلندترین مردی که آنها پیدا کردند حدود 192 سانتی متر است. برای همسایگان خود، ساکنان این شهرک، مطمئناً مانند غول های واقعی به نظر می رسید. همانطور که مطالعات دیگر نشان می دهد، مردان معمولی دوران نوسنگی حدود 167 سانتی متر و زنان حدود 155 قد داشتند.
همانطور که دانشمندان توضیح می دهند، چنین ارتفاع غیرعادی احتمالاً نتیجه ژنتیک و تأثیرات محیطی بوده است. در واقع، قد و قامت مشخصه تعیین کننده مردمی است که امروزه در شاندونگ زندگی می کنند. بر اساس داده های سال 2015، میانگین قد مردان 18 ساله در منطقه 179 سانتی متر است که 5 سانتی متر بیشتر از ارقام کشور است.
یکی از محققین اصلی کاوش، فانگ هوی (رئیس مدرسه تاریخ و فرهنگ دانشگاه شاندونگ) خاطرنشان می کند که تمدن یافت شده در اواخر دوران نوسنگی به کشاورزی مشغول بود، به این معنی که روستاییان به انواع غذاهای مقوی و مقوی دسترسی داشتند. از بین غلات، ارزن بیشتر رشد می کرد و خوک بخش مهمی از دامداری بود. هوی توضیح می دهد که این رژیم غذایی پایدار بر تناسب فیزیکی چینی های باستان از جمله قد تأثیر گذاشته است.
جالب اینجاست که بلند قامت ترین افراد فرهنگ لونگشان در مقبره ها پیدا شده است ، كه باستان شناسان آنها را به ساكنان با موقعیت اجتماعی بالاتر نسبت می دهند ، این بدان معناست كه آنها می توانند حتی بهتر از دیگران غذا بخورند.
شاید همسایه های این روستا این همه محصول و رژیم غذایی متعادلی نداشتند و شرایط محیطی شدیدتر بود که روی کوتاهی قد آنها تاثیر گذاشته بود. به هر حال، برخی از کوچکترین افراد ماقبل تاریخ، مایاهای آمریکای مرکزی بودند: متوسط مرد تا 158 سانتی متر و زن تا 146 سانتی متر رشد می کرد.
با این حال، این احتمال وجود دارد که ارتفاع به عنوان یک ویژگی ژنتیکی مفید مدت‌ها قبل از دوران نوسنگی و مردم لانگشان وجود داشته باشد. این توسط یک مطالعه اخیر توسط دانشمندان چک (دانشگاه ماساریک) انجام شده است. بنابراین، در میان فرهنگ Gravetian، ژن های قد پیدا شد. این اروپاییان مربوط به اواخر پارینه سنگی بین 50 تا 10 هزار سال پیش زندگی می کردند و شکارچیان ماموت بودند که ممکن است بر قد آنها تأثیر گذاشته باشد. بلندترین نمایندگان به ارتفاع 182 سانتی متر رسیدند.
فرضیات محققان چک تا حد زیادی با نظر باستان شناسان چینی منطبق است. بنابراین ، نویسنده اصلی مقاله ای درباره فرهنگ Gravettian ، پاول گراس گرابر ، می گوید:
"فراوانی پروتئین های با کیفیت بالا و تراکم کم جمعیت شرایط محیطی را ایجاد می کند که منجر به انتخاب ژنتیکی مردان قد بلند می شود."
با این حال ، نمی توان به طور قطعی گفت که چرا برخی از گروه های مردم پایین و برخی دیگر بالا هستند. عوامل زیادی در رشد انسان تأثیر می گذارد: بوم شناسی ، وراثت ، بیماری های مختلف و غیره. به دلیل متغیرهای زیاد ، مسئله رشد در علم هنوز نقاط کور زیادی دارد.
