نظریه ای که توسط پروفسور ایوان واتکینز ارائه شده است بیان می کند که مردم باستانی جهان قادر به تراشیدن سنگ با استفاده از نیروی خورشید بودند. بدیهی است که بسیاری معتقد نیستند که ابزارهای ساده برای ایجاد برخی از بناهای سنگی واقعا شگفت انگیز که فقط در هر قاره جهان دیده می شود کافی است. از ماچوپیچو در آمریکای جنوبی گرفته تا فلات جیزه در مصر، هر اثر باستانی ما را به این فکر واداشته است که بیگانگان باستانی مسئول این پروژه های بزرگ باستانی هستند.
البته، می‌توان تصاویر و ساختارهای نوشته‌های باستانی را به روش‌های مختلف تفسیر کرد، اما برخی از روشنفکران معتقدند زمانی تمدن بسیار پیشرفته‌تری وجود داشت که در پایان آخرین عصر یخبندان فروریخت - بقایای آن در سراسر جهان پراکنده شد.
یک چیز مسلم است، برخی آثار باستانی روش های پیشرفته سنگ کاری را نشان می دهند. برخی از نظریه پردازان بر این باورند که این به دلیل استفاده از برق و ابزارهای برقی نبود، بلکه یک فناوری کارآمدتر بود که نیروهای طبیعی مانند خورشید، باد، آب یا صدا را مهار می کرد.
این فناوری در تاریخ ثبت نشده است. اما اگر نیروهای طبیعی مهار می شدند، به جز محصول آن فناوری، شواهد زیادی در پرونده باستان شناسی ثبت نمی شد - چیزی که ما به شکل گرانیت های کاملاً سوراخ شده، گلدان های پیچیده دیوریت و کاملاً متناسب با سنگ های نامنظم می بینیم. دیوارها. شما نمی توانید سنگ را به روشی که می توانید چوب یا فلز را دریل کنید یا شکل دهید.
به خصوص سنگ های سخت مانند گرانیت یا دیوریت به عنوان
آنها از مواد معدنی به هم پیوسته بسیار سخت ساخته شده اند که ابزارها را قبل از پیشرفت واقعی فرسوده می کنند.
ابزارهای سنگی و فلزی باستانی (که به ما گفته می شود مورد استفاده قرار می گرفتند) تأثیر بسیار کمی بر سنگ های آذرین سخت دارند. بنابراین، باستان شناسی قطعا چیزی را در عصر مدرن از دست داده است. برای دستیابی به شاهکارهای سنگ تراشی که در گذشته های دور می بینیم، به ابزارهای نوک الماس و مایع خنک کننده زیادی نیاز است. و حتی در حال حاضر، این یک فرآیند نسبتاً کند و دشوار است که ما را به نظریه دیگری می‌رساند که چگونه آنها با استفاده از قدرت ارتعاشات چنگال تنظیم صدا به آن دست یافته‌اند.
حفاری صوتی و شناور صوتی همیشه از آن دسته صداهایی هستند که می توان از آنها برای دستاوردهای فنی استفاده کرد و همه آنها از نظر علمی نه تنها با استفاده از روش ها و مواد مدرن بلکه باستانی امکان پذیر هستند. بنابراین، حفاری صوتی چگونه کار می کند؟
خوب، به زبان ساده، وقتی ارتعاشات صوتی با یک فرکانس خاص از طریق یک مته یا حتی از طریق چیزی به سادگی یک لوله فلزی ارسال می شود، می تواند به گونه ای ارتعاش کند که مانند یک چکش با فرکانس بسیار بالا عمل کند.
مته به سختی نیاز به چرخش دارد زیرا ضربه های ارتعاشی و خرد شدن کار را در مقایسه با حفاری معمولی انجام می دهند. این روش در واقع سریعتر است بنابراین سایش کمتر بر روی قطعات ابزار انرژی کمتری مصرف می کند. حتی می توانید دسته یک چنگال تنظیم بزرگ را به یک میله برش تبدیل کنید، خواه لوله مته یا مته باشد. حتی یک لوله مسی را می توان با استفاده از این روش به گرانیت برش داد.
برای تبدیل چنگال تنظیم به مته صوتی، فرکانس تشدید میله برش باید با فرکانس چنگال متصل به آن مطابقت داشته باشد.
از نظر علمی، روش کار این است که ارتعاشات تراورس ناشی از شاخک‌های شاخک معروف به «تین»، پایین U شکل را بالا و پایین می‌کند. که ارتعاشات ابدی طولانی را از طریق میله برش به فرکانس تشدید میله می فرستد. این ارتعاشات امواج ایستاده با حداکثر ارتعاش در ابتدا و انتهای میله ایجاد می کند و نقطه ای بدون لرزش در وسط وجود دارد که می توان یک دسته را در آن وصل کرد.
به عنوان مثال، قلاب ها به طول 30 سانتی متر و ضخامت 3 سانتی متر، فرکانس تشدید 1,100 هرتز را ایجاد می کنند. یک میله به طول 1.5 متر برای برش لازم است.
در اساطیر مصر، خدای شاهین هوروس با هارپون ها مرتبط است، اما شاید واضح ترین شواهد حفاری صوتی هزاران سال است که به صورت ما خیره شده است.
یکی از نمادها یا شیء رایجی که اغلب در هنر مصر باستان دیده می شود «عصا» است. در آثار هنری و هیروگلیف های مرتبط با دین مصر باستان ظاهر می شود. این یک عصای بلند مستقیم با انتهای دوشاخه است. گاهی اوقات انتهای مخالف آن به عنوان یک سر حیوان تلطیف شده دیده می شود، اما شاید این در واقع یک ابزار برش باشد.
عصا نماد قدرت و فرمانروایی بود. و اگرچه دارای تعدادی تداعی اساطیری و نمادین دیگر است، اما معنای واقعی آن در طول تاریخ سلسله ای مصر باستان گم شده است. چیزی که به نماد قدرت تبدیل شد شاید زمانی به معنای واقعی کلمه یک موضوع قدرت بود. اما مورخان و باستان شناسان جریان اصلی گواهی می دهند که از ابزارهای سنتی سنگی و فلزی برای ایجاد بلوک ها و زیور آلات سنگی استفاده می شد. و این همه به دلیل نمایش هنر سنگ کاری در نقش برجسته های جنگی از سلسله پنجم تا دودمان بیست و ششم است.
اما برای شروع، وقتی گرانیت‌های حفر شده را تجزیه و تحلیل می‌کنید، واضح است که این روش‌ها مطمئناً حفره‌هایی را ایجاد نکرده‌اند که به سوراخ‌هایی نگاه می‌کنید که تمام مسیر را از گرانیت عبور نمی‌کنند. محیط سوراخ دایره‌ای دارای شیار عمیق‌تری است، به این معنی که آن را با یک لوله فلزی ایجاد کرده‌اند و همانطور که ما معتقدیم نمی‌توان آن را به سادگی با استفاده از صدای لوله فلزی و کار دستی برش داد. اما اگر از روش‌های حفاری صوتی استفاده می‌کنید، می‌توانید گرانیت را به‌طور مؤثر و سریع با لوله‌های فلزی برش دهید.
در تصاویر مصر باستان، ما شاهد استفاده از ابزار ساده دستی برای ساختن گلدان ها و کاسه های سنگی هستیم. اما چنین روشی حتی در ارتباط با شن و ماسه نمی‌تواند سنگ‌هایی مانند گرانیت یا دیوریت را به‌طور مؤثری خرد کند و خطوط یا نشانه‌های ابزاری را که در داخل مصنوعات حفر شده مصر می‌بینیم، ایجاد کند.
علاوه بر این، شگفت‌انگیزترین و سخت‌ترین سنگ‌تراشی‌هایی که از سخت‌ترین سنگ‌ها ساخته شده‌اند، معمولاً در پادشاهی قدیم هستند، قبل از سلسله پنجم، و بسیاری از آنها در واقع پیش از سلسله بودند. شکی نیست که سنگ‌کاری از سلسله پنجم به بعد می‌توانست از ابزارهای ساده سنگی ساخته شود، زیرا سنگ‌هایی که برای ساختن چنین مصنوعاتی استفاده می‌شد معمولاً نرم‌تر بود، مانند ماسه‌سنگ آلابستر و سنگ آهک.
قدیمی‌ترین تصویر مته سنگ، هیروگلیفی است که به نام U24 شناخته می‌شود که برای اولین بار در مقبره‌ای از سلسله سوم دیده شد. شاید هیروگلیف در واقع یک ابزار چنگال تنظیم را به تصویر می‌کشد و نه تصویری از مته سنتی سنگ میل لنگ دستی که به ما گفته می‌شود.
برخی از محققان بر این باورند که حکاکی‌های مصری باستانی از دو چنگال تنظیم که با سیم به مجسمه ایسیس و آنوبیس متصل شده‌اند را یافته‌اند. این یکی از راه‌هایی است که می‌توانید آنها را وادار کنید تا برای مدت طولانی در فرکانس خاصی طنین انداز شوند تا سنگ را بدون ضربه زدن با چکش برش دهند.
همچنین تصویر دیگری از مهر استوانه ای سومری وجود دارد که یک صحنه موسیقی را نشان می دهد و یک نوازنده به وضوح دیده می شود که یک چنگال کوک در دست دارد.
بسیاری از محققان مستقل ثابت کرده اند که می توانید با استفاده از روش های حفاری صوتی، سوراخ هایی را از طریق سنگ جامد با لوله های مسی ایجاد کنید. و با تحقیقات جدید در مکان‌های مگالیتیک باستانی در سراسر جهان، متوجه می‌شویم که آکوستیک به طور گسترده توسط قدیمی‌ها درک شده است و مطمئناً هنگام ساخت سازه‌های سنگی مورد توجه قرار گرفته است.
این خط نسبتاً جدید از تحقیقات باستان شناسی به عنوان "Archaeoacoustics" شناخته می شود و در مکان هایی مانند استون هنج در انگلستان، تقویم آدم در آفریقای جنوبی، و گوبکلی تپه در ترکیه مشاهده می شود - بدون ذکر هرم بزرگ مصر. همه آنها دارای خصوصیات صوتی غیرقابل انکاری هستند که به خوبی می توانند امواج صوتی را تقویت کنند تا ابزارهای چنگال را در یک گام ثابت به ارتعاش درآورند و روش به ظاهر پیشرفته تراش سنگ را که برای سالیان متمادی از پژوهشگران تاریخی دور بوده است، امکان پذیر می سازند.
