بسیاری از تمدن های باستان مفهومی از زمان داشتند ، اگرچه مبهم است. بدیهی است که آنها می دانستند که روز با طلوع خورشید شروع می شود و شبی که خورشید در افق ناپدید می شود. اما سومریان باستان ، با تماشای آسمان ها ، سیستم بسیار پیچیده تری را ایجاد کردند. آنها فهمیدند كه می توان ساعت ها را به 60 دقیقه و روزها را به 24 ساعت تقسیم كرد و سیستم های اندازه گیری زمان را كه امروزه استفاده می شود ، توسعه داد.
نبوغ موجود در پشت مفهوم زمان که توسط سومری ها ایجاد شده است
سومر ، یا "سرزمین شاهان متمدن" ، در بین النهرین ، جایی که امروز عراق مدرن واقع شده است ، حدود 4,500 سال قبل از میلاد شکوفا شد. سومری ها تمدن پیشرفته ای را با سیستم مختصر زبان و نوشتار ، معماری و هنر ، نجوم و ریاضیات خود ایجاد کردند. امپراتوری سومری دوام زیادی نیاورد. با این حال ، برای بیش از 5,000 سال ، جهان به تعریف خود از زمان متعهد ماند.
سومری ها در ابتدا عدد 60 را ترجیح می دادند ، زیرا خیلی راحت قابل تقسیم بود. عدد 60 را می توان بر 1 ، 2 ، 3 ، 4 ، 5 ، 6 ، 10 ، 12 ، 15 ، 20 و 30 قسمت مساوی تقسیم کرد. علاوه بر این ، ستاره شناسان باستان معتقد بودند که 360 روز در سال وجود دارد ، عددی که 60 بار کاملاً مناسب شش برابر است.
مردم باستان و گذر زمان
بسیاری از تمدن های باستان تصور تقریبی از گذشت زمان داشتند. به عنوان گذشت روزها ، هفته ها ، ماه ها و سال ها. یک ماه طول یک چرخه ماه کامل بود ، در حالی که یک هفته طول یک فاز از چرخه ماه بود. یک سال را می توان بر اساس تغییرات فصل و موقعیت نسبی خورشید تخمین زد. قدیمی ها فهمیدند که مشاهده آسمان می تواند پاسخ های بسیاری به س questionsالاتی بدهد که در عصر آنها پیچیده تلقی می شود.
هنگامی که تمدن سومر از بین رفت ، توسط اکدی ها در 2400 قبل از میلاد و بعداً توسط بابلی ها در 1800 قبل از میلاد فتح شد ، هر تمدن جدید از سیستم جنسیتی کمتری که توسط سومری ها ایجاد شده بود قدردانی می کرد و آن را در ریاضیات خود گنجانید. به این ترتیب ، مفهوم تقسیم زمان به 60 واحد ادامه یافت و در سراسر جهان گسترش یافت.
یک ساعت شبانه روز و یک شبانه روز
وقتی هندسه توسط یونانیان و اسلام گرایان رونمایی شد ، قدیمی ها فهمیدند که عدد 360 نه تنها دوره زمانی مدار ایده آل زمین بلکه اندازه گیری کامل یک دایره است که 360 درجه تشکیل می شود. سیستم sexagesimal شروع به تثبیت جایگاه خود در تاریخ کرد ، برای ریاضیات و ناوبری (زمین به درجات طول و عرض تقسیم می شود) ضروری شد. بعداً صفحه ساعت دایره ای به چهار ربع خالص و جنسی تقسیم شد که به مدت 24 ساعت و هر ساعت با 60 دقیقه و هر دقیقه به مدت 60 ثانیه وقت می گذاشت.
