آیا خدایان مایاها که دانش پیشرفته خود را به تمدن های باستانی آوردند واقعاً خدایان بودند یا بیگانگان باستانی؟
تمدن باستانی مایاها در آمریکای مرکزی دهه هاست که باستان شناسان و محققان را شگفت زده کرده است ، در حالی که یکی پس از دیگری کشف های جذاب مربوط به این فرهنگ باستانی همچنان ادامه دارد.
مایاها مردمی بودند که وسواسشان در نجوم بود و از یک تقویم بسیار پیشرفته که امروزه نیز جذاب است به خود می بالند. اگرچه تقویم Mesoamerican توسط مایاها ایجاد نشده است ، پسوندها و اصلاحاتی که توسط آنها انجام شده پیچیده ترین است.
در فرهنگ آنها ، یک "خدای پر به شکل مار" وجود داشت که از آسمان پایین آمد و از جمله چیزهای مهم دیگر به این مردمان باستان درباره نجوم ، معماری و ساخت و ساز آموزش داد.
این موجودیت معروف به Quetzalcoatl در زبان ناهواتلی آزتک یا Kukulkan در مایا بود ، بسیار مورد احترام بود و قبل از عزیمت ، به مایاها گفت که روزی به زمین برمی گردد.
این تاریخ بازگشت وی مصادف با پایان تقویم ، در تاریخ 21 دسامبر 2012 بود که باعث هیجان و ترس بسیاری شد ، و باعث شد بسیاری تصور کنند که این می تواند آغاز آخرالزمان باشد.
اگرچه این پیشگویی ظاهراً به حقیقت نپیوست ، اما محقق مشهور اریش فون دونیکن می گوید او معتقد است كه این تاریخ براساس تقویم ما محاسبه شده است كه نسبت به آغاز آن یعنی تولد مسیح تا حدودی مبهم است.
Von Däniken ادعا می کند که ممکن است در حدود روزی که فکر می کنیم مسیح متولد شد ، حدود 20 سال خطا وجود داشته باشد ، به دلیل اشتباه محاسبات در تغییر از تقویم جولیان قدیمی به تقویم میلادی فعلی ، پیش بینی ما از بازگشت Quetzalcoatl را تحریف می کند. این بدان معنی است که ما هنوز چند سال فرصت داریم ببینیم که آیا واقعاً پیش بینی مایاها محقق می شود یا خیر.
اما Von Däniken اختلاف نظر دارد و می گوید كه بازگشت Quetzalcoatl شامل یك مار پر از آسمان نیست ، بلكه بالقوه یك فرازمینی است.
موضوعی تکرار شونده در هنرهای مایا وجود دارد ، چهره های انسانی که توسط کلاه ایمنی پوشیده شده و دستگاه تنفسی در دهان آنها پوشانده شده است. Von Däniken می گوید که این دستگاه ها که دهان آنها را می پوشانند احتمالاً هوا را فیلتر می کنند تا از آلودگی ویروس ها یا باکتری ها جلوگیری کنند.
جلد طعمه شاه پاکال ، که در شهر مایان در Palenque ، مکزیک کنونی یافت شده است ، نمونه ای از این نمونه است و نقش برجسته ای را نشان می دهد که می تواند به عنوان خلبان در داخل یک ماشین پرنده تفسیر شود ، شعله های آتش و دود ناشی از عقب را نشان می دهد .
در حالی که باستان شناسان ادعا می کنند که این مجسمه درخت زندگی یا هبوط به جهان زیرین را نشان می دهد ، دو کتیبه مهم در اطراف مقبره جزئیات آن را به عنوان "صعود به کیهان" بیان می کنند.
در داخل حنجره ، بقایای این حاکم باستانی پیدا شد ، بدن او به طور قابل توجهی بلندتر از متوسط قد مایای باستان بود و به نظر می رسید ساختار استخوانی غیر معمولی دارد. همچنین شناخته شده است که پاکال 68 سال بر مایاها حکمرانی کرده و 80 سال زندگی کرده است که بسیار بیشتر از متوسط زندگی آن زمان است.
آیا مایاها با موجودات فرازمینی ارتباط داشتند؟
هنوز کشف های غیرقابل توجیهی در رابطه با مایان های باستان وجود دارد که باعث ایجاد کنجکاوی می شود و این ایده را به وجود می آورد که خدایان بیگانه باستان از آنها بازدید کرده اند. شهر تیکال با اهرام با شکوه دیگر ناهنجاری دیگری است که بر رمز و رازهای پیرامون تمدن مایا می افزاید.
تیكال كه در یك جنگل بارانی در گواتمالا كشف شد ، یكی از بزرگترین مراكز جمعیتی و فرهنگی تمدن مایا بود كه مملو از معابد ، قصرها ، اهرام ، اقامتگاهها ، بناهای تاریخی و حتی استادیوم ها برای بازی توپ آیینی بود. این شهر بزرگی بود که می تواند 200,000 نفر ساکن باشد ، اما با یک ویژگی بسیار عجیب در 40 کیلومتری نزدیکترین منبع آب واقع شده است.
به طور معمول ، تمدن ها شهرهای خود را نزدیک به منابع آب می سازند ، اما چرا مایاها برای ساختن شهری به این وسعت در چنین مکان ناخوشایندی بسیار سخت کار می کردند؟
Von Däniken به یکی از حروف اصلی هرم پلکانی اشاره می کند ، جایی که در کتیبه ای نوشته شده است که Tikal مکانی مقدس است و خدایان باستانی که از آسمان ها فرود می آیند از آنجا بازدید می کنند.
مایاها هرم چشمگیر در سراسر امپراطوری گسترده خود ساخته اند ، 60 مورد از آنها در تیكال و سایر معروف ترین اهرام خود از جمله معبد Quetzalcoatl ، معبد خورشید و معبد ماه در Teotihuacan یافت می شوند ، با این موارد اهرام با سه ستاره در کمربند صورت فلکی جبار و همچنین اهرام جیزه صف آرایی می کنند.
این اهرام Teotihuacan در زیر لایه ای از میکا ساخته شده اند ، ماده معدنی که در هیچ جای آمریکای مرکزی یافت نمی شود و این ماده باید از نزدیکترین معدن واقع در برزیل با عبور از مسافت بیش از 4,000 کیلومتر استخراج و حمل شود. و بدون لوکس بودن چرخ ها.
میکا نوعی کریستال بسیار رسانا است که در فن آوری مدرن ما در خازن های فرکانس رادیویی و به عنوان عایق در تجهیزات ولتاژ بالا استفاده می شود زیرا مقاومت بالایی در برابر گرما و آتش دارد ، واقعیت هایی که حضور آن را در زیرزمین این هرم ها هنوز ثابت می کنند جذاب تر
یکی دیگر از کشف های اخیر و بسیار جالب موجود در زیر معابد Teotihuacan وجود عطارد است و ، همانطور که میکا یک کریستال رسانا است ، عطارد یک فلز رسانای الکتریکی است که در آن طرف جهان ، در وداها ، مقدس مقدس ذکر شده است. متن هایی از هند ، مانند منبع سوخت Vimanas ، "ارابه های پرنده خدایان".
ایده استفاده از جیوه به عنوان سوخت فضاپیما برای علم منطقی نیست. ناسا در دهه 60 و در جریان مأموریت های SERT با جیوه آزمایش کرد. دو فضاپیمای موجود در این مجموعه ، SERT-I و SERT-II ، برای آزمایش مفهوم پیشرانه یونی طراحی شده اند. با یک موتور یونی ، آهن ربا های قدرتمند موجود در فضاپیما ذرات باردار کوچک را با سرعت زیاد دور کرده و رانش ایجاد می کنند. موتورهای یونی امروزی معمولاً از کریپتون یا زنون و نه جیوه استفاده می کنند.
عطارد بسیار سنگین تر از زنون یا کریپتون است ، بنابراین فضاپیماهای حامل آنها می توانند نیروی بیشتری ایجاد کنند. با این حال ، در طول ماموریت های آزمایش SERT ، موتورهای ماهواره ای از جیوه استفاده می کردند. البته جیوه نیز یک نوروتوکسین خطرناک است ، بنابراین ناسا پس از SERT استفاده از آن را متوقف کرد.
در حالی که باستان شناسی مرسوم ، استفاده از جیوه را فقط به عنوان جذابیت باستانی برای ماده ای براق ، اما برای انسان بسیار سمی تفسیر می کند ، دیگران معتقدند که ممکن است از این ماده در سکوهای پرتاب فضاپیماها و به عنوان منبع سوخت فناوری خدایان بیگانه باستان استفاده شده باشد.
