به گفته دانشمندان ، فناوری نانو برای اولین بار در روم باستان تقریباً 1,700 سال پیش کشف شد و این یکی از نمونه های بسیاری از فن آوری های مدرن نیست که به جامعه پیشرفته ما نسبت داده شود. پیاله ای که در فاصله زمانی 290 تا 325 ساخته شده است ، دلیل اصلی استفاده از فرهنگ پیشرفته در هزاران سال پیش در فرهنگ های باستان است.
فناوری نانو احتمالاً یکی از مهمترین نقاط عطف در دهه های اخیر است. انفجار فناوری به انسان مدرن این امکان را داده است تا با سیستم هایی بین صد تا یک میلیارد برابر کوچکتر از یک متر کار کند. که در آن مواد خواص خاصی به دست می آورند. با این حال ، آغاز فناوری نانو حداقل به 1,700 سال قبل بر می گردد.
اما شواهد کجاست؟ خوب ، یک یادگار متعلق به زمان امپراتوری روم معروف به "جام لیکورگوس"، به نظر می رسد نشان می دهد که صنعتگران روم باستان 1,600 سال پیش از فناوری نانو اطلاع داشته اند. جام لیکورگوس نمایشی برجسته از فناوری باستان است.
جام لیکورگوس از پیچیده ترین اشیا شیشه ای تولید شده قبل از دوران مدرن محسوب می شود. کارشناسان قاطعانه بر این باورند که لیوانی که بین 290 تا 325 ساخته شده است دلیل قطعی است که نشان می دهد صنعتگران باستان چقدر مبتکر بوده اند.
تصاویر مجسمه های شیشه ای کوچک که در این جام به تصویر کشیده شده ، صحنه هایی از مرگ پادشاه لایکورگوس تراکی را به تصویر می کشد. اگرچه به نظر می رسد که شیشه در هنگام قرار گرفتن نور در پشت آن به رنگ سبز مات است ، اما آنها رنگ قرمز شفاف نشان می دهند. اثر حاصل از جاسازی ذرات کوچک طلا و نقره در شیشه ، همانطور که توسط موسسه اسمیتسونیان گزارش شده است.
این آزمایشات نتایج جالبی را نشان داد
وقتی محققان انگلیسی قطعات را از طریق میکروسکوپ بررسی کردند ، دریافتند قطری که ذرات فلز به آن کاهش می یابد برابر با 50 نانومتر است - که معادل یک هزارم دانه نمک است.
دستیابی به این امر در حال حاضر دشوار است ، که به معنای یک پیشرفت عظیم کاملاً ناشناخته در آن زمان است. علاوه بر این ، کارشناسان نشان می دهند که "دقیق مخلوط" از فلزات گرانبها در ترکیب این جسم نشان می دهد که رومیان باستان دقیقاً می دانستند چه کاری انجام می دهند. از سال 1958 جام لیکورگوس در موزه بریتانیا باقی مانده است.
نانوتکنولوژی باستانی که واقعاً کار می کند
اما چگونه کار می کند؟ خوب ، وقتی نور به شیشه برخورد می کند ، الکترون هایی که به لکه های فلزی تعلق دارند تمایل به لرزش دارند به گونه ای که رنگ را بسته به موقعیت ناظر تغییر می دهد. با این حال ، به سادگی افزودن طلا و نقره به شیشه به طور خودکار آن خاصیت نوری منحصر به فرد را تولید نمی کند. برای دستیابی به این هدف ، فرایندی کاملاً کنترل شده و دقیق لازم است که بسیاری از کارشناسان احتمال اینکه رومی ها تصادفاً قطعه شگفت انگیز را تولید کرده باشند را رد می کنند ، همانطور که برخی اظهار می دارند.
بعلاوه ، مخلوط دقیق فلزات نشان می دهد که رومی ها نحوه استفاده از نانوذرات را درک کرده اند. آنها دریافتند که افزودن فلزات گرانبها به شیشه مذاب می تواند آن را قرمز رنگ کرده و اثرات غیرمعمول تغییر رنگ ایجاد کند.
اما ، طبق گفته محققان در این مطالعه "جام لیکورگوس - فناوری نانو روم"، این یک تکنیک بسیار پیچیده بود تا دوام بیاورد. با این حال ، قرن ها بعد جام فوق العاده الهام بخش تحقیقات نانوپلاسمونی معاصر بود.
باند لوگان لیو ، مهندس دانشگاه ایلینوی در اوربانا شامپاین ، گفت: "رومی ها می دانستند که چگونه نانوذرات را بسازند و به هنر زیبایی دست یابند .... ما می خواهیم ببینیم آیا این می تواند کاربردهای علمی داشته باشد؟"
جام اصلی Lycurgus قرن چهارم میلادی ، که احتمالاً فقط برای مناسبت های خاص برداشته شد ، شاه لیکورگوس را به تصویر می کشد که در توده ای از انگور به دام افتاده است ، احتمالاً به خاطر اعمال شیطانی که علیه دیونیسوس-خدای شراب یونانی انجام شده است. اگر مخترعان موفق به توسعه یک ابزار تشخیص جدید از این فناوری باستانی شوند ، نوبت لیکورگوس است که این کار را انجام دهد.
