زمین تنها سیاره ای است که مطمئن هستیم می تواند یک گونه پیشرفته از نظر فنی را پشتیبانی کند ، اما توجه کمی به این احتمال شده است که در طی 4.5 میلیارد سال ، جهان ما بیش از یک تمدن صنعتی تولید کرده است.
گاوین اشمیت ، متخصص اقلیم ، مدیر انستیتوی مطالعات فضایی گودارد ناسا ، به همراه آدام فرانک ، دانشمند دانشگاه روچستر ، تصمیم گرفتند این فرض را بررسی کنند و یک مقاله نوشتند مقاله نام "فرضیه سیلورین: آیا می توان تمدن صنعتی را در پرونده های زمین شناسی تشخیص داد؟"
اصطلاح "سیلوریان" از مجموعه داستان های علمی بریتانیا "دکتر چه کسی"، که به نژاد خزنده ای اشاره دارد که میلیون ها سال قبل از ظهور جامعه خود ما روی زمین زندگی می کرده است.
این مقاله که در مجله بین المللی نجوم منتشر شده است ، نوع امضایی را توصیف می کند که یک گونه از نظر فنی می تواند پشت سر بگذارد. اشمیت و فرانک از ردپای پیش بینی شده از آنتروپوسن ، دوره کنونی که در آن فعالیتهای انسانی بر فرایندهای سیاره ای ، مانند آب و هوا و تنوع زیستی تأثیر می گذارد ، به عنوان راهنمای آنچه می توان از تمدن های دیگر انتظار داشت استفاده می کنند.
لازم به یادآوری است که بعید به نظر می رسد که ساختارهای عظیم و گسترده ای در طی ده ها میلیون سال فعالیت زمین شناسی حفظ شود ، این امر هم در مورد تمدن بشری و هم در مورد هرگونه پیش سازهای احتمالی "سیلورین" در کره زمین صدق می کند.
در عوض ، اشمیت و فرانک جستجوی علائم ظریف تری را پیشنهاد می کنند ، مانند محصولات جانبی مصرف سوخت های فسیلی ، حوادث انقراض جمعی ، آلودگی پلاستیک ، مواد مصنوعی ، رسوب قطع شده توسعه کشاورزی یا جنگل زدایی و ایزوتوپ های رادیواکتیو که به طور بالقوه ناشی از انفجار هسته ای است .
"شما واقعاً باید در زمینه های مختلف غواصی کنید و آنچه را که می بینید جمع کنید." گفت اشمیت. "این شامل شیمی ، رسوب شناسی ، زمین شناسی و همه این موارد دیگر است. واقعاً جذاب است "، او اضافه کرد.
معادله دریک
مقاله دانشمندان فرضیه سیلورین را به معادله دریک، که یک رویکرد احتمالی برای تخمین تعداد تمدن های هوشمند در کهکشان راه شیری است ، که توسط ستاره شناس مشهور فرانک دریک در سال 1961 توسعه یافته است.
یکی از متغیرهای اصلی این معادله زمانی است که تمدن ها قادر به انتقال سیگنال های قابل تشخیص هستند. یک دلیل پیشنهادی برای عدم توانایی در تماس با یک گونه بیگانه این است که این متغیر مدت زمان می تواند بسیار کوتاه باشد ، یا به این دلیل که تمدن های پیشرفته از نظر فناوری از بین می روند یا اینکه یاد می گیرند در دنیای خود پایدار زندگی کنند.
به گفته اشمیت ، ممکن است دوره قابل تشخیص یک تمدن بسیار کوتاهتر از طول عمر واقعی آن باشد ، زیرا ما ، بشریت ، با انجام انواع کارهایی که انجام می دهیم نمی توانیم مدت زیادی دوام داشته باشیم. ما متوقف می شویم زیرا ما را پیچیدیم یا یاد گرفتیم که این کار را نکنیم.
به هر حال ، انفجار فعالیت ها ، زباله ها و حجم عظیم آهنگ ها در واقع مدت زمان بسیار کوتاهی است. شاید این یک میلیارد بار در جهان اتفاق افتاده باشد ، اما اگر هر بار فقط 200 سال طول بکشد ، هرگز آن را مشاهده نمی کردیم.
فرضیه سیلوریان
همین منطق در مورد تمدن های قبلی که ممکن است روی زمین ظاهر شده اند صادق است ، فقط برای خراب شدن در ویرانه ها یا کاهش فعالیت هایی که زندگی مفید آن را تهدید می کنند. به طور قطع برخی از درس های نه چندان ظریف وجود دارد که بشر می تواند از این مسیر دو شاخه ، که بالاخره یک نسخه صنعتی از مانترا تکامل قدیمی است ، بگیرد: سازگار شوید یا بمیرید.
این از نظر اشمیت و فرانک یکی از مضامین اصلی فرضیه سیلورین است. اگر بتوانیم این احتمال را تأمل کنیم که ما اولین Terrans نیستیم که یک تمدن پیشرفته از نظر فنی تولید می کنیم ، شاید بتوانیم پیش بینی وضعیت فعلی خود را بهتر درک کنیم
"ایده در مورد جایگاه ما در جهان همین فاصله گرفتن تدریجی از مطالعه ما بوده است" اشمیت گفت ، با استناد به اعتقادات منسوخ شده ، مانند مدل ژئوسنتریک جهان. "این مانند عقب نشینی تدریجی از یک دید کاملاً خودمحور است و فرضیه سیلورین فقط یک روش اضافی برای انجام این کار است."
"اگر بتوانیم ببینیم جهان واقعاً چه پیشنهادی به ما ارائه می دهد ، باید عینی و در برابر انواع احتمالات آزاد باشیم." اشمیت نتیجه گرفت.
